Je zocht naar: "etna"

‘Poëzie behoort niet toe aan hen die gedichten schrijven, maar aan hen die ze nodig hebben,’ zo vertrouwde Mario Ruoppolo, postbode van beroep, de grote Chileense dichter Pablo Neruda toe. Mario werd wereldberoemd als il postino (de postbode), dankzij de gelijknamige film die in 1995 werd uitgebracht. De film speelt zich deels af op het kleurrijke eiland Procida, voor de kust van Napels, deels in de Baai van Pollara, op Salina. Op het eiland is de film nooit ver weg: Pure poëzie Salina is een eiland dat aan elke baai, in elk dorpje, pure poëzie ademt. Wij mochten tijdens een zeldzaam zonnige woensdagochtend in oktober kennismaken met Salina en haar bewoners en zelden waren we meteen zó onder de indruk van de schoonheid van een plek en de warmte van de mensen. We werden overal hartelijk ontvangen. Zelfs toen we massaal de warmrode trossen tomaten aan het huisje van een van de eilandbewoners fotografeerden, kregen we een warme glimlach, prachtige verhalen en alle tijd...

Je mag ons ’s zomers letterlijk wakker maken voor granita, geschaafd ijs, dat op Sicilië zelfs vaak als ontbijt wordt gegeten. Schaafsels ijs, suiker en fruit (of pistachenoten, amandelen of koffie) worden omgetoverd tot een heerlijk koude traktatie. De lekkerste granita, zo vinden de bewoners van Salina (een van de Eolische Eilanden) eet je bij Da Alfredo, een kleine bar met een terras dat bijna doorloopt tot aan zee. Al sinds 1968 staat men hier ’s zomers geregeld in de rij voor een granita. In dat jaar openden de ouders van Pietro Olivieri, de huidige eigenaar, de deuren. Sindsdien groeide de vaste klantenkring én de lijst granita-smaken. Maakte men eerst alleen granita al limone en limone al caffè, nu is er een brede keuze aan smaken: fragola (aardbei), gelsi (moerbei), anguria (watermeloen), pesca (perzik), fichi (vijgen), arancia (sinaasappel), cioccolato (chocolade), nocciola (hazelnoot), pistacchio (pistache), fichi d’India (cactusvijgen)… Wij kiezen voor een...

Lipari is het grootste van de Eolische Eilanden, met een oppervlakte van ruim zevenendertig vierkante kilometer. Er wonen zo’n tienduizend mensen, voornamelijk in het gelijknamige plaatsje, waar we in oktober een dagje werden rondgeleid door Patrizia Cincotta, die als local graag even de taak van gids op zich neemt. Cannoli & granita De beste start van een dagje Lipari is een krokante, romige cannolo van Pasticceria D’Ambra, waar je ’s zomers overigens ook je dag kunt beginnen met een broodje ijs of tussendoor geniet van een verkoelende granita. Street art, altaartjes en verse vis Na al dat lekkers wandel je naar het Piazzetta delle Arte e dei Mestieri, waar een van de eilandbewoners prachtige murales heeft gemaakt. Ook naast het kleine kerkje in de haven is kleurrijke street art te bewonderen: Maar ook elders in de straten van Lipari ontdek je kleine schatten: van straataltaartjes tot bijzondere straatnaambordjes. Uiteraard ontbreekt ook de visverkoper niet, met een...

Ons bezoek aan de Eolische Eilanden vorige maand viel helaas behoorlijk in het water. Niet letterlijk gelukkig – ondanks een enkele regenbui was het meestal nog zomers zonnig. Maar een gebrek aan organisatie- en improvisatietalent zorgde ervoor dat we onze dagen grotendeels wachtend in hotellobby’s, havens en busjes doorbrachten. Gelukkig wist Gillian, een van onze collega-bloggers, raad. Ze belde Patrizia Cincotta, een Australische vriendin wier grootouders op het eiland geboren en getogen zijn. Hoewel haar moeder naar Australië emigreerde, keerde Patrizia jaren geleden terug naar Lipari. Inmiddels kent ze het eiland net zo goed als de locals en ze nam Gillian, Sam en Saskia graag mee op pad om de leukste plekjes van Lipari-stad te ontdekken. Allereerst nam ze ons mee naar Pasticceria D’Ambra, de lekkerste bakker van heel Lipari. Terwijl buiten de storm die die nacht woedde ging liggen en de harde regen langzaam overging in miezer, werden we binnen warm onthaald door Giovanni...

Ten noorden van Sicilië liggen de Eolische Eilanden, die hun naam danken aan Aiolos, de Griekse god van de wind. Het zijn zeven zeer verschillende eilandjes, met als grote gemene deler hun vulkanische oorsprong. De eilandengroep bestaat uit de eilanden Lipari, Salina, Vulcano, Stromboli, Filicudi, Alicudi en Panarea. Vandaag nemen we jullie mee naar het diepe zuiden voor een korte kennismaking met de zeven eilandjes, die op de Werelderfgoedlijst van Unesco prijken. Lipari Het grootste eiland, met een oppervlakte van ruim zevenendertig vierkante kilometer, is Lipari. Er wonen zo’n tienduizend mensen, voornamelijk in het plaatsje Lipari. Het eiland telt maar liefst twaalf vulkanen, met onder meer de Monte Chirica, de Monte Sant’Angelo en de Monte Pelato. Het mooiste uitzicht heb je vanaf de Monte Guardia, in het zuiden van Lipari, waar een klim beloond wordt met een uniek uitzicht op Vulcano. De vulkanen zijn allemaal niet meer actief, maar wel geniet je op het eiland dankzij de...

Net even buiten het drukke centrum van Palermo vind je La Zisa, een Normandisch paleis dat van verre wel wat weg heeft van het paleis van een fakir. De naam heeft het paleis te danken aan zijn schoonheid; aziz is namelijk Arabisch voor ‘schitterend’. Het paleis was ooit bedoeld als zomerverblijf voor de Normandische koning Willem I, maar toen hij in 1166 overleed, was het bouwwerk nog niet helemaal af. Zijn zoon, Willem II, zorgde ervoor dat het paleis werd voltooid zoals zijn vader dat voor ogen had gehad, met een mooie waterpartij waarin de schoonheid nog eens weerspiegeld werd. De ligging is ideaal voor een bezoek op een warme zomerdag. De koning zou hier immers ook in de zomer verblijven. De voorzijde ligt dus met opzet naar het noordoosten, zodat er bij de ingang een beetje frisse zeelucht kan worden opgesnoven. Op het plafond van het portaal is het wat minder prettig toeven; hier zweven heel wat duivels. Volgens een legende heeft het geen zin ze te tellen: je...

Marzamemi is een authentiek, klein kustplaatsje in het zuidoosten van Sicilië. Het heeft een oud centro storico dat grotendeels dateert uit de tijd dat prins Nicolaci Villadorata het hier halverwege de achttiende eeuw voor het zeggen had en is gesitueerd rond het pittoreske Piazza Regina Margherita. Chiesa della Tonnara Het paleis van de prins, het Palazzo Villadorata, werd gebouwd in 1752 en kijkt nog altijd uit op het plein. De prins liet hier ook de Chiesa di San Francesco di Paola bouwen, vlak bij een oude tonnara, tonijnfabriek, die al stamde uit de tijd van de Arabieren en later door de prins werd gekocht. De kerk wordt daarom ook wel de Chiesa della Tonnara genoemd. Helaas is de kerk vanwege de slechte staat niet toegankelijk voor publiek. Na de Tweede Wereldoorlog werd aan het plein daarom een nieuwe kerk gebouwd, de Chiesa Nuova di San Francesco di Paola. Lekker eten op het Piazza Regina Margherita De ambachtelijke visserij en visverwerking is nog altijd...

The Godfather, Il Padrino, en Sicilië zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De wereldberoemde Amerikaanse maffiafilm van Francis Ford Coppola werd deels geschoten op het eiland. De plekken die ooit het decor vormden voor de film ademen nog altijd de sfeer van de filmset van toen. In de blog van vandaag nemen we je mee naar drie filmlocaties. Alle drie in de dorpjes Savoca en Forza d’Agro, waar de tijd sinds de filmopnames bijna stil lijkt te hebben gestaan. Alles draait hier nog om Il Padrino en de plekken waar Coppola zijn scènes schoot zijn bijna heilig. Bar Vitelli in Savoca De oude dorpsbewoners herinneren zich de dagen van de filmopnames nog maar al te goed. Op weg naar de nostalgische Bar Vitelli in Savoca, die een prominente rol heeft in The Godfather, raken we aan de praat met een bejaarde man. Alsof het gisteren was, zo gedetailleerd vertelt hij dat zijn broer als figurant op een fiets voorbij kwam in de film. Zijn vader is ook te zien, met zijn haar wapperend in de...

Scicli (dat je uitspreekt als shiek-lie) mag dan minder bekend zijn dan de barokke buurstadjes Modica, Noto en Ragusa, het is minstens zo mooi en fascinerend. Het stadje ligt in twee smalle kloven, omringd door drie hoge heuvelruggen. Op een van de heuvels prijkt het klooster van San Matteo, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt op Scicli. Filmregisseur en schrijver Pier Paolo Pasolini, die Scicli in de jaren vijftig bezocht en van het uitzicht van boven op de heuvels genoot, zou hebben gezegd: ‘Visto così, da lontano, e dall’alto, Scicli era quello che si dice la Sicilia’ (‘Zo uit de verte en van bovenaf gezien, is Scicli precies wat men van Sicilië zegt’). Bewonder de barokke balkonnetjes van Scicli Net als de andere stadjes in de Val di Noto werd Scicli grotendeels verwoest door de aardbeving van 1693. Meer dan drieduizend inwoners vonden de dood. Het stadje werd daarna weer van de grond af aan opgebouwd, in de barokstijl die we eerder al in Catania, Modica,...

De Siciliaanse stad Modica staat bekend om haar bijzondere chocolade, die nog wordt gemaakt volgens het recept van de oude Azteken. Voor het maken van chocolade wordt hier niets anders gebruikt dan cacao en suiker. Dit mengsel wordt op een halvemaanvormige steen bewerkt tot de unieke cioccolato di Modica. Daarbij blijven de suikerkristallen intact. Die zie – en proef – je dus terug in de uiteindelijke chocoladerepen, die volgens de traditie uit vier stukken bestaan. De chocolademakers voegen geen boter of melk toe aan de cacao, maar ze zorgen wel voor extra smaakmakers die de chocolade nog lekkerder maken. Denk aan chocolade met gelsomino (jasmijn), vanille, rode pepertjes, sinaasappel, citroen, kaneel, bergamot, johannesbrood of hazelnoot. Het bekendste adres om chocolade te proeven is Antica Dolceria Bonajuto, aan de Corso Umberto I 159, waar al sinds 1880 chocolade wordt gemaakt. De lekkerste chocolade vonden we echter niet daar, maar schuin aan de overkant, bij Caffè...

Een diner bij Accursio is echt een avondje uit, met een menukaart vol verrassingen. Authentiek Siciliaanse gerechten liggen aan de basis van elk recept, maar chef Accursio Craparo geeft er een eigen, moderne draai aan. Als antipasti zijn er allerlei soorten cibo di strada, street food. Zo genoten wij van een Arancino 2015. Inderdaad een bal gefrituurde risotto, maar dan in een wel heel bijzondere versie. Deze Arancino 2015 is namelijk gevuld met Riso Ermes (prachtige, donkerrode rijst), frutti di mare, tenerumi (het groen van een lokale courgettesoort) en ricotta di bufala. Ook de Spremuta di Sicilia weet ons te overdonderen, met een bord vol linguine met ansjovis, bottarga, peperoncino en saffraan. Het toetje is qua opmaak iets om nooit te vergeten. De Uovo à la coque is biancomangiare (een Siciliaans toetje op basis van amandelmelk) en wordt opgediend als een hardgekookt ei. Het ‘eiwit’ is de heerlijk zoete biancomangiare, het ‘eigeel’ is een mousse van passievruchten...

Wie Ragusa voor het eerst aanschouwt, kan niet anders dan verliefd worden op het barokstadje waarvan het oude centrum, Ragusa Ibla, ligt ingeklemd tussen twee bergruggen. Met haar smalle sfeervolle straatjes en indrukwekkende Duomo ademt het stadje een bijna middeleeuwse sfeer, maar dankzij de palazzi vol overdadige versieringen en de rijk gedecoreerde balkons, weet ook de barok je te overdonderen. Saskia en Erwin delen in deze blog hun beste tips voor Ragusa, zodat je net als zij volop kunt genieten van dit pareltje van de Siciliaanse barok. Maar laat je vooral leiden door je ogen en neem de tijd om lekker rond te dwalen! Ragusa Ibla en Ragusa Superiore Op de plek van het oude centrum lag voor de aardbeving van 1693, die alle stadjes in de Val di Noto zwaar trof, de hele stad Ragusa. Tijdens de wederopbouw wilden met name de rijke burgers de nieuwe stad iets verderop en iets hogerop bouwen, ook om zo de mogelijkheid te hebben om verder uit te breiden – hetgeen dankzij de twee...