Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Cinta senese – een speciaal varkentje uit Siena

cinta-senese-varkens-Siena (1)

Goeiemorgen! Willen jullie kennismaken met een beroemd varkentje dat al meer dan duizend jaar oud is en dat door de beroemdste schilders is vereeuwigd op hun meesterwerken? Een varkentje dat bekend staat als de beste vriend van de menselijke smaakpapillen? Hier ben ik: het cinta senese-varken, door vrienden en bekenden simpelweg la cinta genoemd.

Mijn soort varkens is echt al heel oud. We kwamen voor het eerst voor rond het jaar duizend, in het westen van de provincie Siena, op een bergketen die Montagnola werd genoemd. De Montagnola werd bedekt met heerlijke bossen, vol eiken- en kastanjebomen. Als cinta steek ik niets liever dan mijn neus in een dikke laag bladeren, dus dit stukje Toscane was voor mijn voorouders als het paradijs!

Vanaf de Montagnola verspreidde la cinta zich naar de omliggende dorpjes, tot we in heel de Chianti in de grond wroetten. Aan het begin van de veertiende eeuw waren mijn voorouders zo bekend, dat Ambrogio Lorenzetti, een bekende schilder uit Siena, een van mijn soortgenoten heeft afgebeeld op zijn beroemde fresco’s in het Palazzo Pubblico aan het Piazza del Campo in Siena.

Buon-Governo-Siena-cinta-2

Jullie zien dat wij er na al die tijd nog precies hetzelfde uitzien. Dat komt omdat we onze naam danken aan ons uiterlijk. We heten namelijk cinta omdat we om onze schouders een witte band hebben, die veel lijkt op een riem. Verder zijn we helemaal zwart, zodat deze ‘riem’ mooi afsteekt. De riem loopt ook helemaal door, ook op onze poten. Elke cinta heeft deze riem, dat is in 1914 bij wet vastgelegd. Zonder riem zijn het gewoon varkens of zwijntjes, alleen varkens mét riem mogen zich cinta senese noemen.

cinta-senese-varkens-Siena (3) cinta-senese-varkens-Siena (19)

Oorspronkelijk wandelden de cinta vrij in de bossen. Mijn voorouders moesten zelf hun kostje bij elkaar scharrelen: kruiden, insecten, eieren, maar vooral bladeren en olijven. Daarvoor liepen ze hele afstanden, waardoor een cinta nooit té vet kon worden.

Helaas kwamen er steeds meer andere varkens, die niet net als wij vrij door de bossen mochten lopen maar die puur en alleen gefokt werden voor het vlees. Dat zorgde ervoor dat er in de tweede helft van de vorige eeuw bijna geen cinta senese meer waren. Uit een onderzoek uit 1980 blijkt dat er in de provincie Siena nog maar honderd mannelijke cinta waren overgebleven. Che disastro!

Gelukkig was er een kleine groep boeren vol passie, die zich verenigde in de Associazione Senese Allevatori en die onze soort hielp te overleven door ons onder de juiste omstandigheden weer te laten scharrelen in de bossen.

cinta-senese-varkens-Siena (13)

Op 21 november 2000 werd deze stichting zelfs gepromoveerd tot het Consorzio di tutela della Cinta Senese. Dat betekent dat de regels waaronder wij gehouden mogen worden nog een beetje strenger – en dus voor ons beter – zijn geworden. De regels zeggen bijvoorbeeld dat we alleen in Toscane mogen worden gehouden, waar we de ruimte moeten krijgen om vrij rond te lopen in de bossen. Hier moeten we ook grotendeels ons kostje bij elkaar scharrelen – onze baas mag ons maar weinig bijvoeden.

cinta-senese-varkens-Siena (10) cinta-senese-varkens-Siena (11)

Meteen na de geboorte van nieuwe cinta’s worden deze gecontroleerd. Als ze écht honderd procent tot het cinta-ras behoren, krijgen ze een klein geel oormerk met een nummer, zodat van elke cinta te achterhalen is wie zijn ouders waren, waar hij is opgegroeid…

cinta-senese-varkens-Siena (17) cinta-senese-varkens-Siena (18) cinta-senese-varkens-Siena (20)

Onze bazen hebben echt hun best gedaan, want in 2006 was de kwaliteit van ons vlees zó bijzonder, dat we – als allereerste dier ooit – het DOP-keurmerk hebben gekregen. DOP staat voor Denominazione di Origine Protetta, een beschermde herkomst-benaming. Dat betekent dat het product voor honderd procent uit het wettelijk vastgestelde gebied moet komen. De ingrediënten of grondstoffen komen dus uit de regio en ook het gehele verwerkingsproces vindt plaats in het gebied, voor de cinta dus Toscane en dan vooral het gebied rondom Siena.

Zelf woon ik bijvoorbeeld op een heuvel tussen Villa di Corsano en Bagnaia, bij Daniele Baruffaldi. Daniele behandelt mij, mijn familie en mijn vriendjes goed: hij praat met ons, hij kent ons bij naam, hij zorgt voor een warm onderkomen als de vrouwtjes moeten bevallen, hij zorgt dat we vrij rond kunnen wandelen…

cinta-senese-varkens-Siena (12)

In ruil zorgen wij ervoor dat we genoeg lekkers eten en genoeg lichaamsbeweging krijgen, zodat ons vlees van de allerbeste kwaliteit is. Heb je al eens cinta geproefd? Nee? Kom dan maar gauw een keer bij mij en de andere cinta’s kijken.

Daniele laat je niet alleen zien hoe wij leven, maar hij laat je ook proeven van alle soorten vlees die van ons gemaakt worden. Wij zijn er trots op als we horen dat bezoekers zeggen dat ze nog nooit zo’n lekker plakje salami, prosciutto of pancetta hebben gegeten. Het geheim is dat ons vet niet alleen heel lekker maar ook heel bijzonder is. Het omvat namelijk goede vetten, dus je kunt er gerust een extra plakje van eten!

cinta-senese-varkens-Siena (23)

Zelf proeven?
Wil je tijdens je vakantie in Toscane op bezoek bij de cinta senese van Daniele, om te zien hoe de varkentjes leven? Wil je proeven van bijzondere ham, salami en ander lekkers van de cinta? AmicaSiena neemt je graag mee naar de boerderij van Daniele. Een bezoek (inclusief rondleiding en proeverij met cinta, brood en wijn) duurt circa twee uur en kost voor 4 personen € 170,-. Voor meer informatie en reserveringen kun je via dit mailadres contact opnemen met AmicaSiena.

cinta-senese-varkens-Siena (22)

Tot ziens op mijn boerderij!

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

2 reacties

  1. Djuanita Soedjono

    Inderdaad heerlijk. Alsof je everzwijn eet. Of zelfs nog lekkerder?

  2. Toch wel een andere smaak, maar beide erg lekker!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *