Tips voor een vakantie in de Valle d’Itria van Annette van Luyk

Sinds 2014 zijn Annette van Luyk en haar man de trotse bezitters van een huis in Puglia. Dit pareltje ligt op het platteland aan de rand van de groene, heuvelachtige Valle d’Itria, zes kilometer ten zuidoosten van Ceglie Messapica. Vandaag deelt Annette haar Puglia-avontuur én een paar heel fijne tips voor een vakantie in deze regio.

Annette: ‘We zijn eigenlijk per toeval in Puglia terecht gekomen. We waren er nog nooit geweest, maar het stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Toen we hoorden dat de huizenprijzen in Puglia tot de laagste van Italië behoren, was onze nieuwsgierigheid gewekt.

Zelf was ik al veel langer verliefd op Italië, mijn man werd dat een jaar daarvoor tijdens onze huwelijksreis dwars door Italië naar Sicilië. Hij had altijd al de droom gehad een (vakantie)huis te bezitten in een warm zonnig land en opeens werd Puglia daarvoor de perfecte (en betaalbare) bestemming.

Al snel werd ons duidelijk dat het de Valle d’Itria moest worden. Dit prachtige stukje Puglia heeft echt alles in zich om je eigen paradijsje te verwezenlijken: glooiende heuvels bedekt met miljoenen olijfbomen, een kraakheldere azuurblauwe zee met mooie vrije stranden, schattige witte stadjes met kronkelige straatjes, kneuterige pleintjes en heerlijke restaurantjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Om een lang verhaal kort te maken: in het hemelvaartweekend van 2014 stonden we tijdens een autorit over rustieke landweggetjes opeens voor ons droomhuis. Al snel werd de koop beklonken met de eigenaren. Twee maanden later kregen we de sleutel en kon ons avontuur beginnen!

de trullo van de buren
de buren in hun Ape

We ontdekten dat ons huis zeer centraal gelegen is. Op minder dan een kwartier rijden bevinden zich maar liefst vijf gezellige dorpen/ stadjes, terwijl we toch heerlijk landelijk wonen. Binnen een half uur zitten we aan de Adriatische Zee, binnen drie kwartier aan de Ionische Zee.

Het klimaat is ideaal, met aangename temperaturen vanaf april tot ver in november. Zelfs in de wintermaanden kan het, als je een beetje geluk hebt, voorjaarsachtig warm zijn. We hebben inmiddels heel wat maanden doorgebracht in ons Italiaanse huis. Ceglie Messapica is echt onze tweede thuis geworden en we hebben al heel wat van de omgeving gezien, vaak samen met onze honden Rocco en Saartje.

Het bekendste stadje in de buurt is Ostuni, la città bianca, een sprookjesachtig wit stadje gebouwd op een heuvel, tien kilometer van de kust. Het is er in de zomer inmiddels behoorlijk toeristisch.

Ceglie Messapica is een vergelijkbaar wit stadje, eveneens gebouwd op een heuvel, dat qua schoonheid absoluut niet onderdoet voor Ostuni! Het is alleen een stuk minder bekend en daarom authentieker, is onze bescheiden mening. Al merken we dat de afgelopen jaren steeds meer toeristen ook Ceglie ontdekken, dus we hopen dat die authentieke sfeer ondanks meer bezoekers nog lang behouden blijft.

Waar Ceglie Messapica vooral bekend om staat is zijn heerlijke keuken. Niet voor niets wordt het aangeprezen als Città della Gastronomia. Hier staat namelijk de bekende Med Cooking School, waar Italiaanse koks uit het hele land cursussen komen volgen.

De cucina povera, ‘arme keuken’, waar Puglia bekend om staat, draait om simpel, eerlijk voedsel, met verse streekproducten. Vooral de antipasti zijn hier geperfectioneerd en zo uitgebreid, dat ze eigenlijk een maaltijd op zich zijn. Overal in Puglia, maar vooral in Ceglie Messapica, heb je kleine ‘huiskamerrestaurantjes’ waar de kok zijn gasten zijn eigen antipasti-specialiteiten voorschotelt. Die bestaan uit een aantal vaste onderdelen, aangevuld met warme en koude specialiteiten van het huis.

Het absolute toprestaurant ligt net even buiten de stad. Het heet Al Fornello da Ricci, waar sterrenkoks in de keuken staan. Het is er niet goedkoop, maar het schijnt wel echt een unieke ervaring te zijn.

Wij gaan graag voor een prikkie heerlijk eten in een van de vele restaurantjes in het centrum. Rondom het gezellige Piazza Plebiscito vind je er tientallen, soms verstopt in kleine steegjes. Eigenlijk zijn ze allemaal lekker, dus je kunt gerust al dwalend ergens binnenlopen, maar ik zal er toch een paar noemen. Bij Osteria Pugliese, Trattoria Piaceri e Tradizioni en L’Antico Arco komen we zeer regelmatig terug. Wil je liever op een groot terras in campagna (op het platteland) eten, dan is Villa Kailia in de zomer een aanrader.

Hou je van pizza, dan zijn er in Ceglie Messapica ook genoeg mogelijkheden. Onze favoriete pizzeria is Broadway in San Vito dei Normanni, vijftien kilometer verderop. Daar maken ze die heerlijke dunne knapperige pizza’s waar ik zo van hou.

In de zomermaanden is het in alle plaatsjes ‘s avonds gezellig druk, maar kom je in het voor- en naseizoen, dan zal je, zelfs in Ostuni, lege pleinen aantreffen. Als we in die periode gezelligheid zoeken, dan gaan we naar Francavilla Fontana, een middelgrote stad die net buiten de Valle d’Itria ligt, in een landschappelijk weinig interessant gebied, en dus totaal niet toeristisch. Maar het heeft een prachtig oud centrum met mooie pleinen, waardoor het er het hele jaar door levendig is. Wil je echt tussen de Italianen zitten en de lokale sfeer proeven, dan zit je daar goed. Hetzelfde geldt voor Oria, ook zo’n onbekende parel.

Wat stranden betreft heb ik twee favorieten die ik jullie kan aanbevelen. Ten eerste Torre Guaceto, mijn absolute topper. Dit is een beschermd natuurgebied met ongerepte stranden, kraakhelder zeewater, omringd door duinen, even ten noorden van Brindisi. Hier vind je geen terrasjes en dure beach clubs, want horeca is er verboden. Je kunt er gewoon je handdoekje uitspreiden, je parasolletje opzetten en lunchen uit de meegebrachte koelboxen, precies zoals de Italianen dat doen.

In het voor- en najaar kun je er een prachtige strandwandelingen maken, want de talloze verlaten baaitjes strekken zich kilometerslang uit, vanaf de Torre richting het noorden, waar zich het bekendste strand Punta Penna Grossa bevindt. Met een beetje geluk kun je zelfs schildpadden spotten!

Het tweede strand dat wij regelmatig bezoeken is Pilone. Dit strand ligt dicht bij Ostuni, bij de Torre San Leonardo, en vanaf hier kun je ook weer kilometers over het strand lopen, in het Parco Naturale Dune Costiere. Hier zijn in de zomer wel een paar strandtentjes en beach clubs, maar gelukkig is er ook nog genoeg vrij strand. Er bevindt zich tevens een mooie camping, Il Pilone genaamd.

Tot slot, hou je van wandelen of fietsen en wil je vooral genieten van de mooie natuur van de Valle d’Itria, dan is de Ciclovia dell’Acquadotto Pugliese een aanrader. Het is officieel een fietspad, maar zo rustig, dat je er ook heel fijn kunt wandelen. Een prestigieus project, dat nog steeds in ontwikkeling is.

Over de oude waterwegen, de acquadotti, van Puglia, zijn nu mooie paden aangelegd, dwars door het schitterende heuvellandschap. De bedoeling is dat het door heel Puglia wordt doorgetrokken, ruim vijfhonderd kilometer lang, maar het is nog lang niet overal klaar. Het traject waar wij vaak met onze honden lopen (totaal ongeveer vijfentwintig kilometer) loopt van Villa Castelli, tussen Martina Franca en Ceglie Messapica door, langs Cisternino naar Locorotondo en heeft de meest spectaculaire vergezichten.

Mocht je na al dit moois warm gelopen zijn voor een (tweede) huis in Puglia, dan mag je me altijd om advies vragen via info@annettevanluyk.nl. Meer verhalen over het leven in Puglia lees je ook op mijn Facebookpagina Annette in Puglia, waar ik graag nog meer van mijn tips over dit unieke stukje Italië deel!’