Culinair genieten in de Chianti

Vanaf Camping Orlando in de Chianti bezocht Elena het pittoreske dorpje Volpaia en Castello d’Albola, voor een culinaire kennismaking met dit stukje Chianti. Want wie Chianti zegt, zegt culinair genieten. Deze streek mag dan vooral bekend staan om de heerlijke wijnen, ook het eten is niet te versmaden. Verse producten van het land worden volgens de eenvoudige Italiaanse keuken bereid zoals je dat nergens anders vindt.

Elena neemt ons vandaag mee op een culinaire ontdekkingsreis door Toscane, waarbij je voor de lunch aanschuift bij La Bottega in Volpaia en voor het diner bij Castello d’Albola. Buon appetito!

Elena: ‘Volpaia is een authentiek Italiaans dorpje, precies zoals je je een dorp in Toscane voorstelt. Het ligt boven op een heuvel, met een middeleeuws kasteel op de top en wijngaarden rondom. De toegangsweg naar Volpaia wordt omlijnd door cipressen, als een soort erehaag die je naar de top van de heuvel leidt.

Rond het middaguur arriveren we op het Piazza della Torre. Er zoemt al een gezellige drukte op het terras van Ristorante La Bottega. Carla, de kok en tevens de eigenaresse van dit restaurant, werd ooit gevraagd om bezoekers van een kunstexpositie in Volpaia een simpele maar goede maaltijd voor te schotelen. Dat was het begin van Ristorante La Bottega.

Als we plaatsnemen, begroet de huiskat ons alsof we oude bekenden zijn. Dan komen de schalen met antipasti op tafel: pecorino met radicchio en balsamico, malse rundertartaar, melanzane (aubergine) met kruiden en olijfolie uit de oven en salumi misti (vleeswaren).

Daarna komen de pasta en de ribollita op tafel. Ribollita maakt Carla volgens het recept van haar moeder Gina. Het is niet het meest fotogenieke gerecht, maar de smaak is onovertroffen. Een stevige, hartige soep die er als zoete koek ingaat.

De pappardelle al ragù di cinghiale (brede lintpasta met een saus van wild zwijn en tomaten) is misschien wel mijn lievelingsrecept in de Italiaanse keuken, als ik ooit onverhoopt een keuze zou moeten maken. Het zachte vlees samen met de verse lintpasta kan ik nooit weerstaan!

En als je dan denkt dat er eigenlijk niets meer bij kan, dan wordt er gevraagd of je misschien nog en portie tiramisù wil, fatto in casa. Ma certo!

Als de lunch een beetje is gezakt, krijg ik een rondleiding bij Castello d’Albola. Dit kasteel met landgoederen staat bekend om de goede Chianti-wijn die er gebotteld wordt. We waren er al een keer op bezoek voor een wijnproeverij (lees hier deze eerdere blog).

Na een rondwandeling langs de wijnranken die stralen in de avondzon, is het tijd voor een aperitivo. Ook hier krijgen we gezelschap van een huiskat, die ons niet uit het oog verliest.

Dan gaan we de wijnkelders in, waar enorme wijnvaten rusten, die de wijn mede zijn bijzondere smaak geven. Om als Chianti Classico-wijn geclassificeerd te worden, moeten de wijnmakers van Castello d’Albola niet alleen bepaalde regels in het oog houden, maar moeten tijdens een anonieme smaaktest ook nog eens vijf van de negen leden van het testpanel de wijn goedkeuren. Deze gecertificeerde wijnen krijgen een speciaal etiket om de hals van de fles, een garantie van de Italiaanse staat dat het een Chianti Classico is die volgens de richtlijnen geproduceerd is en die voortreffelijk smaakt.

Aansluitend neem ik als een hofdame plaats aan tafel, voor een diner in een van de kasteelkamers. Zijn jullie klaar voor een betoverend etentje?

We starten met een keur aan antipasti. Knisperende crostini met verschillend beleg: verse tomaten, kippenleverpaté, lardo, gegrild vlees en olijfolie van het huis. Bij de antipasti drinken we een glas Poggio alle Fate, een chardonnay met geurnoten van ananas. De naam is misschien nog wel het mooiste van deze wijn, Poggio alle Fate staat voor Heuvel van de Feeën, een sprookjesachtige verwijzing naar het heuvelachtige landschap rondom Castello d’Albola.

Dan is het tijd voor de primo: een romig pastagerecht met salsiccia (worst). Daarbij drinken we een Chianti Classico uit 2013, gemaakt van enkel Sangiovese-druiven, die goed past bij de hartige, romige pasta.

Voor de secondo, pollo alla cacciatora (jagersstoof van kip), stappen we over op een krachtigere wijn: de Chianti Riserva uit 2012. Deze vino heeft achttien maanden gerijpt, eerst in grote vaten en vervolgens in kleinere houten vaten.

Dan is het tijd voor het volgende onderdeel van het klassieke Italiaanse menu: formaggio! We smullen van een stuk gorgonzola, die wordt geserveerd met een Vin Santo del Chianti Classico uit 2005. Deze vin santo is vrij krachtig en daarom beter geschikt om te drinken bij kaas dan bij bijvoorbeeld cantuccini.

Om dit feestelijke kasteelmaal af te sluiten, komt er tiramisù op tafel. Tiramisù bij de lunch, tiramisù bij het diner… Ik kan er geen genoeg van krijgen! En zoals bij ieder gerecht van de Italiaanse keuken smaakt het nét weer anders dan in Volpaia. Iedere familie heeft immers haar eigen recept.’

Wij bezochten Volpaia en Castello d’Albola tijdens onze luxe kampeerervaring bij Camping Orlando in Chianti, waar je in deze blog meer over kunt lezen. De luxe kampeerplekken worden verhuurd via VacanceSelect en liggen midden in het prachtige landschap van de Chianti.