Il Sentiero dei Limoni – wandelen tussen de citroenboomgaarden aan de Amalfikust

Annerike volgt via Italstudio een taalcursus in Salerno. ‘s Middags organiseert taalschool Accademia Italiana meerdere activiteiten waarvoor je je kunt inschrijven, zoals kooklessen, een wijnproeverij en deze wandeling tussen de geurige citroenboomgaarden die te vinden zijn rondom Maiori en Minori, aan de beroemde Amalfikust.

Annerike: ‘Angelo, onze gids voor vandaag, staat ons al op te wachten in de haven van Salerno, waar we de traghetto, veerboot, nemen naar het dorpje Maiori, het beginpunt van onze wandeling. Iedereen is er klaar voor, met stevige wandelschoenen, genoeg zonnebrand en flesjes water.

De temperatuur is tijdens de les flink opgelopen en het is dan ook goed warm als we op de boot naar Maiori stappen. Aan boord is het gelukkig zeer aangenaam vertoeven, met de wind die voor verkoeling zorgt.

Angelo is een ervaren gids, die al zijn hele werkende leven wandelingen langs de Amalfikust begeleidt. Hij kent het gebied op zijn duimpje en vertelt honderduit.

Il Sentiero dei Limoni, het pad dat we vandaag gaan lopen, is misschien wel de allergeurigste route langs de Amalfikust. Het pad der citroenen loopt, de naam verklapt het al, langs de citroenboomgaarden die je aan dit deel van de Amalfikust overal vindt.

De route loopt van Minori naar Maiori, maar wij lopen de route vandaag andersom, wat ook prima te doen is. Het is een niet al te moeilijke wandeling die je in zo’n anderhalf uur kunt lopen.

Il Sentiero dei Limoni slingert hoog boven de Amalfikust, waarbij je onderweg de ene na de andere citroengaard passeert, langs piepkleine dorpjes met een paar huisjes die verborgen langs het pad liggen en mooie uitkijkpunten, met als altijd aanwezige decor de sprankelende blauwe zee.

Het pad begint bij het hooggelegen Santuario Santa Maria a Mare, vanwaar het eerste uitzicht over de zee en de kustlijn wacht. Het verhaal gaat dat er rond 1200 een schip voor de kust van Maiori verging. Het Mariabeeld dat aan boord was en waaraan de kerk haar naam dankt, spoelde aan op het strand van Maiori en kreeg een mooie plek in het Santuario Santa Maria a Mare.

Vanaf dit punt zie je meerdere torens die op een rots aan de kust staan. Deze torens werden vroeger gebruikt om uit te kijken naar de vijand en naburige dorpen tijdig te kunnen waarschuwen voor hun komst, zo vertelt Angelo.

Van Napels naar Palermo deed men er, via al deze torens, een uur en veertig minuten over om een waarschuwingssignaal door te geven. Dat seinen gebeurde met behulp van vlaggen, vuur of spiegels. Nu staan de torens, die soms bijna onzichtbaar lijken te midden van de rotspartijen, er sereen bij.

Al wandelend blijf ik foto’s maken. Het ene uitzicht is nog maar net vastgelegd op mijn iPhone als het volgende panorama zich al weer aandient. Vergezichten over zee, de bergen met groene vlaktes op de achtergrond en af en toe een nieuwsgierige hond die komt kijken wie zijn territorium betreedt.

De eerste goudgele citroenboomgaarden zijn in aantocht en met elke stap die we zetten wordt de citroengeur sterker. Dan zwaait er een tuindeur van een citroengaard open en roept een stem ‘Venite, venite!’ Voor we het weten, staan we onder een pergola, waar de takken van de citroenbomen zich helemaal over- en doorheen hebben geslingerd.

Het lijkt alsof we onder een dak van citroenen staan. De man die ons zo enthousiast welkom heette, knipt voor iedereen een paar citroenen af, in ruil voor een paar euro’s. Hij laat ons maar wat graag proeven van zijn citroenen en scheurt er eentje open. Aan mij de eer de eerste hap te nemen. Zuur, ja, maar zo smaakvol, je proeft gewoon de zon!

Met een paar citroenen in onze rugzakjes lopen we door naar de officiële pitstop op de route, Azienda Agricola Ruocco’s. Hier wachten zelfgemaakt citroensap, citroensalade (met munt, azijn en olijfolie) en limoncello gemaakt van de beschermde citroensoort Sfusato Amalfitano, het gele goud van de Amalfikust.

Alle drie een welkome dorstlesser met dit warme weer, hoewel de limoncello van binnen voor een warme gloed zorgt. Ook de citroenmarmelade smaakt naar meer, maar Angelo roept ‘Ragazzi, andiamo!’

Angelo vertelt dat de route die wij nu volgen hetzelfde pad is dat gebruikt wordt door de citroenboeren om hun geoogste citroenen te vervoeren. Het is nog altijd de enige weg die langs de citrusgaarden loopt. Er kan geen auto over het pad, dus alles gebeurt lopend en met kleine karretjes.

Langzaam komt eindpunt Minori dichterbij. Onderweg passeren we nog een prachtig kerkje, de Chiesa di San Michele Arcangelo, gewijd aan de aartsengel Michaël. Het heeft een ieniemienie pleintje met een grote boom en bankje ervoor, met uitzicht over zee en Minori.

Vanaf hier daalt het pad langzaam naar beneden. Er is nog één laatste uitkijkpunt aan het Sentiero dei Limoni, voor we de trappen afdalen en uitkomen in de straatjes van Minori.

Hier wacht een heerlijke beloning: een flink stuk torta ricotta e pere, een van de specialiteiten van de beroemde Pasticceria Sal de Riso, een begrip aan de Amalfikust en ver daarbuiten. Tel daar het uitzicht op zee, de bootjes én een glas Falanghina bij op en het is geen straf dat de boot naar Salerno pas over drie kwartier vertrekt. Genieten!’