Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Portovenere – de zesde parel van de Cinque Terre

Even ten zuiden van Riomaggiore schittert het pittoreske havenstadje Portovenere. De smalle straatjes, de gekleurde huisjes en het authentieke haventje maken dit plaatsje tot een van de meest romantische plekken aan de Ligurische kust – en eigenlijk ook tot de verborgen zesde parel van de Cinque Terre.

Het is zeker zo mooi, zo niet mooier dan een van de vijf beroemde dorpjes. Bovendien is het er veel minder toeristisch en is er meer te doen, zo ontdekte Paul. Er zijn heerlijke restaurants en winkels; het prachtige blauwe water en de zeer charmante uitstraling doen de rest.

Paul: ‘Op het moment dat we Portovenere binnenrijden, bekruipt me een heerlijk déjà vu-gevoel. Precies op deze plek kwamen we zes jaar geleden ook Portovenere binnen. Destijds was dat echter met onze bergschoenen aan, nadat we een fantastische wandeling hadden gemaakt.

Nog altijd is deze wandeling van Riomaggiore naar Portovenere voor mij de allermooiste wandeling van de gehele Cinque Terre. De vergezichten die je gedurende bijna de gehele wandeling op Portovenere en de drie eilanden Palmaria, Tino en Tinetto hebt, zijn oogverblindend.

de-vijf-dorpjes-van-de-Cinque-Terre

Nu ben ik weer terug in Portovenere en het lijkt alsof er helemaal niets veranderd is. Zelfs het terras waar we destijds van een – dik verdiende – lekker frisse versnapering genoten ziet er nog precies hetzelfde uit.

Portovenere-Ligurie-2

Het langgerekte dorpje met het idyllische haventje en de kenmerkende hoge smalle gekleurde huisjes die in een lange rij langs de waterkant in het gelid staan– ze lijken door de jaren heen alleen maar mooier geworden.

Door de langgerekte structuur van het stadje kunnen bezoekers zich heel goed verspreiden en krijg je nooit het gevoel dat je opgesloten zit in een druk dorpje, zoals het geval kan zijn in de vijf dorpjes van de Cinque Terre.

Het einde van de promenade en het hieraan parallel gelegen winkelstraatje komen beide uit op het Piazza Lazzaro Spallanzani, het enige plein van omvang in Portovenere. Hier worden ’s zomers ook grote evenementen zoals concerten, festivals en theatervoorstellingen gehouden.

Het piazza grenst op haar beurt weer aan de promenade die naar de uit zwart-wit marmer opgetrokken San Pietro leidt. Dit kerkje is gebouwd in de twaalfde en dertiende eeuw, op de overblijfselen van een kerk uit de vijfde eeuw.

In de Romeinse tijd zou op de plek van de kerk een tempel gewijd aan de godin Venus hebben gestaan, waar het stadje Portus Veneris (dat later Portovenere werd) zijn naam aan dankte. In de kerk is zowel romaanse als gotische architectuur terug te zien. De zwart-witte ‘strepen’ die zowel binnen in de kerk als op de buitenmuur zichtbaar zijn, dateren uit de dertiende eeuw.

Vanuit het haventje loop je via de middeleeuwse straatjes naar het hoger gelegen Castello Doria waarvan de eerste stenen reeds in 1161 gelegd werden. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de baai van Portovenere en de eilanden. Vanwege een bruiloft was het kasteel tijdens ons bezoek eigenlijk niet toegankelijk voor publiek, maar ik mocht toch een half uurtje exclusief naar binnen om wat mooie plaatjes te schieten, met dank aan gids Lara en tuinman Mario.

Op het hoogste punt van het kasteel (én van het dorp) zie je rondom balancerende wandelaars langs de kliffen op het mooie pad vanuit Riomaggiore aan de ene kant, terwijl aan de andere kant adembenemende vergezichten op de eilanden en de blauwe zee wachten. Daartussenin treffen we opeens een aantal vaste, vliegende bewoners aan. Deze vogels beseffen waarschijnlijk niet dat ze dagelijks van het allermooiste uitzicht mogen genieten!

Eenmaal weer buiten daal ik via trappetjes, steegjes en de tuinen van de Chiesa San Lorenzo weer af naar de winkelstraat en het haventje. Een leuk ouderwets handwerkwinkeltje is Nudo, aan de Via Capellini 133. Hier maken ze nog handmatig slippers, riemen en tassen.

Even verderop geniet ik van de prachtige eenvoud van beeldend kunstenaar Renato, een bescheiden kunstenaar die in La Bottega di Rena schitterende werkjes maakt.

Opeens sta ik voor een kleine groene oase, een heus pestowinkeltje! Bajeicò Bottega del Pesto (aan de Via Capellini 70) kleurt volledig groen en nieuwsgierig neem ik een kijkje. De bakken met verse groene basilicum, die als basis dienen voor de potjes unieke pesto genovese, springen gelijk in het oog. Om te proeven krijg ik een stukje brood met dit groene goud aangeboden. Wat is dit lekkere pesto! Ik neem gelijk drie potjes mee, daar wil ik het thuisfront ook van laten meegenieten.

Op het terras van Grand Hotel Portovenere mag ik aanschuiven om in het zonnetje van een heerlijke lunch te genieten. Behalve het geweldige eten en de mooie inrichting zijn ook hier de uitzichten spectaculair.

Portovenere-Ligurie-18

Na de lunch is het tijd voor een boottocht rond de drie eilanden. Vanaf zee heb je pas écht een mooi uitzicht over Portovenere en zie je de uitgestrektheid van het stadje, met het Castello Doria als hoogste punt.

Na korte tijd gevaren te hebben, passeren we een mosselkwekerij die voor de kust van Palmaria ligt. Volgens de inwoners van Portovenere eet je hier de lekkerste mosselen van heel Ligurië!

Palmaria is het enige bewoonde eiland van heel Ligurië. Het heeft momenteel vijfendertig inwoners, die bijna allemaal in het toerisme werkzaam zijn. Het eiland telt namelijk twee restaurants, één hotel met zeven kamers en ook één bed & breakfast met drie kamers.

Strandliefhebbers komen hier flink aan hun trekken en ook ik kan mijn geluk niet op. Het uitzicht op Portovenere en de San Pietro is werkelijk schitterend. Nog meer moois ontdek je tijdens een bezoek aan de Grotta Azzurra, waar het water prachtig blauw kleurt, en de Grotta dei Colombi, die alleen via een steile afdaling te bereiken is.

Op het eiland vind je ook nog een marmergroeve met de kenmerkende zwart/witte en gouden strepen in het marmer. In 1982 is men gestopt met het winnen van dit ‘portoro’ marmer, aangezien de marmerwinning de vorm van het eiland ging veranderen.

Vanwege de forse wind en onrustige zee varen we in hoog tempo om Tino en Tinetto heen. Tino is een heel stuk kleiner dan Palmaria, maar minstens zo groen. Het is niet voor publiek toegankelijk, behalve op 13 september, als het Festa di San Venerio gevierd wordt. Men houdt dan een processie over zee waarbij een beeld van San Venerio van La Spezia naar Isola del Tino wordt vervoerd, waar vervolgens de schepen gezegend worden.

Ten zuiden van Isola del Tino ligt het piepkleine Isola del Tinetto, dat met name uit rotspartijen bestaat, met her en der wat groen. Voor de kust van Isola del Tinetto staat een groot standbeeld van Maria, de Sterre der Zee, die de boten moet beschermen tegen de gevaarlijk ondiepe bodem voor de kust.

Voordat we terugkeren naar Portovenere, vaart de schipper ons nog even naar de kleine baai aan de voeten van de San Pietro. Zo kan ik dit magnifieke kerkje ook van de achterzijde bewonderen.

Dan zetten we koers naar Portovenere, waar ik alleen maar kan concluderen dat de aankomst per boot mooier is dan te voet of per auto. Portovenere zit voorgoed in mijn hart gesloten. Sterker nog: deze tweede kennismaking heeft me er definitief van overtuigd dat dit een van allermooiste kustplaatsjes van Italië is en met recht aan de pareltjes van de Cinque Terre toegevoegd mag worden.’

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

2 reacties

  1. Pierre Vanderhegghen

    Steeds prachtige fotoreportages. Het inspireert ons steeds om steden en dorpen aan te doen tijdens ons jaarlijks verblijf in Montaione…

  2. Blunderde hier toevallig tegenaan. Ken deze streek toevallig van vakantie vorig jaar. Wat een prachtige foto’s!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *