Chianalea di Scilla – het ‘Venetië van Calabrië’

Klein-Venetië, het Venetië van de Tyrreense Zee of het Venetië van Calabrië, zo wordt Chianalea di Scilla (de oudste wijk van Scilla) ook wel genoemd, omdat de kleine huisjes van deze borgo, net als in Venetië, op het water zijn gebouwd. Ze worden van elkaar gescheiden door smalle kanaaltjes, viuzze genaamd, die uitmonden in de Tyrreense Zee.

Wandel naar Scaro Alaggio, waar kleurrijke vissersboten liggen aangemeerd, met het mooie Palazzo Scategna, waarin nu een hotel is gevestigd. Struin door de smalle straatjes, waarbij je her en der op oude fonteinen en kleine kerkjes stuit.

Over dit pittoreske plaatsje waakt het streng uitziende Castello Ruffo, op de rots waar Homerus het zeemonster Scylla liet wonen. Scylla had maar liefst zes hondenkoppen, met elk drie rijen tanden, waarmee ze veel zeelieden tegelijk kon verorberen.

Wie de zee-engte die door deze zussen werd bewaakt, wilde bevaren, moest dus goed uitkijken. Want er was nog meer gevaar te vrezen, en wel van Charybdis, die drie keer per dag een enorme hoeveelheid water opzoog om deze vervolgens uit te spuwen en een flinke draaikolk te veroorzaken.

Homerus’ Odysseus moest dus zowel uit het bereik van Scylla blijven als de draaikolk vermijden die Charybdis veroorzaakte. Helaas koos hij de verkeerde route en verloor hij een deel van zijn bemanning aan het zeemonster Scylla.

Alsof dat nog niet genoeg was, wist hij ook Charybdis niet te omzeilen en werd zijn schip opgezogen. Zelf wist hij te ontsnappen door zich aan een tak vast te klampen en op een volgend schip, dat beide monsters wist te omzeilen, aan boord te springen.

Nu hoef je niet meer bang te zijn voor dit veelkoppige monster, dus maak zeker de klim naar boven voor een prachtig panorama over zee, met in de verte de Eolische eilanden en zelfs de kustlijn van Sicilië. Ook vind je er het Castello San Ruffo en de zogenaamde Secche di Scilla, een soort kathedralen maar dan van rotssteen die langs de nauwe zee-engte ontstaan zijn.

Het dorpje staat bekend om pesce spada, zwaardvis. Dit is een snelle, krachtige zoutwatervis. Gemiddeld is de vis twee meter lang, maar hij kan wel dik vier meter lang worden. Hij weegt soms wel driehonderd kilo. In het verleden werd zwaardvis in Zuid-Italië alleen gegeten door de rijken. Armere mensen stelden zich tevreden met verse sardines en ansjovis. De allerarmsten konden zich helemaal geen vis veroorloven.

Tegenwoordig is zwaardvis vaste prik op het menu in Scilla, met tal van verschillende bereidingswijzen. Ga vooral eens proeven bij Palazzo Krataiis, het liefst natuurlijk op het terras direct aan het strand.

Ontdek nog meer moois in Calabrië

Nog veel meer mooie plekken in Calabrië (van stranden tot bijzondere dorpjes, van uitgestrekte natuurparken tot lokale lekkernijen, bed & breakfasts en outdoor activiteiten) vind je in onze Special over deze ongerepte regio.

Bestel Calabrië – van kust naar kust

De Ciao tutti Special is een digitale uitgave. Na bestelling krijg je zowel op je scherm als in je e-mail een link om de Ciao tutti Special te downloaden in pdf-formaat. Je kunt ‘m vervolgens opslaan en op meerdere apparaten (computer, laptop, smartphone en tablet) van alle moois in je Special genieten.