The Milk of Dreams – een voorproefje van de Biennale 2022

Op 23 april is in Venetië La Biennale di Venezia van start gegaan, een internationale kunsttentoonstelling die elke twee jaar gehouden wordt. Tot en met 27 november 2022 geniet je van bijzondere kunst, met als thema dit jaar The Milk of Dreams.

Marian van Venetian Steps geeft in deze blog een voorproefje van deze negenenvijftigste editie van de Biennale, met een aantal highlights die je niet mag missen.

The Milk of Dreams

Marian: ‘Cecilia Alemani, directeur van High Line Art New York, vervult de rol van eerste vrouwelijke Italiaanse curator. Voor het thema heeft Alemani zich laten inspireren door een kinderboek van Leonora Carrington met de titel The Milk of Dreams.

Carrington (1917-2011) was een Brits-Mexicaanse surrealistische kunstenares en schreef daarnaast ook fantasierijke verhalen. In The Milk of Dreams bundelde ze mysterieuze verhaaltjes met een grappige draai. Carrington illustreerde het boekje overigens zelf. Ik heb het thuis en ik was positief verrast toen ik het las.

Ruim tweehonderd kunstenaars, tachtig landen en vijf tijdcapsules

Er wordt nu al bijzonder positief gesproken over de Biennale van dit jaar. In totaal zijn er tweehonderddertien kunstenaars in de Main Exhibitions van Arsenale en Giardini, van wie maar liefst vijfentachtig procent vrouw is. Er zijn tachtig nationale participaties.

Er wordt bij The Milk of Dreams veel aandacht geschonken aan identiteit, andere dimensies, technologie en onze planeet in het algemeen. Bijzonder is dat een aantal landen voor de eerste keer vertegenwoordigd wordt door vrouwen met een donkere huidskleur, zoals Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.

Verder zijn er vijf tijdcapsules uit het verleden te zien. Het grootste gedeelte daarvan zijn vrouwelijke kunstenaars uit de periode 1890 tot 1960. Drie van deze tijdcapsules zijn te vinden in het centrale paviljoen bij de Giardini en twee in de Corderie (Main Exhibition) van Arsenale.

foto: Mariël Kok

Twee locaties: Giardini en Arsenale

Biennale kent twee hoofdlocaties. De Giardini van de Biennale is eigenlijk een groot park, waar je verschillende landenpaviljoens kunt bezoeken. De andere locatie van de Biennale bevindt zich binnen de muren van de oude scheepswerf, het Arsenale.

Dit enorme gebied beslaat overigens een groot gedeelte van de wijk Castello. Daar vinden sinds eind jaren negentig tentoonstellingen en festivals van Biennale plaats, in enorm grote hallen. Je kunt er ook buiten wandelen en een gedeelte van de oude scheepswerf van een afstand bewonderen.

Je hebt zeker een halve dag nodig om een beeld te krijgen van de Biennale bij het Arsenale, maar je kunt er gerust ook een hele dag doorbrengen. Het is een enorm complex.

Met een entreebewijs (à € 25,-) kun je één keer de Giardini en één keer het Arsenale bezoeken, ook op verschillende dagen. Daarnaast heb je toegang tot vijftig tentoonstellingen in de stad.

The Nature of the Game

In de Giardini raad ik je aan het paviljoen van België te gaan zien, met de prachtige tentoonstelling The Nature of the Game van kunstenaar Francis Alys. Het is een selectie van korte films die zijn opgenomen in Congo, Irak, Mexico, België en Hongkong. Voor mij is dit misschien wel het mooiste paviljoen van dit jaar.

Nog meer prachtige paviljoens

Wist je dat het paviljoen van België ook het alleroudste paviljoen van de Biennale is? Het bestaat al sinds 1907. Sla ook Frankrijk (met een speciale vermelding), Groot-Brittannië (met een gouden leeuw), Zwitserland en Korea niet over.

Verder vind ik dit jaar het centrale paviljoen van de Giardini van Cecilia Alemani erg de moeite waard, met veel surrealistische schilderijen. Bijna negentig procent van de kunstenaars zijn vrouwen. Neem ruim de tijd voor het bezoeken van dit centrale paviljoen.

Mrinalini Mukherjee
Cecilia Vicuňa

Bij het Arsenale mag je het Italiaanse paviljoen niet missen. Dat is best heel ver lopen, maar het is zo mooi om daar in die buurt te wandelen, dat je dat er voor over zult hebben. Verder zijn Malta, Chili en de Main Exhibition de moeite waard. Simone Leigh (beste kunstenaar) and Ali Cherry (meest veelbelovende jonge kunstenaar) zijn ook hier te vinden.

Simone Leigh | foto: Mariël Kok
Firelei Bàez
Violeta Parra

Vergeet – als je nog energie over hebt – het park van de Giardino delle Vergini niet. Van daaruit zie je ook de vijf verstrengelde handen van Lorenzo Quinn, die overigens geen onderdeel zijn van de Biennale maar die je wel goed kunt zien vanaf het Biennale-terrein.

Speciale tentoonstellingen in Venetië zelf

Daarnaast zijn er vele tentoonstellingen te bekijken die gehuisvest zijn op diverse locaties in de stad, dus buiten het terrein van de Biennale. Dat zijn nationale participaties (vanuit landen) of collateral events (georganiseerd vanuit culturele stichtingen of instellingen).

Ze horen wel degelijk bij de Biennale en meestal kun je gratis een kijkje nemen. Zo kun je soms bepaalde locaties of palazzi van binnen zien die normaal gesproken gesloten zijn voor publiek.

Ik heb nog weinig gezien van de tentoonstellingen in de stad dit jaar, maar ik vond Uganda (speciale vermelding) erg mooi en ook het collateral event van Kehinde Wiley op het eiland San Giorgio Maggiore is indrukwekkend!

Nederlandse kunst in de Chiesetta della Misericorda

Nederland exposeert dit jaar niet in het Rietveldpaviljoen in de Giardini. Voor één Biennale-seizoen bevindt Nederland zich als nationale participatie op een andere locatie, in de wijk Cannaregio, aan de andere kant van Venetië.

De tentoonstelling wordt gehouden in een voormalige kerk uit de dertiende eeuw, de Chiesetta della Misericorda. Melanie Bonajo geeft je met haar expositie When the body says Yes een andere kijk op intimiteit, aanrakingen en lichamen.

Er liggen overal grote, zachte en gekleurde kussens van waaruit je relaxed een film kunt bekijken in gedempt licht. De film zien en ervaren in deze bijzondere ruimte geeft een extra dimensie. Let op: het Nederlandse paviljoen is open van dinsdag tot en met zondag van 10.00 tot 18.00 uur.

Solidariteit met Oekraïne

Tegenover het Nederlandse paviljoen bevindt zich een collateral event over Oekraïne. Het is gevestigd in de oude Scuola Grande della Misericordia. Alleen deze imposante ruimte zien is al de moeite waard.

De officiële nationale participatie van Oekraïne vind je bij de Arsenale. Bovendien is er ook bij de Giardini een Piazza Ucraina, een plek voor solidariteit met Oekraïne. Overigens zijn de deuren van het Russisch paviljoen dit jaar gesloten; Rusland heeft zich teruggetrokken als participant voor deze editie.

foto: Mariël Kok

Koop je kaartjes voor de Biennale 2022

Allereerst een zeer belangrijke tip! Dit jaar verkoopt de Biennale nauwelijks papieren tickets, dus dat wil zeggen dat je je tickets beter online kunt kopen. Dat kun je vooraf doen, maar meestal ook nog op de ochtend dat je wil gaan, via deze link.

Ga dus vooral niet in de rij staan bij de informatiebalie om een papieren ticket te bemachtigen, want dan verlies je veel tijd. Lukt het online niet, dan kun je naar de ticket office bij de Biennale. Kom dan na 11.45 uur, want eerder staat er een lange rij.

De exposities van de Biennale zijn tot eind september geopend van 11.00 tot 19.00 uur. Pas vanaf 27 september worden de openingstijden van 10.00 tot 18.00 uur.

Met deze tips geniet je hopelijk nog meer van alle moois dat er dit jaar te zien is. Ik ben erg benieuwd naar jouw favoriet!’