Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
In de zomerse roman De kleuren van de liefde van Cristina Caboni stuit Stella in het huis van haar oudtante op een koffer vol tekeningen, die haar naar een familiegeheim leiden. Namens Xander Uitgevers mogen we een voorproefje van dit heerlijke boek delen.
Een koffer vol tekeningen
Stella heeft een uniek talent. Ze kan niet alleen geweldig schilderen, maar ze ziet de wereld ook nog eens in technicolor. Elke kleur heeft zijn eigen gevoel en zijn eigen betekenis. Maar dan raakt Stella haar baan kwijt, en valt al haar houvast weg. De kleurrijke wereld die ze altijd kende heeft plotseling alleen nog maar grijstinten.
Stella besluit haar oudtante Letizia op te zoeken. Als ze bij haar op zolder een koffer vol tekeningen vindt, voelt Stella meteen de kleuren en haar gevoel weer in haar opleven. Wie heeft deze mysterieuze tekeningen gemaakt, en wat houdt haar oudtante verborgen?
Tijdens haar zoektocht naar antwoorden stuit Stella op een indrukwekkend familiegeheim, waardoor ze Letizia nooit meer in hetzelfde licht zal zien…
Geniet van een fragment uit De kleuren van de liefde
‘Hij heeft altijd van zonsondergangen gehouden. Ook nu, terwijl zijn einde nadert, vindt Orlando Morosini hem weer betoverend mooi. Maar wat hem echt raakt, is de energie die de zon uitstraalt, zijn belofte.
Dat kan ook niet anders, beseft hij. Het einde van een dag moet glorieus zijn. Zijn hart slaat een slag over. Hij houdt zijn adem in, zijn hand op de onverwachts pijnlijke plek, alsof hij die zo hoopt weg te nemen. Maar hij weet dat dat geen zin heeft.
Hij haat het als zijn handen trillen. Handen die ooit sterk en behendig waren. Hij verafschuwt zijn zwakte. Maar wat iemand verlangt en daadwerkelijk kan, zijn vaak twee verschillende dingen. Hij sluit zijn ogen even. Wat zou er aan de andere kant zijn? Zou er verlossing voor hem zijn? Of vergiffenis?
Hij heeft bloed aan zijn handen. Hij was soldaat, heeft in een oorlog gevochten. Hij was zowel rechter als beul. Zou er een plek in de hemel voor hem zijn? Hij lacht om dat woord. Hij kende de hemel op aarde. Zijn vrouw, zijn grote liefde.
Een rilling brengt hem terug naar het heden, naar zijn leven en de tijd die meedogenloos voorbijtikt. Maar hij is niet bang, hij voelt alleen een soort nieuwsgierigheid. Als zij er niet was geweest, had hij zich er allang aan overgegeven.
Hij heeft haar een belofte gedaan en heeft zich daar niet aan gehouden. Maar nu zijn tijd is gekomen, weet hij dat hij een fout heeft gemaakt. Hij had sterker moeten zijn, vol moeten houden, maar hij kon haar nooit iets weigeren. Zij was zijn geliefde, zijn betere helft. De rest deed er niet toe.
Hij is hun eerste ontmoeting nooit vergeten. Hij is nooit vergeten dat ze toen naar viooltjes en regen rook. Hij proeft nog de zoete smaak van hun eerste kus, vol tranen en schatergelach.
De pijn trekt hem weg uit het verleden, hij legt zijn hand weer op zijn hart. Hij verbaast zich over zijn hartslag. Het lijkt wel alsof die langzamer wordt. Hoe vaak zou zijn hart nog kloppen?
Dat is niet belangrijk, hij heeft gedaan wat hij moest doen. Als ze erachter komt dat hij tegen haar heeft gelogen, is hij er toch niet meer.
‘Wat doe je hier buiten?’
Langzaam draait hij zich om. Hoewel de tijd haar haar grijs heeft gekleurd en sporen op haar gezicht heeft achtergelaten, is ze nog steeds de mooiste vrouw die hij ooit heeft gezien. Dat is ze, voor hem. ‘Kom eens bij me.’
Zwijgend loopt ze naar hem toe. Hij glimlacht naar haar, zou haar zorgen weg willen nemen. Maar dat zou zinloos zijn. Hij voelt dat ze het weet. Hij merkt het aan haar trillende vingers, die zich om de zijne strengelen. Aan haar armen, die ze zo stevig om hem heen slaat alsof ze hem niet kan laten gaan.
‘Je moet uitrusten.’ Hij moet lachen. De pijn is nu onverdraaglijk. ‘Daar heb ik straks nog alle tijd voor, geloof me.’
‘Hou op met die grapjes, je bent gewoon wat zwak. Morgen gaat het vast beter.’ Morgen. Het meest hoopgevende woord dat er bestaat. Hij streelt haar gezicht en strijkt met zijn hand door haar haar. ‘Dank je.’
Ze spert haar ogen wijd open en terwijl hij toekijkt hoe de tranen in haar ogen springen, beseft hij hoeveel mooie momenten ze samen hebben gehad. ‘Ik heb Stella geschreven.’ Hij ziet haar verbazing. ‘Als ze je komt opzoeken, moet je naar haar luisteren.’
Ze schudt verward haar hoofd. ‘Wat heb je gedaan, gekkerd?’ Hij glimlacht naar haar. Iets wat ik veel eerder had moeten doen. Maar hij kiest ervoor iets anders te zeggen. ‘Ik hou van je, Letizia.’
‘Ik ook van jou, voor altijd, Orlando. Voor altijd, mijn liefste.’
Lees verder in
De kleuren van de liefde | Cristina Caboni | vertaald door Esther Smit-Schiphorst & Pauline van Roijen (oorspronkelijke titel: La ragazza dei colori) | ISBN 9789401617390 | € 20,99 | Xander Uitgevers | bestel De kleuren van de liefde bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com
Lees meer boeken van Cristina Caboni
Het huis met de spiegels speelt zich af in Positano, aan de Amalfikust, zoals je in dit fragment kunt lezen. De dromenweefster voert je mee naar onder andere Bellagio, Como, Milaan, Sardinië en Parijs. Via deze link lees je een fragment.
De verloren brief is een aanrader voor liefhebbers van romantiek, (oude) boeken en la bella Roma. Een fragment lees je alvast in deze blog.
In De dochter van de parfumeur en De magie van het parfum voert Cristina Caboni je onder meer mee naar Parijs en Florence, terwijl je in De bloementuin naar Toscane reist en in De bijenkoningin Sardinië bezoekt.
