Je zocht naar: "etna"

Op ongeveer vijftien kilometer van de prachtige barokstad Ragusa, in het zuidoosten van Sicilië, ligt het Castello di Donnafugata. Het is een bijzonder kasteel, want in tegenstelling tot de meeste kastelen op Sicilië, die uit de middeleeuwen stammen, is het Castello di Donnafugata voor het grootste gedeelte in de negentiende eeuw gebouwd. Als je denkt aan ridders en jonkvrouwen, zit je dus op het verkeerde spoor, maar het kasteel heeft gelukkig volop andere verrassingen te bieden, zoals Tim je in dit artikel laat zien. Van vrouw op de vlucht tot nederzetting bij een bron Tim: ‘De herkomst van de naam Donnafugata zou te maken hebben met het verhaal van Bianca di Navarra, de weduwe van de koning die niet wilde trouwen met de hevig verliefde graaf van Modica, die haar daarom opsloot in het kasteel. Gelukkig wist de vrouw te ontsnappen; la donna fugata. Het is een mooi verhaal van liefde en jaloezie, maar helaas is het niet waar. In werkelijkheid is de naam een verbastering van...

Het is altijd een feestje om door de straten van Modica te lopen, een van de pareltjes in de Val di Noto, in het zuidoosten van Sicilië. Dit Siciliaanse stadje is na een aardbeving in 1693 volledig herbouwd in laat-barokke stijl, met onder meer de indrukwekkende San Giorgio als blikvanger. Met Pasen is een bezoek aan Modica nóg bijzonderder dan anders. Dan vieren de locals namelijk het feest van Madonna Vasa Vasa, dat in het Siciliaanse dialect ‘kussende Madonna’ betekent. Carmelo en zijn collega’s van Enjoy Barocco nemen Ciao tutti’s Tim mee naar dit bijzondere paasfeest. Dankzij een prachtig plekje op een van de balkons kan Tim het spektakel goed aanschouwen en vastleggen zodat ook jullie mee kunnen genieten van deze paasviering. Madonna Vasa Vasa – een kussende Madonna in Modica Tim: ‘Op de Corso Umberto I verzamelen jong en oud zich om de belangrijkste katholieke feestdag, de wederopstanding van Jezus, te vieren. Vaandelzwaaiers geven alvast een showtje weg en de...

Hoe heerlijk het is om aan het einde van de middag even langs de zee in Palermo te flaneren, na een paar dagen struinen door de warme stad wilden we ook wel even een dagje écht naar zee. Dat kan vanuit Palermo onder meer in Mondello, zo’n tien kilometer ten noordwesten van de stad, aan de baai tussen de Monte Gallo en de Monte Pellegrino in. Tussen deze bergen schittert een blauwe baai met een twee kilometer lang zandstrand. Het grootste gedeelte van die twee kilometer wordt ingenomen door kleurrijke parasols en zonnebedjes, die je per dag, week of zelfs voor de hele zomer kunt huren. Wij namen plaats onder de zonnig gele parasols met daarop zowel de Italiaanse als de Belgische vlag, een verwijzing naar Mondello Immobiliare Italo Belga, de huidige naam van de vroegere Les Tramways de Palerme. Deze Italiaans-Belgische maatschappij zorgde er begin twintigste eeuw voor dat het vissersdorpje Mondello vanuit Palermo met de tram bereikbaar werd. Dit heeft mede bijgedragen aan de...

We schreven het al eerder, Palermo is een stad van contrasten. Zo vind je er naast de drukke, chaotische binnenstad ook heerlijk veel groen en een fijne boulevard om te flaneren, pal aan zee. Het Foro Italico, zoals dit gebied is gedoopt, herbergt zo’n veertigduizend vierkante meter open ruimte. Heerlijk voor una passeggiata, een wandeling, om mensen te kijken, te voetballen, te picknicken, te vliegeren, te zonnen en een granita te eten. Vooral in de avond en in de weekenden is het hier een drukte van belang, met gezinnen die een ijsje komen eten, verliefde stelletjes die innig verstrengeld over zee uitkijken en oude mannetjes die al die drukte geamuseerd bekijken. Een heerlijke plek om even uit te blazen en bij te komen van de drukte van de stad. In het groen is hier en daar ook wat kunst te vinden. Zo zijn er de kleurrijke hoofden van Italo Rota. De Italiaanse architect annex kunstenaar liet zich hiervoor inspireren door de buste van Eleonora, die te zien is in het...

Na de overweldigende kleuren en geuren van de markt in Palermo waren we eigenlijk wel toe aan een middagje zonder visueel spektakel. We installeerden ons voor een picknick met siësta dan ook in een van de vele parken die de stad rijk is. Ons enige uitzicht: palmbomen en blauwe lucht. Dat was zo rustgevend, dat het na een tijdje toch begon te kriebelen. We zijn immers niet elke dag in Palermo… We gingen daarom op bezoek bij Le Stanze del Gattopardo, voor een heel ander kleurenspektakel. In deze ‘Kamers van de Tijgerkat’ (vernoemd naar de beroemde roman van Giuseppe Tomasi di Lampedusa) wordt namelijk het beroemde Siciliaanse keramiek gemaakt. Meteen bij binnenkomst waakt niemand minder dan de tijgerkat zelf op de vloer, vergezeld van een fragment uit Lampedusa’s boek: Het atelier, dat tevens dienst doet als winkel, barst bijna uit zijn voegen van alle keramieken voorwerpen. Kleine tegeltjes, vazen, kannen, borden en schalen maar ook hele wandplaten en vloerdelen van keramiek...

Meteen na aankomst op Favignana werden we overweldigd door de schoonheid van het eiland. Kleurrijke bootjes in de haven, bakken vol verse vis en in de hoogte een kasteel dat hemelwaarts lijkt te reiken. We wilden zo snel mogelijk onze koffers stallen en op pad om al dat moois te ontdekken. We gingen dan ook direct op zoek naar ons hotel voor twee nachten, I Pretti Resort. Aan een van de oude mannetjes in de haven vroegen we de weg. Hij wees naar het lage, rood geschilderde gebouw boven meteen achter hem. ‘Eccolo!‘ Dat het zo dicht bij de haven en de zee was, hadden we niet verwacht. Heerlijk om na de overtocht meteen ’thuis’ te komen. Onze verwachtingen zouden die middag nog veel vaker overtroffen worden. Dat begon al voor de deur van het hotel. I Pretti Resort ligt namelijk meteen naast het mooiste gebouw van Favignana, het Palazzo Florio, van de Siciliaanse familie Florio. Volgens de overlevering moest daarom lang geleden de bovenste verdieping van het gebouwencomplex waarin...

Palermo is een stad van contrasten. Het was voor ons zeker geen liefde op het eerste gezicht toen we de stad voor het eerst bezochten, maar inmiddels heeft de stad ons wel voor zich in weten te nemen. Juist door dat contrast: het spel van licht en donker, het verschil tussen brede straten en duistere achterafsteegjes, van de stilte in de kerken tot het luide geroep op de verschillende markten. Onze favoriete bezigheid in Palermo is over een van die markten struinen. Het liefst bezoeken we de markt in de wijk Il Capo. Deze markt vindt plaats in de straten Via Carini, Via Beati Paoli, Via Sant’Agostino en Via Cappuccinelle. Het is een waar gedruis en af en toe weten we niet waar we moeten kijken. Terwijl Merle aan de linkerkant een mooie foto schiet, ontstaan er rechts alweer drie andere scènes die de moeite van het vastleggen waard zijn. Che città! We wandelen tussen de Palermitanen die hun inkopen komen doen. Van enorme stukken zwaardvis tot een paar sardientjes, van een zak...

Hoog boven de zoutpannen schittert Erice, een van de mooiste dorpjes van heel Sicilië. Tijdens ons bezoek aan dit middeleeuwse dorp lieten we ons leiden door de zoete geur die zich meteen bij aankomst in onze neuzen nestelde. Geen verkeerde keuze, want die geur leidde ons naar de pasticceria van Maria Grammatico, die hier op eenzame hoogte de allerlekkerste koekjes maakt die we ooit proefden. Nog voor we de winkel zelf betreden, worden we een kleine nis in gelokt. Hier staan drie enorme kasten vol met lekkernijen: bergen bocconcini (ronde amandelkoekjes), schalen vol sospiri (citroen/amandelkoekjes), kleurrijke pistache-, chocolade- en sinaasappelballetjes en verleidelijk fruit van marsepein. Al dit lekkers komt uit de keuken van Maria Grammatico, de ‘zoete engel van Erice’. Sinds de zomer van 1964 staat ze hier onafgebroken te bakken. In januari neemt ze wel eens een weekje vrij, maar verder is ze dag in, dag uit in de keuken te vinden. Zo ook tijdens ons bezoek. Terwijl we van...

Zo ver je kunt kijken, zie je ondiepe bassins vol met water, met aan de rand witte bergen die prachtig afsteken tegen de blauwe lucht. Het kan niet missen: je staat aan de zoutkust van Sicilië, grofweg tussen Marsala en Trapani. Hier vind je eindeloze vlaktes met zoutpannen, waarin het heldere zeewater wordt omgetoverd tot bergjes van het ‘witte goud’. Zout was in Italië lange tijd een zeer kostbaar materiaal. Er werd zelfs belasting op geheven, net als op tabak, waardoor het alleen in de tabbacheria’s verkocht mocht worden. Kijk maar eens goed naar de kenmerkende blauwe borden met een witte T als je langs een tabakszaak loopt; hier staat nog altijd Tabacchi e sale. Als je ziet hoeveel werk er met het maken van zout gepaard ging, begrijp je helemaal waarom het zout hier de bijnaam ‘het witte goud’ heeft gekregen. Honderd hectare aan zoutpannen De circa dertig kilometer lange zoutkust herbergt zo’n honderd hectare aan zoutpannen. Via verschillende bassins en kanalen...

Dankzij Mario en Marian van Tururi Tours vonden we de mooiste plek om te genieten van de bijzondere zoutkust in het westen van Sicilië: Relais Antiche Saline. Dit resort ligt midden in de zoutpannen, pal naast het Museo del Sale, met de kenmerkende roodgedakte molen, waar we vanmiddag meer over zullen vertellen. Die ligging is geen toeval, want de eigenaar van het resort behoort tot de familie Culcasi, die ook wel la famiglia del sale, de familie van het zout, wordt genoemd. Al vier generaties lang verzamelen de leden van deze familie ’s zomers het zout uit de zoutpannen. Salvatore Culcasi wilde de specifieke traditie van de zoutwinning echter ook graag delen met anderen. Eerst opende hij het Museo del Sale en de naastgelegen Trattoria del Sale, waar je kunt proeven van lokale gerechten. Zijn droom was hiermee echter nog niet vervuld. Hij wilde graag een plek realiseren waar gasten intens kunnen genieten van dit unieke stukje Sicilië. Het grote landhuis, waar de familie ooit ten...

Na de overweldigende pracht en praal van Palermo (met bijbehorende chaos en drukte) is het heerlijk bijkomen op camping El Bahira, vlak bij San Vito lo Capo, waar we op uitnodiging van Eurocamp mogen kamperen. Woensdagmiddag laat kwamen we aan in dit paradijsje, na een busreis over kronkelende bergwegen met aan weerszijden groene velden vol gele bloemen, wijngaarden en hoog oprijzende bergen. Nadat de buschauffeur ons langs de kant van de weg had laten uitstappen (iets wat hier heel normaal is; alle oude mannetjes worden bijna voor de deur van hun huis afgezet), kregen we van de campingkok een lift naar de receptie. Fijn, want anderhalve kilometer lopen met bagage was wel een beetje lang geweest – hoe mooi het pad naar de camping ook is. Dankzij deze spontane lift hebben we bovendien meteen alle culinaire informatie van de camping voor handen. Bij de receptie worden we hartelijk welkom geheten door Peter en Judy, de Eurocamp-medewerkers van El Bahira. Zij zijn hier al vanaf maart en...

Chiara – van oorsprong Siciliaanse maar inmiddels ook helemaal ingeburgerd in Amsterdam – neemt ons opnieuw mee naar Syracuse, haar geboorteplaats. Hier ving ze de eerste Siciliaanse zonnestralen op en snoof ze elke dag een mix van zilte zeelucht en zoete tomatensaus op, dwalend door de straatjes van het schiereiland Ortigia. Ook nu ze in Amsterdam La Bottega runt, komt ze nog vaak in Syracuse en omgeving. Het grootste deel van de producten die ze in haar Italiaanse delicatessenzaak verkoopt, komt namelijk van dit stukje Sicilië. Zo ook de buitengewoon lekkere olijfolie, waar ze je graag meer over vertelt. Daarvoor neemt ze je mee naar Tenuta Cavasecca, een boerenbedrijf dat zijn naam ontleent aan de contrada waar het schitterende landgoed te vinden is, op driehonderd meter boven zeeniveau. De olijfbomen van Tenuta Cavasecca Chiara: ‘Als je tussen de olijfbomen van Tenuta Cavasecca dwaalt, waan je je bijna in een sprookjesboek. Ze staan er allemaal prachtig bij, met hun...