Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Vanuit Carfizzi beginnen we aan een lange, slingerende rit dwars door de ruige binnenlanden van Calabrië, op weg naar Soveria Mannelli. Dit creatieve dorpje is de thuishaven van Lanificio Leo, de oudste Calabrese textielfabriek, die werd opgericht in 1873 en nog altijd vol in bedrijf is.
Ze maken er huishoudelijk textiel en modeaccessoires, onder andere met behulp van nostalgische machines uit de late negentiende eeuw.
De krasse vijfennegentigjarige Peppino Leo staat ons in de deuropening al op te wachten. Via de kleurrijke showroom annex winkel leidt hij ons naar de werkplaatsen, waar de rest van de familie druk aan het werk is.
Emilio Leo, eigenaar en creatief designer, nodigt ons uit om in zijn kantoor een kopje koffie te drinken, zodat hij ons alles kan vertellen over het florerende familiebedrijf.
Emilio vertelt hoe hij in het vak is gerold en wat de filosofie van het bedrijf is. ‘Na mijn opleiding tot architect ben ik zo snel mogelijk uit deze regio vertrokken om mijn creatieve ideeën aan de wereld te laten zien.
Maar ons familiebedrijf – ik ben al de vierde generatie – had na het overlijden van mijn grootvader een jonge telg aan het roer nodig. Ik besloot om terug te keren en vond hier als het ware voor de tweede keer een thuis.
Als architect had ik echter geen enkel idee hoe ik een bedrijf moest leiden. Ik deed eigenlijk maar wat. Ik keek er wel met een frisse blik tegenaan en vertrouwde volledig op mijn intuïtie. Ik besloot het over een andere boeg te gooien en wonderwel bleek dat te werken.’
Sindsdien is Emilio een gerespecteerd designer en heeft hij diverse nationale internationale fashionprijzen op zijn naam weten te schrijven.
Tot medio jaren zeventig was Lanificio nog afhankelijk van de wol van de lokale Merino-schapen. Omdat er op een bepaald moment te weinig schapen over waren, werd besloten om een koerswijziging door te voeren en grootser te gaan denken en te werken.
De manier van denken veranderde, machines werden aangepast en er werd steeds meer met natuurlijke producten gewerkt. Een voorwaarde was wel dat er daarbij steeds vast gehouden moest worden aan de heersende traditie én aan de hoge kwaliteit.
Die nieuwe manier van denken heeft Emilio tien jaar geleden geïnspireerd tot het opzetten van een jaarlijks innovatie-, fashion- en muziekfestival: Sciabaca. ‘Het doel is om mensen te inspireren om te ontdekken wie ze zijn en hoe ze iets kunnen bijdragen aan de omgeving. Ook proberen we de mensen de waarde en de achtergrond van een relatief duur, maar kwalitatief hoogwaardig handmade product uit te leggen,’ aldus Emilio.
Een ander nieuwe project is het opzetten van een fablab, een combinatie van een fabriek en een laboratorium waar mensen kunnen leren en waar ze aan de slag kunnen met hun ideeën. Het is een innovatieve vorm van co-working waar mensen iets maken wat ze graag wíllen maken, vanuit hun hart.
Emilio: ‘Calabrië kan de snelheid van innovatie eigenlijk niet bijhouden. Wij nemen de regio als het ware mee op sleeptouw en proberen Calabrië te coachen hoe ze als relatief arme regio met geld kunnen schuiven, om zo toch verschillende activiteiten te kunnen realiseren.’
Tijd om de oude machines te gaan bekijken, waarvan sommige al vanaf de eerste dag in 1873 in werking zijn. Alhoewel er nog steeds met deze machines gewerkt wordt, zijn het design en de manier van denken natuurlijk wel veranderd.
Emilio: ’Ik sprong in het diepe en vanwege het gebrek aan soortgelijke bedrijven kon ik me ook nergens aan spiegelen. Technology isn’t what creates things, but it’s the idea that moves them, zo leerde ik. Gelukkig kwam ik weer boven dankzij mijn visie en creativiteit. En dankzij de historie, want ik verlies onze mooie geschiedenis natuurlijk ook niet uit het oog.’
De machines zijn werkelijk prachtig. We begeven ons naar de zeer ruime fabrieksruimte annex museum, waar levensgrote stalen werkpaarden draaien alsof de tijd honderd jaar geleden stil is blijven staan. We zien weefmachines en grote handmatige persbakken (om stoffen te ontdoen van water), onze moderne centrifuge dus.
Emilio demonstreert verschillende exemplaren, soms nog met kettingen of rubberen riemen aangedreven, waar enorme lappen stof mee geweven kunnen worden. Met eigen ogen zien we dat de kwaliteit er niet voor onder doet, alles is tot op de millimeter recht. Vakmanschap is meesterschap!
