Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Nadat we per boot het schilderachtige Camogli achter ons hebben gelaten, krijgen we na een half uurtje varen uitzicht op San Fruttuoso. Van veraf is het al heel indrukwekkend, maar eenmaal in de prachtige kleine baai zien we pas de werkelijke schoonheid van dit gehuchtje, aan de voet van de groene Monte Portofino.
San Fruttuoso is wellicht de meest betoverende plek langs de Ligurische kust. We zien een paar kleine huisjes, visnetten, een bar, enkele mooie halfronde façades en wat kleurige vissersbootjes. Het pronkstuk is echter de abdij zelf, met haar voeten bijna in het water.
In het midden pronkt een achthoekige toren met een ronde koepel; aan de rechterkant zien we een hogere vierkante toren half boven het groen uitsteken. Deze toren moest vroeger het dorpje beschermen tegen aanvallen vanaf zee.
Het strand is pas in 1915 ontstaan, na een flinke overstroming, toen er enorme hoeveelheden stenen en puin van de berg af donderden en na verloop van tijd een natuurlijk strand vormden. Voordat het strand er was, konden de mensen die iets wilden schenken aan de monniken direct onder de façades door varen. Zo kwamen ze direct bij de opslagruimtes uit.
San Fruttuoso is alleen te voet of per boot bereikbaar en dat maakt deze plek alleen nog maar magischer. Te voet doe je er vanuit Portofino ongeveer twee uur over, terwijl de route vanaf Camogli zwaarder is en ook meer tijd vergt. Wij arriveren per boot – zo kun je optimaal van dit juweeltje genieten!
Eenmaal aan land laten we deze plek even op ons inwerken. We zijn niet de enigen op wie de abdij zo’n indruk maakt…
Natascia, onze kundige gids vertelt: ‘Het blauwe heldere water van San Fruttuoso is in heel Italië bekend. Nog veel beroemder is het beeld dat vlak voor de kust op de zeebodem staat, op ruim vijftien meter diepte: de bronzen Cristo degli Abissi, een Christusbeeld van de hand van Guido Galletti. Zijn gestrekte armen staan naar de zon toe gericht.
In 1954 is het beeld hier door duikers neergezet, als eerbetoon aan een collega die precies op deze plek tragisch aan zijn einde kwam. Bij een rustige zee is het water zó helder dat je het beeld duidelijk vanaf een boot kunt waarnemen. Dat komt omdat de zeebodem volledig uit rotsen bestaat.
Deze plek is in de loop der jaren een soort van bedevaartsoord geworden voor duikers uit heel Italië. Italiaanse duikers maken hier zelfs hun eerste duik in open water, waarbij het beeld over hen waakt.’
Wij nemen geen duik, maar bewonderen een kopie van het Christusbeeld in de kerk van de abdij. Wil jij wel graag een kijkje onder water nemen? Rondom San Fruttuoso ligt een aantal duikscholen die je de beginselen van de duiksport kunnen bijbrengen, zodat je dit unieke beeld met eigen ogen kunt zien.
Rondom het beeld vinden zelfs trouwerijen plaats, compleet met pastoor en bruidspaar in duikerspak met zuurstofflessen. Er worden dan filmcamera’s gebruikt die live beelden doorsturen naar de familieleden die ‘boven’ in een bootje zitten.
Natascia: ‘De legende van het ontstaan van de abdij van San Fruttuoso vertelt dat het lichaam van aartsbisschop Fructuosus van Tarragona uit Spanje (die in 259 door de Romeinen werd vermoord) door zijn volgelingen op een boot werd geplaatst om er een veilige plek voor te zoeken.
Ze kregen een visioen dat hen naar een kleine baai bracht, waar ze een draak moesten verslaan en waar een bron voor vers drinkwater te vinden was. Ze gingen op pad, vonden de baai, versloegen de draak en vonden inderdaad een waterbron.’
Of dit verhaal waar is, valt natuurlijk te betwijfelen, maar wat we wel zeker weten is dat Griekse monniken in 1050 met de bouw van de abdij begonnen zijn. Het complex werd in de eeuwen daarna regelmatig verbouwd en uitgebreid tot de abdij die nu te zien is.
Natascia: ‘De abdij is eeuwenlang in bezit geweest van de rijke Doria-familie uit Genua, die tevens bedong dat ze hier een familiegraf mocht aanleggen. Na de overstroming in 1915 werd de abdij in de jaren tachtig van de vorige eeuw door de erfgenamen van de familie Doria geschonken aan de FAI (Fondo per l’Ambiente Italiano).
De voorwaarden waren wel dat de locals er mochten blijven wonen én dat het complex opengesteld moest worden voor het publiek. De stichting begon vervolgens een grote restauratie, die deels gefinancierd werd door Giorgio Armani.’
Met name de twee verdiepingen hoge kruisgang en het familiegraf van de familie Doria geven de abdij nog altijd een middeleeuwse charme. De inrichting van zowel de kerk als de abdij doet wat sober aan. Opvallend is echter dat er veel verschillende materialen zijn gebruikt.
Dat komt vooral doordat de Benedictijner monniken vroeger uit alle windstreken kwamen om te helpen bij de bouw en de uitbreiding. Ze namen vaak bouwmaterialen uit hun eigen streek mee. Zo zie je in één ruimte verschillende soorten zuilen, gemaakt van verschillende materialen.
De abdij is ook een mooi voorbeeld van recycling. Door de afgelegen ligging gebruikten de maximaal twaalf monniken die hier leefden werkelijk álles wat ze maar konden vinden voor de bouw van de abdij. Er werd zelfs afval gebruikt als opvulling van de muren…
Tegenwoordig is de abdij verlaten en wonen er in de winter nog maar vier mensen in het dorpje; in de zomer ongeveer twintig. Een van de vier vaste bewoners woont naast de kerk. Ze leeft van wat handwerk en van de typische blauw/rode vissersbaretten die ze in de winter maakt en vervolgens in de zomer probeert te verkopen.
‘s Zomers is de toestroom van toeristen veel groter en komen de uitbaters van de restaurantjes, het kleine hotelletje en de barretjes naar deze plek.
Giovanni staat tot ver in de omtrek bekend vanwege zijn verse visgerechten, die je zeker moet proeven voor je het betoverende San Fruttuoso weer achter je laat, om vanaf zee een laatste blik te werpen op de sprookjesachtige baai…
Vlak boven San Fruttuoso, langs het pad naar Camogli, ligt nog een leuke bar en bed-and-breakfast. Wij hebben de wandeling vanaf Camogli een keer gedaan. Het is behoorlijk inspannend, tenzij je de boot terug neemt natuurlijk. Het begin van de route is lastig te vinden, je moet een soort poort door, de parkeerplaats van een hotel op, vlak voor de ingang van een tunnel op de hoofdweg.
Wij hebben de wandeling naar San Fruttuosa gedaan vanaf San Rocco. Onderlangs ……dat was een heftige, maar spannende route….over glibberige rotsen, je vasthoudend aan een ketting…de zee onder je. Voor als je avontuurlijk bent ingesteld dus. Terug ontdekten we een route bovenlangs. Super gemakkelijk…. Tja die kun je natuurlijk ook nemen op de heenweg.