Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Onze wijntour brengt ons vandaag in Cupramontana (Le Marche), met een vrolijk verhaal van Isabelle Blanquart die hier samen met man Erik en alle inwoners van het stadje elk jaar de Sagra dell’Uva viert. Speciaal voor Ciao tutti schreef ze een gastblog, waarin ze ons laat meegenieten van alle festiviteiten:
‘München viert haar wereldberoemde Oktoberfest, wij in Cupramontana kennen daarentegen la Sagra dell’Uva. Als hoofdstad van de witte Verdicchiowijn moet Cupramontana haar eer hoog houden, het betreft dan ook het belangrijkste druivenfeest van heel Le Marche en zelfs het op één na oudste van Italië!
Elke eerste zondag van oktober en de drie dagen die eraan voorafgaan, bouwen en versieren de plaatselijke verenigingen en enkele wijnproducenten hun eigen stand, waar de bezoekers uiteraard wijn kunnen drinken maar ook iets lekkers kunnen eten. Vrijwilligers zijn meer dan welkom, vandaar dat Erik en ik dan ook al tientallen jaren de familie Cherubini helpen.
Het officiële startsein gebeurt op donderdagavond tegen half acht. De burgemeester houdt een toespraak, snijdt een meterslange salami door, gevolgd door vuurwerk: het feest kan beginnen.
De laatste jaren stond het wijnfeest gelukkig goed aangeschreven bij de weergoden. We hadden steeds warm en zonnig weer. In combinatie met het optreden van een populaire muziekgroep (op vrijdag en zaterdag) zorgde dit voor bijna 40.000 bezoekers in een gemeente van nauwelijks 5000 inwoners.
Dat betekent voor de familie Cherubini een drukte van jewelste. Pa Cherubini staat aan de kassa. Ma Cherubini zwaait de scepter over de dames en de heren van de keukenploeg. Vers bereide pasta- en vleesgerechten staan op het menu, maar ook broodjes, piadine of gefrituurde gerechten kunnen besteld worden.
Ondanks de jarenlange ervaring raakt men in de keuken op bepaalde momenten eventjes over zijn toeren… de padrone die weer met stoïcijns gezicht van alles verkoopt terwijl alles al bijna uitverkocht is, waarop la mamma woedend achter de kookpotten naar de kassa stuift om hem voor de zoveelste keer te vertellen dat er niets, maar dan ook niets meer te verkrijgen is.
Erik ontkurkt aan de toog talloze flessen wijn. Hiervan getuigen de blaren op zijn handen op de laatste dag. Zelf neem ik achter de toog de bonnetjes in ontvangst en geef ik de bestellingen door aan de keuken. Die vier dagen duiken we altijd zeer laat onze bedden in.
Het zijn vermoeiende dagen maar wat een sfeer! De bakker van Cupra sluit zich zelfs drie dagen op in de bakkerij en bakt zomaar 8000 broodjes. Zo maakt hij dikwijls zelf het feest niet eens mee…
Op zaterdag vindt de wedstrijd plaats tussen de verschillende wijken: wie kan de meeste druiven vertrappen met de voeten. De zanger of band die op dat ogenblik populair is bij de Italiaanse jeugd treedt steevast op de zaterdagavond. Sfeer gegarandeerd!
Op zondag volgt de optocht van de praalwagens versierd met druiven. Weken van tevoren werken verschillende groepen jongeren aan de karren en bedenken ze een bepaald thema. De mooiste wagen valt in de prijzen.
Daarna is het tijd voor een prachtig vuurwerk, dat helaas het Festa dell’uva afsluit. Vanaf dat moment hunkeren we alweer naar de volgende keer. Gelukkig is het bijna weer zover. Cupramontana, een gemeente van vijfduizend inwoners, ontvangt komend weekend ruim 40.000 gasten – en dankzij wijngod Bacchus hopelijk ook dit jaar weer de najaarszon!’
