Het fluwelen strand van Senigallia

Senigallia staat bekend om haar spiaggia di velluto, ‘fluwelen strand’. Paul neemt er een kijkje om te zien hoe fluweelachtig het strand hier is.

Spiaggia di Velluto – het fluwelen strand van Senigallia

Paul: ’Ik keek erg uit naar mijn eerste blogtour, vooral omdat die in Le Marche zou zijn, de regio waar ik sinds 2002 regelmatig verblijf voor vakantie en waar een aantal van mijn Italiaanse vrienden wonen.

Senigallia was voor mij echter nog onbekend terrein, maar voordat ik het wist stond ik op vrijdagmorgen – na een vroege vlucht met Ryanair vanaf Weeze en een taxiritje van twintig minuten vanaf Ancona – al om negen uur met m’n blote voeten in het prachtige, zachte zand van Spiaggia di Velluto van deze mooie badplaats.

Het strand mag met recht deze naam voeren. Als enige stad in de hele regio – iets ten noorden van de Monte Conero – heeft Senigallia namelijk een 13 kilometer lang mooi, vlak en schoon ‘gouden’ zandstrand voor de deur. De rest van de kustregio bestaat bijna alleen maar uit kiezelstranden.

Bovendien kun je hier zeker tachtig tot honderd meter de zee inlopen voordat je tot je middel in het heldere, schone water staat, waardoor het strand dus ook zeer geschikt is voor kleine kinderen.

Rotonda a Mare – het symbool van Senigallia

Slechts onderbroken door de haven vind je hier vijf kilometer fluwelen zandstrand ten noorden van het centrum en acht kilometer ten zuiden ervan. Het ‘centrum’ van het strand én van Senigallia wordt gevormd door hét symbool van de stad, de schelpvormige Rotonda a Mare.

Chiara, onze charmante gids van de gemeente Senigallia, geeft aan dat de Rotonda nu gesloten is, maar dat ze speciaal voor ons in het bezit is van de toegangssleutel zodat we het ronde gebouw ook van binnen kunnen gaan bekijken. Ze vertelt: ‘Dit karakteristieke ronde gebouw uit 1932 staat symbool voor de lange traditie die Senigallia heeft als belangrijke badplaats, al sinds 1853.

Oorspronkelijk werd het gebouwd als platform voor hydrotherapie en recreatie, vanwege het niet te stuiten strandtoerisme in die tijd. Financieel gesteund door de staat om het toerisme in de stad en de regio een boost te geven, werd het al snel een belangrijke en exclusieve plek voor de happy few. Gedurende de Tweede Wereldoorlog gingen de deuren echter op slot en diende het als militaire opslagplaats.

De grote bloei vond plaats in de jaren vijftig en zestig, toen de grootste Italiaanse popidolen er optraden en het gebouw zelfs het centrum van het Adriatische entertainment werd. In de jaren tachtig trad echter het verval in, en er vonden weinig tot geen activiteiten meer plaats.

Het gebouw werd zelfs voor bijna twintig jaar gesloten, maar na een grondige restauratie werd het – spectaculair, met veel vuurwerk –  heropend in 2006. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor tentoonstellingen, concerten, evenementen, conferenties en zelfs bruiloften.’

Chiara: ‘Aan het begin van de lange rechte oploop zie je het beroemde mozaïekwerk van Enzo Cucchi, die 38.000 tegeltjes gebruikte om een colonne van olifanten, in een stoet op weg naar grotten, uit te beelden. De olifanten bevinden zich tussen het zand en de hemel, net zoals de Rotonda zich tussen de zee en de hemel bevindt.

De olifanten zijn bovendien het symbool voor het entertainment in het circus zoals de Rotonda dit is voor de entertainment in Senigallia, beide zowel in het verleden als het heden.’

De boulevard en de haven van Senigallia

De sfeervolle promenade van Senigallia is één lange aaneenschakeling van de beste (vis)restaurantjes, gezellige beach bars, sportveldjes voor tennis en volleybal en kinderspeelplaatsen. Alhoewel het pas sinds een paar dagen echt goed weer is, is het een drukte van belang langs deze boulevard.

Overal zie je wandelende, slenterende of hardlopende mensen, fietsers, strandgangers, kinderen en natuurlijk op diverse plekken de groepjes van ‘oude’ mannetjes die het nieuws van de dag doornemen en iedereen aandachtig nastaren. Als de avond valt, is het hier een aaneenschakeling van lichtjes en laten alle bars, gelaterie en restaurants zich van hun beste kant zien.

Wij springen na een korte kennismaking met de boulevard echter eerst op de fiets, op weg naar de haven waar zich op het einde nog een ander symbool van de stad bevindt: het standbeeld van de kleine zeemeermin Penelope, dat wel wat weg heeft van het wereldberoemde beeld in de haven van Kopenhagen, maar minstens zo mooi is!

Het beeld is gemaakt door de lokale kunstenaar Gianni Guerra. Hij maakte een wondermooie Penelope die op haar geliefde Odysseus wacht, zoals de vissersvrouwen vroeger op hun mannen wachtten. Hier komen veel verliefde stelletjes heen, om hun eeuwige liefde voor elkaar te bewijzen door een hangslotje aan een ketting rondom het beeld te bevestigen en het sleuteltje in het water te gooien.

Na een uitgebreide fotosessie breekt het einde van de dag langzaam aan. Gelukkig smaakt de eerste kennismaking naar meer; Senigallia heeft mijn hart al bijna gestolen! Wát een trotse en hartelijke mensen hier!’