Je zocht naar: "Italië"

Florence, Firenze, de hoofdstad van Toscane, de bakermat van de renaissance… Elk jaar trekken honderdduizenden toeristen van over de hele wereld naar deze stad om de Duomo van Brunelleschi te bewonderen, over de Ponte Vecchio te lopen en de meesterwerken van Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli en Michelangelo op foto of film vast te leggen. Als inleiding op een warme meimaand over Florence en Florentijnse zaken delen we vandaag een fragment uit Klein reismozaïek. Italiaanse impressies van Hella Haasse, dat ze in 1953 tijdens een bezoek aan Italië optekende: ‘Op weg naar Fiesole verdwalen wij in het heuvelland buiten Florence. Een smal pad, telkens gekruist door een beek, kronkelt tussen steenachtige akkers en cipressenbosjes. Magere kippen scharrelen op de berm. Op een muurtje voor een boerenhuis, een vrijwel raamloze steenklomp, zit, in de schaduw van geboomte, een groep vrouwen en kinderen te borduren aan een van die met kloskant en naaldwerk versierde kleden die in de...

Scarperia behoort tot de borghi più belli d’Italia, de mooiste dorpjes van Italië. Het ligt ongeveer dertig kilometer ten noorden van Florence, in het groene landschap van de Mugello. Het dorpje dankt zijn naam aan zijn ligging: aan de voet, alla scarpa, van de Apennijnen. Vroeger vormde het een belangrijke stop langs de Via Bolognese, een handelsroute die je helemaal tot aan Bologna voert. Nog altijd loopt deze weg dwars door het centrum heen. Het kloppend hart van Scarperia is het Piazza dei Vicari, met daaraan onder meer het Palazzo dei Vicari, het voornaamste gebouw van Scarperia. Door verschillende restauraties heeft het nu veel weg van het Palazzo Vecchio in Florence. Wat opvalt, is het grote aantal familiewapens op de gevel. Het zijn de wapens van de vroegere vicari, bestuurders, die sinds 1415 vanuit Scarperia in naam van Florence over de Mugello regeerden. Elke vicario mocht slechts zes maanden in dienst zijn, vandaar dat je zo veel verschillende wapens op de gevel en...

Zeven jaar geleden bracht een grondige zoektocht het atelier van Da Vinci aan het licht. Het bleek zich midden in Florence te bevinden, direct naast het klooster van de Santissima Annunziata. Het idee om onderzoek te doen kwam van kunsthistoricus Alessandro del Meglio, die aan het hoofd stond van het cartografisch archief van het instituut dat naast het voormalige klooster van de Santissima Annunziata was gevestigd. Hij wilde in kaart brengen in hoeverre de ruimtes van zijn kantoor vroeger gebruikt werden en welke functie ze hadden. Dankzij een hint van Vasari Hij wist al wel dat de ruimtes voor 1864 toebehoorden aan het naastgelegen klooster van de Santissima Annunziata, maar de rest was nog in raadselen gehuld. Giorgio Vasari gaf de hint die nodig was om verder onderzoek te doen. Hij had vrij specifiek vermeld dat Leonardo Da Vinci in 1500 zijn intrek had genomen in het genoemde klooster, onder andere om een doek met de heilige Anna en Jezus te schilderen (dat nu in de National...

Vanaf 7 december is Final Portrait te zien in de filmzalen, een kunstwerkje over het laatste portret van de Italiaanse kunstenaar Alberto Giacometti. Je volgt de totstandkoming van dit final portrait, dat wordt vastgelegd door regisseur Stanley Tucci (bekend van Big Night & Blind Date). Je stapt in de bijzondere wereld van de vierenzestig jaar oude Alberto Giacometti (vertolkt door Geoffrey Rush, die we kennen van The King’s Speech), die in 1964 in Parijs verblijft. Na de opening van een aan zijn werk gewijde tentoonstelling, begint hij aan een portret van zijn Amerikaanse vriend, de bekende schrijver en kunstcriticus James Lord (gespeeld door Armie Hammer, die ook een briljante rol had in Nocturnal Animals). Zijn belofte dat het schilderen van het portret maar een paar uur in beslag zou nemen, kan hij echter niet waarmaken. De paar uur worden al snel een paar dagen. James moet zijn vlucht verzetten, maar krijgt als tegenprestatie een uniek inkijkje in het leven van zijn vriend....

Hij is de koning van de Italiaanse keuken, de tomaat. Vers geplukt, gepeld en ingeblikt, verwerkt tot passata, huisgemaakte saus of concentraat – met tomaat geef je je gerecht een zonnige touch. Tijd voor een kookboek gewijd aan deze blozende vrucht, vonden de Belgische Harry Belmans en Heikki Verdurne. In Italia al pomodoro delen ze zestig recepten met tomaat in de hoofdrol. Als antipasti zijn er bijvoorbeeld crostini met ricotta en geroosterde kerstomaatjes, focaccia met tomaat en olijven (waarvan we hieronder het recept delen) en gefrituurde ravioli met tomatendip. Dan volgen smakelijke soepen: linzen/tomatensoep met pecorino, soep met worst en tortellini, soep met geroosterde paprika en gorgonzola… Bij de primi watertand je onder meer bij risotto met tomaat en rode wijn, pappardelle met spinazie en datterini, rigatoni met pittig gehakt en aubergine en gnocchi met kip, mozzarella en tomatensaus. Pizzaliefhebbers halen hun hart op aan pizza met lardo, datterini en truffel,...

Als de r weer in de maand zit, kijken we niet uit naar boerenkool met rookworst maar naar het Italiaanse comfort food waaraan we ons het liefste warmen: een pan vol risotto. Favoriet zijn risotto met paddenstoelen en risotto met pompoen en venkelworst, maar we proberen ook regelmatig een nieuw risottorecept uit. Dit keer doken we in Risotto Herbekeken, een gloednieuw kookboek met risotto in de hoofdrol. Een grootmoeder als inspiratiebron, een job als bio-ingenieur in de voeding, een passie voor koken, een tweetal jaren bijklussen in de keuken van restaurant Tartufo in Sint-Pieters-Leeuw, een gekke voorliefde voor risotto en een pak vastberadenheid – meer had Frédéric Ravyts niet nodig om een kookboek over risottogerechten te maken. Risotto Herbekeken is een project waaraan Frédéric twee jaar bijna al zijn vrije tijd besteedde. Hij verzamelde ideeën, experimenteerde, kookte, proefde, schreef en fotografeerde om tot slot zestig recepten te bundelen. Als je nu denkt dat zestig...

Na zijn bezoek aan de spookachtige Villa Cesarini wacht Paul een ander filmdecor: het Teatro Comunale Carlo Goldoni. Nadat Paul in 2014 tijdens een bliksembezoek aan Corinaldo meteen verliefd werd op dit kleine theater, nam hij zich meteen voor hier ooit nog eens terug te keren. Paul: ’De eigenaar van de B&B waar we logeerden had ons bezoek aangekondigd bij de Associazione Turistica, het toeristenbureau, zodat we op de afgesproken tijd onder begeleiding naar binnen konden. Het theater ligt midden in het centro storico, het ommuurde centrum van Corinaldo. Aan de buitenkant is het verre van bijzonder, maar binnen bevindt zich een architectonisch wonder dat me ook dit keer weer meteen weet te raken. Het theater is helemaal in hout uitgevoerd. Het heeft de vorm van een hoefijzer. De donkerrode en zachtgele kleuren zorgen voor een mooi contrasterend beeld. Drie halfronde rijen met loges bieden ieder plaats aan vier personen. Op de vierde verdieping bevindt zich nog een (staan)galerij....

De vertalingen van René betroffen tot nu toe steeds canzoni uit de vrij recente Italiaanse pop- en rockmuziek. Maar hoe leuk is het om af en toe ook eens zo’n Italiaanse klassieker uit de vorige eeuw in het zonnetje te zetten? Met I treni a vapore gaan we terug in de tijd – nog niet direct heel ver – maar naar het begin van de jaren negentig. Songwriter Ivano Fossati (Genua, 1951) schreef toen dit legendarische nummer voor zangeres Fiorella Mannoia, maar voerde het zelf ook vele malen uit. Dat maakt dat je bij de vertaling twee bijzondere live uitvoeringen vindt: een troubadour-versie van Ivano en een wat modernere, up tempo-variant van Fiorella (voor de gezongen tekst bij de vertaling is de eerste video van Ivano aangehouden, die van Fiorella verschilt op een paar kleine puntjes). Deze klassieker met poëtisch Italiaans woordenspel nodigt uit tot dromen, tot het vergeten van je pijn door deze langzaam, als een stoomtrein, aan de horizon te laten verdwijnen. Het gaat over niet...

Vanaf 30 november draait er weer een heerlijke Italiaanse film in de bioscopen: Il colore nascosto delle cose, een romantisch drama van Silvio Soldini (die ons eerder al verraste met Pane e tulipani) met in de hoofdrollen Valeria Golino en Adriano Ginnini. Teo heeft een succesvolle carrière in de reclamewereld. Hij heeft een vriendin, een minnares en een boeiend liefdesleven. Op een dag ontmoet hij de aantrekkelijke, getrouwde en blinde Emma, die zich nooit bij haar handicap heeft neergelegd. Tussen de twee bloeit een hevige, maar ogenschijnlijk onmogelijke liefde op, die zorgt voor veel onrust in hun levens. De film beleefde zijn wereldpremière op 8 september, tijdens de Biennale van Venetië, en is vanaf 30 november te zien in de bioscoop. Een klein voorproefje:  

Vanaf ons huidige verblijf in Palermo, in de haven van de stad, kijken we prachtig uit op een van de nieuwste street art-aanwinsten in de stad: het dubbelportret van Giovanni Falcone en Paolo Borsellino. De murales prijkt op de gevel van het Istituto Nautico en is een prachtig portret van de twee onderzoeksrechters die streden tegen de maffia. Het werk van de Siciliaanse street artists Rosk en Loste werd onthuld op 19 juli 2017, precies vijfentwintig jaar na de aanslag in de Via d’Amelio, waarbij Borsellino om het leven kwam. Falcone was twee maanden eerder al door de maffia omgebracht. foto’s: Mike Palazzotto | La Repubblica Palermo Een prachtige plek om even stil te staan bij de woorden van Borsellino: ‘È normale che esiste la paura, in ogni uomo. L’importante è che sia accompagnata dal coraggio. Non bisogna lasciarsi sopraffare dalla paura, altrimenti diventa un ostacolo che impedisce di andare avanti.’ Het is normaal dat iedereen bang is. Het belangrijkste is dat...

Tijdens een bezoek aan een van de markten in Palermo moet je zeker ook proeven van het cibo di strada, street food. Onze favoriet: arancine, gefrituurde risottoballen die hun naam danken aan het feit dat ze ongeveer net zo groot zijn als een sinaasappel. Soms zijn deze arancine gevuld met ragù, soms alleen met mozzarella, soms met erwtjes, ham en bechamelsaus en soms bevatten ze andere bekende of verrassende combinaties van ingrediënten. foto’s: Carola Willemsen Naast deze arancine is er nog veel meer lekkers waar je in Palermo van kunt genieten. We delen de lekkerste tips! Panelle – gefrituurde koekjes van kikkererwten De lekkerste panelle, gefrituurde kikkererwtenkoekjes, eet je in Palermo bij Franco u’ Vastiddaru (Via Vittorio Emanuele 102). Het zaakje oogt niet heel geweldig, maar de smaak van de koekjes maakt dit meer dan goed. Franco heeft van de Palermitanen niet voor niets de bijnaam Re delle Panelle, Koning van de Kikkererwtenkoekjes, gekregen! Ook bij I...

Een bezoek aan Palermo is niet compleet zonder arancini, panelle en crocché (een soort aardappelkroketjes, maar dan zachter van smaak). De allerlekkerste eet je bij I Cuochini (letterlijk: ‘de kokjes’). Dit kleiner dan kleine zaakje zit verstopt in een cortile, binnenplaats, aan de Via Ruggiero Settimo 68. Een gekleurd keramieken bord wijst je het juiste palazzo, en de vriendelijke portier knikt je de juiste kant op. De ruimte binnen wordt bijna helemaal ingenomen door een grote vitrine vol met lekkers: aardappelkroketjes, arancini, pastatimbaaltjes, panzerotti, courgetteflapjes, focaccine con panelle (met de typisch Siciliaanse kikkererwtenkoekjes), hartige taartjes met mozzarella en ansjovis of met spinazie en ricotta… wat een feest! En dat ook nog eens voor nog geen euro per lekkernij! Wij hadden voor nog geen vijf euro een voortreffelijke lunch Sicilian style. Zorg dat je deze ‘kokjes’ tijdens je bezoek aan Palermo niet mist!