Civitella del Lago – een verborgen pareltje in Umbrië

Elke vierde afgelopen zomer vakantie in Umbrië. Deze keer verbleef ze samen met vriend Pepijn en zoontje Floris van vier in het zuiden van Umbrië. Een van de pareltjes die ze hebben bezocht, is Civitella del Lago, een klein maar sfeervol dorpje tussen Todi en Orvieto.

Elke: ‘Een nieuw jaar, een nieuwe vakantiebestemming en dus ook nieuwe avonturen. Op een dag belanden we bijna per toeval in Civitella del Lago, een klein dorp op de top van een heuvel, vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op de Tibervallei en het Lago di Corbara. Het telt niet meer dan vijfhonderd inwoners, maar wat is het een verborgen pareltje!

Van Civitella di Massa naar Civitella di Lago

Civitella del Lago behoort tot de gemeente Baschi, in de provincie Terni. Het dorpje vindt zijn oorsprong in de Romeinse periode. Tijdens de middeleeuwen groeide het uit als onderdeel van de Massa Bindi, een groep van kastelen die het grondgebied rond Todi moest verdedigen. Het werd toen Civitella di Massa genoemd.

Vanaf de dertiende eeuw was het kasteel in het bezit van verschillende families. Het begon met de familie Fredi, die afkomstig was uit Todi. Daarna nam de familie Atti de macht over. Deze laatste familie heeft ervoor gezorgd dat de inwoners het burgerschap van Todi kregen.

Tijdens de periode van Napoleon werd het gebied gescheiden van Todi en kwam Civitella di Massa onder bescherming van de gemeente Baschi.

Het werd pas Civitella del Lago, ‘van het meer’, toen in 1962 het Lago di Corbara werd aangelegd, een stuwmeer in het Parco Fluviale del Tevere.

Om er te komen, moet je wel eerst je rijkunsten laten zien in de vele bochten die naar Civitella del Lago leiden, waarbij de wegen ook nog eens vrij hobbelig zijn. Het is niet de beste rit voor mensen die snel wagenziek worden, maar eenmaal boven ben je dat snel vergeten.

La vita dove comincia e dove finisce

Als we het dorpje binnen wandelen, loopt Floris steeds een beetje vooruit. Op een gegeven moment duikt er achter hem een groepje locals op. Dat is zo’n mooi plaatje dat ik dit snel wil vastleggen. Terwijl ik een foto maak, glimlacht een van de oude mannetjes: ‘La vita dove comincia e dove finisce’ – het leven waar het begint en waar het eindigt. Beter had hij dit plaatje niet kunnen omschrijven…

Het dorpje heeft maar een paar straten dus het is niet moeilijk om een bar te vinden om een caffè te drinken. Als Pepijn wil afrekenen, blijkt het niet mogelijk te zijn om te pinnen. We weten natuurlijk wel dat dat nog niet zo is ingeburgerd in Italië en meestal hebben we ook altijd wel wat contant geld op zak, maar die dag toevallig niet.

Pepijn wordt naar het postkantoor gestuurd, maar daar hoort hij dat de pinautomaat stuk is. Het is de enige in het dorpje, dus wat nu? De mevrouw achter de bar vindt het allemaal geen probleem. ‘Ve lo offro io!’ Ze trakteert ons op de koffie. Hoewel het maar om vijf euro gaat, voelen we ons hier niet echt prettig bij, maar toch nemen we haar aanbod dankbaar in ontvangst.

Na de koffie lopen we door de smalle straatjes waar ik op iedere hoek wel een foto wil maken. Het is net alsof je even terug in de middeleeuwen zit, met overal fotogenieke doorkijkjes.

Toeristen kennen ze hier nog niet echt en iedereen die ons hoort aankomen, groet ons vanuit het raam met een vrolijk buongiorno of salve.

Floris speelt even met een jongetje dat de straat op en neer fietst. Zijn vader vraagt zich af wat we hier komen doen en we raken in gesprek, over de schoonheid en tijdloosheid van zijn thuis.

Osteria da zio Cencio

Aan de rand van Civitella del Lago heb je schitterend uitzicht op het Lago di Corbara en op het dal. Het plein hier heet niet voor niets Piazza Belvedere; aan je voeten ontvouwt zich echt een adembenemend mooi panorama.

Achter ons horen we de tafeltjes klaargezet worden voor de lunch en we besluiten aan te schuiven. De menukaart van Osteria da zio Cencio is een groot krijtbord dat van de ene tafel naar de andere wordt gebracht.

Alles is even heerlijk en in combinatie met het prachtige uitzicht blijven we lang natafelen. Als we nog een caffè bestellen, verontschuldigt de eigenaar zich dat ze geen koffiemachine hebben maar koffie zetten met een moka. We maken hem duidelijk dat we dit juist lekker vinden, waarna de moka op tafel komt, met twee kopjes en suiker.

Pepijn en ik kijken elkaar aan terwijl Floris met zijn autootjes op een door Pepijn zelfgemaakte plattegrond, dit keer van Civitella del Lago uiteraard, aan het spelen is en we beseften dat we volmaakt gelukkig zijn.

Museo dell’Ovo Pinto

Na de lunch kun je een bezoek brengen aan het unieke Museo dell’Ovo Pinto, het museum van het geschilderde ei. In dit kleine museum bewonder je duizenden geschilderde en gebeeldhouwde eieren, die gemaakt zijn door professionele kunstenaars maar ook door amateurs en schoolkinderen.

Het museum is elke dag te bezoeken, maar alleen op afspraak. Bel voorafgaand aan je bezoek aan Civitella del Lago dus naar 0039-3406517082 of stuur een e-mail naar ovopinto@gmail.com als je het museum vol beschilderde eieren graag wil zien (want je mag er geen foto’s maken, dus we kunnen deze kunstwerkjes niet met je delen).

Als we naar de auto wandelen, zien we dat de pinautomaat weer is gemaakt. We maken er dankbaar gebruik van en lopen nog even terug naar het barretje, om onze koffie te betalen. De eigenaresse was helemaal ontroerd. Ze had niet gedacht dat we terug zouden komen en ze bleef ons maar bedanken, net als wij haar eerder die dag.

Op weg naar beneden horen we achter in de auto opeens: ‘Ik vond het echt zo’n leuke dag!’ Ook wij kijken met een grote glimlach terug op ons bezoek aan Civitella del Lago – en de mensen die we daar hebben ontmoet en die ons zo gastvrij welkom hebben geheten hopelijk ook!’