Costa di Maratea – een van de mooiste kusten van Italië

Ben je op zoek naar een prachtige kustlijn, waar je nog in alle rust van de authentieke sfeer kunt genieten? Sla dan de Amalfikust over en reis met deze tips van Hans en Marga nog iets verder naar het zuiden, voor een adembenemend mooie reis langs de Costa di Maratea!

Hans en Marga: ‘Vijftig kilometer ten zuiden van de beroemde Amalfikust bevindt zich de prachtige kust van het Parco Nazionale del Cilento, met uitgestrekte zandstranden en beschutte baaitjes met kristalhelder water.

Nog wat verder zuidwaarts, op de grens van Campanië en Basilicata, slingert een schitterende kustweg langs de Costa di Maratea, die qua schoonheid niet onderdoet voor de Amalfikust.

Het grote verschil is dat hier geen massatoerisme is. Het is er nog rustig en authentiek, er zijn genoeg parkeerplekken en er zijn weinig buitenlandse toeristen. Je hoeft hier ook niet te zoeken naar een strandje als je even wil afkoelen, want overal vind je hier prachtige stranden en kleine baaitjes met kristalhelder water.

De weg slingert zich over de uitlopers van het Pollino-gebergte, die hier tot de zee reiken. Hij loopt vlak langs de kust en biedt prachtige vergezichten over de azuurblauwe zee en de heuvels van de Cilento-kust aan de overzijde van de Golf van Policastro.

Omdat dit gebied jarenlang geïsoleerd is gebleven, is het nog ongerept en rustig. Toch zijn er genoeg voorzieningen voor een mooie vakantie. Overal langs de kust staan bordjes die verwijzen naar mooie strandjes. Bovendien heeft het een heerlijk zonnig Zuid-Italiaans klimaat. Zelfs in februari staat hier van alles in bloei, zodat het bijna altijd zomer lijkt.

Deze kustroute begint in Sapri, de meest zuidelijke kustplaats van Campanië, precies waar ‘de voet van de laars’ begint, en voert van daaruit richting Praia a Mare, dertig kilometer naar het zuiden.

Omdat het een lokale verbindingsweg is, is het er nooit druk en is het ook een geweldige fietsroute. Tot ver in de vorige eeuw bestond deze weg nog niet en ging het vervoer van Sapri naar Acquafredda, het volgende dorpje, via een smal muilezelpad, dat hoog boven de zee langs een steile, met macchia mediterranea begroeide berghelling liep.

Met enerzijds de diepblauwe zee in de diepte en anderzijds de steile helling, was het pad soms zo smal dat de bepakte muilezels elkaar niet konden passeren, maar ook niet meer achteruit konden. Dit werd opgelost met de regel apprezziamo l’asino. Dat klinkt poëtisch, maar was gruwelijk, want de ezel met de goedkoopste vracht werd de afgrond ingeduwd en stortte in zee.

Het pad is nu in gebruik als wandelroute, die gelukkig heel wat beter begaanbaar is dan vroeger, al wordt ook het wandelpad op het laatst smal en gevaarlijk.

Het Sentiero Apprezziamo l’asino begint in de haven van Sapri met een breed aangelegd pad dat na een half uurtje overgaat in een smal, goed te belopen pad richting de Torre di Mezzanotte, de uitkijktoren uit de tijd van de aanvallen door de Turkse piraten. Je kunt omhoog klimmen voor een prachtig uitzicht op de kust en de Golf van Policastro.

Hierna wordt het gevaarlijker, want het smalle pad daalt af langs een steile steenhelling, naar de bedding van een klein riviertje, het Canale di Mezzanotte, dat uitmondt in een gelijknamig strandje in een paradijselijke baai. Dit is een geliefde plek voor boten om aan te leggen. Het strandje is helaas alleen per boot bereikbaar.

Dit is tevens de grens met de provincie Basilicata, waar het pad helaas ophoudt. De kust wordt hier nog steiler en het is niet makkelijk om het oude pad door te trekken naar Aquafredda. Vanwege de steile kust is er ook geen bebouwing tussen Sapri en Aquafredda. Hier vind je alleen de kustweg, slingerend hoog boven zee, en een kilometerslange spoortunnel, die deel uitmaakt van de belangrijke treinroute naar Reggio Calabria.

Langs de kustweg zijn er genoeg plekken om de auto te parkeren en te genieten van het uitzicht en de diepblauwe kleur van de zee.

Acquafredda is een klein dorp met een groot kiezelstrand. Het is vernoemd naar het koude grondwater dat hier op verschillende plekken de zee instroomt. Het grote strand, Anginarra, is goed aangegeven. Tegenover het station ligt het idyllische strandje Spiaggia della Scala, dat zijn naam dankt aan de lange trap die naar de zee leidt.

Na een aantal sfeervolle hotels met prachtige tuinen gaat de route weer verder. Nog altijd langs de kust rijd je naar het volgende dorp, Cersuta. Dit is nog kleiner dan Aquafredda, maar het heeft wel een grote trekpleister: het drukbezochte restaurant Da Cesare, waar ze heerlijke visgerechten serveren. Je kunt er gezellig buiten zitten, onder een portico, met uitzicht op de kust. Het ligt direct aan de weg, maar omdat er weinig auto’s rijden heb je daar geen last van.

Iets verder aan de kustweg zie je in de verte Il Redentore opdoemen. Het grote witte Christusbeeld torent hoog boven het stadje Maratea uit. Er is een speciale weg aangelegd om bij het beeld te komen, met veel haarspeldbochten op grote pijlers. Foeilelijk, maar onvermijdelijk aangezien de bergwand hier zeer steil is.

Een veel mooiere manier om bij het beeld te komen, is via een wandeling vanuit het oude centrum van Maratea. Deze route volgt het pad dat men ook tijdens de processie ter ere van San Biagio, de lokale patroonheilige, volgt. Boven op de berg ligt namelijk ook de Chiesa di San Biagio, een van de vierenveertig kerken van Maratea.

Maratea is net als Matera, de beroemde stad van de Sassi, een van de weinige toeristische plaatsen van Basilicata. Er is genoeg keuze aan kleinschalige, mooi gelegen accommodaties en restaurants.

Het oude centrum ligt halverwege de berg en bestaat uit een wirwar van oude steegjes, met veel leuke winkels en barretjes. Beneden aan de kust ligt Fiumicello, met luxe huizen, mooie tuinen en een groot strand.

Maratea Porto is het oude haventje van Maratea, waar nu de jachthaven is. Strijk neer op een van de terrasjes voor een drankje en geniet van het uitzicht. Heerlijke verse vis eet je bij Osteria del Mare Lanterna Rossa, met een prachtig terras met uitzicht op de haven en de zee.

Een bezoek aan een van de strandjes van Maratea is een must. Het azuurblauwe water is er kristalhelder en van mei tot november is de temperatuur heerlijk. Er zijn veel plekken waar je kunt snorkelen, maar de mooiste manier om de zee te ontdekken, is door met een bootje langs de kust te varen, af en toe voor anker te gaan en te zwemmen en snorkelen vanaf de boot.

Wij gaan vanuit Maratea Porto op pad met Andrea van Nautilus Escursioni en genieten van een onvergetelijke middag. In ruim drie uur laat de sympathieke Andrea je de kust ten zuiden van Maratea zien en vertelt hij van alles over de omgeving.

De boot maakt onder meer een rondje om het eilandje Santo Ianni, waar de botten van San Biagio veilig liggen opgeborgen. Het eilandje is verboden gebied, er leeft nog een zeldzame slangensoort en boten mogen er niet voor anker gaan vanwege een beschermde zeeplant (de poseidonia).

De kustlijn is een aaneenschakeling van strandjes en grotten. Bij een paar van die grotten legt Andrea de boot voor anker zodat je kunt zwemmen, bijvoorbeeld in een grot met een klein kiezelstrandje met hoog daarboven een groot gat waardoor je naar de blauwe hemel kunt kijken. Niet voor niets wordt dit romantische plekje de Grotte d’Amore genoemd…

Een sprookjesachtige ervaring biedt de Grotta Azzurra, met dank aan het prachtige blauwe licht. De opening is te laag om er met een bootje onderdoor te varen, dus zwemmen is de enige optie. Vergeet niet ook even je duikbril op te zetten en naar de verlichte bodem in de diepte te kijken, met talloze scholen vissen die voorbij zwemmen.

Wij zijn weer terug in ons huis in de Cilento, met uitzicht op deze mooie kustlijn, en denken alvast aan onze volgende tocht langs de Costa di Maratea. Als je eenmaal van dit prachtige stukje Italië hebt geproefd, laat het je niet meer los…’