Je zocht naar: "Italië"

Het is een van de grootste openluchtmusea van Europa, maar bijna niemand kent het: Fiumara d’Arte, aan de noordkust van Sicilië, in de provincie Messina. De moderne kunstwerken, waaronder een heuse piramide en een stenen labyrint, bevolken de heuvels van het platteland aan de voet van de Monti Nebrodi, niet ver van de zee. Het park strekt zich over een lengte van een paar kilometer uit langs de bedding van een vroegere fiumara (een rivier die zich alleen op bepaalde momenten van het jaar vult met water, als de sneeuw in de bergen is gesmolten en zijn weg naar zee zoekt). Het was een idee van Antonio Presti, die hier vijfentwintig jaar lang werkte aan de verwezenlijking van zijn droom. Hij is ook de eigenaar van hotel Atelier sul Mare in Castel di Tusa, dat eigenlijk meer een museum dan een hotel is, zo bijzonder zijn de openbare ruimtes en de kamers. foto: Fondazione Antonio Presti / Fiumara d’Arte Ontdek de kunstwerken van Fiumara d’Arte Fiumara d’Arte strekt zich deels uit...

De Amalfikust en het Sorrentijnse schiereiland staan bekend om de mooie landschappen. Het zal je dan ook niet verbazen dat je er talloze adembenemende wandelingen kunt maken, door ongekend natuurschoon. De routes belonen je met prachtige vergezichten over de zee, het land en de eilanden in de baai van Napels. Iris & Joël van Ontdek Napels trokken de wandelschoenen aan voor een wandeling naar Punta Campanella. Punta Campanella Joël: ‘Punta Campanella is het uiterste puntje van het Sorrentijnse schiereiland. Op dit schiereiland vlak bij Massa Lubrense vind je wandelpaden die soms al eeuwen geleden zijn aangelegd. In de loop der tijd werden sommige van deze paden gebruikt als opritten van huizen, zijn ze zo goed als vergaan of zijn ze juist nog identiek aan het oorspronkelijke wandelpad. We lopen over de Via Minervia, een pad dat nog gedeeltelijk geplaveid is met Romeinse stenen. Wandelend door het gebied komen we schilderachtige uitzichten tegen en wandelen we langs...

Niets heerlijker dan over een van de kleurrijke marktjes in Toscane slenteren om allemaal lekkere dingen in te slaan. We lieten ons dit keer inspireren door de blozende aardbeien die ons vanuit een klein kraampje toelachten. De boer behandelde ze alsof het pasgeboren kindjes waren en liet ons meer dan graag proeven van zijn pasgeplukte oogst. Eenmaal terug bij ons vakantieverblijf bladerden we door de meegenomen juni-editie van delicious. Hierin vertelt Bill Granger over de zomerse smaken van Puglia, met onder andere een recept voor ricottataart met witte chocolade en aardbeien. We hoefden niet lang na te denken: dit recept klonk zo goddelijk, dat was een perfecte bestemming voor de aardbeien! Wat heb je nodig? Voor een taart waar zes tot acht personen ruim van kunnen eten heb je nodig: 100 gram amaretti (Italiaanse amandelkoekjes) | 100 gram Digestive-biscuits | 140 gram boter, gesmolten en iets afgekoeld | 2 blaadjes gelatine | rasp en sap van een halve (biologische) sinaasappel |...

Het laatste Ligurische ontbijt eten we niet aan zee, maar in de oase van rust die zich schuilhoudt in de heuvels vlak achter de mondaine boulevards. Ons laatste logeeradres is een bijzondere plek waar het heerlijk bijkomen is van alle indrukken van onze reis door Piemonte en Ligurië. Hier, tussen de fruit- en olijfbomen en met in de verte nog altijd uitzicht op de zee, laat je letterlijk al je zorgen van je afglijden. Familiehotel met vier sterren Bioresort Il Casale (vier sterren) biedt veel luxe (wellness, spa, beautybehandelingen, massages) maar heeft tegelijkertijd de fijne, ongedwongen sfeer van een familiehotel. Het hotel heeft eigen moestuinen en boomgaarden in de omgeving, waarmee het restaurant heerlijke biologische maaltijden klaarmaakt. We proeven het zelf, als we aan het ontbijtbuffet kleine puntjes afsnijden van de verse crostata en appelcake. Daarna neemt de trotse eigenaar van het hotel ons aan de hand voor een rondleiding door zijn paradijsje: Je vindt Bioresort Il...

We weten bijna zeker dat je het nog nooit geproefd hebt: de chinotto. Dit kleine, geel- of oranjekleurige citrusvruchtje is een van de symbolen van Ligurië in het algemeen, en van de stad Savona in het bijzonder. Sommigen zullen bij het horen van het woord chinotto denken aan een cola-achtig drankje. Dat kan kloppen: vooral in de jaren zestig en zeventig was de drank die werd gemaakt van de chinotto – die inderdaad de kleur, maar zeker niet de smaak van cola heeft – een tijdje mateloos populair over de hele wereld. Een beetje geschiedenis van de chinotto Rond 1500 kwam een avontuurlijke reiziger uit Savona thuis van een reis door China, met in zijn bagage een chinottoboom. Het bleek al snel dat de Ligurische kusten uitermate geschikt waren voor de boom. Sindsdien groeien en bloeien de bomen overal in de regio, maar voornamelijk in de provincie van Savona. Een prachtig gezicht, vooral vanwege de vele vruchten en bloemen die de bomen dragen. Dat plaatje kun je vooral zien in de...

Niet lang nadat de zon de Piemontese heuvels heeft wakker gekust, staan wij alweer verlekkerd naar een etalage vol zoetigheden te kijken. We zijn in Cherasco, een dorpje dat bekend staat om z’n baci – kusjes. De chocoladekunstenaars van Pasticceria Barbero maken hier sinds 1881 hun baci, ambachtelijke chocolaatjes met hazelnoten van pure chocolade en speciaal geselecteerde hazelnoten uit de omgeving, die eerst worden geroosterd en daarna in grove stukken gehakt. Natuurlijk proeven we er eentje, en we zijn meteen verkocht. Omdat er nog meer gegeten gaat worden vandaag houden we het bij één chocolaatje, maar we kunnen het niet laten om een paar zakjes mee te nemen. Kusjes uit Piemonte voor het thuisfront! Zelf baci maken? Het recept van Barbero is geheim, maar laat weinig te raden over. Let op: zorg ervoor dat je ingrediënten van de best mogelijke kwaliteit gebruikt (het liefst natuurlijk uit Piemonte)! Baci di Cherasco – chocolaatjes met hazelnoten Ingrediënten: 300 gram...

Aan de zuidoostkust van Sicilië staat een opmerkelijke ruïne. Het is de voormalige steenfabriek Fornace Penna. De resten van de fabriek zijn terug te vinden op een rotsplateau direct aan zee, ook wel Punta Pisciotto genaamd, niet ver van het vissersdorpje Sampieri. Liefhebbers van de verhalen van commissario Montalbano zullen de fabriek direct herkennen. De ruïnes zijn namelijk meerdere malen gebruikt voor opnames van deze populaire televisieserie, al heet de fabriek dan La Mànnara en is het een oude tonnara, tonijnfabriek. In La forma dell’acqua bijvoorbeeld vinden Saro en Pino, twee straatvegers, hier het lichaam van ingenieur Luparello. Erwin treedt in de voetsporen van de populaire commissaris en brengt een bezoek aan dit industriële monument. Erwin: ‘Het is even goed zoeken om de juiste afslag te vinden vanaf de provinciale weg SP66, maar de navigatie stuurt ons naar het juiste adres, Contrada Pisciotto. Al snel zien we een enorme bakstenen schoorsteen aan de horizon...

Taralli – kleine, ringvormige zoutjes – worden in Puglia in alle soorten en maten gemaakt en gegeten. Willemijn trakteert ons op een recept voor de variant met gedroogde peper, typisch voor Salento, het zuidelijke schiereiland. Daar worden ze steevast gegeten als borrelhapje, vergezeld van een glas rode wijn uit de streek. Het recept voor taralli met peper Je kunt ze natuurlijk ook zelf maken. Hiervoor heb je nodig: 500 gram bloem (liefst griesmeel) | 1 glaasje olijfolie | 1 blokje bakkersgist) | zout | gedroogde chilipeper Meng de bloem met de olijfolie in een kom, houd een klein beetje olijfolie achter. Laat de gist oplossen in een beetje lauw en gezouten water en voeg dit toe aan het mengsel. Maak van het deeg een grote bal en laat het ongeveer een uur in een warme doek rijzen. Kneed het deeg nogmaals met enkele eetlepels olijfolie en de gedroogde gemalen chilipeper, zodat het goed verdeeld wordt. Maak taralli (kleine ringetjes) van het deeg totdat het op is...

In drie woorden weten de dames van Slow Food ons uit de doeken te doen waar de organisatie voor staat: buono, pulito, giusto (lekker, schoon en ‘goed’). We zijn zojuist gearriveerd in de stad Bra en bevinden ons nu op de binnenplaats van Osteria Boccondivino: de plek waar Carlo Petrini in 1986 met een paar vrienden Slow Food bedacht en opzette, als tegenhanger voor het zich steeds sneller verspreidende fenomeen fastfood. Lokale producten, maar ook de bijbehorende, vaak ambachtelijke productiemethoden en de hele plaatselijke cultuur die rondom een bepaalde streekspecialiteit is ontstaan, worden door Slow Food beschermd en soms regelrecht van de ondergang gered. We beginnen met een algemene vraag, die weinig met de missie van Carlo Petrini te maken heeft, maar wel door ieders hoofd zingt: Bra, waar komt die naam vandaan? Het is een afkorting, zo blijkt, van Braita. In het lokale dialect betekent Braita zoveel als ‘landgoed’. Het plaatsje werd ooit gesticht als landgoed van Asti...

Als Piemonte het paradijs is voor foodies, dan zijn de heuvels van de Langhe en Roero in het zuidwesten van de regio de kers op de taart, het neusje van de zalm. Eigenlijk is het in drie woorden samen te vatten waar dit gebied voor staat: vino, tartufo, noccioli – wijn (Barolo, Barbera, Dolcetto, Barbaresco), truffel en hazelnoten. De druiven, de truffels en de noten: ze groeien op de heuvelruggen en in de bosrijke gebieden van de Langhe, zoals de streek gemakshalve wordt genoemd. De wijnstokken, struiken en bomen worden afgewisseld door idyllische dorpjes, kastelen, kerken en abdijen – een sprookjeslandschap om bij weg te dromen, dat in ieder seizoen weer andere kleuren laat zien. Wie alle specialiteiten van de Langhe en Roero wil proeven moet van goeden huize komen: de wereldberoemde, prestigieuze en vooral zeer smakelijke producten en gerechten vliegen er letterlijk om je oren. Eigenlijk zijn ze allemaal de moeite van het proeven waard, maar wie maar een paar dagen heeft, moet...

Koekjes, taarten en andere zoete baksels, dat kun je wel aan Italianen overlaten. In Piemonte komen we steeds één goudbruine, heerlijk geurende taart in het bijzonder tegen: torta di nocciole, oftewel hazelnoottaart. Aan de bomen in Piemonte groeien de beste hazelnoten ter wereld – zo verfijnd van smaak dat ze een keurmerk hebben (IGP, Indicazione Geografica Protetta). Van die hazelnoten wordt van alles gemaakt – van chique bonbons en meringue tot de welbekende potten Nutella. Maar een van de beste creaties is toch de torta die ze van de nocciole maken: elegant, luchtig, eenvoudig en o zo lekker. In Jamie Magazine vinden we toevallig een special over Slow Food in Piemonte, inclusief een recept voor torta di nocciole. Met de verse hazelnoten die we in de koffer mee terugnamen, proberen we het recept meteen uit. Recept torta di nocciole – hazelnoottaart Ingrediënten voor acht tot twaalf personen: 4 eieren | 200 gram donkerbruine basterdsuiker (fijne structuur) | 200 gram...

Ongeveer tien kilometer ten noorden van Catania ligt het dorpje Aci Trezza. Aci Trezza is van oorsprong een kleurrijk vissersdorpje, maar het is vooral bekend omdat er vlak voor de kust een merkwaardige eilandengroep oprijst uit de zee, de Isole dei Ciclopi, de eilanden der eenogigen. Deze rotsblokken zouden volgens het verhaal van de Griekse dichter Homerus door de cycloop Polyphemus in zee zijn gegooid nadat Odysseus hem met een gloeiende speer in zijn oog had gestoken. Razend raapte hij alle rotsblokken die binnen handbereik waren op en gooide ze in zee, in een poging Odysseus’ vlucht te dwarsbomen. In werkelijkheid zijn de rotsformaties ontstaan door een vroege uitbarsting van de vulkaan de Etna, die heeft gezorgd voor unieke basaltstructuren die ook zijn terug te vinden in het pittoreske haventje van Aci Trezza. De eilandengroep wordt gevormd door het eiland Lachea (dat wordt gezien als het Geiteneiland in Odysseus’ avonturen), de eilandjes Pitrudda en Pietra Lunga, de...