Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

De mooiste pleinen van Italië

La piazza is de spil van la dolce vita. Elk dorp, elke stad heeft wel zo’n piazza waar je op slag verliefd op wordt, met een fontein, een bar met wat krakkemikkige stoeltjes of een groot terras, een kerk, spelende kinderen, keuvelende oude mannetjes… Maar wat zijn nu de mooiste pleinen van Italië?

Saskia: ‘Van alle bezienswaardigheden in Italië zijn de pleinen me het liefst. Ze vormen het kloppend hart van een stad of dorp. Het is er nooit echt stil, zelfs niet in de vroege ochtenduurtjes. Er is veel te zien, maar er is vooral ook veel te beleven: flanerende Italianen, verliefde stelletjes en spitsvondige straatartiesten. Ik neem je graag mee naar mijn favoriete pleinen.

Piazza San Marco, Venetië

‘De mooiste salon van Europa,’ zo noemde Napoleon het Piazza San Marco in Venetië. Het is inderdaad een van de mooiste pleinen ter wereld, mede dankzij de schitterende Basilica di San Marco, het Palazzo Ducale, de ranke campanile, de schilderachtige zuilengalerijen en de Torre dell’Orologio, met de schitterende astronomische klok.

De geschiedenis van deze toren begint vrij gruwelijk. De makers van het ingenieuze uurwerk, dat eind vijftiende eeuw als een regelrecht wonder werd beschouwd, mochten volgens de opdrachtgever namelijk niet in staat zijn om hetzelfde uurwerk voor anderen te maken.

Om zeker te zijn dat dit echt niet zou gebeuren, werden de ogen van beide ontwerpers uitgestoken. Maar dat is niet de enige huiveringwekkende legende. Zo’n twee eeuwen later kwam degene die het onderhoud van de klok uitvoerde net te dicht bij een van de hamers waarmee de twee figuren elk uur op de klok slaan. Hij kreeg een klap, stortte naar beneden en overleefde de val niet.

De twee metalen figuren die elk uur de klok slaan, worden door de Venetianen ook wel i Mori, de Moren, genoemd – naar het schijnt vanwege de donkere kleur van het metaal. De oudere Moor, met baard, slaat het eerst, de jongere Moor volgt zijn voorbeeld. Wie een Venetiaan naar de Torre dell’Orologio zal vragen, krijgt wellicht een wat vragende blik, maar de Torre dei Mori kent iedereen.

Vergeet ook het Piazzetta niet, het pleintje dat direct aan het Canal Grande grenst. Hier heb je een prachtig uitzicht op de dobberende gondels en de San Giorgio aan de overkant van het water.

Piazza della Libertà, Udine

Het ‘Plein van de Vrijheid’ in Udine is onmiskenbaar geïnspireerd op het Venetiaanse Piazza San Marco. Het wordt niet voor niets ‘het mooiste Venetiaanse plein op het vasteland’ genoemd. De gelijkenis zie je onder meer terug in de bijna identieke Torre dell’Orologio. Elk uur slaan twee Moren op de koperen klok, net als in Venetië. Door de Udinesi worden de Moren overigens ook wel ‘de Duitser’ (de man met krullen die naar het noorden kijkt) en ‘de Italiaan’ (de man zonder krullen die naar het zuiden kijkt) genoemd.

Er zijn meer gelijkenissen. Zo doet de Loggia del Lionello denken aan het Venetiaanse Palazzo Ducale. Ook de drie leeuwen verwijzen naar Venetië. Als je goed kijkt, zie je dat de leeuw boven op de klokkentoren zijn poot laat rusten op een gesloten boek, terwijl de andere twee leeuwen een geopend boek onder hun poot klemmen. Dat is geen toeval.

In het boek staat namelijk Pax Tibi Marce Evangelis Meus, ‘Vrede aan jou, Marcus mijn Evangelist’. Een open boek met deze vredesspreuk wijst op vrede en stabiliteit op Venetiaans grondgebied. Als de Venetiaanse Republiek (waartoe Udine van 1420 tot 1797 behoorde) in oorlog was, werd de leeuw afgebeeld met een gesloten boek. Ook kreeg hij een zwaard in zijn klauw, strijdlustig, als voorbeeld voor elke Venetiaan die aan de zijde van de Republiek moest vechten.

Ondanks dit kopieergedrag heeft het plein toch ook een heel eigen sfeer. Bewonder zeker de Porticato di San Giovanni en de Arco Bollani, de poort die is ontworpen door niemand minder dan de beroemde architect Andrea Palladio.

Piazza Unità d’Italia, Trieste

Dit weidse plein in Trieste wordt aan drie kanten begrensd door indrukwekkende palazzi, maar het bijzonderst is de vierde zijde, die aan zee grenst.

Op de witte stenen trap zie je drie bronzen beelden die samen de twee bevrijdingen van Trieste symboliseren. De eerste bevrijding, aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, wordt verpersoonlijkt door een soldaat (een bersagliere) die trots met de Italiaanse vlag zwaait. Aan de andere kant zitten twee meisjes op een muurtje, druk bezig met het naaien van de Italiaanse vlag. Zij verpersoonlijken de tweede bevrijding van Trieste, na de Tweede Wereldoorlog.

De naam Piazza Unità d’Italia, ‘plein van de Italiaanse eenheid’, is te danken aan het feit dat Trieste na de Eerste Wereldoorlog niet langer tot het Habsburgse Rijk behoorde maar deel ging uitmaken van Italië.

Op het plein prijkt de Fontana dei Quattro Continenti. De vier beelden stellen rivieren voor uit de vier continenten Europa, Azië, Afrika en Amerika, de wereld zoals men die ten tijde van de bouw van de fontein (rond 1750) kende. Australië was toen nog niet ontdekt! Het beeld van Afrika draagt een blinddoek, aangezien men toen nog niet wist waar de Nijl ontsprong. Aan het plein ligt ook het prachtige Caffè degli Specchi.

Piazza delle Erbe, Verona

Op het altijd gezellige Piazza delle Erbe in Verona, waar zich in de Romeinse tijd het forum bevond, worden dagelijks in alle vroegte marktkraampjes opgebouwd. Zeker als de zon schijnt en de terrassen vollopen, is dit een heerlijke plek om het Italiaanse leven te aanschouwen.

De ruim tachtig meter hoge Torre Lamberti, die je kunt beklimmen, torent hoog boven het plein uit. Aan de ene zijde van het plein staat sinds 1523 een zuil met de leeuw van San Marco, die duidelijk moest maken dat Verona onder de heerschappij van Venetië viel. In het midden vind je de Madonna di Verona – eigenlijk een Romeins vrouwenbeeld, maar volgens de inwoners van Verona vertegenwoordigt zij de stad en beschermt ze tegen rampen en ander ongeluk.

Piazza Vecchia & Piazza Duomo, Bergamo

Piazza Vecchia is ontstaan in de periode dat de familie Visconti het in Bergamo voor het zeggen had. Voor die tijd stonden er gewoon huizen. De Visconti’s hadden er een handje van om marktpleinen aan te laten leggen, waarna ze dan grof belasting hieven over de verkochte waren.

Het Palazzo della Ragione verdeelt het plein in tweeën, met enerzijds Piazza Vecchia en anderzijds Piazza Duomo. Naast dit palazzo staat il campanone (‘de grote toren’), die om tien uur ’s avonds precies honderd keer slaat. Ooit was dit het teken dat de vier stadspoorten gingen sluiten. Ook nu kun je dit klokkenspel nog iedere dag horen.

Aan Piazza Duomo vind je de Duomo, de basiliek van Santa Maria Maggiore en de Cappella Colleoni. Die Cappella Colleoni is vernoemd naar Bartolomeo Colleoni, de lokale bevelhebber van de Venetiaanse Republiek. Hij was een groot strijder en liet dit mausoleum voor zichzelf bouwen. Eigenlijk luidde Bartolomeo’s achternaam Coglioni, ‘testikels’.

Dat zou nu geen elegante en geliefde achternaam zijn, maar Coglioni was juist heel trots op die naam. De testikels maakten zelfs deel uit van het familiewapen, dat je op het toegangshek kunt zien. Met drie testikels, volgens overlevering het ‘geheime wapen’ van de huurling. Hij was er meer dan trots op; het betekende volgens hem namelijk dat hij zeer vruchtbaar was, getuige ook zijn vele kinderen.

Volgens overlevering zouden vrouwen sneller zwanger raken door deze testikels aan te raken. De hoogglans van zijn vereeuwigde testikels op het verder doffe hek maakt duidelijk dat geloof en bijgeloof hier vredig naast elkaar bestaan.

Piazza Ducale, Vigevano

Rondom Piazza Ducale in Vigevano schittert een aantal monumenten, gebouwd in opdracht van Ludovico il Moro. Bewonder vooral de Duomo en de Torre del Bramante, maar kijk ook even naar de grond. Het plaveisel van het plein, dat dateert uit de twintigste eeuw, werd versierd met geometrische mozaïeken. De witte en zwarte steentjes zijn afkomstig uit de rivierbedding van de Po, die vlakbij stroomt.

Piazza De Ferrari, Genua

Piazza De Ferrari in Genua is vooral beroemd om de grootse fontein, een van de symbolen van de stad. Aan het plein vind je ook een paar van de imposante Palazzi dei Rolli, een verzameling van ruim veertig palazzi in Genua. Ze danken hun naam aan de rollo, een lijst die in de zestiende eeuw werd opgesteld en waarop alle palazzi stonden die volgens het bestuur van Genua in aanmerking kwamen om als verblijf voor voorname gasten te dienen.

Piazza Marconi, Vernazza

Vernazza, een van de dorpjes van de Cinque Terre, heeft een bijzonder fotogeniek rotsachtig strandje, dat bijna direct overloopt in het dorpsplein. Zo stap je vanuit zee bijna direct het dorpsplein op. De van de zeewind afgeschermde baai wordt in het dialect ook wel u cantu de musse genoemd – wat zoveel betekent als het ‘gesprekshoekje’.

Vanaf dit plein wandel je het stadje in, door pittoreske straatjes met charmante huizen en verstopte loggia’s. Of je blijft gewoon, net als ik, de hele middag op het plein hangen om foto’s te maken, een bord spaghetti met zeevruchten te eten (Taverna del Capitano is een aanrader), een glas wijn te drinken en mensen te kijken.

Piazza Santo Stefano, Bologna

Het mooiste plein van Bologna is Piazza Santo Stefano. Aan het plein ligt onder meer de Basilica di Santo Stefano. Deze kerk is onderdeel van een prachtig historisch complex, le Sette Chiese, oftewel de Zeven Kerken. Door de eeuwen heen zijn rondom de oorspronkelijke kerk, de Basilica dei protomartiri San Vitale e Sant’Agricola, zes andere kerken en een klooster gebouwd.

Nu zijn er nog vier kerken van het complex ‘over’, waaronder de Santo Sepolcro. In deze achthoekige kerk met twaalfhoekige koepel vind je de tombe van San Petronio, de patroonheilige van Bologna. In de Chiesa della Trinità staan het hele jaar door schitterende kerststalfiguren van hout: Maria met het kindje Jezus, Jozef en de Drie Koningen. Het zijn de oudste levensechte, driedimensionale kerststalfiguren ter wereld.

Elk tweede weekend van de maand (behalve in januari, juli en augustus) wordt Piazza Santo Stefano omgetoverd tot een enorme antiekmarkt. Venetiaanse kasten, antieke sieraden en vintage posters; je vindt er bijna alles op antiekgebied. De prijzen liggen vrij hoog, maar de kwaliteit van de spullen ook. En je kunt er natuurlijk ook heerlijk slenteren zonder iets te kopen; alleen de sfeer is al de moeite waard!

Piazza del Nettuno, Bologna

Piazza del Nettuno is bekend vanwege de Neptunusfontein, de favoriete ontmoetingsplek voor verliefde stelletjes in Bologna. De Bolognesi noemen de Neptunusfontein liefkozend al Żigànt (de reus). En geef ze eens ongelijk: de enorme zeegod kijkt trots uit over het plein, vier zeemeerminnen dartelen vrolijk om hem heen.

De ontwerper van deze Neptunus is Giambologna, een Vlaamse beeldhouwer die onder andere werkte voor De’ Medici in Florence. Het verhaal wil dat Giambologna de edele delen van het beeld groter wilde maken, maar de kerk was het hier niet mee eens. Giambologna liet zich echter niet uit het veld slaan.

Hij ontwierp het beeld zo dat je vanaf een bepaald perspectief Neptunus’ duim als grotere jongeheer kunt interpreteren. Ook op de sokkel, ontworpen door Tommaso Laureti, spelen zich ietwat pikante taferelen af: naast lieflijke engeltjes en dolfijnen duiken zeemeerminnen omhoog wier borsten het water in alle richtingen doen sproeien.

Piazza dell’Anfiteatro, Lucca

Piazza dell’Anfiteatro in Lucca was ooit een arena, met tribunes en kamertjes voor de gladiatoren en kooien voor de wilde dieren. De vorm van het theater is nog altijd te zien in de vorm van het plein. De schilderachtige huizen rondom zijn gebouwd op de plek waar ooit de tribunes stonden.

Voor de lunch strijk je neer in een van de restaurantjes rond of net achter het plein, bijvoorbeeld bij Osteria Baralla (Via dell’Anfiteatro 5), gevestigd in het vijftiende-eeuwse Palazzo Buonvisi. Sinds 1860 serveren de gastheren verschillende lokale specialiteiten.

Piazza della Sala, Pistoia

Piazza della Sala is de huiskamer van Pistoia, door de inwoners van de stad simpelweg la Sala genoemd. In het midden staat de Pozzo del Leoncino, de oude waterput die wordt bewaakt door een leeuw die zijn linkerpoot op het wapenschild van Pistoia laat rusten.

Op het plein wordt dagelijks een groente- en fruitmarkt gehouden, maar vooral op woensdag en zaterdag (als er in het hele centrum markt is) staan er veel kraampjes. De oorsprong van deze markt gaat terug tot de middeleeuwen, zoals duidelijk te zien is aan de gevels rondom het plein en in de straatjes die op het plein uitkomen. Overal zie je houten luiken, stenen toonbanken en oude afdakjes die beschermen tegen de zon of regen, een teken dat er altijd winkeltjes en ambachtslieden gevestigd waren.

La Sala is een van de oudste pleinen van de stad, dat in de avonduren als decor dient voor een levendige aperitivo en een passeggiata. Ook overdag hebben de verschillende trattorie hun terrassen buiten staan. En niet alleen dat: ook de slagers en andere delicatessenzaakjes hebben meestal wat tafeltjes uitgeklapt en bieden een heerlijk menu aan.

Wil je liever een belegd broodje to go om ergens op een bankje of trap op te eten? Loop dan even binnen bij La Sala del Gusto. Hier beleggen ze je panino of focaccia met een van de lekkere kazen of vleeswaren die je in de vitrine ziet liggen.

Piazza dei Miracoli, Pisa

Dit stukje Pisa is vooral beroemd vanwege de Scheve Toren, maar er staan meer mooie gebouwen op dit ‘Plein der Wonderen’. Allereerst Il Battistero, met een omtrek van ruim honderd meter de grootste doopkapel van heel Italië. Wanneer je het beeld van Johannes de Doper op de top meerekent, is de doopkapel zelfs een klein stukje hoger dan de Scheve Toren. Hoewel deze Johannes vanaf de grond vrij klein lijkt, is hij zo’n drie meter hoog!

Binnen kun je je elk half uur laten overweldigen door de geweldige akoestiek, als een van de medewerkers al zingend de lucht in de doopkapel laat vibreren. Vanaf de bovenverdieping van de doopkapel heb je een prachtig uitzicht over Piazza dei Miracoli.

Tegenover de doopkapel ligt de Duomo, die overigens net als de toren een beetje scheef staat. Bewonder de bronzen deuren, met op de middelste deur links onderaan de geboorte van Maria. Een aantal details glimmen je tegemoet: een salamander, een hond, een baby en een kikker. Deze stukjes van het paneel worden door bijgelovige kerkbezoekers aangeraakt voor geluk bij examens, geluk in het huwelijk (de hond is het symbool voor trouw), een voorspoedige zwangerschap en financiële meevallers.

Een stukje van het plein bewonderen waar je bijna geen enkele andere toerist ziet? Aan de zijkant van de Duomo, op de zijde die langs het Campo Santo loopt, is een stuk marmer te zien met allemaal kleine gaatjes. In deze blog ontdek je wie die gaatjes heeft gemaakt…

Het allermooiste stukje van Piazza dei Miracoli is het Campo Santo. In de twaalfde eeuw zou hier een scheepslading heilige aarde van Golgotha gestort zou zijn. Daardoor zouden de lichamen die hier werden begraven binnen een etmaal vergaan. Toch verkozen veel Pisani ervoor zich te laten begraven in marmeren sarcofagen of tombes, waarvan er nog een groot aantal te zien is. Het Campo Santo is vooral beroemd vanwege de fresco’s die de wanden van de galerijen sieren.

Piazza dei Cavalieri, Pisa

Piazza dei Cavalieri is na Piazza dei Miracoli het bekendste en mooiste plein van Pisa. Dit plein dankt zijn naam aan de cavalieri, een orde van kruisridders die in 1561 werd opgericht door Cosimo I. Cosimo zelf kijkt fier uit over het plein, vereeuwigd voor het indrukwekkende Palazzo dello Carovana.

De gevel van dit gebouw is rijk gedecoreerd met tekeningen die zouden zijn ontworpen door Vasari, zelf een kunstenaar maar vooral bekend als biograaf van de grote kunstenaars uit zijn tijd. Aan het plein liggen ook de kerk Santo Stefano dei Cavalieri, het Palazzo del Consiglio dei Dodici en het Palazzo dell’Orologio, herkenbaar aan de klok op de gevel.

Piazza Santo Spirito, Florence

Florence kent veel grootse pleinen, waaronder Piazza del Duomo, Piazza della Signoria (met Michelangelo’s David), Piazza della Repubblica, Piazza Santa Maria Novella en Piazzale Michelangelo (met een prachtig uitzicht over de stad). Mijn favoriet is echter het kleinere maar levendige Piazza di Santo Spirito.

Op dit sfeervolle plein vind je tal van restaurantjes en barretjes en in de ochtenduren is er een kleine markt. Aan de noordzijde staat de Santo Spirito. Hoewel je het misschien aan de hand van deze kale voorgevel niet zou verwachten, is dit een van de mooiste kerken van Florence. Michelangelo kwam er graag en Bernini zou zelfs ooit hebben gezegd dat hij de Santo Spirito de mooiste kerk ter wereld vond.

Hoewel Brunelleschi een ontwerp voor de façade van de Santo Spirito maakte, is dit nooit uitgevoerd. De voorgevel is nog altijd kaal, maar eerlijk gezegd vind ik hem desondanks prachtig, zeker in het zachte zonlicht. Hele rijen aan fantasievolle ontwerpen voor de gevel, variërend van een vrolijk gekleurde regenboog tot een bord spaghetti met tomatensaus, zie je op de muren van Caffè Ricchi, schuin tegenover de kerk.

Piazza del Campo, Siena

De eerste aanblik van dit schelpvormige plein in Siena ontroert me elke keer weer. Het begint al op een paar kilometer afstand, als ik de slanke Torre del Mangia boven de daken van de huizen uit zie steken.

De licht aflopende schelpvorm aan de voet van de toren is aangelegd op de plek waar de drie heuvels waar Siena op is gebouwd samenkomen. De ‘schelp’ wordt door witte strepen in het plaveisel in negen stukken verdeeld, die verwijzen naar de periode dat Siena door een bestuur van negen mannen werd geregeerd, zo rond 1300.

In het midden schittert de Fonte Gaia, de prachtige fontein die even na 1400 werd ontworpen door Jacopo della Quercia. De fontein ontleent haar naam aan de vrolijke festiviteiten waarmee de bevolking van Siena de komst van het water tot op het plein vierde; gaia betekent namelijk vrolijk.

Op dit plein wordt op 2 juli en 16 augustus de Palio gereden, de wereldberoemde paardenrace. De race bestaat uit drie rondjes om het plein, waardoor de strijd vaak in enkele minuten wordt beslecht. Het record staat op één minuut en dertien seconden.

Piazza dei Sorgenti, Bagno Vignoni

Het Toscaanse dorpje Bagno Vignoni, met pakweg dertig inwoners, heeft een wel heel bijzonder dorpsplein: Piazza dei Sorgenti (‘Plein van de Bronnen’). Dit plein bestaat uit een rechthoekig bad van 49 bij 29 meter uit de zestiende eeuw. Het walmde en dampte me bij aankomst vrolijk tegemoet.

De natuurlijke warmwaterbron in het bad komt voort uit een vulkanische laag onder de grond, op duizend meter diepte, die met haar 52 °C al sinds de Romeinse tijden de voeten van vermoeide pelgrims en reizigers verwarmt.

Piazza del Popolo, Ascoli Piceno

De levendige sfeer van Ascoli Piceno is heerlijk om je tijdens je vakantie een dagje aan te laven. Piazza del Popolo is het hart van de stad. Het plein wordt door de inwoners ook wel hun salotto, hun huiskamer, genoemd, wat alles zegt over hoe zeer ze zich er thuis voelen. Proef zeker de beroemde plaatselijke anisetta (anijslikeur) op het terras van Caffè Meletti, terwijl je het Palazzo dei Capitani del Popolo, de San Francesco en de andere gebouwen aan het plein bewondert.

Piazza Navona, Rome

Op Piazza Navona schittert Bernini’s Fontana dei Quattro Fiumi. De beelden staan symbool voor de vier toen bekende werelddelen: de Nijl (Afrika), de Ganges (Azië), de Donau (Europa) en de Rio de la Plata (Amerika). De Nijl draagt een doek over het hoofd, wat verwijst naar het feit dat de bronnen van de Nijl nog niet ontdekt waren.

Smeuïger is echter het verhaal dat dit beeld zijn gezicht bedekt om de Sant’Agnese, ontworpen door Bernini’s rivaal Borromini, niet te hoeven zien. Ook de Ganges, met een lauwerkrans op het hoofd en met een grote stok tussen de knieën, wendt zich ongeïnteresseerd af van de kerk. De hand van de Rio de la Plata lijkt een afkeurend gebaar naar de kerk te maken, waarmee Bernini wederom zijn afkeuring voor de kerk van zijn rivaal Borromini zou hebben uitgedrukt.

Aan de uiteinden van het plein staan nog twee fonteinen, gemaakt door Jacopo della Porta. Ze zijn minder groot en daarom minder indrukwekkend, maar ook deze fonteinen zijn knappe staaltjes beeldhouwkunst. Kijk maar eens hier!

Piazza Mattei, Rome

Niet groots, wél heel mooi: Piazza Mattei, in het voormalige getto in Rome, met de sprankelende Schildpaddenfontein. In deze blog lees je er meer over.

Piazza San Pietro / Sint-Pietersplein, Vaticaanstad

Bernini ontwierp ook de zuilengalerij die het Sint-Pietersplein omarmt. Het 240 meter brede en 196 meter lange plein kan plaats bieden aan wel vierhonderdduizend mensen en wordt omringd door een vierdubbele zuilenrij die bestaat uit 284 zuilen en 88 pijlers. De zuilen zijn allemaal precies twintig meter hoog en hebben een doorsnede van 1,6 meter, enorm dus!

Hoewel het lijkt alsof Bernini slechts één zuilenrij heeft geplaatst, is dat zeker niet het geval. De binnenste zuilenrijen staan maar liefst 4,5 meter uit elkaar (anders konden de koetsen van de kardinalen er niet tussendoor rijden). Zijn geniale uitwerking zie je het beste als je op een van de brandpunten van het ellipsvormige Sint-Pietersplein gaat staan.

Je vindt ze tussen de obelisk en de fonteinen, waar ze in het plaveisel worden aangegeven door een witte marmeren cirkel met de woorden Centro del Colonnato, het centrum van de zuilengalerij.

Piazza del Plebiscito, Napels

Aan dit halfronde Napolitaanse plein – een van de grootste pleinen van Italië – schitteren het Palazzo Reale en de San Francesco di Paola, een kerk die is gebouwd naar het voorbeeld van het Pantheon in Rome. Voor de kerk staan twee ruiterstandbeelden, van Ferdinand I van Bourbon (gemaakt door Canova) en van Charles II van Bourbon. Ook in de nissen van de façade van het Palazzo Reale staan standbeelden van de beroemdste koningen van Napels, die hun koninklijke schatten voor eeuwig bewaken.

Kijk niet gek op als je hier geblinddoekte mensen ziet lopen. Het is een soort nationale sport geworden om dit plein mét blinddoek om recht over te steken. Meedoen? Start dan bij de ingang van het Palazzo Reale en probeer tussen de twee ruiterstandbeelden door te lopen. Wedden dat het je niet lukt? Het geheim: het plein helt lichtjes, waardoor je niet in een rechte lijn kunt lopen als je niet kijkt…

Piazza del Duomo, Lecce

Een bijzonder geluksgevoel overvalt me elke keer als ik Piazza del Duomo oploop. Vanuit de drukke winkelstraat ontvouwt zich een groots plein voor je, met aan de overkant van al die gouden leegte de Duomo, de klokkentoren en het bisschoppelijk paleis, die het plein mooi omsluiten. De klokkentoren is bijna zeventig meter hoog. De klokken spelen elke dag om twaalf uur ’s middags, ter ere van de lokale beschermheilige Sant’Oronzo.

Kom echter zeker terug tegen de tijd dat de avond valt. Dan is het licht op zijn mooist, de zon zet de gebouwen dan letterlijk in een gouden gloed. Sowieso zijn het einde van de middag en het begin van de avond de beste momenten voor een wandeling door de stad.

Hoewel het heerlijk kan zijn om ’s ochtends door de nog rustige straten te zwerven en af en toe een pauze in te lassen voor een espressino en een pasticciotto, komt Lecce pas echt tot leven na de siësta. Na vier uur komt iedereen naar buiten, voor een wandeling door de stad, een paar boodschappen en om lekker te flaneren.

Piazza Salandra, Nardò

Net als Lecce is Nardò een openluchtode aan de barok. Met name het Piazza Salandra is een weelderig geheel, met de bijna twintig meter hoge Guglia dell’Immacolata die de show steelt.

Op de gevel van de Sedile, aan hetzelfde plein, zie je San Gregorio, de patroonheilige van Nardò, San Michele en Sant’Antonio. In dit gebouw huist tegenwoordig de lokale VVV. Net om de hoek van het plein schittert de barokke San Domenico je tegemoet, met bijzondere figuren in soms absurde houdingen.

Links van de zij-ingang van de kerk kom je de stier weer tegen, dit keer op een fontein waar je je dorst kunt lessen. Ook rechts van de fontein is de stier te zien, met daarbij de Latijnse inscriptie tauro, non bovi: een stier, geen koe. De inwoners van Nardò nemen hun stier duidelijk serieus.

Piazza Pretoria, Palermo

Dit plein in hartje Palermo wordt ook wel Piazza della Vergogna, ‘Plein van de Schaamte’, genoemd. Bij de onthulling van de fontein, in 1573, vonden de inwoners van de stad namelijk dat de beelden die de fontein sieren veel te naakt waren.

De nonnen van de nabijgelegen kloosters zouden zo ontzet zijn geweest dat ze veel neuzen van de mannelijke beelden afbraken. Hun geloof verbood hen andere uitstekende lichaamsdelen af te breken. De beelden zijn echter veel te mooi om ze te verstoppen. Ze stralen nu gelukkig weer in volle glorie, waarbij de meeste neuzen inmiddels weer op hun plek zitten. In deze blog lees je meer over dit bijzondere piazza.

Piazza del Duomo, Catania

Strijk neer op een van de terrasjes aan het Piazza del Duomo in Catania en laat je meevoeren door het ritme van voorbijlopende mensen. Bestel een glas ijskoude amandelmelk of een glas wijn en geniet van de drukte rondom het olifantje dat midden op het plein staat.

Het olifantje is gemaakt van lavasteen en wordt door de inwoners van de stad liefdevol u liotru genoemd. Het is hét symbool van Catania en staat zelfs afgebeeld in het wapen van de stad.

Dit olifantje werd in 1736 ontworpen door Giovanni Battista Vaccarini. Volgens de verhalen zou Vaccarini zich voor het ontwerp hebben laten inspireren door Bernini’s olifantje met obelisk op Piazza della Minerva in Rome. Anderen vertellen liever over de tovenaar Eliodoro of Liodoro. Dit personage zou in de achtste eeuw in Catania hebben gewoond.

Hoewel hij deel uitmaakte van een zeer gelovige familie, voelde Eliodoro zich al jong aangetrokken tot magie en occultisme. Eliodoro deed niets liever dan het vermaken van zijn stadsgenoten met zijn toverkunsten, vaak midden op het huidige Piazza Duomo. Hij zou daarbij vaak een stenen olifantje gebruikt hebben, vandaar dat Vaccarini dit dier koos voor zijn fontein.

Nog zo’n fraai stukje plein is de Fontana dell’Amenano. De fontein is vernoemd naar de rivier die onder de stad stroomt en precies op deze plek bovengronds komt om langzaam richting de zee te stromen. De Catanesi noemen de fontein ook wel acqua o linzolu, ‘water van het laken’, aangezien de val van het water – met een beetje fantasie – doet denken aan de welving van een laken dat aan een waslijn te drogen hangt.

Piazza Archimede, Syracuse

Als je Cicero moet geloven, was het Siciliaanse Syracuse de mooiste stad van de hele antieke wereld. Die schoonheid vind ik nu vooral in de wijk Ortygia, het oude centrum van Syracuse dat op een schiereiland in zee ligt. Ortygia is in de Griekse mythologie een eiland dat zou zijn ontstaan uit Asteria, de sterrengodin.

Zij was niet ingegaan op Zeus’ liefdesverklaring en werd daarom veranderd in een kwartel (ortyx in het Grieks). Uit schaamte stortte ze zich in zee, waar ze in het drijvende eiland Ortygia veranderde. Het eiland werd door Poseidon met vier zuilen in de zeebodem verankerd, waardoor het deel ging uitmaken van de stad Syracuse. En wát voor een deel! Ik blijf er foto’s maken.

De meest fotogenieke plek van Ortygia is Piazza Archimede, met de bruisende Fontana di Diana. Diana, de Griekse godin van de jacht, was tijdens de Griekse overheersing de beschermheilige van Ortygia. In het bassin spetteren ook de zeenimf Aretusa, de riviergod Alfeo en vier meermannen, half mens, half vis. Een schitterend samenspel van beeldhouwkunst, water en zonlicht!

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *