Fietsen in de Italiaanse Alpen – bikepacken van de meren tot in de bergen

In het najaar van 2021 was Rutger van Rudi Rides op verkenningstocht in de Italiaanse Alpen, op de racefiets. In dit artikel deelt hij zijn ervaringen mét tips voor wie ook een vakantie op de racefiets in Italië wil plannen.

Rutger: ‘Voor het eerst sinds lange tijd was ik weer terug in Italië. Ik snapte eigenlijk niet waarom ik er zo lang mee had gewacht…

Ik houd van natuur en van fietsen, maar bovenal ook van het leven eromheen: stops met smaakvolle koffie, open gesprekken met onbekenden en vers eten om na een dag fietsen goed te herstellen. Mede daarom is Italië bij uitstek een plek om op fietsvakantie te gaan – precies wat ik dit jaar weer vaker hoop te doen, ook met een aantal georganiseerde fietsvakanties.

Wat is bikepacken op de racefiets?
Sinds een aantal jaar onderneem ik fietsvakanties op de racefiets. Dit probeer ik zo minimalistisch mogelijk te doen, zonder in te leveren op comfort. Voor mij betekent dat bijna elke dag fietsen van de ene naar de andere plek met weinig bagage.

Alle bagage neem ik mee op de fiets; dat wordt bikepacken genoemd. Je knoopt een tas achterop je zadel (zonder bagagedrager) en je maakt een extra tas vast aan je frame of stuur.

Op de foto zie je hoe dit eruit ziet: een zadeltas van vijftien liter, waar maximaal vier tot vijf kilo gewicht in zit, en een frametas waar nog een kilo in zit. Zo fietste ik afgelopen september rond in de Italiaanse Alpen.

Mijn reis diende als voorbereiding voor een fietstocht van Rudi Rides, waarbij ik als gids samen met zes andere wielrenners (mannen en vrouwen) op bikepackingvakantie in de Italiaanse Alpen ga.

In alle rust en vrijheid ontspannen genieten van het fietsen en van de omgeving, in combinatie met la dolce vita, met op zijn tijd een stop voor een lekker kopje koffie, een glas wijn en een bord pasta of polenta.

De route: van Milaan naar de Italiaanse Alpen
Op mijn avontuur in september was Milaan mijn start- en eindpunt. Vanaf daar kon ik gemakkelijk naar het Iseomeer fietsen, om vanaf daar door te trappen naar het Gardameer. Dit zijn relatief makkelijke routes zonder veel hoogtemeters.

Vanaf het Gardameer begint het echte klimmen. Het Gardameer zelf al, maar met name ten noorden van Riva del Garda is het eventjes pittig. De echte bergen beginnen in Trento: daar ligt de Monte Bondone.

Verderop de route liggen de Tonale- en de Vivionepas. Als extraatje ben ik daarna nog de Presolanapas over gefietst en zo via Bergamo weer terug naar Milaan. Hieronder zie je de afgelegde route.

Sommige etappes waren meer dan honderd kilometer lang, maar voor de georganiseerde vakantie heb ik de routes ingekort om het toegankelijker te maken. We starten dan vanaf Brescia.

Hoe is het om te fietsen in Italië?

Tips om veilig de weg te delen
Wat mij vaak werd gezegd, is dat het in Frankrijk zoveel fijner is om de weg te delen met automobilisten. In Italië heb ik zelf ervaren dat het ook hier helemaal prima is om de weg te delen met gemotoriseerd verkeer.

Ze laten wel iets minder ruimte tijdens het passeren of passeren met een iets hogere snelheid, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld, ook niet in Milaan.

Mijn advies is: kijk goed, maak je groot en wees zeker van jezelf. Ga minimaal een halve tot een meter van de zijkant fietsen (dan heb je nog speling), gebruik altijd je armen bij het afslaan (vooral linksaf) en maak geen onverwachte bewegingen.

Wat ik bijzonder vind, is dat er ook veel fietspaden zijn, zoals deze route van het Gardameer naar Trento (voornamelijk langs de rivier de Adige).

Mijn fietshoogtepunten in de Italiaanse Alpen
De doorgaande wegen zijn overzichtelijk en voorzien van goed asfalt, zo ook de Tonalepas. De andere passen zijn rustig (vooral de Vivionepas) en hebben her en der wat minder goed asfalt.

Mijn top drie van fietshoogtepunten zijn de Vivionepas, de Monte Bondone en het Iseomeer. De plekken die wat drukker zijn en waar ik liever niet meer langs fiets, zijn de Tonalepas (veel vrachtwagens) en de wegen rondom Bergamo (SP122/Via Francesca). Deze wegen zijn dus ook geschrapt voor komend jaar, zodat de rondreis geoptimaliseerd is voor de fietser die enkel wil genieten van rust en natuur onderweg.

De highlights van een fietstocht in de Italiaanse Alpen

De Italiaanse meren
Het Gardameer en het Lago d’Iseo zijn populair bij (vooral Duitse) toeristen. Het mooie is dat daar in september, als het weer nog zonnig en warm is, weinig van te merken is – afgezien van de Duitse menukaarten. Er zijn een paar verdwaalde fietsers en motorrijders, maar verder zijn de meren van jou. Hoe fijn is het om in deze maand op fietsvakantie te gaan!

Als je bij het Gardameer afslaat, weg van de centrale weg, dan kruip je stilletjes met je fiets omhoog. Elke haarspeldbocht zie je het meer kleiner worden – en het uitzicht beter. Geniet bij een willekeurig dorpje van een fijne pauze en daal dan weer af richting het meer. Dit is een leuk extraatje aan het eind van een dagtocht.

Bij het Iseomeer kan dit ook, alleen zit niet bovenaan elk weggetje zo’n dorp: dus bekijk vooraf waar je heen gaat voordat je dorstig boven komt.

‘s Nachts zijn de uitzichten ook mooi. Bij een heldere nacht met (bijna) volle maan kan het uitzicht over het meer een speciaal gevoel geven. Ook is er sinds kort een ciclopedonale vlak voor Riva del Garda, een fietsbrug gescheiden van de auto’s. Goed voor een paar leuke kilometers over het water!

Langs de Adige naar Trento
De rivier de Adige is de op een na langste rivier van Italië. Vanaf het Gardameer bereik je de Adige na vijfentwintig kilometer, in de buurt van Rovereto. Vanaf daar volg je de rivier tot aan Trento.

Wat zo mooi is aan dit stuk, is dat het een fietspad is door niemandsland. Het is stil, want auto’s rijden op grote afstand over de doorgaande weg. Bovendien heeft de rivier gezorgd voor vruchtbare grond, waardoor overal wijngaarden en appelboomgaarden liggen.

In september is het bijna oogsttijd. Dit levert mooie beelden op, zeker omdat je met de fiets aan beide kanten wijngaarden ziet. Hoe mooi!

De mysterieuze toppen van de Italiaanse Alpen
De Monte Bondone is een niet alledaagse klim, maar ik heb er warme herinneringen aan. Het hellingspercentage is consistent gedurende de hele klim. Je komt dus makkelijk in je ritme als je het goede verzet hebt.

De klim is niet voor mietjes: gemiddeld 7,6 procent over 18,6 kilometer. Dat is vergelijkbaar met de Mont Ventoux of anderhalf keer de Alpe d’Huez.

Hoe hoger je komt, hoe frisser het wordt en hoe meer je in wintersportstemming komt, dankzij de houten chalets die ietwat verouderd zijn en de skiliften die wachten op een nieuwe sneeuwrijke winter.

Boven op de Monte Bondone geniet je van een prachtig uitzicht over bergtoppen die gehuld zijn in dikke wolken. Zit niet te lang stil, want dan koel je af en met een afdaling in het vooruitzicht is dat niet prettig.

De schoonheid en rust van de Vivionepas
Een andere favoriet is de beklimming van de Vivionepas. In kilometers net zo lang als de Monte Bondone, maar iets venijniger. Door het bos, tijdens de eerste ruime helft van de klim, moet je je krachten sparen. Dit kan gelukkig ook, met een stijgingspercentage van gemiddeld 5,5 procent.

Langs de route staan uit hout gesneden figuren om je in stilte aan te moedigen. Verder is er niks. Het is een smalle weg, wat de pas autoluw maakt. Je gaat volledig op in de geuren en kleuren van dit naaldbos.

Na twaalf kilometer wordt het moeilijker en maak je je op voor zes zware kilometers: 8, 9 en 10 procent. Op de afgevlakte top fiets je vervolgens nog een kilometer door een groen maanlandschap: een groot grasveld met grote verdwaalde rotsblokken.

Tijdens de afdaling is het aan te raden om zo nu en dan te stoppen: ruige rotspartijen vullen je beeld.

Fiets mee door de Italiaanse Alpen
Al met al was het een hele mooie rondreis, met vele highlights en warme herinneringen. Ik kan niet wachten om terug te gaan. Helaas is het maar één keer per jaar september. Om de mooiste ervaring te kunnen garanderen, moeten we nog even geduld hebben.

Ben je net zo enthousiast als ik over deze prachtige fietsroutes door de Italiaanse Alpen en wil je dit jaar graag mee? Via deze link vind je alle informatie over de georganiseerde fietsreis dit najaar.

Nog meer fietsreizen van Rudi Rides
Wil je inspiratie opdoen voor een eigen fietsreis of wil je een keer mee naar een andere bestemming? Check dan deze link en volg mijn fietsavonturen dan via Instagram. In april fiets ik van Bari (Puglia) naar de Amalfikust en Napels (waarover ik ook nog een blog op Ciao tutti zal schrijven).

Ik ben heel benieuwd hoe het fietsen in het zuiden me zal bevallen! Mocht je nog tips hebben, deel ze dan gerust onder aan dit artikel of via een e-mail aan rutger@rudirides.nl. Grazie mille!’