Je zocht naar: "Italië"

In Grazia di Dio is ‘een kleine film over la felicità,’ aldus de Pugliese regisseur Edoardo Winspeare. ‘Het is niet alleen een bittere geschiedenis van het huidige Italiaanse zuiden, maar ook en vooral een verhaal van hoop.’ Edoardo Winspeare In Grazia di Dio vertelt het verhaal van een aantal vrouwen in de Salento, in het zuiden van Puglia. Door de aanhoudende economische crisis moeten zij hun kleine textielfabriek sluiten. Om hun schulden te betalen, moeten de vrouwen hun huizen verkopen en verhuizen naar het platteland. Een zware klap en een grote verandering in het leven van de vrouwen. Om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, bewerken ze een eigen stukje grond om voedsel te produceren. Geleidelijk aan ontdekken ze dat deze nieuwe levensstijl ook zo zijn charme heeft. Onverwachte ontmoetingen en de vriendelijke rust van het platteland leren hen opnieuw te vertrouwen op hun eigen kracht. Het plezier in het leven keert terug. Een paar fragmenten uit de film   De...

Venetië is, zeker in het hoogseizoen, een geliefde bestemming voor veel toeristen. Het kan er dan ook enorm druk zijn – als je net als alle anderen de gebaande paden volgt althans. Voor iedereen die de drukte wil vermijden en een beetje van het échte Venetië wil zien, hebben we een mooie route uitgestippeld in de wijk Cannaregio, in het noorden van de ‘vis’ die de plattegrond van Venetië vormt. De wijk Cannaregio is volgens sommigen vernoemd naar het Canal Regio, het ‘koninklijk kanaal’ dat door dit stukje Venetië stroomt. Anderen denken dat de wijk zijn naam dankt aan de vele rietkragen die hier lang geleden groeiden (canna is Italiaans voor riet). In Cannaregio ligt het station van Venetië, Santa Lucia, de oude joodse wijk en het Ca d’Oro, een van de mooiste palazzi van de stad. Ook vind je in Cannaregio de Strada Nuova, een brede winkelstraat die in 1871 werd aangelegd om gemakkelijk van de Rialtobrug naar het station te kunnen wandelen, en de kerk van...

Staan we op een gletsjer? Het lijkt er wellicht wel op, maar deze witte rots bij Realmonte, ten zuidwesten van Agrigento, is gemaakt van marna, een soort witte kalksteen. Weer en wind hebben in de loop der tijd een soort trap in de rots uitgehouwen. Dit schitterende stukje Sicilië heet dan ook de Scala dei Turchi (’trap van de Turken’). De naam zou zijn afgeleid van het verhaal dat de Saraceense piraten, afkomstig uit het huidige Turkije, deze rotsen aan het einde van de middeleeuwen hebben beklommen om aan land te geraken. Ze zouden hun boten in de inhammen hebben verstopt en de Sicilianen zo onaangenaam hebben verrast. De trap zorgt nu bij de meeste bezoekers voor een aangename verrassing. De witte steen steekt prachtig af tegen het blauw van de zee en de hemel. Helaas kun je sinds het voorjaar van 2023 niet meer op de Scala dei Turchi komen; ze zijn afgeschermd vanwege eerdere beschadigingen. Gelukkig bieden de trappen wel nog altijd een prachtige aanblik. Houd je...

Een wandeling door het verlaten Siciliaanse dorpje Poggioreale geeft je het gevoel dat de vroegere bewoners nog over je schouder meekijken. Het lijkt alsof ze net vertrokken zijn, halsoverkop, hun spullen nog in huis of op straat. Zo stuit je op een vergeten schoen, die je nog meer dan de vergane luiken en de ingestorte huizen de kriebels geeft – met recht een spookstad! Helaas is het dorpje vanwege veiligheidsredenen op dit moment niet toegankelijk. Gelukkig bieden de foto’s in dit artikel en het gedicht van Felice Mastroianni, Dal cimitero di Poggioreale, een prachtig alternatief voor wat je niet met eigen ogen meer kan zien: Non ha tombe per me Poggioreale. Hanno pace i miei cari laggiù tra colli onde fraterno ai morti torna d’autunno il vento. Qui dan senso d’angustia loculi sovrapposti e urbana pompa d’arche e di marmi. E il ‘recinto dei grandi’ non mi commuove più che i vostri nomi su scarne croci, antichi montanari, a sommo della piana ove fumano...

Begin jaren zeventig tekende Sophia Loren haar favoriete recepten en herinneringen aan familielunches op. Wat begint als een soort therapie om haar lege uren te vullen, groeit uit tot een van de bekendste kookboeken ter wereld: In cucina con amore. Zoals ze het zelf omschreef in het voorwoord van de eerste druk, in 1971: ‘Met het betreden van het domein van de gastronomie wil ik niet wedijveren met de grote meesters, laat staan hun plaats innemen. Wat ik je hier voorleg is niet een degelijke culinaire verhandeling of een algemeen kookboek. Het is een apart soort boek, waarin dingen staan die ik zelf heel lekker vind en waarin je soms behalve het recept ook een gedachte of persoonlijke herinnering leest.’ In onze boekenkast staat al jarenlang een beduimeld exemplaar van La Lorens kookboek. Eigenlijk te beduimeld en in te slechte staat om vaak ter hand te nemen. Gelukkig heeft uitgeverij Luitingh-Sijthoff nu, ruim veertig jaar na de eerste (Italiaanse) editie, een fijne heruitgave...

‘Hij haastte zich in de richting waar vandaan de anderen vluchtten, recht op het gevaar af en zó geheel zonder angst, dat hij aan zijn secretaris opdroeg alle stadia en vormen van het onheil op te schrijven. Reeds viel er as op de schepen, steeds heter en dichter naarmate zij dichterbij kwamen en al spoedig viel er ook puimsteen en zwarte, halfverkoolde en door het vuur gebarsten stenen, de zee week plotseling terug en de oever werd door rotsblokken van de berg onbegaanbaar (…). Ondertussen lichtten van de Vesuvius op meerdere plaatsen grote brandhaarden en hoge vuurzuilen op, wier stralende lichten in de donkere nacht nog beter uitkwamen.’ Zo luidt een van de eerste getuigenissen van de uitbarsting van de Vesuvius, opgetekend in een brief die Plinius de Jongere schreef aan Tacitus. Plinius vertelt in deze brief over de dood van zijn oom, Plinius de Oude. De Vesuvius, die nu zo vredig lijkt te rusten, barstte op 24 oktober 79 uit – met verwoestende gevolgen voor alles...

Een lekkere pizza valt of staat natuurlijk met het deeg. In het kook- en kijkboek Bloem water gist zout passie wordt het geheim voor goed pizzadeeg onthuld. Voor het maken van dit deeg heb je 1 liter water, 50 tot 55 gram zout, 1 tot 3 gram gist en circa 1,7 kilo bloem nodig. Los het zout op in het water en roer goed door. Strooi ongeveer tien procent van de bloem erbij. Meng het geheel even goed door. Voeg dan de gist toe en meng die er zorgvuldig doorheen. Het is belangrijk dat je nu pas de gist toevoegt. Direct contact tussen gist en zout zou de rijzende werking afbreken. Strooi de rest van de bloem over het mengsel. Meng het geheel met een ronddraaiende beweging van je vuist. Wanneer alle bloem is opgenomen, leg je het deeg op een werkvlak. Blijf kneden door het steeds opnieuw dubbel te vouwen. Let op dat je het deeg niet te veel uitrekt, want dan kan het net ontstane glutennetwerk beschadigd raken. Kneed door totdat het deeg er vettig uitziet, glad is en niet plakkerig aanvoelt....

De Amalfikust kent ontelbaar veel mooie hoekjes, waarbij de ene plek nog magischer lijkt dan de andere. De kustlijn is een aaneenschakeling van betoverende panorama’s, groene terrassen en verstopte strandjes. Amalfi en Positano hebben geen introductie nodig. Hetzelfde geldt inmiddels voor het Fiordo di Furore, een schilderachtige inham in de kust bij de gemeente Furore. Het is een geliefde locatie voor het schieten van een foto. Het is dan ook een plaatje, met het smaragdgroene water waarin de zon flonkerend schittert. Een woedende duivel Furore dankt zijn naam aan de duivel, die volgens de overlevering een bezoek bracht aan dit plaatsje. Hij was totaal niet te spreken over de manier waarop hij door de lokale bevolking werd behandeld. Toen hij vertrok, besloot hij daarom zijn uitwerpselen achter te laten bij de toegang tot het dorp. Toen het tijd was om zijn billen schoon te maken, pakte hij wat gras om de klus te klaren. Hij had echter een pluk brandnetels te pakken, wat een...

We beginnen deze maandag met Magnifico, de derde single van het album PopHoolista van rapper Fedez. Hij zingt hier samen met Francesca Michielin, winnares van XFactor Italia. Het lied gaat over mensen die alleen maar geld en uiterlijk vertoon zoeken in een relatie. De ene persoon droomt van verandering en de ander blijft maar steeds met zichzelf bezig. De dames in de video laten dat mooi zien en dampen af als ze erachter komen dat ze toch niet het middelpunt van alles zijn. Uiteindelijk stapt uit de auto die er steeds achteraan heeft gereden, de echte vriendin van Fedez; da’s dan weer mooi. René Speetjens heeft de songtekst vertaald in het Nederlands. Gaaf hoe het Italiaans eruit komt in rap vorm en mooi hoe de stem van Francesca er doorheen snijdt! E gli anni passano En voorbij gaan de jaren e non ci cambiano, en ze veranderen ons niet, davvero trovi che sia diverso? vind je echt dat ik nu anders ben? guardami in faccia kijk me aan in mijn gezicht i miei occhi parlano...

Niets heerlijkers dan de geur van zelfgebakken crostata in de vroege ochtend. Een stukje van deze fruittaart is ideaal als een luxe ontbijt voor een vrije dag, maar ook heerlijk als tussendoortje of als toetje. Buonissimo! Wil je zelf thuis crostata maken, dan kun je aan de slag met dit recept uit het kookboek Buongusto, van de Italiaanse Antonietta. Antonietta kookt vaak voor de gasten van B&B La Vecchia Scuola in Le Marche, waar de crostata dan ook regelmatig op het menu staat. Met haar recept kom je nu ook thuis al heerlijk in Italiaanse sferen! Wat heb je nodig? Ingrediënten voor één taart (acht personen): 2 eieren | 100 gram suiker | 80 gram zonnebloemolie | 300 gram bloem plus extra om te bestuiven | 8 gram bakpoeder | een halve citroen | 250 gram abrikozenjam (of andere jam naar keuze) | boter om in te vetten Ook heb je een deegroller nodig en een springvorm met een doorsnede van achtentwintig centimeter. Antonietta’s deegrecept is zonder boter, waardoor de taart wat...

Tijdens een bezoek aan Orvieto gaat alle aandacht naar de meer dan indrukwekkende Duomo, de grote trots van deze stad in het zuiden van Umbrië. Je staat met open mond te kijken naar de tot in het kleinste detail versierde deuren en de kleurrijke mozaïeken, waarover dankzij de volop schijnende zon een gouden gloed hangt. Fantastische façade Vooral op de façade is er veel moois te zien. Zo’n twintig kunstenaars hebben een bijdrage geleverd aan de voorgevel zoals die je nu tegemoet schittert. We bekijken de mooiste stukken in detail. Allereerst de bas-reliëfs die zijn gemaakt door Lorenzo Maitani, een kunstenaar die afkomstig was uit Siena. Hij toont zeer tot de verbeelding sprekende scènes van Het Laatste Oordeel, maar daarnaast zie je bijvoorbeeld ook de schepping, met Adam en Eva, maar ook taferelen uit het Nieuwe Testament, van de hand van onder andere Nino en Andrea Pisano. Bewonder ook de rosone, het roosvenster, een werk van Andrea di Cione, die beter bekend is...

Het Piazza IV Novembre is het kloppend hart van Perugia. Bij mooi weer zitten Perugini en toeristen gezellig op de trappen, al lezend of keuvelend, en bij het vallen van de avond wordt er op het plein druk geflaneerd. Saskia en Sylvia van Villa in Umbria laten ons, samen met Patricia Blanquart van Guide in Umbria, kennismaken met de blikvanger op het plein, de Fontana Maggiore. Deze fontein werd in de dertiende eeuw gebouwd. Het was de kroon op het werk aan het aquaduct dat water naar het centrum van Perugia bracht. Naast de fontein, in de grond, zie je nog altijd een groot wit putdeksel, afkomstig van de oude middeleeuwse put. De fontein was een belangrijk prestige-object voor Perugia. De beeldhouwers Nicola en Giovanni Pisano (vader en zoon) kregen maar weinig ruimte voor eigen fantasie. Het bovenste bekken van de fontein is van brons en symboliseert het belang van het water. Het middelste bekken is een ode aan de stad Perugia. Zoek op dit bekken naar het beeld van Augusta...