Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Ben je een liefhebber van mooie, ongerepte stranden? Ze bestaan nog! Hans en Marga nemen je mee naar het strand bij de vallei van Marcellino, in de Cilento. Een stukje pure natuur aan de Massetakust, tussen Scario en Marina di Camerota, waar zowel zee als land beschermd natuurgebied zijn.
Hans en Marga: ‘De reis erheen is al een belevenis op zich. In de zomermaanden vertrekken dagelijks bootjes van de ‘taxi del mare’ vanuit Scario om badgasten af te zetten op drie idyllische strandjes aan de voor auto’s onbereikbare Massetakust. Het laatste strandje is Spiaggia Marcellino, een rotsstrandje met kristalhelder water, waar de smalle groene vallei van Marcellino uitloopt in zee.
Direct achter het strand, in de koele schaduw van bomen, staat het eenvoudige huis van de enige bewoner van Marcellino. De eigenaar woont hier het hele jaar, ver van de bewoonde wereld. Alleen in de zomermaanden krijgt hij gezelschap van badgasten en wandelaars. Hij is zelfvoorzienend en herder van een kudde geiten. De enige toegang tot zijn paradijs is te voet of per boot.
In de haven van Scario ligt nog een boot, Baia dei Francesi. Eigenaar Marco heeft zijn boot genoemd naar een andere naam voor Spiaggia Marcellino. Deze naam herinnert aan een groep Fransen die op deze idyllische plek in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw in een commune leefde.
De allermooiste manier om bij Marcellino te komen is echter a piedi, te voet. Bij het bergdorp San Giovanni a Piro loopt een weg naar het belvedere Ciòlandrea. Hier heb je een adembenemend uitzicht op de Massetakust, de Golf van Policastro en de kust van Maratea aan de overkant. Diep onder de steile rotsen glinstert de blauwe zee. Op heldere dagen kun je zelfs Stromboli zien, het vulkaaneiland ten noorden van Sicilië.
Van dit uitzichtpunt gaat een onverharde weg naar een verlaten nederzetting, een paar kilometer verderop op de hoogvlakte. Hier begint de afdaling naar de vallei; eerst via een smal stenen pad tussen de oude muurtjes van de nederzetting, daarna over een oud muilezelpad dat langs de steile rotsen naar beneden slingert, steeds met uitzicht op het idyllische Marcellino en de diepblauwe zee.
Dit laatste deel van de wandeling is best pittig. Aan te raden is daarom om mee te gaan met een excursie van Trek Natura Cilento, een groep enthousiaste hikers van de broers Sorrentino uit San Giovanni a Piro, die regelmatig of op verzoek wandeltochten naar Marcellino organiseert.
Marcellino is op z’n mooist aan het einde van de middag, als de warme gloed van de avondzon de vallei in een prachtig licht zet en de kleuren van het groen en de rotsen nog intenser worden. Als er dan ook nog eens geen wandelaars en badgasten meer zijn en de meeuwen bezit hebben genomen van het strand, is deze plek een waar paradijs, puur natuur.’
