Caffè Sicilia – gelato, granita, cannoli en cassata’s in Noto

Chiara keert elke zomer terug naar Sicilië, het eiland waar ze werd geboren. Ze geniet van het weerzien met familie, van eindeloze dagen onder de Siciliaanse zon, van een dagelijkse duik in zee én van onbeperkte hoeveelheden verfrissende granita’s, goedgevulde cannoli, kleurrijke cassata’s en kilo’s gelato.

Luilekkerland voor liefhebbers van zoetigheid

Chiara: ‘Sicilië is een waar Luilekkerland voor iedereen die houdt van zoet. De Sicilianen hebben een traditie hoog te houden als het gaat om gebakjes: knapperige cannoli gevuld met romige ricotta, kleine en grote cassata’s, frutta martorana (fruit van marsepein), amandelkoekjes, ijs in alle kleuren van de regenboog en granita, schaafijs, al dan niet met een zoete brioche.

Ik eet er elke zomer kilo’s van. ’s Ochtends begin ik nog redelijk light, met granita al caffè en een brioche, maar naarmate de dag vordert, neemt ook de zwaarte van de zoetigheid toe. Zeker als ik in Noto ben, waar Corrado Assenza elke dag opnieuw zorgt voor een vitrine vol lekkers, bij zijn inmiddels beroemde Caffè Sicilia, aan de Corso Vittorio Emanuele 125.

De smaken van Caffè Sicilia

De barokstad Noto staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco, maar Corrado staat op mijn persoonlijke werelderfgoedlijst. Een bezoek aan Noto is niet compleet zonder een (of meer) tussenstop(s) bij zijn bar, voor een caffè met een van zijn zoete creaties.

De historie van Caffè Sicilia gaat terug tot 1892, toen de familie Assenza er achter de bar plaatsnam. De recepten van toen worden nog altijd in ere gehouden. Hier stap je nog even terug in de tijd, naar een wereld zonder smartphonestress.

De vrouw van Corrado zit jaar in jaar uit achter de kassa, Corrado zelf is meestal in de keuken te vinden. De glazen granitacoupes gaan al generaties lang mee, de obers werken hier hun hele leven lang en weten – zelfs als ik een paar maanden niet ben geweest – nog precies hoe ik mijn koffie drink.

Ze weten ook dat ik liefst alle lekkers uit de keuken van Corrado proef. Ik herinner me levendig mijn eerste hap van zijn abrikozen/basilicumtaart, het mooie contrast tussen het knapperige koekje van een vers gebakken cannolo en de romige vulling, de luchtige brioches die lekkerder zijn dan bij welke andere bar op het eiland ook… En dan heb ik het nog niet over het hemelse ijs, waar je me ’s nachts wakker voor kunt maken.

Mijn laatste bezoek van de zomer is altijd een lastige. Dit jaar besluit ik genoeg lekkers te nemen om tot ver in de herfst op te kunnen teren. ’s Ochtends kies ik voor een brioche met een tris di granite: granita van kersen van de Etna, zwarte moerbeien en amandelen.

Na een wandeling door Noto keer ik terug voor biancomangiare (een soort pudding van amandel), een cannolo (die ter plekke gevuld wordt) vergezeld door een glaasje Dolce Notissimo, de lokale dessertwijn) en een cassatina.

Voor thuis kocht ik een potje confituur (noem dit geen jam waar Corrado bij is!) en een potje met pistachecrème. Zo waan ik me ook in eigen land even in de Siciliaanse hemel. Wat koekjes erbij en ik kan de tijd tot mijn terugkeer overbruggen…

Achter de schermen van Caffè Sicilia

Corrado is bijna altijd aan het werk achter de bar, in de keuken, waar hij zijn zoete creaties maakt. Een paar jaar terug mocht ik er even een kijkje nemen en zag ik met welke passie Corrado elke cannolo rolt, elke cassatina vormgeeft, elke taart op het juiste moment uit de oven haalt. Als een culinaire kunstenaar danst hij tussen ijs en granita, koekjes en gebak.

foto: Francesco di Martino

Op mijn vraag wat zijn dolci nu onderscheidend maakt van die van andere banketbakkers, wijst hij niet naar zichzelf, maar naar de lokale ingrediënten, allemaal seizoensproducten, zoals amandelen uit Noto (die een Slow Food-keurmerk hebben) en de romigste ricotta van het eiland, die hij van een zeer toegewijde schaapsherder krijgt.

Helaas heb ik toen geen foto’s gemaakt, maar dankzij de Netflix-serie Chef’s Table (seizoen vier, aflevering twee) kun je toch een kijkje achter de schermen nemen.’