Je zocht naar: "Italië"

Marloes: ‘Aangezien we in het donker arriveerden bij ons hotel in Canazei, ben ik blij verrast als ik de volgende ochtend de gordijnen van mijn hotelkamer opentrek. Er wacht een prachtig uitzicht op de bergtoppen. Welkom in de Dolomieten! Veel tijd om van dit uitzicht te genieten is er niet want onze gids Mauro staat klaar om ons vanuit Hotel Jan Maria richting het stadje Alba te brengen, waar we de Doleda-skilift nemen. Alleen al het uitzicht in deze panoramische lift is spectaculair! Naarmate we hoger komen met de Doleda wordt het uitzicht steeds mooier. Vanaf het bergstation lopen we een korte route van een uur richting de Passo Pordoi, de Pordoipas, op de grens van de regio Trentino-Alto Adigo en de regio Veneto. Dit is nog een gemakkelijk deel van de route, zodat we vast kunnen wennen aan de hoogte en de omgeving. Eenmaal aan de voet van de steile rotswanden die kenmerkend zijn voor de Dolomieten, nemen we de Sass Pordoi-lift die ons naar een hoogte van 2950 meter brengt....

Het is heerlijk om langs de pastelkleurige huizen en stoere torens van Parma te wandelen, maar er gaat af en toe ook niks boven een middag in het groen. Saskia tipt daarom de mooiste parken en tuinen in Parma en nét erbuiten. Parco Ducale In het Parco Ducale, dat ooit werd aangelegd als buitenverblijf voor de Farnese-familie, kun je nu even lekker bijkomen van alle kunst en cultuur. Je vindt het park in de wijk Oltretorrente, aan de andere kant van de torrente, de rivier die door Parma loopt en die net als de stad Parma heet. Het is dé plek waar de Parmigiani een frisse neus halen, hun wekelijkse rondje joggen of afspreken voor een wandeling. Bewonder bijvoorbeeld het Tempietto d’Arcadia, de Fontana del Trianon en wandel over de schaduwrijke lanen. Bij Il Chiosco strijk je neer voor een caffè of een lekker verfrissende granita (schaafijs). Net ten zuiden van het park kun je het geboortehuis van Arturo Toscanini bewonderen, waarin nu het Museo Arturo Toscanini is gevestigd,...

De Bolognese kunstenaar Giorgio Morandi (1890-1964) was een meester in stillevens. Met zijn in zachte kleuren geschilderde vazen, potjes en flessen veroverde hij een belangrijke plek in de kunstwereld. Morandi woonde en werkte in Bologna, waar hij een teruggetrokken bestaan leidde. Hij woonde samen met zijn drie ongehuwde zussen onder één dak en bracht de meeste tijd door in zijn atelier. Hij ging slechts sporadisch op pad en verliet Bologna zelden. Morandi’s atelier | foto’s: Paolo Ferrari Zijn studio had slechts één raam, dat uitkeek op een binnenplaats. Hier tekende, las en sliep hij. Er stonden slechts een paar meubels: een tekentafel, een boekenkastje en een schildersezel. Langs de wanden had hij planken gemaakt die doorbogen onder het gewicht van de kruiken, glazen, potten en vazen die voor Morandi’s meesterwerken ‘model’ stonden. Giorgio Morandi in zijn atelier (1964) | foto: Paolo Ferrari Denk nu niet dat Morandi simpelweg wat vazen bij elkaar zette en die op...

In de koepel van de kathedraal van Parma schilderde Antonio Correggio een meesterwerk. Althans, dat vinden wij. Zijn opdrachtgevers vonden het ‘een kikkerpoel’. Ze waren woedend en stuurden Correggio na de voltooiing van de koepel de laan uit – terwijl hij eigenlijk ook nog de rest van de kerk had moeten schilderen… Antonio Allegri, zoals Correggio’s doopnaam luidde, was verre van allegro, vrolijk, maar eerder sober en bescheiden. Soms een beetje melancholiek en in zichzelf gekeerd. Zijn bijnaam kreeg hij ook al niet vanwege een vrolijke aanleiding of een opvallende uiterlijke eigenschap. Correggio is simpelweg het dorpje waar hij werd geboren, op zo’n veertig kilometer van Parma. Op dertigjarige leeftijd verhuisde hij van Correggio naar Parma, waar je vaak op zijn naam zult stuiten. Het mooiste meesterwerk dat Correggio hier heeft achtergelaten, is de schildering in de koepel van de kathedraal. Een wervelende massa engelen We staan ademloos onder Correggio’s Assunzione...

Azzurro van Adriano Celentano was eind jaren zestig een immens populaire Italiaanse zomerhit. Het liedje is geschreven door niemand minder dan Paolo Conte (bekend van onder meer Via con me). Conte tekende de thema’s van liefde, eenzaamheid en zomer in een Italiaanse stad samen met Vito Pallavicini en Michele Virano speciaal voor Celentano op: De songtekst van Azzurro Wie mee wil zingen en alvast de zomer wil verwelkomen, in elk geval in zijn hoofd en hart, vindt hieronder de tekst: Cerco l’estate tutto l’anno e all’improvviso eccola qua Lei è partita per le spiagge e sono solo quassù in città Sento fischiare sopra i tetti un aeroplano che se ne va Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me Mi accorgo di non avere più risorse senza di te E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te Il treno dei desideri nei miei pensieri all’incontrario và Sembra quand’ero all’oratorio, con tanto sole, tanti anni fa Quelle domeniche da solo in un cortile,...

De Via del Pratello is een van de meest bohemien-stukjes van Bologna. Onder de zestig meter lange arcades vind je talloze barretjes, restaurantjes en winkeltjes. Net om de hoek waan je je even ver weg van deze drukte. Als je over de drempel stapt bij Osteria Il Rovescio, lijkt het alsof je de stad meteen van je afschudt, alsof je een kleine osteria op het platteland betreedt. De inrichting is eenvoudig maar knus, met veel natuurlijk materialen: muren van ruwe steen, houten tafels en stoelen, simpel tafellinnen en op elke tafel een klein vaasje met een roos en wat groen. Als we binnenkomen, zitten er al heel wat vaste gasten aan tafel, gebogen over het prachtig vormgegeven menu. Ook wij worden – ook al is het ons eerste bezoek – behandeld als vaste gasten. De eigenaren, Stefano Materassi en Pasquale Giordani, komen ons persoonlijk de hand schudden voor ze ons het menu overhandigen, met een korte uitleg over de keuken van Il Rovescio. Pasquale: ‘We willen hier laten zien dat...

Het is een goed bewaard geheim, het atelier van mozaïekkunstenaar Nadia Ridolfini, in de buurt van de Orto Botanico. Jesper ontdekt het tijdens een van zijn wandelingen door de stad, als zijn blik die van een jonge vrouw treft, vereeuwigd in kleurrijke stukjes steen. Jesper: ‘Ik liep een beetje in gedachten verzonken door de Via Corsini, in Trastevere, in de richting van de botanische tuin. In mijn hoofd duizend-en-één dingen die ik nog moest doen, tot mijn ogen plots die van een jonge vrouw kruisten. Een vrouw van steen, die me desondanks meteen wist te raken met haar treffende oogopslag, haar helderblauwe ogen en ietwat verschrikte blik. Ik liep door, maar mijn gedachten wervelden nu vooral rondom dit portret. Ik wandelde terug en stak mijn hoofd nieuwsgierig naar binnen, op zoek naar de maker van dit kunstwerkje, dat bij een nadere kennismaking het hoofd van de Delfische Sibille bleek te zijn, geportretteerd naar voorbeeld van niemand minder dan Michelangelo. Binnen zie ik...

Prato is de tweede grote stad van Toscane, na Florence, maar kan zich qua bekendheid bij lange na niet meten met de nummer één. Veel Toscane-bezoekers vergapen zich aan de schoonheid van Florence, van Siena, San Gimignano, Pisa, Lucca, Arezzo en Pistoia, maar Prato wordt vaak overgeslagen. In deze blog laten we zien dat ook Prato tijdens je volgende bezoek aan Toscane een stop waard is! Museo del Tessuto – een schat aan stoffen Prato ligt op slechts vierentwintig kilometer van Florence, zo’n twintig minuten treinen en je bent er. Net als Florence wist Prato tijdens de renaissance een groot fortuin te vergaren, met name door het opzetten van de eerste echte banken én door de stoffen die hier werden vervaardigd. Wol en zijde uit Prato waren in die tijd in heel Europa bekend vanwege de uitstekende kwaliteit en men kwam van heinde en verre om hier stoffen te kopen. Nog altijd is textiel de drijvende kracht van Prato’s economie. Dat betekent dat Prato ook een grote Chinese...

De meest besproken villa aan het Comomeer is waarschijnlijk Villa Oleandra, het vakantiehuis van de familie Clooney. De pasgeboren tweeling Ella en Alexander zal er waarschijnlijk vele zomers doorbrengen, maar voor ons is de villa verboden terrein. Gelukkig zijn er prachtige alternatieven voor wie zich voor even thuis aan het Comomeer wil wanen. We tippen in deze blog zes charmante villa’s met prachtige tuinen. Villa d’Este Dit superdeluxe hotel ligt in Cernobbio, direct aan de oevers van het Comomeer. De villa werd echter niet gebouwd als hotel, maar als privévilla voor kardinaal Tolomeo Gallio, naar een ontwerp van Pellegrino Tibaldi, in 1568. Eind achttiende eeuw werd het landgoed gekocht door markies Bartolomeo Calderara, voor zijn vrouw Vittoria Peluso. Dat was nog eens een cadeau! In 1815 werd de villa door Caroline van Brunswijk, echtgenote van de toekomstige koning van Engeland, George IV, onder handen genomen. Zij gaf het landgoed de naam Nuova Villa d’Este. In 1856...