Je zocht naar: "Italië"

Shoppen staat voor de meeste mensen die naar Milaan komen op nummer één van hun to do-lijst. En lekker eten natuurlijk. Maar waarom zou je die twee niet combineren? Inge, die in Milaan fijne tours met een verhaal organiseert, vertelt je waar je dit het beste kunt doen. Inge: ‘Mijn passie voor de rol van eten in het publieke domein begon in 2008, toen ik voor mijn studie architectuur een publiek gebouw moest ontwerpen. Ik besloot een markthal te maken. Eén waar je niet alleen verse producten koopt, maar waar je ook lekker kunt eten, workshops kunt volgen en zelf groenten kunt verbouwen. Een markthal die vandaag de dag misschien niet meer zo ongewoon is, maar tien jaar geleden een utopie leek. Voordat ik naar Italië verhuisde, had ik de wens in Milaan vaker een markt te bezoeken dan in Nederland. Toen ik erachter kwam dat elke quartiere hier minstens één keer per week een versmarkt heeft, bleek dat ook nog eens geen probleem te zijn. Welkom gezond leven! Een bezoek aan een...

Giovinazzo is een klein plaatsje net ten noorden van Bari, met een gemoedelijke ongedwongen sfeer. We delen onze favoriete plekken in dit havenstadje in Puglia! Cappuccino aan het Piazza Vittorio Emanuele II Giovinazzo is een plek waar je het Italiaanse leven heerlijk kunt ervaren. Je start je bezoek aan het stadje het beste zoals een echte Italiaan de dag begint: drink een heerlijke cappuccino en eet er een cornetto bij. Je kunt dit doen op talloze plekken in Giovinazzo, maar we gaan het liefste naar Manuelito Bar. Bijna het hele jaar door kun je hier heerlijk op het terras zitten met uitzicht op het piazza en de San Domenico. Ook Ragno d’Oro Caffè is een fijne plek aan het plein. Piazza Vittorio Emanuele II is dé plek in Giovinazzo waar iedereen samenkomt, een caffè drinkt, een ijsje eet, rondloopt en in de zon zit. Midden op het plein vind je de prachtige Fontana dei Tritoni. Ook het nachtleven van Giovinazzo speelt zich hier af. In de zomer is het een drukte van belang....

In de tijd dat half Nederland nog op een solex rondreed, besloot de Italiaanse vliegtuigbouwer Piaggio een productielijn voor scooters op te zetten. De eerste Vespa’s vlogen de fabriek uit en inmiddels behoort deze tweewieler net zo tot de Italiaanse cultuur als cappuccino en spaghetti. Wil je een echt Italiaanse ervaring opdoen, dan huur je een Vespa en manoeuvreer je je een weg door het verkeer. Enige voorzichtigheid is wel geboden, want het kan druk zijn – met name in de grotere steden – en de Vespa pittig. Wél een Vespa-ervaring maar geen klamme handjes? Kies er dan net als Ciao tutti’s Tim voor om een Vespa mét ervaren chauffeur te regelen en spring achterop om onbezorgd te genieten van de omgeving. Tim: ‘Na de Vespa-avonturen van Saskia en Willemijn ben ik dit keer de gelukkige die Rome per scooter mag verkennen. Bij The Beehive, het luxe hostel waar we ook dit jaar van winters Rome mogen proeven, staat een hele verzameling Vespa’s met berijder op mij en een aantal...

Florence, Firenze, de hoofdstad van Toscane, de bakermat van de renaissance… Elk jaar trekken honderdduizenden toeristen van over de hele wereld naar deze stad om de Duomo van Brunelleschi te bewonderen, over de Ponte Vecchio te lopen en de meesterwerken van Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli en Michelangelo op foto of film vast te leggen. Als inleiding op een warme meimaand over Florence en Florentijnse zaken delen we vandaag een fragment uit Klein reismozaïek. Italiaanse impressies van Hella Haasse, dat ze in 1953 tijdens een bezoek aan Italië optekende: ‘Op weg naar Fiesole verdwalen wij in het heuvelland buiten Florence. Een smal pad, telkens gekruist door een beek, kronkelt tussen steenachtige akkers en cipressenbosjes. Magere kippen scharrelen op de berm. Op een muurtje voor een boerenhuis, een vrijwel raamloze steenklomp, zit, in de schaduw van geboomte, een groep vrouwen en kinderen te borduren aan een van die met kloskant en naaldwerk versierde kleden die in de...

Scarperia behoort tot de borghi più belli d’Italia, de mooiste dorpjes van Italië. Het ligt ongeveer dertig kilometer ten noorden van Florence, in het groene landschap van de Mugello. Het dorpje dankt zijn naam aan zijn ligging: aan de voet, alla scarpa, van de Apennijnen. Vroeger vormde het een belangrijke stop langs de Via Bolognese, een handelsroute die je helemaal tot aan Bologna voert. Nog altijd loopt deze weg dwars door het centrum heen. Het kloppend hart van Scarperia is het Piazza dei Vicari, met daaraan onder meer het Palazzo dei Vicari, het voornaamste gebouw van Scarperia. Door verschillende restauraties heeft het nu veel weg van het Palazzo Vecchio in Florence. Wat opvalt, is het grote aantal familiewapens op de gevel. Het zijn de wapens van de vroegere vicari, bestuurders, die sinds 1415 vanuit Scarperia in naam van Florence over de Mugello regeerden. Elke vicario mocht slechts zes maanden in dienst zijn, vandaar dat je zo veel verschillende wapens op de gevel en...

Zeven jaar geleden bracht een grondige zoektocht het atelier van Da Vinci aan het licht. Het bleek zich midden in Florence te bevinden, direct naast het klooster van de Santissima Annunziata. Het idee om onderzoek te doen kwam van kunsthistoricus Alessandro del Meglio, die aan het hoofd stond van het cartografisch archief van het instituut dat naast het voormalige klooster van de Santissima Annunziata was gevestigd. Hij wilde in kaart brengen in hoeverre de ruimtes van zijn kantoor vroeger gebruikt werden en welke functie ze hadden. Dankzij een hint van Vasari Hij wist al wel dat de ruimtes voor 1864 toebehoorden aan het naastgelegen klooster van de Santissima Annunziata, maar de rest was nog in raadselen gehuld. Giorgio Vasari gaf de hint die nodig was om verder onderzoek te doen. Hij had vrij specifiek vermeld dat Leonardo Da Vinci in 1500 zijn intrek had genomen in het genoemde klooster, onder andere om een doek met de heilige Anna en Jezus te schilderen (dat nu in de National...

Vanaf 7 december is Final Portrait te zien in de filmzalen, een kunstwerkje over het laatste portret van de Italiaanse kunstenaar Alberto Giacometti. Je volgt de totstandkoming van dit final portrait, dat wordt vastgelegd door regisseur Stanley Tucci (bekend van Big Night & Blind Date). Je stapt in de bijzondere wereld van de vierenzestig jaar oude Alberto Giacometti (vertolkt door Geoffrey Rush, die we kennen van The King’s Speech), die in 1964 in Parijs verblijft. Na de opening van een aan zijn werk gewijde tentoonstelling, begint hij aan een portret van zijn Amerikaanse vriend, de bekende schrijver en kunstcriticus James Lord (gespeeld door Armie Hammer, die ook een briljante rol had in Nocturnal Animals). Zijn belofte dat het schilderen van het portret maar een paar uur in beslag zou nemen, kan hij echter niet waarmaken. De paar uur worden al snel een paar dagen. James moet zijn vlucht verzetten, maar krijgt als tegenprestatie een uniek inkijkje in het leven van zijn vriend....

Hij is de koning van de Italiaanse keuken, de tomaat. Vers geplukt, gepeld en ingeblikt, verwerkt tot passata, huisgemaakte saus of concentraat – met tomaat geef je je gerecht een zonnige touch. Tijd voor een kookboek gewijd aan deze blozende vrucht, vonden de Belgische Harry Belmans en Heikki Verdurne. In Italia al pomodoro delen ze zestig recepten met tomaat in de hoofdrol. Als antipasti zijn er bijvoorbeeld crostini met ricotta en geroosterde kerstomaatjes, focaccia met tomaat en olijven (waarvan we hieronder het recept delen) en gefrituurde ravioli met tomatendip. Dan volgen smakelijke soepen: linzen/tomatensoep met pecorino, soep met worst en tortellini, soep met geroosterde paprika en gorgonzola… Bij de primi watertand je onder meer bij risotto met tomaat en rode wijn, pappardelle met spinazie en datterini, rigatoni met pittig gehakt en aubergine en gnocchi met kip, mozzarella en tomatensaus. Pizzaliefhebbers halen hun hart op aan pizza met lardo, datterini en truffel,...

Als de r weer in de maand zit, kijken we niet uit naar boerenkool met rookworst maar naar het Italiaanse comfort food waaraan we ons het liefste warmen: een pan vol risotto. Favoriet zijn risotto met paddenstoelen en risotto met pompoen en venkelworst, maar we proberen ook regelmatig een nieuw risottorecept uit. Dit keer doken we in Risotto Herbekeken, een gloednieuw kookboek met risotto in de hoofdrol. Een grootmoeder als inspiratiebron, een job als bio-ingenieur in de voeding, een passie voor koken, een tweetal jaren bijklussen in de keuken van restaurant Tartufo in Sint-Pieters-Leeuw, een gekke voorliefde voor risotto en een pak vastberadenheid – meer had Frédéric Ravyts niet nodig om een kookboek over risottogerechten te maken. Risotto Herbekeken is een project waaraan Frédéric twee jaar bijna al zijn vrije tijd besteedde. Hij verzamelde ideeën, experimenteerde, kookte, proefde, schreef en fotografeerde om tot slot zestig recepten te bundelen. Als je nu denkt dat zestig...

Na zijn bezoek aan de spookachtige Villa Cesarini wacht Paul een ander filmdecor: het Teatro Comunale Carlo Goldoni. Nadat Paul in 2014 tijdens een bliksembezoek aan Corinaldo meteen verliefd werd op dit kleine theater, nam hij zich meteen voor hier ooit nog eens terug te keren. Paul: ’De eigenaar van de B&B waar we logeerden had ons bezoek aangekondigd bij de Associazione Turistica, het toeristenbureau, zodat we op de afgesproken tijd onder begeleiding naar binnen konden. Het theater ligt midden in het centro storico, het ommuurde centrum van Corinaldo. Aan de buitenkant is het verre van bijzonder, maar binnen bevindt zich een architectonisch wonder dat me ook dit keer weer meteen weet te raken. Het theater is helemaal in hout uitgevoerd. Het heeft de vorm van een hoefijzer. De donkerrode en zachtgele kleuren zorgen voor een mooi contrasterend beeld. Drie halfronde rijen met loges bieden ieder plaats aan vier personen. Op de vierde verdieping bevindt zich nog een (staan)galerij....

De vertalingen van René betroffen tot nu toe steeds canzoni uit de vrij recente Italiaanse pop- en rockmuziek. Maar hoe leuk is het om af en toe ook eens zo’n Italiaanse klassieker uit de vorige eeuw in het zonnetje te zetten? Met I treni a vapore gaan we terug in de tijd – nog niet direct heel ver – maar naar het begin van de jaren negentig. Songwriter Ivano Fossati (Genua, 1951) schreef toen dit legendarische nummer voor zangeres Fiorella Mannoia, maar voerde het zelf ook vele malen uit. Dat maakt dat je bij de vertaling twee bijzondere live uitvoeringen vindt: een troubadour-versie van Ivano en een wat modernere, up tempo-variant van Fiorella (voor de gezongen tekst bij de vertaling is de eerste video van Ivano aangehouden, die van Fiorella verschilt op een paar kleine puntjes). Deze klassieker met poëtisch Italiaans woordenspel nodigt uit tot dromen, tot het vergeten van je pijn door deze langzaam, als een stoomtrein, aan de horizon te laten verdwijnen. Het gaat over niet...

Vanaf 30 november draait er weer een heerlijke Italiaanse film in de bioscopen: Il colore nascosto delle cose, een romantisch drama van Silvio Soldini (die ons eerder al verraste met Pane e tulipani) met in de hoofdrollen Valeria Golino en Adriano Ginnini. Teo heeft een succesvolle carrière in de reclamewereld. Hij heeft een vriendin, een minnares en een boeiend liefdesleven. Op een dag ontmoet hij de aantrekkelijke, getrouwde en blinde Emma, die zich nooit bij haar handicap heeft neergelegd. Tussen de twee bloeit een hevige, maar ogenschijnlijk onmogelijke liefde op, die zorgt voor veel onrust in hun levens. De film beleefde zijn wereldpremière op 8 september, tijdens de Biennale van Venetië, en is vanaf 30 november te zien in de bioscoop. Een klein voorproefje: