Je zocht naar: "Italië"

Dit Italiaanse sorbetijs is niet hittebestendig, maar het is wél een ultieme dorstlesser op een warme zomerdag! Voor 4 personen heb je nodig: 250 milliliter koud water | 75 gram kristalsuiker | 4 biologische citroenen Doe de suiker en de fijn geraspte schil van de citroenen in een pan met de helft van het koude water. Roer dit op laag vuur goed door, tot de suiker mooi is opgelost. Dit duurt ongeveer vijf minuten. Zeef de citroensiroop zodat de citroenrasp achterblijft. Meng ongeveer de helft van de rasp weer door het mengsel. Zo is de sorbet perfect op smaak. De overgebleven citroenrasp kun je bewaren (voor bijvoorbeeld ijs of pasta – die heb je in dit recept niet meer nodig). Roer er dan het sap van de citroenen en de rest van het water door (in totaal circa 150 milliliter). Laat het mengsel goed afkoelen en zet het minimaal een half uur in de vriezer. Verwerk het daarna met behulp van een ijsmachine tot het mengsel de structuur van sorbetijs heeft. Zet het sorbetijs ongeveer...

Ciao tutti! Ter ere van onze nét verschenen Special Garda Slow & More nemen we jullie vandaag mee op een fototour langs het Gardameer, met zeventien prachtige plekken aan de oevers van het meer. Divertitevi! Riva del GardaTorboleMalcesineTorri del BenacoGardaBardolino LazisePeschiera del GardaSirmioneDesenzano del GardaMoniga del GardaManerba del Garda SalòGardone Riviera Toscolano MadernoGargnano Limone sul Garda Kleurrijke reisgids voor het Gardameer Nog veel meer prachtige foto’s, verhalen en tips vind je in de Ciao tutti Special Garda Slow & More. In meer dan driehonderdvijftig pagina’s tonen we je de beste, mooiste en bijzonderste plekken aan en rondom het Gardameer. Onmisbaar voor wie vakantie viert aan het Gardameer! Bestel Garda Slow & More Opent in een nieuw tabblad: P.S. De Ciao tutti Special is een digitale uitgave. Na bestelling krijg je zowel op je scherm als in je e-mail een link om de Ciao tutti Special te downloaden in pdf-formaat. Je kunt ‘m vervolgens...

Juli belooft een heerlijke Italiaanse filmmaand te worden. Naast In Grazia di Dio (waarover we deze blog schreven) is ook de  release van La Meglio Gioventù in de bioscoop te zien (waarover je meer leest in deze blog) én schittert vanaf 2 juli Meet me in Venice op het witte doek. Liza (Roberta Petzoldt), een jonge vrouw die haar Italiaanse vader nauwelijks kent, reist naar Venetië om daar eindelijk haar vader te ontmoeten. Sinds de scheiding met Liza’s moeder reist hij de wereld over als muzikant en heeft hij nooit meer contact gezocht. Wanneer Liza in Venetië aankomt, tegelijkertijd blij en zenuwachtig vanwege de ontmoeting, blijkt haar vader heel wat anders in petto te hebben dan een paar dagen Venetië. Hij neemt Liza mee op een muzikale reis langs de route van de Oriënt Express, met Istanbul als eindbestemming. Hoewel de titel anders doet vermoeden, is Venetië niet veel in beeld. Maar de tijd dát de stad in beeld is, is een wervelende tocht over water, met de...

Ciao tutti! Vandaag presenteren we twee nieuwe City Walks in Toscane. Speciaal voor jullie stippelden we een unieke route in beide steden uit, met meer dan alleen de Scheve Toren en het Piazza del Campo. Met onze tips geniet je van het mooiste, lekkerste en beste van Pisa en Siena! [beide City Walks zijn in het voorjaar van 2024 volledig geüpdate] Pisa – stad vol wonderen Pisa is vooral beroemd vanwege de Scheve Toren en vanwege de luchthaven, een populaire bestemming vanuit Nederland en België. Daarnaast heeft deze stad echter nog heel veel meer moois te bieden… Van de kleurrijke muurschildering van Keith Haring tot het Palazzo Blu, van het statige Piazza dei Cavalieri tot de verleidelijke chaos van de markt op het Piazza delle Vettovaglie, Pisa herbergt tal van plekken die de moeite van een bezoekje waard zijn. Het is echt zonde om alleen even een tussenstop te maken voor de beroemde Torre Pendente. Zelfs als je alleen het Campo dei Miracoli zou bezoeken, zul je verrast...

Al sinds haar eerste kookboek, met niet alleen heerlijke recepten maar ook prachtige foto’s en persoonlijke verhalen, zijn we fan van Tessa Kiros. Bijna alle recepten uit haar Italiaanse kookboeken, Ciao bella (met veel Venetiaanse gerechten) en La dolce vita, hebben we wel een keer gemaakt – en sommige zijn inmiddels uitgegroeid tot echte favorieten. Nieuw is Mijn beste recepten – een luxe uitgevoerde verzameling van meer dan honderdvijftig recepten, die Tessa zelf selecteerde uit vijf van haar bestsellers. Er zijn recepten voor brood & ontbijt, voor antipasti, soep, salades, pasta, vis, vlees, groenten, bijgerechten & desserts. De recepten gaan, zoals we van Tessa zijn gewend, vergezeld van prachtige foto’s van de gerechten, sfeerplaatjes en persoonlijke tips. Het boek is echt een lust voor het oog; je blijft erin bladeren en je droomt makkelijk weg bij al die zomerse foto’s… Naar aanleiding van het verschijnen van dit boek spraken we uitgebreid met Tessa Kiros in de...

Griezel mee op de meest macabere plek van Palermo: de Catacombe dei Cappuccini, oftewel de catacomben van de Kapucijners. In deze catacomben liggen en hangen ruim achtduizend min of meer gemummificeerde lichamen en geraamtes. Monniken, edellieden, dokters, professoren en kinderen van rijke families, in hun allermooiste kleding, hebben in de duistere gangen een laatste rustplaats gevonden. Sommigen zijn bijna tot stof vergaan, anderen lijken gisteren pas gestorven te zijn, zo intact is hun lichaam nog. In 1599 besloten de Kapucijner monniken die hier in het klooster woonden dat hun gestorven medebroeders voortaan zouden worden bijgezet in een onderaardse ruimte. Deze catacomben zouden dan ook toegankelijk zijn voor de nabestaanden, zodat deze bij en voor de doden konden bidden. Later werden niet alleen de stoffelijke resten van de kloosterlingen, maar ook de lichamen van overleden weldoeners en hun familieleden gebalsemd en in de catacomben begraven. Geleidelijk aan werden ook...

René Speetjens vertaalt deze maand Un soffio caldo, een ontspannen nummer van de alom bekende Zucchero (muziek) en Francesco Guccini (die verantwoordelijk was voor de tekst). Het lied beschrijft een mooi gevoel: het herboren worden na een donkere tijd, zoals we die allemaal wel eens meemaken. In dit lied vergelijkt Zucchero het met een landschap dat iedere dag opnieuw ontwaakt bij het ochtendgloren, het krijgt langzaam weer kleur mee en de warme adem van de zon.  Dat maakt je rustig en gelukkig – alles lijkt weer nieuw na die donkere tijd (in het lied zijn dat de honden die aan je been bijten). Deze hergeboorte, dit nieuwe seizoen in jezelf, maakt het mogelijk om door te gaan en te blijven dromen… Voor René, die graag in de vroege ochtend door de Italiaanse heuvels fietst, is het begin van de tekst heel  herkenbaar; de ochtendzon die als een lichtshow over de bergen en heuvels schampt  in de vroege ochtend. Bella canzone, bel testo! L’alba ai granai, Het ochtendlicht...

In Grazia di Dio is ‘een kleine film over la felicità,’ aldus de Pugliese regisseur Edoardo Winspeare. ‘Het is niet alleen een bittere geschiedenis van het huidige Italiaanse zuiden, maar ook en vooral een verhaal van hoop.’ Edoardo Winspeare In Grazia di Dio vertelt het verhaal van een aantal vrouwen in de Salento, in het zuiden van Puglia. Door de aanhoudende economische crisis moeten zij hun kleine textielfabriek sluiten. Om hun schulden te betalen, moeten de vrouwen hun huizen verkopen en verhuizen naar het platteland. Een zware klap en een grote verandering in het leven van de vrouwen. Om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, bewerken ze een eigen stukje grond om voedsel te produceren. Geleidelijk aan ontdekken ze dat deze nieuwe levensstijl ook zo zijn charme heeft. Onverwachte ontmoetingen en de vriendelijke rust van het platteland leren hen opnieuw te vertrouwen op hun eigen kracht. Het plezier in het leven keert terug. Een paar fragmenten uit de film   De...

Venetië is, zeker in het hoogseizoen, een geliefde bestemming voor veel toeristen. Het kan er dan ook enorm druk zijn – als je net als alle anderen de gebaande paden volgt althans. Voor iedereen die de drukte wil vermijden en een beetje van het échte Venetië wil zien, hebben we een mooie route uitgestippeld in de wijk Cannaregio, in het noorden van de ‘vis’ die de plattegrond van Venetië vormt. De wijk Cannaregio is volgens sommigen vernoemd naar het Canal Regio, het ‘koninklijk kanaal’ dat door dit stukje Venetië stroomt. Anderen denken dat de wijk zijn naam dankt aan de vele rietkragen die hier lang geleden groeiden (canna is Italiaans voor riet). In Cannaregio ligt het station van Venetië, Santa Lucia, de oude joodse wijk en het Ca d’Oro, een van de mooiste palazzi van de stad. Ook vind je in Cannaregio de Strada Nuova, een brede winkelstraat die in 1871 werd aangelegd om gemakkelijk van de Rialtobrug naar het station te kunnen wandelen, en de kerk van...

Staan we op een gletsjer? Het lijkt er wellicht wel op, maar deze witte rots bij Realmonte, ten zuidwesten van Agrigento, is gemaakt van marna, een soort witte kalksteen. Weer en wind hebben in de loop der tijd een soort trap in de rots uitgehouwen. Dit schitterende stukje Sicilië heet dan ook de Scala dei Turchi (’trap van de Turken’). De naam zou zijn afgeleid van het verhaal dat de Saraceense piraten, afkomstig uit het huidige Turkije, deze rotsen aan het einde van de middeleeuwen hebben beklommen om aan land te geraken. Ze zouden hun boten in de inhammen hebben verstopt en de Sicilianen zo onaangenaam hebben verrast. De trap zorgt nu bij de meeste bezoekers voor een aangename verrassing. De witte steen steekt prachtig af tegen het blauw van de zee en de hemel. Helaas kun je sinds het voorjaar van 2023 niet meer op de Scala dei Turchi komen; ze zijn afgeschermd vanwege eerdere beschadigingen. Gelukkig bieden de trappen wel nog altijd een prachtige aanblik. Houd je...

Een wandeling door het verlaten Siciliaanse dorpje Poggioreale geeft je het gevoel dat de vroegere bewoners nog over je schouder meekijken. Het lijkt alsof ze net vertrokken zijn, halsoverkop, hun spullen nog in huis of op straat. Zo stuit je op een vergeten schoen, die je nog meer dan de vergane luiken en de ingestorte huizen de kriebels geeft – met recht een spookstad! Helaas is het dorpje vanwege veiligheidsredenen op dit moment niet toegankelijk. Gelukkig bieden de foto’s in dit artikel en het gedicht van Felice Mastroianni, Dal cimitero di Poggioreale, een prachtig alternatief voor wat je niet met eigen ogen meer kan zien: Non ha tombe per me Poggioreale. Hanno pace i miei cari laggiù tra colli onde fraterno ai morti torna d’autunno il vento. Qui dan senso d’angustia loculi sovrapposti e urbana pompa d’arche e di marmi. E il ‘recinto dei grandi’ non mi commuove più che i vostri nomi su scarne croci, antichi montanari, a sommo della piana ove fumano...

Begin jaren zeventig tekende Sophia Loren haar favoriete recepten en herinneringen aan familielunches op. Wat begint als een soort therapie om haar lege uren te vullen, groeit uit tot een van de bekendste kookboeken ter wereld: In cucina con amore. Zoals ze het zelf omschreef in het voorwoord van de eerste druk, in 1971: ‘Met het betreden van het domein van de gastronomie wil ik niet wedijveren met de grote meesters, laat staan hun plaats innemen. Wat ik je hier voorleg is niet een degelijke culinaire verhandeling of een algemeen kookboek. Het is een apart soort boek, waarin dingen staan die ik zelf heel lekker vind en waarin je soms behalve het recept ook een gedachte of persoonlijke herinnering leest.’ In onze boekenkast staat al jarenlang een beduimeld exemplaar van La Lorens kookboek. Eigenlijk te beduimeld en in te slechte staat om vaak ter hand te nemen. Gelukkig heeft uitgeverij Luitingh-Sijthoff nu, ruim veertig jaar na de eerste (Italiaanse) editie, een fijne heruitgave...