Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Ter ere van de dertigjarige verjaardag van de Fiat Tipo maakt Erwin een bijzondere proefrit in en rond Turijn, waarbij de Fiat Tipo S-Design hem naar romige bicerin, kruidige Martini’s en hartverwarmende pasta brengt. Stap je in voor een proefrit in en om de hoofdstad van Piemonte?
Erwin: ‘Onze feestelijke proefrit start met een bezoek aan de Martini-fabriek in Pessione, net buiten Turijn. Martini is de beroemdste vermout-producent, die hier sinds de oprichting in 1863 gevestigd is.
Onze Fiat krijgt op het centrale plein gezelschap van een Lancia Delta Integrale rally auto, een uniek exemplaar. Wij worden verwelkomd door Sarah, die ons voorgaat naar Casa Martini, het oudste nog bestaande gebouw op het fabrieksterrein.
Het is de voormalige woning van een van de oprichters, Luigi Rossi, die deels is omgetoverd tot Terrazza Martini, met onder andere de Sala Camino, waar we aanschuiven voor de lunch.
De tafel is al gedekt en onder toeziend oog van Luigi Rossi en zijn vrouw, die zijn vereeuwigd op twee portretten aan weerszijden van de openhaard, nemen we plaats.
De lunch bestaat uit een drietal kleine voorgerechtjes die mijn smaakpapillen direct doen opleven. Het hoofdgerecht is een lust voor het oog. Een risotto, bijna roze van kleur, met mousserende wijn en granaatappel. Een verrassende combinatie, die goed past bij de Asti Martini.
Als kers op de taart krijgen we hazelnootcake met zabaglione. De Asti Martini blijft vloeien. Wat een welkom!
Na de lunch wacht er een wereld aan Martini, in de Galleria Mondo Martini. Op deze plek wordt het verhaal van Martini verteld, van het prille begin in 1863 – met aan het roer Alessandro Martini en Luigi Rossi – tot het heden, met onder anderen George Clooney als Martini-ambassadeur.
Tal van flessen Martini uit de gehele periode van de productie staan opgesteld in vitrines en aan de wanden hangen zwart-witfoto’s van de fabriek in de beginjaren en antieke reclameposters.
Mijn oog valt meteen op deze klassieke poster voor de Vermout Bianco uit 1918.
Dan is het tijd om zelf de mouwen op te stropen, tijdens een Martini-masterclass aan de Martini Bar Academy. Als volleerde barista’s nemen we naast maestro Marco plaats aan de bar.
Aan de hand van een video zien we hoe vermout gemaakt wordt. Vermout bestaat onder meer uit witte wijn van zowel de Trebbiano- en de Catarratto-druif met een mix van suiker en kruiden. Op mijn vraag wat het precieze recept is, zegt Marco heel serieus: ‘Ik kan het je vertellen, maar dan zal ik je daarna moeten vermoorden…’
Op mijn verschrikte blik vervolgt hij glimlachend: ‘Nee, sorry, ik weet het ook niet. Binnen Martini zijn er slechts twee mensen die het exacte recept weten, masterblender Beppe Musso en zijn opvolger, maar wie de opvolger is weten alleen Beppe en de opvolger zelf. Verder is het recept uiterst geheim. Ik weet alleen dat er in Italië wettelijk is vastgelegd dat vermout minimaal 14,5 procent alcohol moet bevatten.’
Verantwoordelijk voor alle kruiden voor de vermout is Ivano Tonutti. Een aantal van die kruiden komen uit Pancantieri, een dorpje vlak bij Turijn, andere komen van over de hele wereld. De bergen rondom Turijn zorgen er met hun vele groene weides ervoor dat het belangrijkste kruid, artemisia (of alsem), onder ideale omstandigheden kan bloeien. Aan dit kruid, waarvan de Duitse naam Wermut luidt, dankt vermout zijn naam.
De ingrediënten staan al klaar, aan ons de taak om er zelf een echte Martini van te maken.
We starten met de basis: pure witte wijn met suiker. Het is de bedoeling dat we maximaal dertig druppels van de drie andere componenten aanbrengen in het basisproduct. De verhouding is aan ons zelf.
Ik start met zes druppels kruidenextract en vervolgens zes druppels bitter extract. Het smaakt redelijk naar Martini, maar het is het net niet. Ik voeg nog wat druppels toe en besluit dan dat ik voor een Martini Rosso ga.
Het verschil tussen Martini Bianco en Martini Rosso zit hem in de verschillende kruiden. Zo bevat de Bianco bijvoorbeeld vanille, wat je in de Rosso niet terug zult vinden. De rode kleur is niet te danken aan een kruid, maar wordt verkregen door een aantal druppels karamel toe te voegen. Dit heeft overigens geen invloed op de smaak, het geeft alleen de typerende rode kleur.
Als ik tevreden ben met het eindresultaat, is de smaak goed, maar het is zeker niet te vergelijken met de échte Martini. Ook de kleur is iets te licht, maar Marco is tevreden. Het duurt nog wel even voor ik hier aan de slag mag, maar ik heb veel plezier gehad met mijn eerste ervaring als barman. Mijn zelfgemaakte Martini mag mee als souvenir. Er nu van proeven kan niet, want buiten staat de Fiat Tipo te wachten.
Ik mag de nieuwe Fiat Tipo 1.4 S-Design in de schitterende kleur Grigio Metropoli aan de tand voelen. Precies dertig jaar geleden maakte deze auto zijn debuut, nu neem ik het nieuwste model mee voor een proefrit langs de beste culinaire plekjes in en rond Turijn. Andiamo!
De Tipo is een heerlijke ruime auto met een prima wegligging. Hij voelt zich prima thuis in het licht glooiende gebied dat we doorkruisen. Het interieur is strak en modern en van alle gemakken voorzien. Vlak voor Turijn zit er nog een flinke klim en afdaling in de route, maar die vormen totaal geen probleem voor deze fijne gezinsauto uit het C segment.
Eenmaal in Turijn is het tijd voor een bicerin en waar kunnen we die beter drinken dan bij Caffè al Bicerin? Deze klassieke koffiebar is sinds 1763 is gevestigd aan het Piazza della Consolata.
Bicerin wordt gemaakt van drie lekkernijen: onder in het glas een espresso, daarbovenop warme chocolademelk en als topping geklopte room. Volgens sommigen zou het hier op deze plek zijn uitgevonden, maar er zijn ook verhalen dat het drankje nog iets ouder is en rond 1704 al geschonken werd bij Caffè Fiorio.
Wat wél vaststaat is de lekkerste bicerin tegenwoordig hier gedronken wordt. Die reputatie betekent dat het hier vaak druk is. Gelukkig vinden we snel een plekje en bestellen we een blad vol bicerin.
Als het drankje geserveerd wordt, krijgen we het dringende advies om vooral niet te roeren, maar gewoon zo op te drinken. Zo ervaar je optimaal de diverse smaken van het drankje.
Al snel valt de ene wauw na de andere en durf ik zelf wel te zeggen dat het een van de lekkerste drankjes is die ik ooit heb gedronken. Inmiddels is er buiten weer een aardige rij mensen ontstaan. Na de laatste slok besluiten we plaats te maken voor de volgende gasten, ook omdat onze volgende culinaire stop wacht; restaurant Casa del Barolo.
We worden hartelijk ontvangen en naar onze tafel begeleid. Zoals de naam al doet vermoeden, vinden we binnen veel verschillende flessen Barolo, prachtig uitgestald als ware het een modern kunstwerk. De muren zijn versierd met mooie zwart-witfoto’s die allemaal een link met eten hebben.
De menukaart geeft een mooie keuze aan gerechten uit de regio, met eerlijke producten die persoonlijk worden geselecteerd door chef-kok Domenico Paone. Ik besluit om het menu Degustazione Piemonte te bestellen, met allerlei heerlijke gerechten uit de keuken van Piemonte.
Als voorgerecht krijg ik vitello tonnato alla piemontese met een heerlijk glas rode wijn Mason van het wijnhuis Manincor.
Als primo serveert de ober een bord raviolini del plin al burro e crema di toma, die bijna wegsmelten op je tong, mede dankzij de heerlijk zachte toma (Piemontese kaas).
Nog voor de secondo op tafel komt, schenkt de ober een heerlijke Barolo uit 2012 van het wijnhuis Prunotto. Hij past perfect bij de brasato di vitello (kalfsvlees dat op lage temperatuur is gegaard). Kan ik hier niet intrekken?
Ook het dessert mag er zijn, een delizia del Piemonte met zabaglione.
We sluiten de avond af met een caffè voor we naar ons hotel gaan, het DoubleTree by Hilton Turin Lingotto. Deze locatie is natuurlijk niet voor niets gekozen, want de geschiedenis van Fiat is nauw verbonden met Lingotto. Maar daarover morgen meer!’
