Bestel Saskia's roman Het perfecte recept

Gola di Gorropu – een unieke wandeling op Sardinië

Een absoluut hoogtepunt, of eigenlijk een absoluut dieptepunt, tijdens de rondreis die Paul en Lianne op Sardinië maakten, is een bezoek aan de Gola di Gorropu, een van de diepste kloven van Europa.

Deze kloof, die ook wel Su Gorropu wordt genoemd, is een van de niet te missen attracties van Sardinië. Het is een relatief korte maar zeer diepe kloof in het Parco Nazionale del Gennargentu e del Golfo di Orosei in de provincie Nuoro, aan de oostzijde van het eiland. Voor wie in de buurt is en écht van natuur en bergwandelen houdt, is dit een echte must en een unieke ervaring!

Zes kilometer klimmen en klauteren

Paul: ‘Op de planning staat een wandeling van zo’n kleine twee uur (ruim zes kilometer) naar de prachtige en indrukwekkende kloof van zo’n vijfhonderd meter diep, vervolgens een uur klauteren en klimmen over ontiegelijk grote en dikke rotsblokken in deze kloof en tenslotte weer twee uur hetzelfde pad terug, totaal dus een inspanning van vijf uur.

Nadat we met onze auto afgedaald zijn door het Supramonte-gebergte en onderweg zelfs een paar typische nuraghi gespot hebben, parkeren we op de parkeerplaats bij de Sa Barba-brug, het startpunt van onze route.

Een frisse start

Het is rond het middaguur, ruim dertig graden en de zon brandt fel op onze hoofden als we aan onze tocht beginnen. We weten dat we onderweg twee waterbronnen passeren, maar toch gaan we met twee liter water per persoon op pad. Genoeg drinken is het devies, want het wordt na een eerste, relatief gemakkelijk deel allesbehalve vlak en easy.

Eenmaal over de brug begint een begaanbaar en goed aangegeven route die naar de kloof leidt. De hitte en de duur van de tocht zijn vandaag onze felste tegenstanders, maar vol goede moed gaan we op pad.

Langs de route, die vrijwel voortdurend parallel aan de Flumineddu-rivier loopt, zien we weelderige bloesem en oleanders en genieten we van de heerlijke geur van mirte. We zien vrij dichte mediterrane vegetatie en zelfs aardbeibomen, waarvan de vruchten, net als de bessen van de mirtestruik, gebruikt worden om likeuren mee te bereiden.

In de struiken die het pad als een tunnel omringen, lopen we halverwege de tocht door duizenden vlinders, écht ongelofelijk veel. Een enkele keer horen we in de verte het geluid van een wild zwijn dat wegduikt in het struikgewas.

Rechts van het pad bevindt zich het imponerende Supramonte-bergmassief. Links openbaart zich, behalve de rivier, de vallei met aan het einde de kloof. Waterbekkens met glashelder water en warme grote keien nodigen, net als de al aanwezige zonaanbidders, uit om een verfrissende duik te nemen.

Maar met nog een aantal uren lopen voor de boeg, besluiten we om een frisse duik aan ons voorbij te laten gaan. Op enkele plekken met een lage waterstand koelen we wel onze polsen en geven we onze voeten een verkoelend bad.

De Gola di Gorropu

Op sommige gedeeltes stijgt het pad, waardoor we een glimp van de voor ons liggende vallei opvangen. Het is een redelijk zwaar parcours, dat regelmatig omhoog en omlaag gaat. Na ruim twee uur worden de rotswanden beduidend smaller en bereiken we eindelijk de ingang van de tot het laatst toe verborgen gebleven kloof, de Su Gorropu.

Hier heeft de schijnbaar onschuldige Rio Flumineddu in duizenden jaren tijd een weg door het Supramonte kalksteengebergte uitgesleten. De kolossale, slechts vijftienhonderd meter lange kloof deelt de eer van Europa’s diepste kloof met de Samariakloof op Kreta, de Verdon-kloof in de Franse Alpen en de Tara in Montenegro.

De rivier stroomt hier ondergronds in het ravijn en de ondergrondse bekkens van het Supramonte-massief. Het waterpeil stijgt alleen na hevige regenval, waarna het weer langzaam wegzakt onder de grond.

Na een intensieve wandeling naar het hart van het gebergte, ontwaren we een partytentje dat als kassa dient voor toegang tot de kloof. Tegen betaling van vijf euro en wat korte uitleg proberen we langzaam onze weg in het labyrint van dit natuurwonder te vinden. De route in de kloof is opgedeeld in drie stukken: groen, geel en rood.

Immens grote witte keien versperren de ingang alsof ze bezoekers tegen willen houden. Het eerste stuk van honderd meter is het groene, zichtbaar gemarkeerde gedeelte, dat eigenlijk voor de meeste mensen (mits je goede schoenen aanhebt) te doen is.

Her en der word je omhoog ‘geholpen’ door een stuk touw of door een extra neergelegde kei of boomstam die neergelegd zijn om het ongerepte karakter te behouden. Maar het is evengoed al flink klauteren over de gigantisch grote witte keien, sommige zijn wel vijf tot zes meter in doorsnede!

Andere passages over de witte droge kiezels zijn gemakkelijker te volgen. Het groen gemarkeerde gedeelte eindigt bij het smalste stuk van de kloof, die op die plaats slechts vier meter breed is.

Vanaf hier volgt het gele traject en daar haken de meeste mensen al snel af. Er is al flink wat fantasie, kracht en uithoudingsvermogen voor nodig om in dit gedeelte de juiste weg te vinden. Af en toe sta je op een kei en zie je werkelijk geen logisch vervolg meer.

Lianne haakt al snel af en ik kom met pijn en moeite tot halverwege de gele route. Daarna eisen de hitte en de moeilijkheidsgraad zijn tol. Het rode en laatste gedeelte is alleen voor profs en zonder het juiste gereedschap en touwen ben je hier volstrekt kansloos.

De grootsheid van de natuur

Eenmaal in de kloof voel je je ontzettend nietig en rijzen de rotswanden tot wel driehonderd meter omhoog. Een ideaal moment om eens na te denken over de kracht en de grootsheid van de natuur en te genieten van de invallende stilte.

Op een bepaald punt is de kloof zó smal, dat het lijkt alsof het Supramonte-massief aan de bovenkant met een gigantische bijl met één klap uit elkaar gespleten is. De strakblauwe hemel golft als een smal blauw lint tussen de gigantische rotswanden.

De witte grote keien in combinatie met de kleurrijke wanden bieden een prachtig schouwspel. Met een beetje geluk kun je er tegen de bergwand zelfs een wilde geit of het zeldzame moeflonschaap ontdekken of zie je een steenarend, torenvalk of een havik in het dal rond cirkelen.

De zon brandt tot aan het middaguur tot aan de zolen van de kloof. Later op de middag ontstaan er flinke schaduwpartijen, wat weliswaar zeer welkom is maar wat het fotograferen moeilijk maakt. Soms kan de wind hier met enorme snelheden door de kloof waaien, maar daar hebben we tijdens ons bezoek gelukkig geen last van.

Hemelse en duivelse legendes over de Gorropu

Op Sardinië gaan er veel legendes over de Gorropu rond. Een van deze legenden is dat de Gorropu zo diep is, dat de steile rotswanden de hemel raken en dat je op klaarlichte dag op een bepaald punt de sterren kunt zien.

Een andere legende zegt dat op het einde van de kloof de duivel leeft. ’s Nachts wacht hij op de stervenden die hun ziel verkopen in ruil voor rijkdom, geluk, eer of de liefde voor een vrouw.

De derde legende vertelt dat ‘s nachts Sa mama de Gorropu, de moeder van Gorropu, als een monster de grotten uit komt en mensen en dieren ‘steelt’. Alle drie zijn ze te mooi (of te gruwelijk) om waar te zijn, maar interessant zijn ze wel!

De kloof eist zijn tol

Voordat we aan de terugweg beginnen vullen we onze waterflessen nog met heerlijk koud water, te tappen bij de bron die vlak bij de in-/uitgang van de kloof te vinden is. We spetteren nog wat in de rivierbekkens om wat verkoeling te vinden.

Op onze terugweg, moe van al het geklauter, de hitte, de indrukken van deze immens grote en indrukwekkende kloof, waarin je je slechts een klein stipje op aarde voelt, struikelen we van vermoeidheid steeds vaker over onze eigen voeten en stoten wij ons herhaaldelijk aan de harde en scherpe stenen op ons pad.

Na dik vijf uur inspanning begint de hitte langzaam zijn tol te eisen. Maar wat was het de moeite waard, dit hadden we voor geen goud willen missen!’

Hoe kom je bij de Gola di Gorropu?

Volg de SS125 tussen Dorgali en Baunei in zuidelijke richting. Eenmaal ter hoogte van de afslag Cala Gonone (links) rijd je nog één kilometer door. Aan je rechterzijde neem je het ongemarkeerde weggetje schuin omlaag. Volg dit helemaal tot onderaan de T-splitsing. Hier ga je naar links.

Vervolgens volg je ongeveer tien kilometer (ongeveer twintig minuten met de auto) de borden met Gola di Gorropu. Parkeer je de auto niet bij de eerste kleine (onofficiële) parkeerplaats, maar bij die een paar honderd meter verderop. Deze ietwat verborgen, grote parkeerplaats wordt aangegeven met een duidelijke P. Hier is een klein barretje waar je je proviand nog kunt aanvullen. Vanaf de parkeerplaats loop je de Sa Barva-brug over en houd je links aan.

Praktische tips voor de Gola di Gorropu

Meer informatie voor een wandeling in de Gola di Gorropu vind je op de officiële website Gorropu.info. Neem goede wandelschoenen mee (geen sneakers) want het kan glad zijn en de route is ongelijk met vele rotsen en enorm grote keien. Outdoorsupply biedt een uitgebreid assortiment gespecialiseerde wandelschoenen.

De kloof is geopend tussen 10.00 en 17.30 uur. Start op tijd vanwege de middaghitte en neem voldoende water mee (onderweg zijn er twee waterbronnen). Denk ook aan contant geld voor de entreeprijs (vijf euro per persoon op moment van schrijven) en vergeet je zonnebril en camera niet!

De routes zijn alleen geschikt voor geoefende wandelaars en niet geschikt voor jonge kinderen. Vergis je niet in de duur van de wandeling (minimaal vijf uur).

Alternatieve route

Er is een nog mooiere maar erg zware route die bij Casa Cantoniera di Ghenna Silana begint. Op dezelfde SS125 is het vanaf dezelfde afslag Cala Gonone zo’n achttien kilometer zuidwaarts. Dan spot je aan de rechterzijde Casa Cantoniera en links Bar Silana en Hotel Gorropu.

Vanaf de SS125 is deze startplek goed zichtbaar door de vele aanwezige auto’s en campers. Hier, op het hoogste punt van de panoramapas op 1017 meter, begint de afdaling naar de kloof. Deze duurt ongeveer twee uur maar je dient dan wel op de terugweg zevenhonderd hoogtemeters te overbruggen.

Er is een mogelijkheid om, tegen betaling van vijftien euro, de terugweg gedeeltelijk met een jeep te doen. Het is een prachtige maar zware wandelroute waar je zeker ook talloze mooie fotomomenten kunt vastleggen.

Nog meer tips voor je vakantie op Sardinië

Ga je op vakantie naar Sardinië? Check dan onze dubbeldikke digitale reisgids voor dit veelzijdige eiland, met ruim achthonderd pagina’s aan verhalen, tips, foto’s en informatie:

Bestel de Special over Sardinië

We verzamelden al onze favoriete plekken: sfeervolle dorpjes, steden vol ‘geheime’ hoekjes, schitterende stranden, mooie wandelingen en interessante bezienswaardigheden, voor een onvergetelijke vakantie!

De Ciao tutti Special is een digitale uitgave. Na bestelling ontvang je zowel op de website als in je e-mail een link om de Ciao tutti Special te downloaden in pdf-formaat. Je kunt ‘m vervolgens opslaan en op meerdere apparaten (je pc, laptop, tablet en smartphone) van alle moois in de Special genieten.

Ontdek de leukste routes in Italiaanse steden!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *