Een mooie route rondom het Lago di Vico

Vanuit Vista sull’oliveto kijk je uit op de Monte Cimini. Deze berg was honderdduizend jaar geleden een zeer actieve vulkaan. Zijn oude krater, op ruim vijfhonderd meter hoogte, is veranderd in een prachtig meer. Daarmee is het Lago di Vico het hoogst gelegen meer in Italië. Tegenwoordig is het een natuurreservaat waar het heerlijk toeven is.

In de omgeving van het meer liggen pareltjes als het Palazzo Farnese in Caprarola, Villa Lante in Bagnaia, het Sacro Bosco van Bomarzo, de Piramide van Bomarzo en de kastanjebossen van Canepina. Heleen neemt je mee naar een aantal onbekende pareltjes aan en om het meer.

Heleen: ‘We starten onze route langs het Lago di Vico vanuit Vista sull’oliveto (zie deze link voor de route in Google Maps). Via San Rocco (Viterbo) rijd je naar La Faggeta (Caprarola, Viterbo – let op: je navigatie kent nog een La Faggeta; neem niet Baita La Faggeta). Onderweg rijd je langs hoge oude kastanjebomen en passeer je enorme velden met hazelnootbomen.

De vegetatie is in Lazio duidelijk anders dan in Umbrië. De hazelnoten die verbouwd worden, verdwijnen niet zoals je wellicht vermoedt in de Nutella, maar worden voor andere doeleinden gebruikt, onder meer voor het maken van tozzetti (knapperige hazelnootkoekjes).

Je kunt je auto rustig aan de kant van de weg parkeren, voor een wandeling door het bos naar het Lago di Vico, over het pad van de Via Francigena, een van de belangrijkste pelgrimsroutes in Italië.

Na een klein uurtje lopen door het prachtige bos vol hazelaars en oude kastanje en beukenbomen kom je aan bij het meer. Op het terras van La bella Venere kun je van april tot en met oktober terecht voor een goed glas wijn en een antipasti van vleeswaren en kaas.

Voor de kinderen is er aan de oevers van het meer van alles te doen, van trampoline springen tot kajakken op het meer. Echt druk is het hier nooit. Ondanks de vele campings rondom het meer is het meestal heerlijk rustig.

Wandel dezelfde weg weer terug, voor een kort autoritje naar een van de restaurantjes aan de andere zijde van het meer. Wij kiezen het liefst voor Riva Felice. Hier hebben we ooit een heerlijke pasta gegeten, met verse vis uit het meer.

De volgende stop is San Martino al Cimino, op de zuidelijke helling van de Monte Cimini. Dit dorp bewaart zeldzame en opmerkelijke voorbeelden van architectuur uit de barok, dankzij de invloedrijke en beroemde Olimpia Maidalchini Pamphilj, een van de machtigste vrouwen van Rome in de zestiende eeuw.

Donna Olimpia was een beroemde en krachtige vrouw in Rome, maar ook berucht en door velen gehaat. Ze stond te boek als bazig en hooghartig, maar haar geboortedorp zat diep in haar hart.

Het is dan ook een bijzonder plaatsje. Als je de stadsmuur volgt, kom je in een straat waar Donna Olimpia verantwoordelijk was voor de stadsplanning. Ze droeg de architecten Borromini en De Rossi op om trapsgewijze woningen te ontwerpen, voor de arbeiders die aan het Palazzo Doria Pamphilj werkten. Een unieke bouwstijl!

Via deze straat kom je aan bij de onderste stadspoort, die eveneens door Borromini ontworpen is. Oorspronkelijk werd het dorp bewoond door Cisterciënzer monniken, die er in de elfde en twaalfde eeuw een abdij en een kloostercomplex bouwden. Nu herinneren nog slechts ruïnes aan dit middeleeuwse klooster.

Het complex werd begin zestiende eeuw verlaten. Donna Olimpia kreeg het land van paus Innocentius X, haar zwager. Hij gaf haar ook de titel ‘Prinses van San Martino al Cimino’. Haar invloed op de paus was legendarisch; iedereen dacht dat ze een verhouding hadden.

De geruchten zijn nooit ontkracht, noch bevestigd. Feit is wel dat Donna Olimpia San Martino al Cimino voorzag van een prachtige kerk, omlijst door twee klokkentorens, ontworpen door Borromini. In de kerk vind je ook het graf van Donna Olimpia, die in 1657 stierf aan de pest. Op grafsteen zie je een Memento Mori-skelet, dat je herinnert aan je eigen sterfelijkheid.

Het palazzo is af en toe open voor het publiek. Binnen zie je een opmerkelijk voorbeeld van barokke architectuur, met houten vergulde plafonds, fresco’s en een wenteltrap. Een opvallend kenmerk is het plafond in de kamer van Donna Olimpia. Ze liet haar vaste architecten namelijk een ontwerp maken waardoor het plafond in de winter verlaagd kon worden, om de ruimte kleiner en dus makkelijker te verwarmen te maken. Heel vernuftig!

Wil je in San Martino al Cimino iets eten, dan kun je terecht op het terras van Bar Sunday, waar ze overheerlijke piadina’s maken. Een ideale snack voor je je weg vervolgt naar Vallerano!

Vallerano is een levendig oud dorp, dat zijn typisch middeleeuwse uitstraling mooi heeft weten te behouden. Je kunt er heerlijk rondstruinen tussen de steegjes. De stenen trappen leiden naar de vele kleine pleinen.

Het wordt grotendeels omringd door oude stadsmuren en biedt prachtig uitzicht over de Tibervallei met daarachter de Apennijnen. Bij helder weer zie je zelfs Calvi dell’Umbria liggen.

Vallerano is niet toeristisch, maar eind augustus wordt het dorp overspoeld met duizenden bezoekers tijdens La Notte delle Candele, ‘de nacht van de kaarsjes’. De inwoners toveren hun dorp dan om tot een romantische plek, verlicht door duizenden waxinelichtjes. Daarnaast zijn er prachtige lichtshows, is er volop muziek, eten en wijn. Een fantastisch evenement waar je zeker heen moet gaan als je in de buurt bent eind augustus. Via onderstaande video geniet je alvast van een voorproefje:

Na deze stadswandeling gaan we weer naar de auto en zit onze rondrit erop. We gaan binnendoor weer naar Vista sull’oliveto, met schitterende herinneringen aan het Lago di Vico op zak.’

Wil je nog meer wandelingen maken in de prachtige bossen van de Monte Cimini? Rijd dan naar Baita La Faggeta (Strada Provinciale 62, Soriano nel Cimini), waar diverse wandelingen starten. Dit beukenbos is een van de meest majestueuze en imposante in Midden-Italië (het staat op de nominatielijst voor Unesco-werelderfgoed).