Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Een mooi stukkie over Molino Stucky

Joost Mangnus trakteert ons elke maand op een verhaal over Venetië. Dit keer neemt hij ons mee naar Molino Stucky.

Molino-Stucky-Venetië (1)

Joost: ‘Elke keer dat ik in Venetië ben, fascineert dat immense gebouw me. Eerst als bouwval, later als bouwplaats en toen als groots hotel. Helemaal geweldig was het toen we er onze huwelijksnacht doorbrachten.

Molino-Stucky-Venetië (10)

Van bouwval tot hotelcomplex
Het grote voordeel van vaak naar dezelfde stad gaan, is dat je ziet wat er allemaal verandert. Sommige gebouwen zie je door restauratie helemaal tot wasdom komen. Ze veranderen van een bouwval tot iets groots. Dat laatste is het geval bij Molino Stucky.

Al de eerste keer dat ik in Venetië kwam – in 1997 – viel me vanaf de Zattere dat grote gebouw op, aan de andere kant van het Guideccakanaal. Wat een complex. Maar wat een bouwval, zo leek het destijds. Terwijl het gebouw toen al gerestaureerd werd.

Buiten ons budget
Toen ik negen jaar later voor de eerste keer met mijn vrouw in Venetië was, was er ondertussen veel gedaan aan het gebouw. Er waren nu veel hijskranen te zien. Vanaf de verte zag je er veel mensen werken. En ook de keren daarna werd het steeds duidelijker: hier herrees iets bijzonders.

Iets bijzonders dat ineens een zwart randje kreeg. In 2003 woedde er een grote brand, waardoor het markante torentje zwaar beschadigd werd. Maar de schade viel mee.

Vier jaar later opende daar dan een megahotel, bestaande uit dertien verschillende gebouwen. Negen etages hoog, 379 kamers en een conferentiecentrum met veertien zalen.

Dit hotel wilden we graag vanbinnen zien. Maar ja, het was al meteen duidelijk dat het niet binnen ons budget zou passen. Hier zouden we hoogstens naar toe gaan voor onze huwelijksnacht. Dus dat hebben we dan maar gedaan.

Molino-Stucky-Venetië (2) Molino-Stucky-Venetië (9)

Niet te formeel
Nadat we hadden besloten om in Venetië te trouwen, boekten we al snel een kamer voor twee nachtjes. Na ons feest bij Ristorante Al Profeta liepen we met de gasten naar de Zattere, waar de hotel-vaporetto ons opwachtte. Nooit zal ik vergeten hoe onze gasten ons uitzwaaiden toen onze boot de Zattere achter zich liet.

Daar gingen we dan, naar het hotel dat we al zo vaak bewonderd hadden. Met de vaporetto waren we er snel. Het was zoals verwacht heel chique. Heel deftig, formeel, maar ook weer niet té.

Het personeel bleek flexibel genoeg om eerder die dag mijn zwager en wat schoonneven toe te laten in onze kamer, zodat ze die konden versieren met heel veel ballonnen. Ik vond het mooi dat dat ook gewoon kon in zo’n poepiechique hotel.

Molino-Stucky-Venetië (8)

Binnen vooral chique
In onze kamer heb ik verder weinig meegekregen van hoe speciaal het hotel was. Dat dit gebouw ooit een meelmolen was geweest, dat viel me ook niet op. Nou ja, beter gezegd, daar hadden we helemaal geen aandacht voor.

De volgende dag wel. Binnen in het hotel konden we nog steeds weinig zien van wat de functie was geweest van dit gebouw. De gangen ademden nog wel een beetje industriële grandeur, maar het was vooral superchique. De ontbijtzaal, de gangen.

We zijn ook nog helemaal naar boven gegaan, maar ook daar deed weinig denken aan een grote molen. Daar was wel het beroemde ‘rooftop’-zwembad, met een geweldig uitzicht op Venetië. Omdat het ontzettend slecht weer was, hebben we niet gezwommen – en ook het uitzicht viel een beetje in het water.

Molino-Stucky-Venetië (5) Molino-Stucky-Venetië (6) Molino-Stucky-Venetië (7)

Van vaporetto’s naar meel
Buiten het gebouw zag ik wel duidelijk dat het een industrieel complex was geweest, een reuze-complex. Wát een gebouw! En wat een project van Giovanni Stucky, die hier in 1895 de molen opende. Op een plek waar daarvoor vaporetto’s werden gemaakt, waar een asfaltfabriek stond en waar sterke dranken werden gedestilleerd voor de chique hotels aan de andere kant van het kanaal. Dat week allemaal voor de grootse plannen van Stucky. Hij liet er het enorme, neogotische werkpaleis neerzetten, het grootste gebouw van Venetië.

Als eerste elektriciteit
Al snel werd Molino Stucky de grootste werkgever, met 1500 medewerkers. Per dag werd er vijftig ton meel gemalen. Vanaf deze plek werd een geweldig grote hoeveelheid meel, tarwe en pasta verspreid. Niet alleen binnen Italië, maar ook ver daarbuiten.

Dit konden de vele werknemers niet allemaal aan. Daarom besloot Stucky dat er elektriciteit moest komen, als eerste gebouw in Venetië. En omdat Venetië zich op het systeem van de molen aan liet sluiten, werd deze stad de eerste stad in Italië die elektriciteit kreeg. In het grote gebouw liet Stucky bovendien liften plaatsen; de eerste liften van de regio Veneto.

Molino-Stucky-Venetië (3)

Moord en verval
Al snel was Stucky de rijkste man van Venetië. Hij kocht het Palazzo Grassi, om er te wonen. Echt lang kon hij er echter niet van genieten. In 1910 werd hij op het station door een voormalige werknemer vermoord. De molen bleef nog wel draaien, maar kwam een paar keer in grote problemen. Vooral door de vakbond die vaak medewerkers opriep te staken. Eén keer hadden maar liefst vijfhonderd medewerkers de molen voor een maand bezet.

In 1955 ging de molen definitief dicht. Het heeft nog 52 jaar geduurd voordat het hotel open ging, met dank aan de samenwerking tussen de stad Venetië en Hilton Hotel.

Molino-Stucky-Venetië (4)

Nog boeiender dan voorheen
De opzienbarende geschiedenis van dit mooie gebouw kende ik niet toen ik het zag herrijzen. Sterker nog, dit weet ik pas nadat ik besloot een blog te wijden aan de molen en zijn oprichter Stucky.

Door deze historie is het gebouw voor mij nóg interessanter geworden. Ik krijg zin om er weer naartoe te gaan, om er weer te overnachten en om te zoeken naar meer aanwijzingen van dit boeiende verleden. Maar ja, de prijzen van de kamers zijn alleen maar duurder geworden. En om daarvoor nu een tweede keer te trouwen…’

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *