Saskia: ‘Stel je voor: je bent in Le Marche, voor een reportage over het stadje Cupramontana en omgeving. Je wordt door de gastheer en gastvrouw van de bed & breakfast waar je logeert meegenomen naar een pizzeria met de naam Al Cantuccio (Het Hoekje), op de hoek van een doorgaande weg en een straatje in een kinderrijke buurt. Tot zover niets aan de hand. We worden door de eigenaar gastvrij verwelkomd en bestellen alvast iets te drinken. In de hoek schreeuwt een televisie de laatste voetbaluitslagen, die door de eigenaren en een groepje zo te zien vaste bezoekers aandachtig gevolgd …

Niets lekkerders dan onderweg regelmatig stoppen voor een verfrissend drankje, een ijskoude granita of vers Italiaans ijs, in alle kleuren van de regenboog. Wie niet in het zuiden van Italië is om zo’n ijsje te proeven, kan nu gelukkig ook thuis aan de slag met recepten voor écht Italiaans ijs! Het laatste boek van het kwartet voorjaarsboeken waaraan Saskia op een of andere manier heb bijgedragen, heeft namelijk ijs in de hoofdrol. Na de vertaling van Het grote chocoladekookboek en het schrijven van haar eigen boek en De smaak van Florence, heeft ze zich op de eindredactie van het boek …

Driemaal fietste Art Khachatrian, de geliefde van Rosita Steenbeek, van Amsterdam naar Rosita’s huis in Rome. Telkens vroeg hij of ze meeging. Ten slotte besloot ze samen met hem op de pedalen te stappen. Niet met Rome als einddoel, maar met het orakel van Delphi als bestemming. Vrienden en familie probeerden Rosita tegen te houden. ‘Je fietst nooit,’ was haar moeders voornaamste argument. Maar op een warme namiddag in Amsterdam toetste Art op zijn iPhone de kortste weg naar Delphi in en vertrokken ze op hun Cannondale mountainbikes. Ze reden langs de Rijn, over de Duitse Autobahn, door Oostenrijk, Liechtenstein, …

Ken je de Italiaanse uitdrukking in bocca al lupo? Letterlijk betekent dit ‘in de muil van de wolf’. De betekenis is echter minder gevaarlijk; een Italiaan zal het tegen je zeggen als hij je veel succes wil wensen met een bepaalde onderneming, zoals een examen of een sollicitatiegesprek. Wil je als een echte Italiaan voor de dag komen, antwoord dan niet met ‘Grazie!’ maar met ‘Crepi!’ – oftewel ‘Dat hij moge creperen!’ (waarmee hij uiteraard staat voor die wolf). Waar deze uitdrukking precies vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Men denkt dat het een overblijfsel is van de taal die …

Niet iedereen gaat, zoals ik, slechts voor zijn plezier naar Italië. In de nieuwe roman De duivel van Vico bijvoorbeeld wordt de Nederlandse sterrenkundestudent Tomaso door zijn familie voor straf naar het Zuid-Italiaanse dorp Vico del Gargano gestuurd. Als boetedoening moet hij een muur bouwen om de sinaasappelboomgaard van de familie Mastromatteo. Al snel raakt hij in de ban van de dochter des huizes, de mysterieuze Carmela, die door haar familie verborgen wordt gehouden op hun boerderij. Terwijl het dorp zich voorbereidt op de jaarlijkse processie van San Valentino, ontdekt Tomaso dat Carmela uitdrijvingsrituelen ondergaat in de dorpskerk. Ze zou …

Sinds ik een zomer in Florence woonde, gebruik ik nooit meer een plattegrond als ik door de stad wandel. Niet alleen omdat ik overal de weg weet (of denk te weten), maar vooral ook omdat ik anders continu word aangeklampt door andere bezoekers van de stad. Ik weet niet wat het is, maar het lijkt alsof op mijn voorhoofd groot ‘Vraag mij maar de weg’ staat geschreven. Zo was ik zelf in 2003 nauwelijks een half uur in de stad, op weg van het station naar mijn tijdelijke thuis, toen een Duits echtpaar mij (in het Duits) de weg naar …

Vandaag duiken we drie jaar terug in de tijd, naar het moment waarop het eerste idee voor Ciao tutti ontstond. Afgelopen donderdag vertelde ik de aanwezigen op mijn boekpresentatie hier al kort over, vandaag de extended version voor alle lezers! Na 836 Ciao tutti-blogs kon ik vorige week donderdag een deel van mijn lezers eindelijk live begroeten met de woorden Ciao tutti! Op 1 februari 2010 schreef ik deze welkomstwoorden voor het eerst hier op mijn blog, als introductie op de dagelijkse schrijfsels waarmee ik vanaf 1 februari 2010 een stukje Italië naar Nederland en België brengen. In die introductie …

Ciao tutti! Afgelopen donderdag, tijdens de boekpresentatie van Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië, kleurde Amsterdam even rood-wit-groen. Wat was het een feest en wat heb ik genoten van alles! Iedereen die aanwezig was of van op een afstand heeft bijgedragen aan de feestvreugde, wil ik dan ook hartelijk bedanken. Grazie mille voor alle enthousiaste woorden, lieve kaartjes, vrolijke bloemen, flessen wijn en andere inspirerende cadeaus! Hieronder een fotoverslag van dit feestelijke gebeuren; via deze link vind je een digitale weergave van mijn speech tijdens de presentatie, met een terugblik op het ontstaan van Ciao tutti. De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam …

Leestip: het hartverscheurende debuut van Pamela Schoenewaldt, De couturière. Het verhaal staat garant voor heel wat uurtjes leesplezier. De twintigjarige Irma Vitale is niet rijk en ook niet mooi genoeg om te trouwen en wanneer haar moeder sterft en haar vader zijn verlies wegdrinkt in de kroeg, wordt de situatie thuis al snel onhoudbaar, en ziet ze geen andere mogelijkheid dan haar geboortedorp Opi, in de Italiaanse Abruzzen, te ontvluchten. Na een zware en lange boottocht over de Atlantische Oceaan komt Irma in Amerika aan. Daar tracht ze, weer op zichzelf aangewezen, de gevaren voor een ongetrouwde vrouw in een …

‘Het Toscane van Sarah-Kate Lynch’s boeken is vol liefde beschreven en bevolkt met levendige personages. Een perfecte mix van reizen en romantiek,’ aldus Publishers Weekly, waarmee ze niets teveel zeggen over deze heerlijke nieuwe roman. Lily en haar man Daniel lijken gelukkig: ze houden van elkaar, ze hebben een goede baan en een mooi huis. Maar dan vindt Lily een foto van Daniels andere gezin – vrouw, dochter en zoon – dat hij er blijkbaar op na houdt in Italië. Impulsief als nooit tevoren boekt Lily een reis naar Italië, om zelf te zien hoe het zit. In het Toscaanse …

Wij zijn niet de enigen die in Toscane zijn gaan rondstruinen op zoek naar het lekkerste van deze Italiaanse regio. Het team van De Zilveren Lepel deed dit ook en bracht onlangs een nieuw kookboek in de reeks uit: De Zilveren Lepel Toscane. Toscane is de geboortegrond van de Italiaanse keuken zoals wij die kennen. De streek is over de hele wereld beroemd om zijn eenvoudige en heerlijke eten. De Zilveren Lepel Toscane bevat zowel authentieke regionale recepten als lokale tradities, klassieke wijnen en speciaalzaakjes. Het boek bestrijkt het gebied van de bergen van Massa-Carrara in het noorden tot de …

Gisteren maakte ik jullie al warm voor het verslag van mijn bijzondere bezoek aan het Palazzo Vecchio in Florence, waar ik de burgemeester mocht interviewen. Hoe vaak maak je nu mee dat je aan het bureau van een burgemeester mag aanschuiven? En dat wordt nog bijzonderder als je weet dat dat bureau in een met prachtige fresco’s versierde werkkamer staat, waar ooit Lorenzo de’ Medici nog heeft rondgewandeld… Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik moest me op maandag om vijf uur ’s middags melden in het Palazzo Vecchio. Aangezien ik – heel Nederlands – stipt op tijd was …

Gisteravond kon ik niet meer stoppen met lezen. Waarin ik was verdiept? In de mooiste Italiaanse roman van 2012, als we uitgeverij De Bezig Bij mogen geloven. ‘Een magistrale debuutroman die ver voor de Italiaanse verschijningsdatum internationaal al erkend wordt als meesterwerk. Alle internationale redacteuren die het boek in handen kregen waren het er unaniem over eens: dit is een grandioos debuut, een roman die je de adem beneemt vanaf de eerste zinnen tot het onvergetelijke einde.’ Ik kan die internationale redacteuren niet anders dan gelijk geven. Dankzij dit boek tik ik dit stukje diep in de nachtelijke uurtjes, want nu het …

Tijdens een wandeling deep down Rome, beneden langs de oever van de Tiber, viel mijn oog net voor ik onder de Engelenbrug doorwandelde, op een schattige graffitiboodschap: Eenmaal weer ‘boven’, in een zijsteegje van de Via del Governo Vecchio, zag ik nog zo’n graffitispreuk die de moeite van het vastleggen waard was, niet alleen vanwege de boodschap maar ook en vooral vanwege de mooie kleurschakering: Dat deed me denken aan een verhaal dat Rosita Steenbeek ooit optekende over Romeinse graffiti, en dat ik bij thuiskomst direct opzocht om het nogmaals te lezen en met jullie te kunnen delen. Hieronder het …

Volgens de legende werd Rome op 21 april 753 voor Christus gesticht door de tweelingbroers Romulus en Remus. Dat betekent dat de Eeuwige Stad vandaag maar liefst 2765 jaar oud wordt. Om dat te vieren, vinden er verschillende festivals, concerten en andere speciale evenementen plaats in de stad. Bovendien wordt de Romeinse hemel vanavond opgesierd met vuurwerk, dat wordt afgestoken aan de oevers van de Tiber. Op Ciao tutti vieren we Romes verjaardag met een prachtig gedicht over alles wat je op een dag als vandaag in Rome zou moeten kunnen doen: ‘En, langs het atrium der Vestalinnen en op de Via Appia …

Als opmaat naar de verjaardag van Rome morgen een prachtig gedicht over de Eeuwige Stad, waarvan ik – net als Bertus Aafjes en met ons vast vele anderen – sinds de eerste kennismaking ben bezeten. ‘Maar op een dag vol gouden lover en lente, en verguld azuur trek ik de laatste bergrug over en leef mijn schoonste levensuur. Want onder een cipres gezeten zie ik met stille ogen aan: de stad, waarvan ik ben bezeten sinds ik vernam van haar bestaan. De lang ontwende tranen wellen plotseling warm en één voor één: koepels drijven als waterbellen, teruggedrongen, erdoorheen. En tempels, kerken en …

Op Goede Vrijdag wordt in Rome onder leiding van de paus de Via Crucis (Kruisweg) gelopen, een plechtige processie die van het Colosseum naar de Palatijn voert. De paus draagt tijdens de tocht een groot houten kruis. Op elke statie, veertien in totaal, houdt de stoet stil voor een gebed. Bij de laatste statie houdt de paus een toespraak waarin hij refereert aan allerlei belangrijke gebeurtenissen in het afgelopen jaar. De processie is een indrukwekkend gebeuren. Achter de paus sluiten ook veel Romeinen zich bij de processie aan. Ze dragen allemaal een lichtje, en sommigen zelfs een kruis. De Via …

Om nog even in de sprookjesachtige sfeer van het Quartiere Coppedè te kunnen blijven, laat ik jullie vandaag meegenieten van de bijzondere bed&breakfast die hier in Rome even mijn thuis is: B&B Villa Paganini. Maar eerst zal ik jullie vertellen hoe ik hier verzeild raakte… Ik schreef in oktober 2010 al eens over Villa Torlonia, een van de mooiste parken in Rome, ook en vooral door de aanwezigheid van La Casina delle Civette (Het Uilenhuisje), waar ik echt verliefd op werd. Aangezien dit huisje natuurlijk niet te koop komt te staan, neusde ik alvast een beetje rond in de buurt. …

Vandaag een kort verhaal, ter gelegenheid van het vorige week verschenen lentenummer van Kort Verhaal dat helemaal aan Italië is gewijd. Dit Italiaans getinte lentenummer bevat tien Italiaanse en tien Nederlandse verhalen, maar de Nederlandse afdeling wordt nog aangevuld en versterkt met zeer korte verhalen (zkv’s): twaalf van de meester in het genre, A.L. Snijders, en vijftien van ‘tovenaarsleerling’ Joubert Pignon. Dat alles levert maar liefst 160 pagina’s Italiaans leesplezier op, met verhalen van onder anderen Andrea Bajani, Alberto Moravia, Sandro Veronesi en Dacia Maraini aan Italiaanse zijde en Thomas Verbogt, Philip Snijder, L. H. Wiener en A. H. J. …

Hoewel ik jullie vorig jaar op 1 april nog goed in de maling wist te nemen, spreek ik vandaag de zuivere waarheid. Ik weet het, het lijkt een sterk verhaal, maar Pietro Marmo, zilversmid van beroep, heeft echt de allerkleinste moka ter wereld weten te maken, waarmee je het meest straffe kopje espresso kunt zetten. Tijdens de Sigep, de Salone Internazionale di gelateria, pasticceria e panificazione artigianali (oftewel de internationale beurs voor ijssalons, bakkers en banketbakkers) die begin dit jaar in Rimini werd gehouden, werd dit ieniemienie koffiepotje gepresenteerd. Deze mini moka is 19 millimeter hoog en bestaat net als …

De populaire Italiaanse zanger Lucio Dalla overleed 1 maart jongstleden op 68-jarige leeftijd in Zwitserland. De avond voor zijn dood trad hij nog op en leek hij in goede gezondheid, maar na het ontbijt kreeg hij een hartaanval die hij helaas niet overleefde. Lucio Dalla was bij veel Italianen geliefd. De president van Italië, Giorgio Napolitano, reageerde dan ook geschokt op zijn overlijden. ‘Dalla was een sterke en authentieke stem die heeft bijgedragen aan het vernieuwen en bevorderen van het Italiaanse lied in de hele wereld,’ zo zei hij. Lucio Dalla Daar is niets te veel mee gezegd; dat blijkt …

Het valt niet mee De naam van de roos van Umberto Eco te benoemen. Is het een middeleeuwse kroniek, een detective, een ideologische sleutelroman of een allegorie? Wie één oog dichtknijpt en in het boek kijkt als in een ver verwijderde spiegel, zal in elk geval gemakkelijk de monnikskappen en kardinaalsmijters uit de middeleeuwse dagen verwarren met de moderne tekens van macht. De naam van de roos verscheen precies dertig jaar geleden. Het wordt beschouwd als Umberto Eco’s oerwerk; de roman vormde het begin van een subliem schrijverschap. Nu, na drie decennia, vond Eco het tijd om zijn meesterwerk weer …

De grote vraag bij Italiaanse mannen luidt als volgt: zijn ze onder te verdelen in de drie bovengenoemde categorieën of hebben ze stiekem allemaal alle drie de beschrijvingen in zich? Of nemen ze naar gelang de situatie steeds een andere rol aan? Gedragen ze zich op straat als macho’s, in bed als meesterminnaars en als ze je eenmaal hebben veroverd als moederskindjes? Italiaanse mannen zijn wonderlijke mannen, zo constateert ook journaliste Pauline Valkenet nadat ze in Rome is gaan wonen. Ze raakt geïntrigeerd door vrolijk flirtende charmeurs en door ijdeltuiten die uren voor de spiegel staan. Ze gaat uit met …

In nood leert men zijn vrienden kennen, luidt het spreekwoord. Marcus Tullius Cicero kon daarover meepraten: in de nadagen van de Romeinse republiek in de eerste eeuw voor Christus raakte hij in de problemen doordat hij met zowel Caesar als Pompeius bevriend was. Beide heren, ooit goede vrienden, kwamen op voet van (burger)oorlog met elkaar te staan, en Cicero moest kiezen. Na lang aarzelen koos hij verkeerd: Pompeius trok aan het kortste eind en Caesar liet Cicero vervolgens een toontje lager zingen. Cicero trok zich terug uit de actieve politiek en schreef een flink aantal filosofische werken. Een van de …