Een stukje van de Cammino Balteo, de Cappella di San Michele en het Castello di Cly

Een van de mooiste wandelroutes in de regio Valle d’Aosta is de Cammino Balteo, die verdeeld over drieëntwintig etappes meer dan veertig plaatsen met elkaar verbindt. Als je deze wandelroute volgt, geniet je van de prachtige natuur, lokale tradities, eeuwenoude dorpjes en wegen die al door de Romeinen werden bewandeld. Erwin neemt je mee langs een deel van de route.

Erwin: ‘Het is nog vroeg als ik vanuit Hotel alla Posta in Saint-Vincent naar het startpunt van mijn wandeling loop. Ik ga een deel van de Cammino Balteo lopen, een wandelpad dat bijna driehonderdvijftig kilometer lang is en dwars door de Aosta-vallei loopt.

Ik loop een deel van de achtste etappe, die van La Magdeleine naar Verrayes voert, over een lengte van ruim negentien kilometer. Mijn startpunt is echter niet in La Magdeleine maar bij de kleurrijke Cappella di Saint Pantaléon.

Vanaf hier loop ik naar het gehucht Semon. Dit deel van de route is ongeveer zeven kilometer lang. Het eerste deel loopt over een bergkam en biedt prachtige vergezichten, met aan de ene kant de Aosta-vallei en aan de andere zijde de Monte Cervino (Matterhorn).

Deze laatste heeft afgelopen nacht een dunne deken van verse sneeuw gekregen. Met name het uitzicht op de Valtournenche met de Monte Cervino is spectaculair. Gelukkig is er alle tijd om van deze aanblik te genieten.

Tot aan de Cappella di Saint Evence loopt het wandelpad vrij vlak. Bij het kapelletje is een grote open grasvlakte die een weids uitzicht biedt over de Valtournenche en de Aosta-vallei. Een perfecte plek om even uit te rusten en te genieten van de omgeving.

Vanaf hier loopt het pad in een rap tempo naar beneden. Het bos bestaat hier vooral uit naaldbomen op een rotsachtige ondergrond. Wanneer het pad weer wat afvlakt, kom ik bij een grote open vlakte, Lavesè genaamd.

Er staat een kleine boerderij met een eetgelegenheid waar je ook je tent op kunt zetten voor een overnachting. Op het grasveld graast een groep geiten. Op de achtergrond hoor ik dat er ook een klein geitje moet zijn. Na enige tijd laat de pasgeborene zich ook even zien.

Lavesè is bijna het eindpunt van mijn wandeling. Het pad is breder en er is meer ruimte voor bloemen met soms prachtige vlinders. Als het bos zich opent, kijk ik uit over de Aosta-vallei, met het gehucht Semon op de voorgrond.

Ook buiten de Cammino Balteo valt er veel moois te zien. Ik ontmoet gids Francesca Bacolla, die me meeneemt naar een verborgen pareltje in Marseiller.

Marseiller is niet meer dan een paar huizen groot. Zoals bij zo veel dorpjes in deze regio, lijkt de tijd hier te hebben stilgestaan. Net buiten het dorpje staat de Cappella di San Michele, die werd gebouwd in de eerste helft van de vijftiende eeuw.

De buitenkant van de kapel geeft nog niets prijs van de schoonheid die zich binnen moet bevinden. Francesca moet eerst de deur openen en dat gaat niet helemaal zoals ik me had voorgesteld. In plaats van een antieke grote ijzeren sleutel haalt ze haar smartphone tevoorschijn en opent de deur met een QR-code via de app Chiese a porte aperte, waar ze een tijdslot heeft gereserveerd.

Met deze app (op dit moment nog een experiment) is het mogelijk om kerkelijk cultureel erfgoed in zowel de regio Valle d’Aosta als in de regio Piemonte onafhankelijk te openen en te bezoeken. Als de deur in de stijl van de eenentwintigste eeuw is geopend, geeft de kapel haar ware schoonheid prijs.

De kapel werd in opdracht van de familie Saluard gebouwd. Hij is net groot genoeg voor een aantal bankjes. Bijna de hele kapel is gedecoreerd met kleurrijke fresco’s van de hand van Giacomino d’Ivrea, die ook het interieur van vele andere kerken in Valle d’Aosta beschilderde.

Francesca geeft uitleg over de diverse fresco’s. Naast de ingang is een fresco van notaris Saluard en zijn vrouw te zien. In de deuropening prijkt een prachtig fresco van een boer met gereedschap in zijn handen.

Niet ver van de kapel is er nog een andere bezienswaardigheid te vinden die je niet mag overslaan: het Castello di Cly, een ruïne net ten noorden van het dorpje Chambave.

De resten van het kasteel staan op de punt van een bergkam. Dit was vroeger een strategische plek om de omgeving goed in de gaten te houden en tol te heffen op het vervoer van goederen.

Het kasteel duikt voor het eerst op in een document uit 1207, maar men gaat er van uit dat het ongeveer tweehonderd jaar ouder is. Het behoorde toe aan de familie Challant, die het pachtten van de graven van Savoia.

Een aantal generaties verder verzette Pietro Challant zich tegen graaf Amedeo IV van Savoia, die hem uiteindelijk zijn titel ontneemt, waarmee het kasteel weer volledig in handen van de familie Savoia komt.

Een van de gruwelijkste verhalen uit de geschiedenis van het kasteel draait om Johanneta Cauda. Ze is de geschiedenis ingegaan als de eerste vrouw in Valle d’Aosta die vanwege hekserij op de brandstapel belandde. Ze werd ervan beschuldigd dat ze samen met haar vriend haar kleinkinderen had opgegeten.

In die tijd bevond de gevangenis zich in het kasteel, waar Johanneta eenenzeventig dagen in de donjon opgesloten zat, voordat zij op 11 augustus 1428, de dag van de patroonheilige van het dorp Chambave, vlak bij het kasteel publiekelijk op de brandstapel belandde.

De familie Savoia zal het kasteel ongeveer twee eeuwen beheren, waarna het in handen komt van diverse andere invloedrijke families uit de regio. Uiteindelijk is het de familie Roncas van Châtel-Argent die het kasteel als laatste bewoont.

Ze gebruiken materialen van het kasteel om een comfortabeler woning te bouwen in het dorp Chambave. Vanaf dat moment zal het kasteel veranderen in een ruïne.

Na deze intensieve dag besluit ik in Saint-Vincent, waar ik verblijf, neer te strijken op een van de vele fijne terrasjes. Onder het genot van een kleurrijke Aperol Spritz geniet ik van de laatste Valdostaanse zonnestralen. Salute!’