Joost: ‘Meteen toen ik het idee had om een blog te schrijven over de huisnummers van Venetië, moest ik aan de gevleugelde uitspraak van de vroegere sportverslaggever Barend Barendse denken: ‘Aan namen heb ik niks. Rugnummers moet ik hebben.’
Voor Venetië geldt deze variant: ‘Aan straatnamen heb ik niks. Huisnummers moet ik hebben.’ Huisnummers en straatnamen hebben in deze stad namelijk niets met elkaar te maken.
Schrijven doet overdrijven
Ik geef toe, ik heb er ook wel eens last van: over Venetië schrijven, doet overdrijven. Soms ga ik in mijn enthousiasme ook wel ver. En om te benadrukken hoe raar het daar soms gaat, maak ik het ook wel eens een graadje erger. Ja, ook. Net als veel andere schrijvers en bloggers die het over Venetië hebben.
Vooral als het gaat om de huisnummering. Als je al die schrijvers moet geloven, lijken er in de stad wel bosjes toeristen uitgeput op de grond te liggen. Na dagen tevergeefs zoeken naar een bepaald huisnummer.
Ik lees verhalen dat postbodes de enigen zijn die een huisnummer kunnen vinden. En anderen beweren dat zelfs postbodes het niet weten. Maar zo erg is het ook weer niet, hoor. Veruit de meeste huisnummers zijn goed te vinden. Als je jezelf een beetje voorbereidt, een beetje kunt tellen en logisch kunt nadenken.
Op zoek naar de jeugdherberg
De eerste keer dat ik in Venetië was, had ik me duidelijk niet goed voorbereid. Ja, ik had me ingelezen in de films die ik tijdens het Filmfestival wilde zien. Maar van Venetië wist ik nog heel weinig.
Het adres van de jeugdherberg waar ik een slaapplek had gereserveerd, had ik nog wel opgeschreven. Maar ik had daarbij niet genoteerd dat de jeugdherberg op het eiland Giudecca lag. En dus zocht ik op het verkeerde eiland naar het juiste adres.
Steeds wanhopiger struinde ik door de straten van Venetië. Te zwaar bepakt en aardig in paniek. Gelukkig wees een aardige Venetiaan me uiteindelijk op de vaporetto die ik moest nemen. En daar stond ik dan in de waterbus, stinkend van het zweet tussen chique Italianen in strakke plakken. Welkom in de wondere wereld die Venetië heet.
Huisnummers per wijk
In deze wereld vind je erg hoge huisnummers. Ze kunnen oplopen tot 7000. Als je toch niet voorbereid naar Venetië zou gaan, zou je kunnen denken dat de stad heel lange straten heeft. Die huisnummering heeft echter niets te maken met de straat.
Huizen en straatnummers zijn losgekoppeld. Huisnummers zijn gekoppeld aan de sestieri, zoals de wijken in Venetië heten. Iedere sestiere begint met nummer 1 en gaat door tot het laatste huis geteld is.
Als je ergens naar toe wil, hoef je de straat dan ook niet te weten. De wijk en het huisnummer zijn genoeg. Vaak geven restaurants en hotels dan ook alleen de wijk en het huisnummer door.
Had de jeugdherberg dat tijdens mijn eerste bezoek ook maar gedaan. Als ik Giudecca en nummer 86 had opgeschreven, was mijn eerste kennismaking met Venetië veel fijner geweest.
Dubbele straatnamen
Deze aparte nummering hebben we te danken aan de Habsburgers, die tussen 1797 en 1805 de Noord-Italiaanse stad hadden bezet. Waarschijnlijk voerden ze de nummering in omdat ze helemaal gek werden van de stad.
Ik kan me goed voorstellen dat ze niets of niemand konden vinden. Want heel veel straatnamen kwamen meerdere keren voor. En dat doen ze nog steeds.
Calle della Madonna komt bijvoorbeeld in elke wijk voor, net als Calle dei Preti. Calle del Forno zie je ook regelmatig. En daar moesten die Habsburgers dan mensen of plekken zien te vinden. Onmogelijk zonder een goede nummering. Een nummering per wijk.
Weinig nieuwe huizen
Deze nummering is altijd in stand gebleven. Op zich kan dat ook best. Zo veel verandert er niet in Venetië. Sommige huizen worden wel opgedeeld in appartementen, maar dan komt er gewoon een letter achter het eeuwenoude nummer.
In een stad waar veel nieuwe huizen gebouwd zouden zijn, zou deze nummering voor problemen hebben gezorgd. Maar niet in een historische stad als Venetië. Daar verandert niet zo veel. En zeker niet aan de nummering.
Sterker nog, als er een keer een huis wegvalt of als er huizen samengevoegd worden, blijft het oorspronkelijke nummer gewoon bestaan. Dat zie je dan bijvoorbeeld op een muur waar ooit een deur heeft gezeten.
Niet zo spannend
Al met al valt het dus wel mee met die huisnummering. Als je goed in de gaten blijft houden in welke wijk je loopt, dan kom je een heel eind. Vooral als je goed kijkt of de nummering op- of juist afloopt. Omdat de huizen dicht bij elkaar staan, heb je sneller je doel bereikt dan je denkt. Zitten er honderd nummers tussen waar je bent en waar je naar toe gaat, dan ben je er zo.
Ik geef toe, dit klinkt natuurlijk minder spannend dan die verhalen over onvindbare adressen. Maar geloof me, het is wel zo relaxed als je je bestemming snel kunt vinden. Daar houd je vast een beter gevoel aan over dan als je bezweet en paniekerig in een volgepakte vaporetto zit, terwijl de Venetianen hun neus voor je ophalen en duidelijk afkeurend over je spreken. Wat voelde ik me toen klein. Had ik toen maar zo’n blog als deze gelezen…’