Je zocht naar: "Italië"

Filippo Bentivegna verliet Sciacca in 1913 voor de grote Amerikaanse droom. Hij woonde en werkte in New York en Chicago, maar na een ongeluk op het werk keerde hij na zeven jaar in de Verenigde Staten terug naar Sicilië. De inwoners van Sciacca kenden hem echter niet meer terug. Naar de oorzaak kon men alleen maar gissen, maar feit was dat Filippo Bentivegna niet terugkeerde als een rijk en succesvol man, maar berooid en beroofd van zijn verstand. Al snel stond hij in Sciacca dan ook bekend als de dorpsgek. Bentivegna trok zich er weinig van aan. Hij kocht een klein stukje land aan de rand van Sciacca, waar hij zich terug kon trekken. Terwijl de mensen over hem bleven roddelen, bouwde hij in alle rust aan een enorme beeldentuin. Uit de lokale steensoort maakte hij hoofden, die hem volgens het verhaal herinnerden aan de personen die hij in zijn leven had ontmoet, zowel op Sicilië als in Amerika. Vijfendertig jaar lang veranderde hij blokken steen in karakteristieke koppen,...

Ter ere van het driejarig bestaan trakteren we op crostata di fragole e mandorle (aardbeien-amandeltaart met pistachevulling), uit het nieuwe kook- of beter gezegd bakboek van Gino D’Acampo, De Italiaanse bakker thuis. foto: Peter Cassidy Wat heb je nodig? Ingrediënten (voor acht personen): 375 gram kant-en-klaar zoet korstdeeg of deeg voor zoet gebak | 5 eetlepels lekkere aardbeienjam | 125 gram fijne kristalsuiker | 50 gram gezouten boter, op kamertemperatuur | 3 middelgrote eieren, losgeklopt | 125 gram gemalen amandelen | 1 theelepel amandelextract | 250 gram poedersuiker | 100 gram gehakte pistachenoten | 4 eetlepels water Hoe maak je deze aardbeien-amandeltaart? Verhit de heteluchtoven tot 200 °C. Rol het deeg uit en bekleed een ondiepe taartvorm van drieëntwintig centimeter doorsnee met een losse bodem met het deeg. Druk het deeg met de bolle kant van een vork tegen de rand. Strijk de jam over de deegbodem en zet hem in de koelkast. Klop de suiker met de boter, de eieren,...

Op 20 januari 1920 zag Federico Fellini het levenslicht in Rimini. Deze meester van de Italiaanse film – van onder meer La Dolce Vita, Roma en Amarcord – wordt honderd jaar na zijn geboorte nog altijd op handen gedragen. Wij nemen je mee in het leven van Fellini, van Rimini naar Rome, met een koffer vol dromen, beelden en onvergetelijke verhalen. Een kleurrijk circus Had Fellini zijn eigen eeuwfeest hebben kunnen regisseren, dan was het vast één groot circus geworden, met kleurrijke personages, excentrieke karakters, luidruchtige Italiaanse families, sprookjesachtige scènes, dames met flinke boezems, vreemde dromen en andere vage objecten die de filmmaker als geen ander uit zijn hoge hoed wist te toveren. Fellini werd geboren op 20 januari 1920, in Rimini, een beroemde – of beruchte? – badplaats aan de Adriatische kust. Hij maakte ruim twintig films, van Luci del varietà in 1950 tot La voce della luna in 1990. Maar liefst vier van zijn films wonnen een Oscar: La Strada...

Pompeï straalt als nooit tevoren. Dankzij het Grande Progetto Pompeï, een groot restauratieproject dat grotendeels wordt gefinancierd door de Europese Unie, openden drie schitterend gerestaureerde villa’s afgelopen maand hun deuren voor publiek. Verschillende archeologen werkten lange tijd aan de renovatie van de drie villa’s: La Casa degli Amanti (het huis van de geliefden), La Casa del Frutteto (het huis van de boomgaard) en La Casa della Nave Europa (het huis van het schip Europa). La Casa degli Amanti dankt zijn naam aan de inscriptie die in de villa werd gevonden: Gli amanti conducono, come le api, una vita dolce come il miele (geliefden leiden, net als bijen, een leven zo zoet als honing). De villa werd al in 1933 ontdekt maar na een zware aardbeving in 1980 bleek het huis, dat zich bevindt in het hart van Regio I, te gevaarlijk en werd het gesloten voor het publiek. Zonde, want vanwege de vrijwel volledig intact gebleven tweede verdieping is het een unieke plek in...

Als je in Umbrië bent, kun je niet om de Heilige Franciscus heen. Franciscus werd geboren in Assisi, waar hij een groot deel van zijn leven doorbracht, maar in heel Umbrië vind je zijn sporen terug. De Via di Francesco, een bijzondere pelgrimsroute die in het teken van Franciscus staat, voert langs verschillende plekken waar de heilige zijn sporen achterliet, met als stralend middelpunt Assisi. In navolging van het levensverhaal van Franciscus zul je geïnspireerd raken door kleine, eenvoudige dingen die je onderweg ziet, de mensen die op je pad komen en de bijzondere landschappen die aan je voorbijtrekken. Met welk doel je de Via San Francesco ook bewandelt, een avontuur wacht hoe dan ook. Andiamo? Meerdere wegen naar Assisi Je kunt de route te voet, op de fiets of zelfs te paard afleggen. Als je vanuit het noorden komt, start je bij het klooster in La Verna, in Toscane, en trek je naar Assisi. Deze noordelijke route is ongeveer tweehonderd kilometer lang. Je kunt de route ook...

Naast plaatsen als Perugia, Spoleto en Orvieto mag Gubbio zeker niet vergeten worden tijdens een vakantie in Umbrië. Deze stad in het noorden van Umbrië, niet ver van de grens met Le Marche, wordt nog niet overspoeld door toeristen en is daarom ook tijdens het hoogseizoen aangenaam en gezellig. Aan bezienswaardigheden geen gebrek en ook voor kinderen valt er van alles te beleven. Elke neemt je er mee naar toe en deelt een aantal fijne tips. Elke: ‘Gubbio was een Romeinse kolonie. Buiten de stad zie je de Romeinse invloeden nog op verschillende plaatsen terug, terwijl je in het centrum vooral middeleeuwse invloeden ziet terugkomen. De stad is gebouwd tegen de helling van de Monte Ingino, waardoor het net lijkt alsof de huizen, kerken en monumenten tegen de berg zijn aangeplakt. De vele smalle straatjes zijn dan ook zeer steil. Neem dus de tijd om de stad te verkennen, want aan het einde van ieder straatje komt er weer een andere steile straat tevoorschijn. Als je dit, zoals...

Florence, Siena, San Gimignano, Lucca, Cortona… Toscane kent prachtige steden en dorpen. Minstens zo mooi, maar nog lang niet zo bekend is Pistoia, een stadje tussen Lucca en Florence. We nemen je er in deze blog mee naartoe en delen de beste tips voor een dagje in dit Toscaanse pareltje. Het kleine Florence ‘Het kleine Florence’, zo wordt Pistoia ook wel genoemd. Het heeft namelijk alles wat een dagje Florence zo heerlijk maakt, maar dan zonder de drukte. Je vindt er een levendig piazza met fijne adresjes voor aperitivo en diner, een kleurrijke markt, de prachtige koepel van de Madonna dell’Umiltà (die lijkt op de koepel van de Duomo in Florence) én een campanile die een uniek uitzicht over de stad biedt. Hieronder lichten we deze en andere bezienswaardigheden in het prachtige Pistoia voor je uit, met uiteraard ook genoeg culinaire adresjes voor een heerlijk dagje stad! Wil je nóg meer moois in Pistoia ontdekken? Download dan onze City Walk Pistoia, met nog veel meer...

In het artikel La dolce città namen we jullie al mee naar de lekkerste pasticceria’s van Siena. Naast koekjes staat deze Toscaanse stad echter ook bekend om panforte, dat letterlijk ‘stevig brood’ betekent. Deze lekkernij is inderdaad stevig, maar maakt ook onmiskenbaar deel uit van de echte sapori di Siena… De geschiedenis van de panforte De geschiedenis van de panforte gaat ver terug. Volgens de kenners werd de eerste panforte al rond 1200 gemaakt, toen de handel met het Verre Oosten dankzij de kruistochten enorm tot bloei was gekomen. De inwoners van Siena maakten voor het eerst kennis met tot dan toe onbekende kruiden als kaneel, koriander, kruidnagel, kardemom en nootmuskaat. In eerste instantie waren het natuurlijk alleen de rijke inwoners van de stad die van deze bijzondere specerijen konden proeven, maar al gauw kregen ook de kloosterlingen toegang tot deze ‘geheime’ smaakmakers. Zij kregen deze kostbare ingrediënten vaak cadeau van de handelaren, als blijk van...

Zelfgemaakte bouillon is een smaakmaker, ingrediënt en gerecht in één. Het is een perfecte basis voor zelfgemaakte soepen, stoofpotten en ander comfort food, voor Italiaanse risotto maar ook voor een goede stoofschotel. Een goede bouillon is het halve werk, en het is veel makkelijker te maken dan je zou denken. Zeker als je het boek Wereldse bouillons van Marianne Snel aan je verzameling kookboeken toevoegt. Wereldse bouillons bevat twintig verrassende basisbouillons en meer dan tachtig hartverwarmende gerechten die je daarmee kunt maken. De recepten in het boek zijn geïnspireerd op de Italiaanse, Franse, Midden-Oosterse, Aziatische en Zuid Amerikaanse keuken. Verrassend en rijk van smaak en prachtig in beeld gebracht. Wij mogen alvast een heerlijk recept voor runderstoof uit dit rijkgevulde boek delen. Een aanrader voor feestdagen, maar ook perfect voor een lekker lome zondag. Eventuele restjes kunnen door de pasta, maar deze stoofschotel is ook meer dan lekker met een groene...

Een maand na kerstavond hebben we ons door bijna alle gekregen panettones heen gegeten. De stapel slonk tijdens de kerstdagen al zienderogen, maar ook tijdens de januarimaand ging een stukje panettone er altijd wel in. Als ontbijt, even lekker tussendoor of na een winterse wandeling bij warme chocolademelk. De laatste panettone hebben we vanochtend uit zijn verpakking gehaald. Een klein stukje bewaren we voor volgende week zondag. Het is namelijk al sinds jaar en dag traditie dat op 3 februari, de feestdag van San Biagio (de heilige Blasius, die onder andere beschermt tegen keelpijn) de laatste restjes panettone worden gegeten. Samen met de Blasius-zegen ben je dan weer voor een paar seizoenen verlost van verkoudheden en keelklachten. De andere stukjes van die allerlaatste panettone belandden vanochtend in de pan. In de pan? Ja, in de koekenpan, nadat ik ze eens lekker had laten wentelen in een beslagje, naar een recept van Nigella Lawson. Haar wentelteefjes van panettone zijn zo’n...

Rasiglia wordt ook wel ‘het Venetië van Umbrië’ genoemd, vanwege het vele water dat door het dorpje stroomt. In de weekenden wordt het dorpje overspoeld door Italianen die er graag even uit willen, maar op een doordeweekse ochtend is de sfeer in het dorpje opvallend rustig, zo tipt Saskia van Villa in Umbria. Vaak is het ruisen van het water het enige geluid dat je hoort. Rasiglia werd gebouwd in de middeleeuwen. Hoog boven de huizen prijken nog de resten van een fort uit die tijd, vanwaar men toezicht kon houden op de vallei van de Menotre. Het fort zou zijn gebouwd door de familie Trinci uit Foligno. Het is altijd een rijk dorpje geweest, vanwege al dat aanwezige water. De kracht van dat water werd namelijk gebruikt voor het aandrijven van verschillende molens, onder meer om graan te malen of om kostbare stoffen te kleuren. Toen het water als energiebron werd vervangen, trokken veel mensen weg. Tegenwoordig telt Rasiglia nog maar een klein aantal inwoners, maar...

In deze blog schreven we al over de uitgebreide selectie koekjes die je in Siena op elke hoek van de straat kunt kopen. Allemaal even vers, allemaal even lekker en heerlijk om bij een kopje koffie weg te knabbelen. Vandaag tippen we de perfecte combinatie van zo’n heerlijk koekje en vin santo. Saskia: ‘Gistermiddag at ik de goddelijkste koekjes ooit. Dat kwam ook wel een beetje door het glaasje vin santo (letterlijk: ‘heilige wijn’) dat we erbij geserveerd kregen, maar ook zonder deze hogere macht waren de koekjes niet anders te omschrijven dan hemels. Tijdens een verkenningstochtje door de nabije omgeving van Siena kwamen we terecht op het uitgestrekte domein van Poggio Antico (‘oude heuvel’), een restaurant met Michelin-ster. Maar dat wisten we op dat moment nog niet. We stapten dan ook onbevangen uit en bewonderden de wijn- en olijfgaarden die tot zover het oog reikten de omgeving domineerden. Terwijl we dit idyllische Toscaanse vergezicht op film en foto probeerden...