Mountainbiken & hiken in Livigno

De bergen van Livigno zijn in de winter het decor van schitterende skipistes, maar in de seizoenen zonder sneeuw kun je er heerlijk wandelen en mountainbiken. Marloes ging op pad voor een bike & hike tour.

Marloes: ‘Om straks niet halverwege af te moeten haken, beginnen we de dag goed, met een stevig en gezond outdoor ontbijt in ons hotel, Montivas Lodge. Het fijne aan het ontbijtbuffet van Montivas Lodge is het enorme aanbod, van versgebakken brood en taarten tot yoghurt met super food toppings. Ook kun je er je eigen sapjes maken én een eitje bakken, precies zoals jij het graag eet.

Na het ontbijt maken we kennis met Lele, onze gids. Hij zorgt dat alle fietsen perfect op maat worden afgesteld en legt ons kort uit hoe je gebruik maakt van een elektrische fiets. Het is belangrijk dat we goed blijven schakelen, want hoewel we gebruik maken van elektrische fietsen, zullen we toch ook zelf moeten trappen om de berg op te komen.

We fietsen een stukje door Livigno en steken de brug over de Spöl over. Deze rivier ontspringt aan de Livigno-bergpas en stroomt via het dorp naar het Lago di Livigno. Er ligt een fijn en goed fietspad langs het water. Langzaam beginnen we aan onze klim richting de bron van de Spöl, op 2300 meter hoogte.

Gelukkig klimmen we geleidelijk. Met wat ondersteuning van onze e-bikes fietsen we al snel de bebouwde kom uit. We verlaten het verharde fietspad en schieten de natuur in.

In de verte zien we onze bestemming al liggen. Omdat het nog aardig vroeg is, hangt er mist in het dal, wat zorgt voor mooie vergezichten. We trappen verder terwijl aan weerszijden de hoge bergen opdoemen.

Het is een afwisselende route waarbij we soms af moeten stappen om door speciale poortjes te kunnen. Ze maken hier namelijk geen gebruik van de wildroosters, maar van kleine steile bruggetjes van zo’n vijftig centimeter hoog waar het vee niet overheen kan.

Na zo’n veertig minuten fietsen, zien we al meer van ons eindpunt: de Livigno-pas. Als we de Zwitserse grens tegemoet fietsen, worden de paadjes steeds uitdagender. We fietsen ook door een aantal stroompjes heen. Wat een leuke en afwisselende route zo!

Wanneer we het einde van het dal bereiken, moeten we op een steil, bochtig pad een stukje klimmen. Voor de geoefende mountainbiker is dit goed te doen, maar als je nog niet zo ervaren bent, kun je dit laatste stukje het best met de fiets aan de hand omhoog lopen. Als je namelijk eenmaal stil komt te staan op dit pad, kom je enkel nog op gang als iemand anders je even aanduwt.

Na ongeveer een uur fietsen, komen we aan bij het grenspunt, waar we een snelle pitstop maken bij Foresteria 2315, dat zijn naam ontleent aan de hoogte waarop het café zich bevindt. We drinken er een heerlijke cappuccino met een lekker huisgemaakt taartje voor de nodige brandstof om onze hike tot een goed einde te brengen.

We laten de fietsen staan bij Foresteria 2315. Na een stap over de Zwitserse grens nemen we het pad dat links omhooggaat, nog net binnen de Italiaanse landsgrenzen.

Het pad dat we nemen is goed gemarkeerd. We stijgen met een flink tempo, want we willen rond lunchtijd de top van ruim drieduizend meter bereiken. Steile paden omhoog worden afgewisseld door grote open steenvlaktes. We steken stroompjes over en kijken onze ogen uit.

foto: Fabio Borga

Na zo’n anderhalf uur bereiken we het eerste bergmeertje, een perfecte plek voor een korte stop in de zon. Over de bergtoppen aan de overzijde van het dal drijven wolken het dal in. Lele geeft aan dat we snel verder moeten, zodat we voor het slechte weer terug zijn.

Vanaf dit punt kun je kiezen of je de top wil beklimmen. De wandeling naar de top is niet aan te raden als je hoogtevrees hebt of met kleine kinderen onderweg bent. Je zult namelijk af en toe over rotsblokken moeten klauteren om de top te bereiken.

foto: Fabio Borga

Na een uurtje pittig klimmen kunnen we dan eindelijk van het panoramische uitzicht boven op de Al Vach genieten, op 3058 meter hoogte. Het uitzicht is spectaculair – en het voelt als een hele overwinning dat we in zo’n korte tijd zevenhonderd hoogtemeters hebben weten te bedwingen.

foto: Fabio Borga

We nemen dezelfde weg terug naar beneden. Als we bij het meertje zijn, begint het even te hagelen, maar gelukkig blijft het echte slechte weer ons verder bespaard en kunnen we veilig afdalen.

Na twee uur dalen is het tijd voor een verfrissende Radler bij Rifugio Tridentina, een gezellige berghut tegenover Foresteria 2315, waar we onze fietsen ophalen.

Voor we aan de terugweg naar Livigno beginnen, legt Lele goed uit hoe we moeten remmen. We moeten namelijk zo’n vierhonderd meter dalen. Het advies is om vooral gebruik te maken van de achterrem, maar af en toe ook de voorrem lichtjes aan te trekken, zodat we niet te hard gaan en niet weg slippen.

Het eerste stuk is wederom de grootste uitdaging. Op dit steile kronkelpaadje kun je net als op de heenweg de fiets aan de hand nemen wanneer je het niet aandurft al fietsend af te dalen.

We nemen dezelfde route als vanochtend. Omdat het geheel bergafwaarts is, gaat het dit keer bijna helemaal vanzelf…

Als we terug zijn bij het hotel, hebben we even de tijd om ons klaar te maken voor het diner bij het gezellige restaurant La Tea di Cip & Ciop. Deze berghut ligt net wat hoger dan Livigno. Zo kun je met een glas Aperol Spritz in de hand genieten van het schitterende uitzicht over Livigno.

Als aperitivo krijgen we een bord met plaatselijke lekkernijen; allerlei soorten vlees en kaas maar ook sciatt, een gefrituurd deegballetje gevuld met heerlijk zachte kaas.

Na deze smakelijke hapjes schuiven we aan in het restaurant voor een lekker stevig avondmaal, welverdiend na een lange dag fietsen en wandelen.

Als primi zijn er risotto van rode kool en tagliatelle ai funghi (met paddenstoelen), gevolgd door een romige semifreddo met frisse bessen.

Als we in het donker de berg afwandelen, terug naar het hotel, kijken we het donkere dal in, met de warme lichtjes van Livigno. Bijna net zo’n sprookjesachtig uitzicht als vanaf de bergtop!’