Op de mountainbike in Breuil-Cervinia, een paradijs voor outdoor liefhebbers

In het noorden van Italië ligt de kleinste en misschien wel de minst bekende regio van Italië: Valle d’Aosta. Deze regio is een waar paradijs voor outdoor liefhebbers. Of je nu houdt van wandelen, wintersporten, mountainbiken of raften… Het kan hier allemaal!

Valle d’Aosta wordt gedomineerd door hoge bergtoppen. Niet voor niets luidt de bijnaam ook wel ‘het dak van Europa’. Vanuit het centrale dal is het mogelijk om de diverse groene valleien met pittoreske dorpjes te bezoeken. In deze blog neemt Erwin je mee naar Breuil-Cervinia, aan het einde van de Valtournenche.

Erwin: ‘Wanneer ik aankom in Breuil-Cervinia heb ik een prachtige rit achter de rug, vanaf het vliegveld Milaan Malpensa. Samen met de luchthaven van Turijn is dit vliegveld de toegangspoort naar deze bergachtige regio.

Als je de grens van de regio Valle d’Aosta nadert, verandert het landschap in een rap tempo van licht glooiende heuvels naar reusachtige bergen. Vanuit het centrale dal brengt een kronkelige weg je door de Valtournenche in een klein uur naar Breuil-Cervinia, het laatste dorp van de vallei. Het ligt op maar liefst 2050 meter hoogte en is daarmee een van de hoogst gelegen dorpen van Italië.

Vanuit Breuil-Cervinia zijn fantastische hikes te maken. Ook de mountainbikeliefhebber kan hier zijn hart ophalen, met twaalf gemarkeerde routes op diverse niveaus.

Ook ik mag een mooie mountainbiketour maken, met gids Ivan van NolSki. Maar voor ik richting NolSki loop, geniet ik eerst nog even van een heerlijke caffè bij La Bricole met uitzicht op het dorp, dat wordt omringd door bergen van ruim drieduizend meter hoogte.

Breuil-Cervinia lijkt wel het podium van een natuurlijk theater met als absolute eyecatcher de Monte Cervino (Matterhorn), die maar liefst 4478 meter hoog is!

Na de caffè is het de hoogste tijd voor wat sportiviteit. Via het gezellige centrum kom ik bij NolSki (Via Carrel 2), een sportwinkel waar zowel skispullen als mountainbikes worden verhuurd. Gelukkig voor mij zijn die mountainbikes bijna allemaal voorzien van elektrische ondersteuning.

Deze zogenaamde E-MTB met 700W aan ondersteuning gaat zeker van pas komen, want we zitten op ruim tweeduizend meter hoogte en dat merk je maar al te goed met ademhalen. De lucht is hier aanmerkelijk ijler dan dat ik gewend ben.

Na een korte uitleg van Ivan over de werking van de elektrische ondersteuning op de fiets is het tijd om te vertrekken. Ivan belooft mij met klem dat het een niet al te pittig parcours is.

De route die Ivan heeft uitgestippeld, volgt een deel van parcours nummer tien en voert eerst over de openbare weg naar een park ten zuiden van het dorp, waar een prachtige openbare picknickplaats is met een panoramisch uitzicht over het dorp en de reusachtige bergen met onder meer de gletsjer Jumeaux.

Je treft hier openbare barbecueplaatsen, vers drinkwater uit de bergen en diverse bankjes met tafels die door zowel locals als toeristen veelvuldig worden gebruikt om na te genieten van een dagje in de buitenlucht.

Na een korte pauze stappen we weer op de fiets en rijden richting een van de trekpleisters van Breuil-Cervinia, het Lago Blu, het ‘blauwe meer’. De route is nu off road en de eerste kleine klimmetjes zorgen ervoor dat ik de fietsondersteuning kan aanspreken. Zelfs voor een ongetrainde fietser is het zo mogelijk te genieten van de natuur en omgeving zonder dat de benen verzuren of dat je buiten adem raakt.

Lago Blu ligt aan de rand van een groene alpenweide, deels omzoomd met lariksbomen. Rond het meer is het behoorlijk druk; iedereen geniet hier van het mooie weer en het uitzicht. De reflectie van de Monte Cervino in het blauwgroene wateroppervlak zorgt voor een zeer fotogeniek plaatje, waar ik op een van de vele rotsen in alle rust van kan genieten.

Gids Ivan geeft aan dat hij graag bij het volgende mooie uitzichtpunt wil zijn voordat de zon achter de bergen verdwijnt. Daar kunnen we namelijk optimaal genieten van de zonsondergang. Door de hoge steile bergen is deze veel vroeger dan ik gewend ben. We stappen dan ook snel op de fiets en rijden in een vlot tempo via een mooi off road-pad weer richting het dorp.

Het pad dat we volgen is een deel van parcours elf, dat de Torrente Marmore volgt. Net voor het dorp passeren we de achttien holes tellende golfbaan van Breuil-Cervinia; de hoogst gelegen golfbaan van heel Italië.

Na de golfbaan rijden we een klein stukje door het dorp om vervolgens een steile klim in te zetten. Hier is de fietsondersteuning echt een uitkomst. Ik zet de maximale stand aan en ga echt als een volleerd wielrenner de berg op terwijl het minimale inspanning kost. Wat is dit leuk!

Als de helling wat afvlakt, komt het einddoel van onze rit in zicht: de Chiesetta degli Alpini, een schattig kerkje dat uitkijkt over Breuil-Cervinia. Op de achtergrond klinkt het geluid van de bellen die de Alpenkoeien om hun nek dragen.

De herder brengt de koeien na een lange dag grazen van vers en sappig alpengras met fleurige bloemen terug naar de stal voor de nacht. Als ik me omdraai, zie ik de zon bijna achter de bergwand verdwijnen.

Zonder de warme zonnestralen daalt de temperatuur behoorlijk snel. We stappen dan ook weer op en trappen over het onverharde pad terug naar het dorp, waar we de dag afsluiten met een heerlijke aperitivo bij Casa Montana. Cin cin, op een indrukwekkende tocht door de bergen!’