Je zocht naar: "Italië"

Op 24 juni opende het Parco Archeo Natura di Fiavè de deuren in de Noord-Italiaanse regio Trentino Alto-Adige. Dit archeologisch park maakt deel uit van het ruim drieduizend jaar oude paalwoningendorp Fiavè, dat op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Je maakt er een avontuurlijke reis door de tijd, dankzij een indrukwekkende reconstructie van het prehistorische dorp, gebaseerd op de vondsten van jarenlange opgravingen in het gebied. Prehistorische paalwoningen Fiavè is een van de ruim honderd plaatsen in de Alpen waar prehistorische palafitte, paalwoningen, zijn teruggevonden. Samen zijn deze paalwoningen in 2011 door Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen. Het unieke paalwoningendorp van Fiavè ligt tussen het Gardameer en de Brenta Dolomieten. Het werd ooit gebouwd aan de oevers van het oude Lago Carera. Het meer, dat nu een veenmoeras is geworden, heeft duizenden jaren lang de sporen van de geschiedenis van onze verre voorouders bewaard. Deze sporen zijn in het begin van de...

Pisa staat bekend om zijn torre pendente, scheve toren, maar wist je dat Bologna wel twee scheve torens telt!? Stad vol torens Een van de vier bijnamen van Bologna is la turrita, oftewel de getorende. Ooit was Bologna namelijk wat Manhattan nu is: een bruisende verticale metropool. In de middeleeuwen stond de stad vol torens, in alle soorten en maten. In die tijd telde Bologna meer dan tweehonderd torens. Net als in San Gimignano dienden deze torens ter verdediging en bescherming van de inwoners van een stad. Maar een toren was ook en vooral een statussymbool. Hoe machtiger en rijker een familie was, hoe hoger ook de toren die men liet bouwen. Toren als statussymbool Welvarende families gebruikten de torens om hun rijkdom te showen en andere families af te troeven. Dat aftroeven ging soms best ver. Als een toren hoger dreigde te worden dan die van de buren, kon het zo maar gebeuren dat de desbetreffende toren op mysterieuze wijze vlam vatte of instortte. Van de bijna tweehonderd...

Vanochtend brengen we een bezoek aan Bologna. Dit keer niet voor een bezoek aan delicatessenwinkels, restaurantjes en ijssalons, maar alleen voor het station. Hier vond namelijk op 2 augustus 1980 een aanslag plaats. Buiten herinnert de grote klok nog steeds aan het moment van de aanslag; de wijzers staan hier voor eeuwig op vijf voor half elf, het tijdstip waarop de aanslag plaatsvond. Een betere plek om hier vandaag bij stil te staan is er niet… Bij deze aanslag kwamen vijfentachtig mensen om het leven, onder wie Sergio Secci, slechts vierentwintig jaar oud. Een paar jaar geleden maakten we dankzij een vriend kennis met een schitterende nagedachtenis aan deze Sergio, vertolkt door Lucilla Galeazzi. Luister mee en sta even stil bij de dood van Sergio en de vierentachtig andere slachtoffers. ‘Perché il vento oramai non ti sfiora più i capelli per i tuoi occhi belli per te amico canterò. Per i tuoi giorni spezzati nel bel mezzo della vita per i tuoi figli non nati per te Sergio...

Janneke en Toon komen sinds een aantal jaren veel in Montese, een dorpje in de provincie Modena (regio Emilia-Romagna). Janneke mailde ons: ‘We zijn behoorlijk ingeburgerd in de lokale gemeenschap, met schattige dorpjes en natuurlijk lekker eten en drinken. Ik zou dit gebied graag wat meer onder de aandacht brengen.’ Aangezien we zelf nog niet in Montese zijn geweest, bieden we Janneke en Toon graag alle ruimte om deze ook voor ons onbekende plek met jullie te delen. Janneke en Toon: ‘We zouden het leuk vinden om eens bij Ca’ del Vent te komen kijken, want we hebben gehoord dat jullie het huis over hebben genomen van Eva, aldus onze nieuwe dorpsgenoten tijdens de lunch bij Valter. Het was weer heerlijk en vooral gezellig. Naast ons genoot een groep werkmannen van hun pranzo di lavoro. Ik nodigde iedereen uit voor mijn verjaardag, een week later. Het was maar goed dat we voor de zekerheid extra wijn en hapjes hadden ingeslagen, want op de afgesproken tijd kwamen een stuk of...

Ruim een jaar geleden kwamen Saskia en Willemijn ’s avonds laat in Rome aan, met behoorlijk wat lekkere trek. Saskia: ‘We belandden bij Osteria dell’Ingegno, aan het Piazza di Pietra, waar we een blik wierpen op het bord vol bijzondere wijnen om een keuze te maken. Terwijl Willemijn een rode wijn nam, viel mijn oog op La Segreta di Sicilia. Het geheim van Sicilië, dat klonk spannend genoeg om eens uit te proberen. De glazen arriveerden, hapjes werden geserveerd en we toostten op hoe heerlijk Rome ons toch weer welkom heette. Na een slok van het Siciliaanse geheim lichtten mijn ogen helemaal op. Wat een wijn! Waarom hadden we die nog nooit eerder geproefd? We bleven tijdens onze Romereisjes de geheime Siciliaanse wijn bestellen, steeds reikhalzend uitkijkend naar het weerzien. Tot na afloop van een lezing die ik vorig jaar in Heemstede hield, bleek dat de wijn ook gewoon in Nederland te koop is. Niet dat we nu niet meer naar Rome reizen, maar het Siciliaanse geheim was niet...

De tweede dag van onze reis door Zuid-Tirol begon met blote voeten in het nog vochtige gras, een warm zonnetje op ons gezicht, uitzicht op de majestueuze bergen om ons heen en een heerlijk ontspannen meditatie in de Labyrinttuin Kränzelhof. Om een beetje van de sfeer over te kunnen brengen via het scherm, presenteren we vanochtend vijf mooie – Italiaanse – quotes over meditatie, afgewisseld met wat foto’s van het meditatiemoment: La più alta forma di intelligenza umana è la capacità di osservare senza giudicare. Jiddu Krishnamurti Beato l’uomo che medita sulla sapienza e ragiona con l’intelligenza, e considera nel cuore le sue vie: ne penetrerà con la mente i segreti. Siracide Il mondo ha sempre più bisogno di meditatori, perchè ogni persona che medita diventa come una luna: trasforma l’energia violenta del mondo in un quieto lago di energia. Osho Tra corpo e anima vige un rapporto materia-forma, come se l’anima fosse la vera forma del corpo. Chiedersi se corpo...

Vanochtend ontdekten we chinotto, een van de onbekende lekkernijen van de regio Ligurië. Natuurlijk ontbreekt tijdens ons culinaire bezoek aan de regio ook de kleine, paars/groene lokale beroemdheid niet: de taggiasca-olijf. Velen noemen het een van de lekkerste olijven ter wereld… Dat moet geproefd worden! Antico Frantoio Sommariva Om alles te weten te komen over de taggiasca, brengen we een bezoek aan Antico Frantoio Sommariva, een oude olijfboerderij in het stadje Albenga. Hier wordt al meer dan honderd jaar olijfolie gemaakt. Olie op basis van de taggiasca-olijf, zo weten de kenners, is olijfolie van geweldige kwaliteit met een bijna fluwelen smaak, en dat proeven we. Niet alleen in de olie, maar ook in de diverse tapenades en andere olijfspecialiteiten. Bij Sommariva maken ze alle traditionele lokale specialiteiten op basis van olijven. Zoals dat al eeuwenlang gebruikelijk is, worden de olijven direct na de oogst koud geperst, zodat er zo weinig mogelijk zuren in de olijfolie...

Caro Dario, L’America sta diventando sempre pi un paese di astemi vegetariani e puritani. Personalmente, continuo a preferire il vino rosso, le carni e le belle donne. Con affetto, Jack Nicholson Als je net als Jack Nicholson gek bent op rode wijn en vlees, dan ben je bij Dario Cecchini aan het goede adres. In Panzano, een van de dorpjes in de Chianti, rijgt hij de ene na de andere biefstuk aan het mes. In handen van de slager Bij binnenkomst in de inmiddels wereldberoemde slagerij zet Dario net het mes in een flink stuk vlees, terwijl hij een passage uit Dantes Inferno declameert. Nu snappen we ook de boodschap op zijn website: Lasciate ogni speranza o voi che entrate: siete nelle mani di’ macellaio – Laat elke hoop varen, gij die hier binnentreedt: jullie zijn in handen van de slager.’ Toch voel je je meteen thuis, door de gastvrije sfeer die in de winkel heerst en door Dario zelf, die er ondanks het enorme mes dat hij in zijn handen heeft in slaagt ons te omhelzen....

Chiara reisde deze zomer zoals elk jaar naar haar familie op Sicilië. Dit keer niet per vliegtuig, maar per auto, met genoeg tussenstops om de reis ook voor haar driejarige zoontje aangenaam te maken. De 2500 kilometer tussen Amsterdam en Syracuse werden met name voor de kleine reiziger op de achterbank in korte etappes verdeeld. Na de eerste stop in Duitsland zocht Chiara naar een bijzondere plek in de regio Trentino-Alto Adige, voor een tweede pleisterplaats op weg naar het zuiden. Monte di Mezzocorona – midden in de bergen Die vond ze vlak bij het plaatsje Mezzocorona, in de provincie Trento. Niet ver van de dorpskern ligt namelijk het magische Monte di Mezzocorona, op de Piana Rotaliana. Het plaatsje is alleen bereikbaar via een kabelbaan en belooft vooral rust, natuur en gezonde berglucht. Ideaal om bij te komen van een lange reis dus! Chiara: ‘Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt toen ik las dat Monte di Mezzocorona slechts per kabelbaan te bereiken is. Dat zou een...

Tussen Bologna en Florence slingert de Via degli Dei, de Godenweg – een geliefde wandelroute van net geen honderdtwintig kilometer met Romeinse roots. Je loopt dwars door de Apennijnen, door bijna vergeten bergdorpjes, omringd door de natuur, van goddelijke plek naar goddelijke plek. De Via degli Dei dankt zijn naam namelijk aan de talloze goden die je onderweg tegenkomt, zoals de Monte Adone (vernoemd naar de Griekse god Adonis) en de Monte Venere (vernoemd naar Venus, de godin van de schoonheid). Een wandeling over de Godenweg vergt een goede training en voorbereiding. Het is namelijk een vrij pittige route met redelijk wat hoogtemeters. Begin er dus niet onbezonnen aan, maar neem de tijd. Voor de totale route kun je het beste zeven dagen uittrekken, zodat je alle tijd hebt om de omgeving goed in je op te nemen, neer te strijken voor een lunch en aan het einde van de dag niet meteen je bed in rolt maar nog kunt genieten van een lekker bord pasta en een goed glas wijn. Met de...

Val Gardena staat bekend om de tot in detail uitgewerkte houtsculpturen. Als je door de dorpjes van de vallei loopt, kom je het ene na het andere winkeltje vol houtsculpturen tegen. Het houtsnijwerk was in eerste instantie vooral een tijdverdrijf voor de boeren, als ze tijdens de koude winteravonden aan huis gekluisterd waren. Zo hadden ze na het werk toch iets om handen. Sommigen maakten alleen werktuigen voor eigen gebruik en speelgoed voor de kinderen, anderen maakten levensechte religieuze beelden voor de lokale kerkjes. Hoewel de winteravonden dankzij het elektrisch licht en moderne communicatiemiddelen lang niet meer zo donker en leeg zijn als toen, wordt er nog altijd veel moois gesneden uit takken, stokken en boomstammen. Felice nam al eens een kijkje in het atelier van Aron Demetz in Ortisei, Marloes ging onlangs op bezoek bij houtkunstenaar Ivo Piazza. Hij laat haar zien hoe zijn houtsculpturen tot stand komen, van knoestige tak tot kunstig beeld. Marloes: ‘Vanuit het dal...