Pastaworkshop in Perugia

Annerike volgt via Italstudio een taalcursus in Perugia. Na een ochtend hard studeren bij taalschool Comitato Linguistico is er ook tijd voor een ontspannende activiteit: een pastaworkshop!

Annerike: ‘Na schooltijd organiseert de school meerdere activiteiten die je kunt ondernemen, van een stadswandeling met aperitivo tot het kijken van een Italiaanse film. Hoewel ik me deze week na schooltijd onderdompel in de wijnweek die de school twee keer per jaar organiseert, heb ik gelukkig ook nog tijd om na de lessen een pastaworkshop te volgen.

Zodra de lessen zijn afgelopen, zet docent Livia alle ingrediënten en benodigdheden klaar voor de pastaworkshop. Deegrollers, messen, semola di grano duro (een meelsoort van tarwe die vaak voor pasta wordt gebruikt), bakjes met water… Ook staan op een kookplaat al twee grote pannen water klaar om de pasta in te koken. Maar eerst moeten we aan de slag…

‘Oggi facciamo cicatielli,’ zegt Livia, ‘una pasta tipica campana’. Deze pastasoort komt oorspronkelijk uit het gebied Irpinia in de regio Campanië. Achter de cicatielli gaat – uiteraard – een mooi verhaal schuil.

Een vrouw ontdekt dat haar man haar bedriegt met een minnares. Ze is woedend. Maar het dagelijks leven gaat door en er moet ook gewoon gekookt worden. Vol woede stort ze zich op het maken van pasta. Met krachtige bewegingen kneedt ze de deegbal en met haar vingers trekt ze vervolgens woest de pastasliert in stukjes, die ze stuk voor stuk, met haar nagels er bijna in, over de tafel lijkt te sleuren.

Haar energie is blijkbaar voelbaar in de pasta, want de liefde van haar man blijkt toch echt door de maag te gaan. Met deze pasta wint ze hem terug en heeft zijn minnares het nakijken.

Genoeg verteld, aan de slag! De ingrediënten zijn uiterst simpel: semola di grano duro en acqua, water. Alle cursisten mogen honderd gram semola di grano duro afwegen op de weegschaal.

In het meel maak je een kuiltje, waar je vervolgens een paar eetlepels water in doet. Dan is het een kwestie van langzaam het meel van de buitenkant mengen met het water en beginnen met kneden. Zo ontstaan er langzaam een mooi pastadeeg.

Als het deeg te droog wordt, kun je gerust nog een of twee eetlepels water toevoegen, maar beter niet teveel in één keer. Het kneden doe je met je handpalm. Je duwt het deeg met een ‘movimento arrabbiato’, een woedende beweging, van je af, afwisselend met je linker- en rechterhand.

Het belangrijkste ingrediënt bij het kneden is volgens Livia energia, energia, zodat er een soepel deeg ontstaat. Als het deeg klaar is, is het tijd om met de deegroller een mooie deeglap te maken, niet te dik en niet te dun.

Met een mes snijd je een paar repen eraf. Omdat het deeg snel droog wordt, snijd je niet in één keer de hele lap in reepjes, maar doe je dat pas als je weer nieuwe repen nodig hebt.

We pakken de eerste deegreep en rollen deze met twee handen over de tafel, tot er een sliert ontstaat. Hoe lang deze precies moet zijn, maakt niet zo veel uit, als hij maar ongeveer een halve centimeter dik is.

Dan het moment suprême: het in stukjes trekken van de pastasliert. ‘Strappo!’ hoor ik Livia roepen, terwijl ze vol energie één voor één stukjes pasta van de sliert afscheurt en deze, met haar vingers er stevig ingedrukt, nog een stukje over de tafel beweegt, waardoor ze omrollen. De vingerafdrukken zie je duidelijk terug in de meeste cicatielli.

Nu is het onze beurt. Het valt nog niet mee om te doen alsof ik arrabbiata, boos, ben, terwijl er om me heen veelvuldig gelachen wordt tijdens het maken van de pasta. Mijn eerste exemplaren zien er nog veel te soft uit, maar naarmate de deeglap vordert, zitten er steeds meer pasta’s tussen die eruit zien alsof ze in een kwade bui zijn gemaakt.

Langzaam krijgen we de slag te pakken. Het resultaat is een tafel vol pasta van elf cursisten, die vol energie hun honderd gram semola di grano duro hebben omgetoverd tot tal van pastastukjes in uiteenlopende vormen.

De pasta wordt verzameld in een grote bak en over de twee pannen met kokend water verdeeld. Terwijl de pasta kookt, komt Federica, directrice van de taalschool, binnen met een grote kom zelfgemaakte pesto alla genovese, voor bij de pasta.

Pronta, de pasta is klaar, mangiamo! De borden worden vol geschept met pasta en we gaan a tavola. Buon appetito a tutti!’