Op de fiets van Valdaora naar het Lago di Braies
Na een sportief bergontbijt in Naturhotel Pfösl maakt Marloes zich op voor een dag wandelen in Val d’Ega (Eggental).
Marloes: ‘We gaan op pad met Stephanie Völser, de directrice van de VVV van Val d’Ega. Ze neemt ons mee voor een mooie wandeling rondom de Rosengarten (Catinaccio in het Italiaans), met spectaculaire uitzichten en een paar interessante legendes.
Deze wandeling start bij Passo Costalunga, die je zowel met de auto als met de bus vanuit het hotel goed kunt bereiken. Vanaf de parkeerplaats lopen we de 1A naar het Lago di Carezza, via Restaurant Tschein.
Al bij het begin van de wandeling zien we de indrukwekkende Rosengarten, een bergmassief met behoorlijk rechte wanden. Stephanie vertelt ons hoe dit massief is ontstaan en hoe het aan zijn unieke vorm komt.
Terug in de tijd in de Dolomieten
‘Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar de Dolomieten waren zo’n tweehonderdvijftig miljoen jaar geleden een soort eiland, dat je kunt vergelijken met een koraalrif.
Koraal kan alleen groeien als het water niet te hoog is en de temperatuur precies goed. Het vormt zich in rechte lijnen, als een soort ketting. Maar in de loop der tijd zijn er stukken van het massief afgebroken. Hierdoor blijven de rechte steile wanden over. Het gesteente breekt namelijk op de lijnen.’
Het is inderdaad lastig om je voor te stellen dat deze imposante bergketen met toppen van zo’n drieduizend meter ooit amper boven het wateroppervlak uitkwam.
Terwijl we door de mooie alpenweides lopen, met achter ons de Latemar, links van ons het massief waar we de Mindful Latemar Trail volgden en recht voor ons uit de Rosengarten.
We vergapen ons steeds weer aan het prachtige uitzicht op deze imposante massieven aan weerszijden. Stephanie vertelt ons ondertussen over de legende van de Rosengarten, die nog steeds voortleeft. Her en der zien we nog verwijzingen naar dit verhaal.
De legende van de Rosengarten
Volgens deze legende was er een dwergkoning; Laurin. Hij was verliefd op een prinses, maar dit was helaas niet wederzijds. Laurin besloot de prinses te ontvoeren. Hij nam haar mee naar de Rosengarten, waar hij haar opsloot.
Dit liep echter niet helemaal af zoals hij had gehoopt. Al snel kwamen er verschillende prinsen naar de Rosengarten om de prinses te redden. Laurin was weliswaar slechts een dwerg, die gemakkelijk te verslaan zou moeten zijn, hij had een troef achter de hand: een onzichtbaarheidsmantel.
Het was dus niet gemakkelijk om hem te vinden; hij kon zomaar verdwijnen. Toch slaagden de prinsen erin om Laurin te ontmantelen en te verslaan. Ze namen de prinses weer mee en Laurin bleef woedend achter.
Om de inwoners van de vallei te straffen, ontnam hij de Rosengarten gedurende de dag de kenmerkende rode kleur. Hij vergat hierbij echter het moment van zonsopgang en zonsondergang. Op deze korte momenten vlamt de Rosengarten nog steeds prachtig rood op.
Terwijl we aandachtig luisteren naar alle verhalen, lopen we verder over een gemakkelijk pad. Er is niet veel hoogteverschil en je kunt daarom heerlijk om je heen kijken. Deze wandelroute is voor iedereen met sportschoenen en een normale conditie goed te lopen.
Lunch bij Restaurant Tschein
Na zo’n twee uur krijgen we trek en stoppen we bij Restaurant Tschein. Het ligt aan een doorgaande weg en aan de buitenkant oogt het als een vrij doorsnee bergrestaurant, maar niets is minder waar.
Bij Tschein kookt chef Manuel Pichler de meest fantastische verfijnde gerechten. Stuk voor stuk kunstwerkjes en ongelooflijk lekker!
Weggevaagde bomen
Na de lunch lopen we terug het dal in. Het is een panoramische wandelweg waarbij we nog beter uitzicht hebben op de bergketens om ons heen. De blik op de bergen blijft ons betoveren.
Wat opvalt, zijn de grote open vlaktes, die zijn veroorzaakt door storm Vaia, die in 2018 over Noord-Italië en dus ook Zuid-Tirol heen trok. In één nacht zijn meer dan veertig miljoen bomen ontworteld en omgeblazen.
Dat heeft een enorme impact op het landschap, er zijn grote open stukken waar ooit dichte bossen waren. Het is een gek gezicht, maar Stephanie benadrukt ook de positieve kant. De natuur herstelt zich wel weer en op deze manier komt er plek voor andere soorten begroeiing.
Lago di Carezza
We lopen richting Lago di Carezza, een bergmeer dat bijzonder veel toeristen trekt. Het is mooi gelegen, zeer gemakkelijk te bereiken met zowel auto als bus en inmiddels een echte ‘instaspot’.
Om deze reden zijn er helaas veel toeristen die enkel even snel een foto willen maken, waardoor er erg veel verkeer passeert, wat de natuur en de infrastructuur behoorlijk belast. Als je een bezoek wil brengen aan het meer, doe dat dan bewust en neem de tijd om deze plek te verkennen.
Nog voor we bij het meer zijn passeren, we een hoge hangbrug. Voor mensen met hoogtevrees even slikken maar het uitzicht is fantastisch!
Daarna belanden we na een ochtend de rust van de bergen te hebben ervaren in de drukte. We lopen snel door de tunnel die naar het meer leidt. Aan het einde van deze tunnel snappen we meteen waarom iedereen zo betoverd is door dit meer.
Het water is helder blauwgroen en steekt prachtig af tegen de besneeuwde bergtoppen en de blauwe lucht. We zijn er even stil van!
De zeemeermin van het Lago di Carezza
Stephanie vertelt ons over nog een legende, over de zeemeermin van het Lago di Carezza. Een beroemde tovenaar had een oogje op deze zeemeermin, maar de zeemeermin was niet zo onder de indruk.
Omdat de tovenaar niet met deze afwijzing om kon gaan, bedacht hij een trucje om haar uit het meer te lokken. Hij toverde een regenboog die vanuit het meer ontstond, in de hoop dat de zeemeermin deze regenboog zou volgen.
Daar trapte ze echter niet in. De tovenaar werd woedend en gooide de regenboog het meer in, waardoor het z’n prachtige kleur kreeg…
Met de bus terug
Als je tijd en energie over hebt kun je nog een mooi rondje om het meer heen wandelen. Wij pakken de bus, want er is een halte recht voor het meer. Buslijn 180 richting Passo Costalunga (Karerpass) brengt ons in een kwartiertje naar de parkeerplaats waar we de wandeling startten.’
