Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Van de Venetiaanse eilanden reizen we vanmiddag naar de isole, de Romeinse eilanden. Romeinse eilanden? Kent Rome dan meer eilanden dan het Tibereiland? Nou, niet in letterlijke zin, maar wel in figuurlijke zin, zo ontdekte Marjolijn Smits, docente Klassieken en smoorverliefd op Rome.
In 2008 kocht Marjolijn het boekje Isole – Guida Vagabonda di Roma van Marco Lodoli. Het is inmiddels haar favoriete Romegidsje. Lodoli wijst verstilde ‘eilandjes’ in de drukke stad aan, een boom, een standbeeld, een schilderij, een graf. Op haar recent gestarte weblog geeft Marjolijn geregeld een vertaling uit het Italiaans van een van de passages, die Lodoli eerder schreef voor La Repubblica.
Op Ciao tutti laten we vandaag Marjolijn zelf aan het woord, door middel van de inleiding op de reeks Isole. Alle losse ‘eilandjes’ vind je via deze link. Zorg dat Marjolijns weblog in je favorieten staat, want er verschijnt regelmatig een nieuw ‘eiland’!
‘Ciao vagabondo! Welkom! Welkom op dit beginpunt van je zwerversbestaan door Rome aan de hand van vertalingen uit mijn favoriete Romeboekje: Isole. Guida Vagabonda di Roma.
Hoe het ooit begon
In 2008 deed ik een cursus Italiaans in Rome, de stad waarop ik al jaren verliefd was – en ben. Tijdens de lessen bemerkte docent Claudio deze liefde, en hij wees me vaderlijk op het boekje Isole van Marco Lodoli (2005), uitgegeven bij Einaudi. De ondertitel van dit boekje luidde Guida Vagabonda di Roma, een Gids voor de Vagebond. Een gids om mee rond te dwalen dus. En dwalen door de Eeuwige Stad was nu net wat ik het liefste deed. En misschien doe jij dat ook wel graag…
Gids voor de Vagebond
Maar wat is nu een ‘Gids voor de Vagebond’? De omslag van het dunne boekje geeft duidelijkheid:
‘Deze vagebondgids heeft als doel te wijzen op Romeinse eilandjes vol schoonheid en poëzie: een plein, een boom, een schilderij, een bar in de periferie, een secundaire weg. Eilandjes die zijn afgesneden van de stad, waardevolle plekjes omgeven door de chaotische oceaan van het jachtige bestaan.
Het Rome van de vagebond, beschreven door Lodoli, vind je in geen enkele andere toeristengids: het is een stad met kleine ‘eilandjes’ die zich even laten zien op een druilerige zondag of een zonnige namiddag, en alleen een open blik kan ze grijpen.
Een plein als een ‘maatschappelijke roman in de open lucht’; een waardevol schilderij vergeten in een kerkje waar nauwelijks iemand komt; een bar in de nacht, het toneel voor eenzame mensen, voor liefdes, voor levens die elkaar toevallig kruisen; het allerlelijkste standbeeld ter wereld uit de Renaissance, ‘een delirium van marmer, een figuur zonder verhoudingen, vol krullen, onvergetelijk’: het zijn de kleine ontdekkingen die Rome biedt aan wie in staat is details op te merken en die klaar is om ‘een zijweg te nemen, het plein vol chaos te ontvluchten en zomaar een steegje in te slaan, een blik te werpen in een hofje, te snuffelen tussen de verborgen stenen van de stad op zoek naar een verborgen eilandje.’
Lodoli zwerft door de eeuwige stad met de neus in de wind, terwijl hij zich laat betoveren door de kleine wondertjes van de magische stad. Ook dit is la dolce vita en daarom moet je in staat zijn de tijd stil te zetten, je blik op te poetsen en het je zo veel mogelijk te laten smaken.’
Klinkt goed toch?
Sinds ik het Italiaanse boekje voor de eerste keer heb gelezen, ben ik de uitdaging aangegaan om elk eiland op te zoeken en daar de bewuste pagina te lezen. Inmiddels is het boekje dan ook beduimeld en voorzien van ezelsoren om de favoriete plekjes te markeren. Ik heb al veel mooie eilandjes gevonden, maar moet er nog veel meer vinden. Eigenlijk vind ik, dat ook anderen in staat moeten worden gesteld om in Rome op zoek te gaan naar deze verstilde isole in de Eeuwige Stad.
En dus, daar zit ik dan, met m’n Dikke Van Dale op schoot en het idee om stukje bij beetje de eilandjes prijs te geven aan Nederlandse vagebonden die ook deze verborgen plekjes willen ontdekken, maar die het boekje niet hebben of het Italiaans niet machtig zijn.
Allora, om het op z’n Romeins te zeggen: nnamo! Laten we gaan!’
Lees verder op Marjolijns blog of, voor degenen die graag Italiaanse lezen, in Marco Lodoli’s Isole. Buon viaggio!
