Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Hoewel we hopen dat het nu eindelijk snel écht voorjaar wordt, met volop zon in plaats van wind, hagel en regen, kun je je met deze twee series ook op gure middagen en avonden even heerlijk in Italiaanse sferen onderdompelen.
Ripley neemt je mee naar onder andere de Amalfikust, Napels, Rome, Palermo en Venetië, terwijl de makers van Briganti met Puglia, Basilicata en Sicilië voor een volledig zuidelijk decor kozen.
Reis met Ripley mee naar Atrani
Als Italiëliefhebber geniet je enorm van de achtdelige serie Ripley, de nieuwe verfilming van het boek The Talented Mr. Ripley van Patricia Highsmith, dat in 1955 verscheen en in 1999 voor het eerst verfilmd werd. Anders dan de film is de serie volledig in zwart-wit gefilmd, een perfect keuze voor dit duistere verhaal.
Oplichter Tom Ripley – vertolkt door Andrew Scott – wordt door de vader van Dickie Greenleaf, een rijke scheepsmagnaat, naar Italië gestuurd om zijn zoon te zoeken en over te halen terug te keren naar de Verenigde Staten.
Ripley wordt meegesleept in een wereld van rijkdom, waarvoor hij een web van leugens moet weven en zich in honderd bochten moet draaien. Het is een intrigerend verhaal, met prachtige beelden van onder meer Atrani, Napels, Rome en Venetië.
Je ziet Ripley per Orient Express naar Napels treinen, om daar de bus naar Atrani te nemen. Ook in zwart-wit komt dit kuststadje prachtig tot leven, met kaartende oude mannetjes op het plein, de kenmerkende klokkentoren en eindeloos veel trappen.
Makers Steven Zaillian en David Gropman reden langs de Amalfikust, van Salerno tot Sorrento, ‘op zoek naar de stad waarin we ons Dickie Greenleaf voor konden stellen,’ aldus Zaillian.
‘De meeste plaatsen waren echter te gemoderniseerd voor ons verhaal, maar er was één dorpje dat we tegenkwamen, met ongeveer achthonderd inwoners, dat we perfect vonden: Atrani.’
Ripley en Caravaggio in Napels en Rome
In de tweede aflevering reis je met Ripley naar Napels, waar hij een van Caravaggio’s meesterwerken bewondert: De zeven werken van barmhartigheid, dat hij schilderde voor de Pio Monte della Misericordia.
Later staat hij oog in oog met de drie schilderijen die Caravaggio maakte voor de San Luigi dei Francesi, die nog altijd op hun oorspronkelijke plek in deze kerk te zien zijn. Het interieur van de kerk is echter niet dat van de Franse kerk in Rome, maar de Santa Maria la Nova in Napels.
Ripley bekijkt ook Caravaggio’s David die het hoofd van Goliath vasthoudt, in Galleria Borghese. Hij hoort een museumgids uitleggen dat je in feite twee keer Caravaggio ziet, als jongeman en als volwassene, en dat Caravaggio ‘Davids gezicht een zweem van medeleven heeft gegeven, in de manier waarop hij naar het afgehakte hoofd kijkt.
De laatste aflevering opent met een soort flashback. Je kijkt hier echter niet terug op Ripley’s leven, maar werpt een blik op het leven van Caravaggio, waarvoor je ruim driehonderd jaar terug in de tijd reist.
Ripley is zeer gecharmeerd van Caravaggio’s gruwelijke, dramatische schilderijen waarin licht en donker elkaar perfect in balans houden, maar de twee mannen hebben meer gemeen dan een waardering voor schoonheid en kunst.
‘Ook Caravaggio was een man die in Rome woonde, iemand vermoordde en daarvoor op de vlucht sloeg. Die parallel vond ik zeer interessant,’ zo vertelt Zaillian
Ripley en Caravaggio in Palermo
In Palermo bezoekt Ripley het Oratorio di San Lorenzo. Tot 1969 wees elke reisgids over de Siciliaanse hoofdstad reizigers op dit heiligdom, naast de kerk San Francesco d’Assisi, waar een meesterwerk van Caravaggio te bewonderen was.
In dat jaar werd Caravaggio’s De geboorte van Christus echter uit de kerk ontvreemd. Ondanks een uitgebreide zoektocht is het doek nooit teruggevonden, al weet men sinds het proces tegen maffiabaas Marino Mannoia dat hij verantwoordelijk was voor de grote schilderijroof.
Volgens deze Mannoia was het schilderij tijdens de roof echter onherstelbaar beschadigd geraakt. Of dit waar is, weten we niet, maar zeker is wel dat het doek niet meer in het openbaar te bewonderen is. In het Oratorio di San Lorenzo hangt nu een kopie van het werk.
Als Ripley in de Siciliaanse hoofdstad is, herken je naast het Oratorio di San Lorenzo ook de kathedraal van Palermo. De buitenkant van zijn hotel is het Palazzo San Felice in Napels.
Ripley – nog meer locaties aan de Amalfikust en in Napels
Voor het huis van Dickie en zijn vriendin Marge hadden de makers een villa op Ischia op het oog, het eiland waar The Talented Mr. Ripley werd gefilmd. Uiteindelijk werd het Villa Torricella, een villa op het eiland Capri. De villa wordt bewoond door verschillende families, dus het was nogal een klus om hem als filmlocatie te gebruiken, maar het is de makers gelukt.
Hotel Miramare in Positano stond model voor Ripley’s gelijknamige hotel in Atrani. De toegang is echter de entree van een klooster en het interieur is dat van een van de huizen in Atrani, gezegend met een prachtige Madonna op het plafond en schitterend uitzicht op zee.
Ook in zwart-wit is de Strada Statale 163 – die ook wel de weg van de duizend bochten wordt genoemd – een plaatje om te zien.
In Napels herken je behalve Caravaggio’s meesterwerk in de Pio Monte della Misericordia ook onder meer het eerder genoemde Palazzo San Felice in de wijk Sanità, de pizzeria van Sorbillo en het Palazzo delle Poste e Telegrafi. De bushalte – waar Ripley de bus naar Salerno neemt – is bij de Tondo di Capodimonte.
De filmlocaties van Ripley in Rome en Venetië
Vanuit Atrani reizen Tom en Dickie naar Sanremo. De zee- en strandscènes zijn echter opgenomen bij Anzio, aan de kust van Lazio, en sommige zelfs gewoon in een zwembad!
In Rome logeert Tom Ripley in het Hotel Excelsior, dat echter niet gebruikt is als set. Voor de buitenkant filmde men Hotel Hassler, boven aan de Spaanse Trappen, de scènes binnen werden onder andere gedraaid in het zestiende-eeuwse Palazzo Ruspoli in Rome.
Herken je Hotel Bolivar? Oorspronkelijk stond er in het script een hotel met een andere naam, maar vanwege de schitterende locatie boven aan een hoge trappartij, werd voor deze plek gekozen.
Het station van Rome werd gebouwd in een van de grote zalen in de wijk EUR; de bank verrees in de Salone delle Fontane, eveneens in EUR. Herkenbaarder zijn onder meer het Pantheon, het olifantje van Bernini en de Engelenburcht.
Ripley laat de Fiat achter in het Parco degli Acquedotti, bij de Via Appia. Het zeventiende-eeuwse Palazzo Colonna in Paliano is de Villa Aldobrandini in Frascati, een van de Castelli Romani, op een steenworp afstand van de Eeuwige Stad.
In Venetië neemt Ripley zijn intrek in het Palazzo Contarini Polignac, aan het Canal Grande. De familie Greenleaf verblijft in het luxe Hotel Danieli, om de hoek van het Piazza San Marco.
foto’s: Ripley | Netflix
Briganti
In de nieuwe serie Briganti (met de Engelse titel Brigands: The Quest for Gold) volg je een jonge vrouw die zich in de negentiende eeuw aansluit bij een groep bandieten en zich ontpopt tot hun leider.
Briganti is van dezelfde makers als de Romeinse dramaserie Baby, die eveneens te zien is op Netflix. Dit keer kiezen ze niet voor het hedendaagse Rome als decor, maar voor het negentiende-eeuwse zuiden van Italië.
Dit historische drama speelt zich af in de negentiende eeuw, wanneer een groot deel van het zuidelijke deel van Italië in handen is van rebellen. Wanneer de jonge Filomena weet te ontsnappen aan haar luxe maar lege leven en zich bij een lokale bende bandieten aansluit, probeert ze hun krachten te bundelen met andere lokale bendes die buiten de wet opereren, in een gezamenlijke strijd tegen de corrupte machthebbers.
foto’s: Francesco Berardinelli | Briganti | Netflix
De opnames werden gemaakt in Puglia, Basilicata en Sicilië. Als je al eens in Puglia bent geweest, zul je wellicht Lecce, Altamura, Nardò, Melpignano en Brindisi herkennen. Ook de schitterende Abbazia di Santa Maria di Cerrate, niet ver van barokstad Lecce, dient als decor voor deze serie.
