Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Ons bezoek aan de Eolische Eilanden vorige maand viel helaas behoorlijk in het water. Niet letterlijk gelukkig – ondanks een enkele regenbui was het meestal nog zomers zonnig. Maar een gebrek aan organisatie- en improvisatietalent zorgde ervoor dat we onze dagen grotendeels wachtend in hotellobby’s, havens en busjes doorbrachten.
Gelukkig wist Gillian, een van onze collega-bloggers, raad. Ze belde Patrizia Cincotta, een Australische vriendin wier grootouders op het eiland geboren en getogen zijn. Hoewel haar moeder naar Australië emigreerde, keerde Patrizia jaren geleden terug naar Lipari. Inmiddels kent ze het eiland net zo goed als de locals en ze nam Gillian, Sam en Saskia graag mee op pad om de leukste plekjes van Lipari-stad te ontdekken.
Allereerst nam ze ons mee naar Pasticceria D’Ambra, de lekkerste bakker van heel Lipari. Terwijl buiten de storm die die nacht woedde ging liggen en de harde regen langzaam overging in miezer, werden we binnen warm onthaald door Giovanni en zijn vrouw.
Voor we goed en wel over de drempel waren gestapt, lagen er vier heerlijk krokante cannoli voor ons klaar, vers gevuld met ricotta. Terwijl Giovanni vier cappuccini voor ons bereidde, bewonderen we de kleurrijke vitrine vol frutta martorana.
Granaatappels, mandarijntjes, aardbeien, cactusvijgen, paddenstoelen, kastanjes, walnoten, bramen, abrikozen, citroenen, knoflook, zelfs broodjes mortadella lachen ons toe. Allemaal gemaakt van marsepein – prachtig om te zien!
De traditie om met marsepein verschillende vruchten te maken, zou zijn ontstaan op Sicilië, in het klooster van de kerk Santa Maria dell’Ammiraglio in Palermo, dat ook wel La Martorana werd genoemd. Ter ere van een bezoek van de bisschop wilden de kloosterlingen de sinaasappelbomen – die geen vrucht meer droegen – toch laten doorbuigen onder het gewicht van de appeltjes van oranje.
Hun effectieve oplossing: ze maakten sinaasappels van marsepein! Sindsdien worden de marsepeinen sinaasappeltjes en andere vruchten genoemd naar hun oorsprong: frutta martorana.
Prachtig zijn ook de cassate – zoete, ronde gebakjes van cake, ricotta, marsepein, gekonfijte vruchtjes en slagroom. Het woord cassata zou volgens de ene Siciliaan een afgeleide zijn van caseum, Latijn voor kaas (vanwege de ricotta), terwijl het volgens een andere Siciliaan afstamt van het Arabische qas’at, kom (vanwege de vorm van de taart). Een derde zegt dat het allebei onzin is, maar dat dát ook niet belangrijk is. Het is de smaak die telt – en de aanblik. Deze cassate zijn kunstwerkjes op zich!
De huidige vorm van de cassata dateert uit circa 1870, toen de familie Florio het in het westen van Sicilië voor het zeggen had. Een van de bekendste banketbakkers in die tijd, Salvatore Gulì, werkte voor deze nobele familie. Ter gelegenheid van een grote beurs voor banketbakkers maakte hij een ‘moderne’ versie van de authentieke cassata. Die viel zo in de smaak dat de gebakjes ineens weer overal opdoken. Je kunt nu geen bakkerswinkel of bar binnenlopen zonder cassate in de vitrine te zien. Maar zelden zijn ze zo mooi – en lekker – als hier bij D’Ambra…
Je vindt Pasticceria D’Ambra aan de Vico Morfeo 50 in Lipari, niet ver van Marina Corta. ‘s Zomers kun je hier ook terecht voor broodjes ijs en granite, maar je moet er zeker ook een cannolo eten – en er een paar meenemen voor thuis. Ze worden reis-proof verpakt!
