Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Bij de Dolomieten denk je direct aan ruige en steile rotspartijen die hoog boven het groene berglandschap uitsteken. De bergketen, die sinds 2009 op de Werelderfgoedlijst van Unesco prijkt, is voor velen het mooiste berggebied van Europa.
De misschien wel bekendste pieken zijn die van de Tre Cime di Lavaredo (of de Drei Zinnen). Erwin neemt je mee op een wandeling rond deze indrukwekkende rotsformatie op de grens van de regio’s Trentino-Alto Adige en Veneto.
Erwin: ‘Het is nog vroeg als ik vertrek naar de Tre Cime di Lavaredo (of de Drei Zinnen, zoals de bergformatie in het Duits heet). Mijn bestemming is Rifugio Auronzo, aan de zuidkant van de berg net onder de indrukwekkende rotspieken, waar de parkeerplaats is.
Onderweg vang ik al de eerste blik op van de toppen van de Tre Cime di Lavaredo, maar ze zijn nog ver weg. Eenmaal onder aan de berg moet ik eerst een toegangskaartje aanschaffen om toegang te krijgen tot de weg naar de top van de berg.
De wandelingen rond de Tre Cime di Lavaredo zijn erg populair. Ze zijn namelijk relatief eenvoudig, zonder al te veel hoogteverschillen. Het is dan ook raadzaam om vroeg op de dag te arriveren om zo de grote drukte te vermijden. Het komt maar wat vaak voor dat er flinke files zijn bij de toegangspoort, maar ’s ochtends vroeg is het nog rustig.
Als ik mijn entreebewijs op zak heb, rijd ik verder omhoog richting Rifugio Auronzo. De weg slingert als een grijs lint door de groene omgeving, die langzaam verandert in een rotslandschap als ik boven de boomgrens rijd.
Na iedere haarspeldbocht is het uitzicht nog adembenemender. Eenmaal boven aangekomen is de parkeerplaats op 2330 meter hoogte boven zeeniveau het eindpunt. Het lijkt wel of ik op het dak van de wereld ben aangekomen.
De wandeling die ik ga maken, gaat helemaal rond de Tre Cime di Lavaredo en is ongeveer zeven kilometer lang. Ik kies ervoor om de wandeling met de klok mee te lopen. Het grote voordeel is dat je het gros van de wandelaars direct achter je laat omdat zij alleen naar het beroemde uitzichtpunt Forcella Lavaredo lopen, dat het snelst tegen de klok in te bereiken is.
Aan het einde van de parkeerplaats start het wandelpad 105, dat me naar de berghut Malga Grava Longa (Long Olbe) brengt. De route is duidelijk aangegeven met behulp van wegwijzers en markeringen op de rotsen.
Het eerste deel van de route is nagenoeg vlak en goed begaanbaar, met weidse uitzichten op het indrukwekkende landschap met onder meer de Monte Cristallo en de Cima Cadin di Santo Lucano.
Na een klein half uur kom ik op de kruising bij Forcella del Col de Mezzo. Ik houd hier rechts aan en blijf wandelroute 105 volgen. De kruising is exact de grens tussen de regio’s Trentino-Alto Adige en Veneto.
Vanaf hier gaat het wandelpad licht naar beneden en heb ik een prachtig uitzicht op de Torre dei Scarperi in de verte. Nadat het wandelpad weer iets omhoog loopt, komt het moment dat ik voor het eerst een blik kan werpen op een van de meest indrukwekkende rotsformaties van Europa: de Tre Cime di Lavaredo.
Vanaf hier loopt het wandelpad kronkelend naar beneden. Ook al is het hoogzomer; de natuur is hier nog volop in het voorjaar. De bloemen die in bloei staan zijn schitterend: gentiaan, Europese trollius, gewone alpenroos en muurzeepkruid zijn zo maar een aantal van de fleurige verschijningen op de bergflank.
Net na een bocht in het pad kom ik bij het eerste van de drie kleine meertjes aan de voet van de Tre Cime di Lavaredo. Het water is turquoise van kleur en helder. De rotspieken met de laatste sneeuwresten weerspiegelen zich in het meer.
Vanaf hier is het nog een klein stukje lopen naar de berghut waar ik ga lunchen. Een perfect moment dus om even te rusten en te genieten van het adembenemende uitzicht.
De berghut Malga Grava Longa is een groot deel van het jaar compleet afgesloten van de buitenwereld. Alleen in de zomermaanden, als de sneeuw is gesmolten, is de berghut geopend.
De lokale producten worden bijna allemaal lopend naar de hut gebracht; alleen echt zware spullen komen per helikopter. Er is geen internet en bellen met een mobiele telefoon is ook een uitdaging, door het beperkte bereik.
Omdat er geen internet is, is het overigens belangrijk om contant geld op zak te hebben, want pinnen is hier niet mogelijk.
Als ik op het terras heb plaatsgenomen, bestel ik een heerlijk glas witte wijn met een tagliere misto. Het mineraalwater dat geserveerd wordt, is afkomstig uit het beekje dat voor de berghut langs loopt. Puur natuur dus!
De verse lokale producten smaken heerlijk en geven voldoende energie voor het vervolg van de wandeling.
Via het beekje loop ik stroomopwaarts naar de andere twee bergmeertjes. Vanaf hier is het uitzicht op de reusachtige rotspartijen fantastisch. De hoogste piek van de Tre Cime di Lavaredo is wel 2999 meter!
Wanneer ik terug ben op het wandelpad, splitst het pad zich in twee richtingen. Ik houd rechts aan richting Forcella Lavaredo, hét uitkijkpunt van de Tre Cime di Lavaredo. Het andere pad gaat richting Rifugio A. Locatelli/S.Innerkofler.
Na een mooie route aan de voet van de Tre Cime di Lavaredo kom ik na een stukje klimmen bij het uitzichtpunt dat ook weer de grens is van de regio’s Trentino-Alto Adige en Veneto. Vanaf hier zijn de rotsformaties zo mogelijk nog indrukwekkender en spectaculairder.
Ik besluit nog een stukje de Monte Paterno op te lopen, om een nog beter beeld te krijgen van de ruige Dolomieten. Dit was in de Eerste Wereldoorlog een felbevochten berg en er zijn nog steeds vele tunnels te volgen die werden gebruikt tijdens de fel oplaaiende strijd.
Eenmaal terug bij Forcella Lavaredo start de afdaling naar Rifugio Lavaredo, dat nu nog maar een stipje is in het berglandschap, via wandelpad 101. Dit is een ideale plek om weer even een rustpauze te nemen en te genieten van een heerlijk stuk Sachertorte en een caffè.
Op wandelpad 101 is het een stuk drukker dan op het voorgaande deel van de route. Het is nagenoeg vlak en breed, hetgeen ervoor zorgt dat de meeste wandelaars dit pad kiezen om naar Forcella Lavaredo te lopen.
Onderweg kom ik nog een kleine kapel tegen, de Cappella degli Alpini, vanwaar je een werkelijk fantastisch uitzicht hebt op de berggroep Cadini di Misurina, met steile pieken tot ruim 2800 meter hoogte.
Vanaf de kapel is ook het eindpunt in zicht. Eenmaal aangekomen bij Rifugio Auronzo geniet ik in alle rust nog even van het adembenemende panorama over de zuidelijke Dolomieten.
Als ik met de auto naar beneden ben gereden, stop ik nog even bij het Lago d’Antorno. Dit meer biedt een mooi uitzicht op de zuidelijke flanken van de Tre Cime di Lavaredo. Hier geniet ik nog even in alle rust na van de prachtige wandeling rond de rotspartij waar ik nu naar zit te kijken.
Praktische informatie
De tolweg naar Rifugio Auronzo is niet het gehele jaar geopend. Dit hangt erg af van de hoeveelheid sneeuw die op de route aanwezig is. Zo is de weg dit jaar pas op 20 juni opengegaan. De tol in 2021 bedraagt € 30,- per auto. Voor de actuele situatie kun je het beste de website van de gemeente Auronzo raadplegen.
Dank je wel voor deze mooie beschrijving! Op de foto’s ziet de route eruit als goed te doen (met wandelschoenen), maar op de website van het gebied staat dat het om een moeilijke route gaat. Hoe is jouw ervaring? We zouden de route willen lopen met onze dochter van 10, die op zich wel wat gewend is. Dank je wel voor je reactie!
Hoi Ellen,
Wat leuk dat jullie deze wandeling op de planning hebben.
Deze wandeling heb ik in de maand juni van 2021 gemaakt. Ik heb er toen voor gekozen om de route met de klok mee te lopen vanaf de parkeerplaats. Het deel tot de berghut Malga Grava Longa is heel goed te doen. Er zitten maar een paar stukjes in waar je even moet opletten, maar het is vrij vlak allemaal. Het deel vanaf de berghut naar Forcella Lavaredo is iets ruiger, maar alleen aan het einde gaat het echt iets steiler omhoog. Daarna is het een stukje dalen over een breed pad en het laatste stuk is nagenoeg vlak tot de parkeerplaats.
Zelf ben ik echt geen geoefende wandelaar en voor mij was het echt heel goed te doen. Onderweg zijn we nog ingehaald door een ouder (70+) echtpaar en die deden het sneller dan wij. Ook hebben wij voldoende jonge kinderen gezien onderweg die ook het hele rondje deden.
Als je de route aanhoudt zoals in de blog beschreven verwacht ik echt geen problemen en als je een lunchstop maakt bij Malga Grava Longa kun je er altijd nog voor kiezen om dezelfde route weer terug te nemen. Let wel op dat je echt vroeg gaat ivm de drukte en beperkte parkeercapaciteit en neem contant geld mee voor een eventuele stop onderweg. Geen internet aldaar.
Veel plezier met de voorbereidingen en ik hoop dat jullie een mooie wandeling kunnen maken.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Ciao tutti
Hallo Erwin,
Bedankt voor deze prachtige beschrijving.
Is er een alternatief voor de tolweg, wanneer deze afgesloten is? We zouden graag met het paasweekend naar de Dolomieten gaan maar het is dan niet zeker of de weg al terug geopend is.
Alvast bedankt voor je reactie.
groeten, Kenny
Hoi Kenny,
Dank voor je bericht. De tolweg is de enige weg die naar boven gaat en gaat idd. elk jaar op een ander tijdstip open. Dit hangt af van de condities boven op de berg. In het jaar dat ik de wandeling heb gemaakt was dit zelfs pas in de loop van mei door de enorme hoeveelheid sneeuw.
Buiten de weg die naar boven gaat zijn er ook diverse wandelpaden vanuit het dal. Zelf heb ik geen ervaring met deze routes, maar het zijn wel veel zwaardere routes en de mogelijkheden om bij een berghut terecht te kunnen zullen ook beperkt of niet mogelijk zijn. (gaan vaak open in combinatie met de tolweg ivm. de aanvoer van materialen en personeel).
Een van de routes is het wandelpad dat vanuit het dal start ter hoogte van Ristorante Tre Cime aan de SS51. Het pad volgt het riviertje de Rienz en komt uiteindelijk aan de noordzijde van de Tre Cime uit niet ver van de Dreizinnenhütte.
Wellicht is het mogelijk om hier extra informatie in te winnen over wat de mogelijkheden zijn als de tolweg is gesloten.
Succes met de voorbereiding en ik zal duimen dat de tolweg is geopend.
Groetjes,
Erwin
Ciao tutti