Wakker worden in Florence is nooit een straf, maar wakker worden bij Palazzo Belfiore, in Oltrarno (aan de andere kant van de rivier de Arno, die Florence net als de Tiber in Rome of de Seine in Parijs doormidden snijdt), met het testen van de nieuwe The Other Side of Florence Food Tour in het vooruitzicht is helemaal een feestje.
Na een vlugge blik door het slaapkamerraam (waar de koepel en klokkentoren van de Santo Spirito al prachtig afsteken tegen de strakblauwe hemel) en een eerste cappuccino bij Ditta Artigianale zijn we klaar om onze weg door dit stukje Florence te eten.
Tijdens de korte kennismaking aan de oever van de Arno beginnen onze magen voorzichtig te knorren. Normaal hebben we om tien uur al een zoet ontbijt achter de kiezen, maar met negen food stops in het vooruitzicht hebben we niks lekkers genomen bij de cappuccino.
Gelukkig is de eerste stop niet ver weg. Bij boekhandel annex café La Cité staat een hele schaal budini di riso (typisch Toscaanse rijsttaartjes) voor ons klaar. Er hangt een ontspannen, creatieve sfeer – je verwacht bijna dat ook Hemingway een budino komt eten of een caffè komt drinken.
Voor de volgende stop hoeven we niet verder te lopen dan het einde van de straat. Bij de zo te zien populaire macelleria komen veel Fiorentini voor de beroemde bistecca alla fiorentina. Daar is het echter nog een beetje vroeg voor, dus wij proeven van de finocchiona, de verleidelijk lekkere Toscaanse venkelsalami die zelfs zo vroeg op de ochtend goddelijk smaakt.
Aan de overkant (we lopen de calorieën er vandaag niet af…) wachten coccoli. Nee, geen knuffels (al zouden we die van de uit Napels afkomstige bakker Beppe niet afslaan), maar gefrituurde deegballetjes (een beetje zoals onze oliebollen, maar dan hartiger) gevuld met stracchino (zachte kaas). Da leccarsi i baffi!
De volgende stop is voor sommigen even slikken. Niet alleen omdat er inmiddels al heel wat gegeten was, maar omdat Simone hier voor ons een half broodje lampredotto (koeienmaag) bereidt. Dit is écht Florentijns street food. Jong en oud, arm en rijk – je kunt iedere Florentijn wakker maken voor zo’n broodje. Ze eten het rustig al halverwege de ochtend, als snack met een bekertje rode wijn, discussiërend over voetbal, politiek of wat er tijdens de lunch zal worden gegeten.
Na al dat hartige lekkers is het weer tijd voor iets zoets. Achter het schitterende Fiaschettera-bord op de gevel gaat Pasticceria Buonamici (what’s in a name?) schuil. In dit Luilekkerland worden we hartelijk ontvangen door Roberto. Hij geeft ons een wervelende demonstratie cantuccini bakken, een kunst die al drie generaties lang door de familie wordt uitgeoefend. Natuurlijk moet er na afloop ook geproefd worden, waarbij Roberto stiekem het eerste koekje neemt…
Inmiddels is het bijna lunchtijd en vullen de charmante straatjes van de wijken San Frediano en Santo Spirito zich met de heerlijkste geuren. Tussen de artigiani (ambachtslieden) die op weg zijn naar hun pranzo wandelen we naar Alimentari Sandro & Ivana, waar we worden getrakteerd op hun speciale Maremmano-kaas. Het is behoorlijk dringen in dit kleine zaakje, tussen de bergen kaas, dus we gaan zeker nog eens terug om ook de andere varianten te testen.
Nu lopen we een paar huizen verder, naar Fiaschetteria Fantappié, waar de Chianti al voor ons is ontkurkt. Hij wordt geserveerd met een brede glimlach, grote bruschette al pomodoro en crostini met fegato (kippenlevertjespaté). Trek hebben we al lang niet meer, maar het is allemaal zo lekker dat er geen kruimel overblijft.
En dat terwijl de lunch wacht… Bij de historische trattoria I’Raddi schuiven we aan voor smakelijke pappa al pomodoro, stevige peposo (gepeperd stoofvlees) en smeuïge verhalen. Het restaurantje is namelijk vernoemd naar de eerste eigenaar, een bekend Florentijnse bokser die ook altijd meedeed aan het Calcio Storico, voor de Bianchi (de Witten, van de wijk Santo Spirito). Zijn handschoenen hangen nog altijd aan het plafond.
Ook nu staat er nog altijd een sterke man aan het roer van I’Raddi: Fabrizio Valleri. Hij heeft bovendien het stokje voor het Calcio Storico overgenomen en wist vorig jaar maar liefst twee keer te scoren. We zijn benieuwd hoe hij het er dit jaar vanaf brengt (de finale wordt op 24 juni gespeeld). Zijn peposo is in elk geval een voltreffer!
Eigenlijk kunnen we na de lunch geen pappa meer zeggen, maar volgens onze gids is er altijd plek voor een gelato. Als we voor de vitrine staan, moeten we bekennen dat ze daar gelijk in blijkt te hebben. We lepelen nog een heerlijk bolletje aardbei- en meloenijs weg, voor we ons overgeven aan een lekker lange siësta in ons appartement bij Palazzo Belfiore, om energie op te doen voor nóg meer lekkers in Florence.
The Other Side of Florence Food Tour
Wil je ook je weg langs al dit lekkers in Oltrarno eten? Boek dan The Other Side of Oltrarno Food Tour van Eating Italy. Zorg wel dat je voldoende trek hebt, want je krijgt onderweg echt héél veel lekkers voor je kiezen!