Je zocht naar: "Italië"

Hij is de koning van de Italiaanse keuken, de tomaat. Vers geplukt, gepeld en ingeblikt, verwerkt tot passata, huisgemaakte saus of concentraat – met tomaat geef je je gerecht een zonnige touch. Tijd voor een kookboek gewijd aan deze blozende vrucht, vonden de Belgische Harry Belmans en Heikki Verdurne. In Italia al pomodoro delen ze zestig recepten met tomaat in de hoofdrol. Als antipasti zijn er bijvoorbeeld crostini met ricotta en geroosterde kerstomaatjes, focaccia met tomaat en olijven (waarvan we hieronder het recept delen) en gefrituurde ravioli met tomatendip. Dan volgen smakelijke soepen: linzen/tomatensoep met pecorino, soep met worst en tortellini, soep met geroosterde paprika en gorgonzola… Bij de primi watertand je onder meer bij risotto met tomaat en rode wijn, pappardelle met spinazie en datterini, rigatoni met pittig gehakt en aubergine en gnocchi met kip, mozzarella en tomatensaus. Pizzaliefhebbers halen hun hart op aan pizza met lardo, datterini en truffel,...

Als de r weer in de maand zit, kijken we niet uit naar boerenkool met rookworst maar naar het Italiaanse comfort food waaraan we ons het liefste warmen: een pan vol risotto. Favoriet zijn risotto met paddenstoelen en risotto met pompoen en venkelworst, maar we proberen ook regelmatig een nieuw risottorecept uit. Dit keer doken we in Risotto Herbekeken, een gloednieuw kookboek met risotto in de hoofdrol. Een grootmoeder als inspiratiebron, een job als bio-ingenieur in de voeding, een passie voor koken, een tweetal jaren bijklussen in de keuken van restaurant Tartufo in Sint-Pieters-Leeuw, een gekke voorliefde voor risotto en een pak vastberadenheid – meer had Frédéric Ravyts niet nodig om een kookboek over risottogerechten te maken. Risotto Herbekeken is een project waaraan Frédéric twee jaar bijna al zijn vrije tijd besteedde. Hij verzamelde ideeën, experimenteerde, kookte, proefde, schreef en fotografeerde om tot slot zestig recepten te bundelen. Als je nu denkt dat zestig...

Na zijn bezoek aan de spookachtige Villa Cesarini wacht Paul een ander filmdecor: het Teatro Comunale Carlo Goldoni. Nadat Paul in 2014 tijdens een bliksembezoek aan Corinaldo meteen verliefd werd op dit kleine theater, nam hij zich meteen voor hier ooit nog eens terug te keren. Paul: ’De eigenaar van de B&B waar we logeerden had ons bezoek aangekondigd bij de Associazione Turistica, het toeristenbureau, zodat we op de afgesproken tijd onder begeleiding naar binnen konden. Het theater ligt midden in het centro storico, het ommuurde centrum van Corinaldo. Aan de buitenkant is het verre van bijzonder, maar binnen bevindt zich een architectonisch wonder dat me ook dit keer weer meteen weet te raken. Het theater is helemaal in hout uitgevoerd. Het heeft de vorm van een hoefijzer. De donkerrode en zachtgele kleuren zorgen voor een mooi contrasterend beeld. Drie halfronde rijen met loges bieden ieder plaats aan vier personen. Op de vierde verdieping bevindt zich nog een (staan)galerij....

De vertalingen van René betroffen tot nu toe steeds canzoni uit de vrij recente Italiaanse pop- en rockmuziek. Maar hoe leuk is het om af en toe ook eens zo’n Italiaanse klassieker uit de vorige eeuw in het zonnetje te zetten? Met I treni a vapore gaan we terug in de tijd – nog niet direct heel ver – maar naar het begin van de jaren negentig. Songwriter Ivano Fossati (Genua, 1951) schreef toen dit legendarische nummer voor zangeres Fiorella Mannoia, maar voerde het zelf ook vele malen uit. Dat maakt dat je bij de vertaling twee bijzondere live uitvoeringen vindt: een troubadour-versie van Ivano en een wat modernere, up tempo-variant van Fiorella (voor de gezongen tekst bij de vertaling is de eerste video van Ivano aangehouden, die van Fiorella verschilt op een paar kleine puntjes). Deze klassieker met poëtisch Italiaans woordenspel nodigt uit tot dromen, tot het vergeten van je pijn door deze langzaam, als een stoomtrein, aan de horizon te laten verdwijnen. Het gaat over niet...

Vanaf 30 november draait er weer een heerlijke Italiaanse film in de bioscopen: Il colore nascosto delle cose, een romantisch drama van Silvio Soldini (die ons eerder al verraste met Pane e tulipani) met in de hoofdrollen Valeria Golino en Adriano Ginnini. Teo heeft een succesvolle carrière in de reclamewereld. Hij heeft een vriendin, een minnares en een boeiend liefdesleven. Op een dag ontmoet hij de aantrekkelijke, getrouwde en blinde Emma, die zich nooit bij haar handicap heeft neergelegd. Tussen de twee bloeit een hevige, maar ogenschijnlijk onmogelijke liefde op, die zorgt voor veel onrust in hun levens. De film beleefde zijn wereldpremière op 8 september, tijdens de Biennale van Venetië, en is vanaf 30 november te zien in de bioscoop. Een klein voorproefje:  

Vanaf ons huidige verblijf in Palermo, in de haven van de stad, kijken we prachtig uit op een van de nieuwste street art-aanwinsten in de stad: het dubbelportret van Giovanni Falcone en Paolo Borsellino. De murales prijkt op de gevel van het Istituto Nautico en is een prachtig portret van de twee onderzoeksrechters die streden tegen de maffia. Het werk van de Siciliaanse street artists Rosk en Loste werd onthuld op 19 juli 2017, precies vijfentwintig jaar na de aanslag in de Via d’Amelio, waarbij Borsellino om het leven kwam. Falcone was twee maanden eerder al door de maffia omgebracht. foto’s: Mike Palazzotto | La Repubblica Palermo Een prachtige plek om even stil te staan bij de woorden van Borsellino: ‘È normale che esiste la paura, in ogni uomo. L’importante è che sia accompagnata dal coraggio. Non bisogna lasciarsi sopraffare dalla paura, altrimenti diventa un ostacolo che impedisce di andare avanti.’ Het is normaal dat iedereen bang is. Het belangrijkste is dat...

Tijdens een bezoek aan een van de markten in Palermo moet je zeker ook proeven van het cibo di strada, street food. Onze favoriet: arancine, gefrituurde risottoballen die hun naam danken aan het feit dat ze ongeveer net zo groot zijn als een sinaasappel. Soms zijn deze arancine gevuld met ragù, soms alleen met mozzarella, soms met erwtjes, ham en bechamelsaus en soms bevatten ze andere bekende of verrassende combinaties van ingrediënten. foto’s: Carola Willemsen Naast deze arancine is er nog veel meer lekkers waar je in Palermo van kunt genieten. We delen de lekkerste tips! Panelle – gefrituurde koekjes van kikkererwten De lekkerste panelle, gefrituurde kikkererwtenkoekjes, eet je in Palermo bij Franco u’ Vastiddaru (Via Vittorio Emanuele 102). Het zaakje oogt niet heel geweldig, maar de smaak van de koekjes maakt dit meer dan goed. Franco heeft van de Palermitanen niet voor niets de bijnaam Re delle Panelle, Koning van de Kikkererwtenkoekjes, gekregen! Ook bij I...

Een bezoek aan Palermo is niet compleet zonder arancini, panelle en crocché (een soort aardappelkroketjes, maar dan zachter van smaak). De allerlekkerste eet je bij I Cuochini (letterlijk: ‘de kokjes’). Dit kleiner dan kleine zaakje zit verstopt in een cortile, binnenplaats, aan de Via Ruggiero Settimo 68. Een gekleurd keramieken bord wijst je het juiste palazzo, en de vriendelijke portier knikt je de juiste kant op. De ruimte binnen wordt bijna helemaal ingenomen door een grote vitrine vol met lekkers: aardappelkroketjes, arancini, pastatimbaaltjes, panzerotti, courgetteflapjes, focaccine con panelle (met de typisch Siciliaanse kikkererwtenkoekjes), hartige taartjes met mozzarella en ansjovis of met spinazie en ricotta… wat een feest! En dat ook nog eens voor nog geen euro per lekkernij! Wij hadden voor nog geen vijf euro een voortreffelijke lunch Sicilian style. Zorg dat je deze ‘kokjes’ tijdens je bezoek aan Palermo niet mist!

Martini is tegenwoordig wellicht de bekendste vermout, maar Punt e Mes van Carpano, een wat bitterder variant, is in Turijn ook alomtegenwoordig – mede dankzij de kunstige reclameposters. In 1786 schonk Benedetto Carpano een bijzondere witte wijn die op smaak was gebracht met meer dan dertig verschillende soorten kruiden. Het recept is geheim, maar waarschijnlijk maken onder meer anijs, kruidnagel, citroenmelisse, kamille, laurier, nootmuskaat, salie, tijm en vanille deel uit van de kruidige creatie. Carpano noemde het drankje vermout, naar de Duitse naam van artemisia (alsem), een van de meest gebruikte kruiden. Het werd bijna meteen dé specialiteit van Turijn en ook beroemde Italianen zoals Cavour en Vittorio Emanuele II zouden er graag van gedronken hebben. Carpano bedacht naast de klassieke vermout ook een wat bitterder variant, met kina, Punt e Mes genaamd. Mede dankzij de uitvinding van Benedetto Carpano is de naam Carpano nog altijd terug te vinden in de cafés van...

Het Steri, oftewel het Palazzo Chiaramonte, ligt aan het Piazza Marina, in hartje Palermo. Hoewel het palazzo nu dienst doet als universiteitsgebouw, had het vroeger een veel luguberder functie: het was het Paleis van Inquisitie. De executies vonden meestal plaats aan de overkant van het palazzo, in de huidige Giardino Garibaldi, maar voor het zover was verbleven de gevangenen in het Steri. De voormalige cellen kun je nog altijd bezoeken. Een indrukwekkende ervaring, mede dankzij de schetsen en teksten die de gevangenen op de muren hebben achtergelaten: In dit palazzo bevindt zich overigens eveneens het schilderij dat de Siciliaanse schilder Renato Guttuso in 1974 maakte van de Vucciria-markt. Je kunt er uren naar kijken en je verliezen in de levendige details!

La Martorana is een van de mooiste kerken van Palermo, al kun je aan de buitenkant nog niet zien wat er binnen allemaal wacht aan pracht en praal. Mozaïekleggers hebben zich hier namelijk helemaal uitgeleefd, net als in de Cappella Palatina en in de kathedraal van Monreale. De kerk werd in de twaalfde eeuw gebouwd, tijdens de heerschappij van koning Rogier II. Officieel heette de kerk eerst Santa Maria dell’Ammiraglio, maar in de volksmond noemde men de kerk al snel La Martorana, naar het naastgelegen klooster. De nonnen van dit klooster waren degenen die ter ere van een bezoek van de bisschop fruit van marsepein maakten, bij gebrek aan echte sinaasappels aan de bomen. Na de eerste sinaasappels werd de traditie van het marsepeinen fruit al snel over het hele eiland verspreid – en nog altijd kom je in alle pasticcerie appeltjes, bananen, perziken en vijgen van marsepein tegen. Maar terug naar de kerk. Eenmaal binnen wacht je namelijk een heus mozaïekspektakel. Laat je ogen...

Italianen serveren op Oudejaarsavond vaak linzen en worst. Beide staan symbool voor voorspoed en geluk. De worst wordt namelijk gezien als een teken van rijkdom voor het komende jaar; de linzen symboliseren de overvloed aan geld waarover je in het nieuwe jaar zal beschikken. Zeker geen slecht idee dus om deze gerechten op Oudejaarsavond te serveren. In het kookboek De verleidelijke Italiaanse keuken een origineel recept voor deze ‘gouden’ combinatie: crème van linzen en worst in bladerdeeg. Wat heb je nodig? Ingrediënten (voor vier personen): 200 gram rode linzen | een halve ui | 1 kleine aardappel | 1 worst | extra vergine olijfolie | 2 liter groentebouillon | 2 eierdooiers | 100 gram bladerdeeg | peper en zout Hoe maak je dit Oudejaarsgerecht? Was de linzen en laat ze drie tot vier uur weken in koud water. Pel de ui en snipper fijn. Schil de aardappel en snijd in stukjes. Verwijder het vel van de worst. Fruit de ui in een pan met olie, voeg de linzen toe, de aardappel, het...