De slapende nimf – een duistere zaak rondom een gevaarlijk schilderij

Na de thriller Kind 39 keert de onalledaagse commissaris Teresa Battaglia terug in De slapende nimf: een trots en ontembaar karakter, soms ruw, altijd meelevend. Ze is gespecialiseerd in profilering, maar de zaak waar ze aan werkt, is donkerder en complexer dan ze had verwacht. Zal ze achterhalen wat er met de slapende nimf is gebeurd?

Duik samen met Teresa in deze duistere zaak rondom een gevaarlijk schilderij, in een landschap van bedrieglijke schoonheid, waar ondoordringbare bossen en onbereikbare bergtoppen hun geheimen niet snel prijsgeven.

Een fragment
‘Teresa denkt vaak aan de dood. Maar ze had zich nooit kunnen indenken dat haar eigen dood zo zou zijn. Het heeft iets ironisch dat ze zich niet kan herinneren waardoor ze ook weer gered zou kunnen worden. Een brand die op het punt staat om zich heen te grijpen, slachtoffers die wachten tot ze gered zullen worden, en zij staat stil, onbeweeglijk. Haar verstand laat haar in de steek.

De verwarring maakt de slotakte van de tragedie grotesk, met die smekende ogen, als schoteltjes, vol angst, die haar aankijken terwijl ze het enige doet waar ze op dat moment toe in staat is: niets. Teresa zal sterven met een gezicht als een idioot, daar is ze van overtuigd.

Ze zal sterven als een stuk onbenul, met haar armen langs haar lijf en haar schild omlaag, nadat ze als een strijdster heeft geleefd. Strijdster… Een politievrouw, misschien. Een vrouw van zestig, ziek, die probeert de heldin uit te hangen en de dingen niet eens meer bij hun naam kan noemen. Ze kan proberen het te gokken.

Het lijkt wel of ze de laatste tijd niets anders meer kan doen om te overleven. Gokken welke straat ze moet nemen, in welke richting ze moet kijken, welke woorden ze moet uitspreken en aan welke schaduw ze moet twijfelen. Zelfs haar eigen naam is ten prooi gevallen aan twijfel, net als die van de moordenaar. Die hier bij haar is, of misschien in een andere kamer.

Maar hij is zeker in dit huis, dat nu op de Hades lijkt, klaar om te branden in het donkere dal, omdat Teresa het heeft gewaagd het mysterie te tarten dat hier binnen de muren heeft postgevat. De bergen hebben het bewaard, begraven in de bergspleten, samen met heilige botten en eeuwenoude energieën.

Teresa wéét het, maar haar geest herinnert het zich nog niet. Wie van de slachtoffers die op het punt staat om aan het vuur geofferd te worden is onschuldig, en wie heeft daarentegen de verslindende kracht gehad die nodig is om een nog kloppend hart uit de borst van een man te rukken?

Wie moet ik redden? En dan is hij er ook nog, die haar aankijkt als de zoon die Teresa nooit gehad heeft. Zijn naam is nog steeds slechts het instinct van een fluistering op haar lippen, maar een diepgewortelde impuls verbindt haar met deze man. Teresa voelt hem in haar buik, hij is het branden van haar litteken, het rode schuim dat in haar aderen kolkt.

De muren lijken op haar af te komen en beginnen te kraken, net als het gemurmel dat haar al dagen teistert en dat nu een explosie van geblaf is: haar ergste angsten. De naam van de moordenaar. De naam van de moordenaar…

Uit de hel omlaag gestort, voor het aanschijn van de dood, denkt Teresa aan niets anders dan een raadseltje dat ze heeft gehoord, al heeft ze geen idee waar en wanneer. Een schreeuw. Een onmenselijke grijnslach rukt haar uit de verlammende apathie die haar gevangenhoudt en brengt haar weer terug naar de wereld.

Dan, opeens, zwijgt hij. ‘We hebben het gevonden,’ hoort ze hem fluisteren, alsof hij ineens wil dat de woorden onder hen blijven. Hij heeft verwijde pupillen. ‘We hebben het Kwaad gevonden. Het is hier. Het wacht op ons.’ Hij gaat de woorden af alsof het kralen van een diabolische rozenkrans zijn.

Hij steekt zijn wijsvinger op tussen de touwen die hen gevangen houden en richt hem op een hoek van de kamer, waar de duisternis lijkt te pulseren op het ritme van hun angst. ‘We hebben het gevonden. Het is niet menselijk.’ Hij schreeuwt weer, zo hard dat er iets in Teresa knapt. Nu weet ze zijn naam weer.

Maar opnieuw speelt het lot met de kaarten van het leven en de dood, van de liefde en de haat, onbarmhartig zoals alleen iemand dat kan die de eeuwigheid voor zich heeft. Want dit is het moment waarop duidelijk moet worden hoe ver ze wil gaan.

Dit is het moment waarop duidelijk moet worden of Teresa, om een onschuldige te redden, bereid is om Massimo Marini te doden, de man die haar aankijkt als de zoon die ze nooit gehad heeft, de man die nu trilt alsof daar, dansend in het donker, de duivel is.’

Lees verder in

De slapende nimf | Ilaria Tuti | vertaald door Saskia Peterzon-Kotte | ISBN 9789401611640 | € 21,99 | Xander Uitgevers | bestel De slapende nimf via deze link bij bol.com (ook beschikbaar als e-book)