Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
De Sasso Lungo is een bergmassief met een opvallend langgerekte vorm. Het ligt net aan de rand van Val Gardena, op de grens met Val di Fassa, in de Italiaanse Dolomieten. Dit jaar staat in het teken van het honderdvijftigste jubileum van de eerste beklimming van de Sasso Lungo.
De Sasso Lungo maakt gek genoeg als enige gebergte in die streek geen deel uit van de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dat komt door de lift die er aanwezig is en die voor Unesco reden is om de Sasso Lungo niet toe te voegen aan het Italiaanse werelderfgoed. Deze lift mag dan een reden zijn om de berg niet aan te merken als erfgoed, hij is op zichzelf wel een bezoek waard.
De bijzondere lift brengt je van het bergstation Bidonvia Sassolungo naar Forcella del Sassolungo, op 2681 meter hoogte. Hij stamt uit de jaren vijftig en is uniek omdat hij je als enige lift in de wijde omtrek tot op zo’n grote hoogte brengt, met een spectaculair uitzicht.
Voordat je bij Forcella del Sassolungo uitstapt, staat je een bijzondere ervaring te wachten: de berglift! Dat dit een bijzondere lift is zie je al vanaf de parkeerplaats van het bergstation, waar je de smalle lange liftjes omhoog ziet gaan, de berg op, waar ze in de wolken verdwijnen.
Het zijn geen stoeltjes of cabines, zoals we van andere liften gewend zijn. Het is een zogenaamde eitjeslift, waarin mensen alleen rechtop kunnen staan. Daarom worden ze ook wel ‘kistliften’ genoemd.
Er kunnen maximaal twee volwassenen in één lift. Dit vereist wel een speciale manier van in- en uitstappen. Marloes: ‘Gelukkig krijg ik instructies van de liftbedienden ter plaatse. Ik moet op een plek gemarkeerd met een kruis gaan staan. Vanaf het kruis spring je als het ware in de lift.
Dankzij de twee ervaren lift boys verloopt dit proces als een geoliede machine. Zodra de lift mijn richting op komt word ik aan beide armen opgepakt en zo de lift in geholpen. Ik ben nauwelijks van de stap bekomen of hoppa, het deurtje wordt achter mij gesloten.
Dit gaat niet al te rustig, gericht op efficiëntie, maar zo soepel dat het geen vervelende ervaring is. Sterker nog, het is wel komisch om zo de eitjes één voor één gevuld te zien worden. Knus is het ook, want met z’n tweeën heb je nét genoeg ruimte om te staan. Omvallen is onmogelijk.
Langzaam begint de lift aan de ongeveer tien minuten durende rit naar boven. Voordat we de wolken in verdwijnen, willen we het prachtige landschap in ons opnemen.
De bergwand die we opgaan is erg ruig, kenmerkend voor de Dolomieten. Door de aparte look van de liftjes lijkt het af en toe wel of we in een James Bond-film zitten. Ik heb de neiging mezelf te knijpen, zo surrealistisch is dit ritje…
Als we door de wolken heen gaan, komt het eindstation in zicht. Bij aankomst staan er weer twee mannen klaar, dit keer om ons snel uit het liftje te krijgen. Als verstijfd staan we in de lift. We worden er dan ook enigszins hardhandig uitgetrokken.
Als we even staan te kijken, zien we hoe meer ervaren liftgangers een sprongetje maken als ze de lift uit gaan. Dit blijkt de oplossing voor een soepele exit, dus dat onthouden we voor de terugweg.
Aangekomen bij Rifugio Toni Demetz wacht een volgende verrassing: er ligt een enorm pak sneeuw! Zo moeten we eerst een muur van zo’n twee meter sneeuw over klauteren, maar als we die eenmaal over zijn ontvouwt zich het meest prachtige plaatje voor onze ogen.
foto: Noëlle Verhage | Mountainreporters
foto: Claudia Zanin | Italië.nl
Na een kort verblijf rondom de hut keren wij weer terug, maar als je langer wil blijven, kun je vanaf deze plek verschillende wandelingen maken, variërend in duur en moeilijkheid. Zo kun je in ongeveer vier uur tijd afdalen naar het bergstation, met onderweg verschillende rifugi, berghutten waar je iets kunt eten. Aangezien het een vrij steile en ruige berg is, is dit wel een pittige wandeling. Ook kun je vanuit dit punt nog verder stijgen of een ronde om het massief lopen.
Maar zelfs wanneer je niet van plan bent een wandeling te maken is het nemen van deze lift meer dan de moeite waard. De uitzichten tijdens de rit én boven op de berg zijn prachtig en een ritje met de lift is echt een unieke ervaring!’
foto: Noëlle Verhage | Mountainreporters
Wil je ook met deze eitjeslift? Dat kan van half juni tot begin oktober (de precieze start- en einddatum zijn afhankelijk van de weersomstandigheden). Je kunt ter plekke een kaartje kopen of gebruik maken van de Val Gardena Card, waarmee je toegang krijgt tot alle liften in het gebied.
