De leukste ijssalons van Venetië

Joost Mangnus trakteert ons elke maand op een verhaal over Venetië. Dit keer neemt hij ons mee naar de acht leukste ijssalons.

Joost: ‘Altijd denk ik wel aan Venetië. Maar vanaf half maart is dat meer dan in de maanden daarvoor. Of beter gezegd, vanaf het moment dat ijskiosk Venezia weer op een brug over de Oudegracht staat. Dan zie ik in mijn woonplaats Utrecht steeds weer de naam van mijn favoriete Italiaanse stad. Automatisch komen de herinneringen terug. Dankzij de ijskiosk ook denk ik dan ook vaak aan het ijs aldaar.

Lekkerste ijs?
Welke ijssalon in Venetië het beste ijs heeft, vind ik moeilijk te zeggen. Ik denk dat ik bij de meeste ijssalons wel een ijsje heb gegeten, maar ik weet niet meer welke het beste smaakte. Ik vind het ook moeilijk te vergelijken. Vooral omdat ik niet steeds dezelfde smaak neem. Bij de ene ijssalon neem ik stracciatella, bij de andere een mango-ijs. En bij een derde chocola. En die moet ik dan met elkaar vergelijken? Moeilijk, vind ik dat, heel moeilijk.

Maar ik kan wel de ijssalons met elkaar vergelijken. De ene is gewoon leuker dan de andere. En dan ligt dat meestal aan de locatie. Hoe mooier de plek is, hoe beter ik de ijssalon vind. Maar dat is niet het enige wat telt. Ook de naam speelt mee, het gevoel, de sfeer, de herinnering. Daarom maakte ik een overzicht van de acht leukste ijssalons.

8 – Igloo
Op zich deed deze ijssalon me weinig. Het ijs lag er bij alsof het niet zelf gemaakt was. De bediening was zeer ongeïnteresseerd. Er kon geen lachje af. Zelfs niet naar mijn kinderen. En het ijs was ook niet echt bijzonder.

Dat Igloo toch in mijn herinnering blijft, komt door het gezicht van mijn zoontje toen hij eindelijk zijn gewilde ijsje kreeg. Al meer dan een half uur ervoor hadden we hem beloofd dat we een ijsje gingen eten. Maar op onze route door Castello kwamen we niets tegen. Zelfs niet bij het heerlijke pleintje bij de Rio dei Miracoli, tegenover de kerk met dezelfde naam. Daar waar eerst wel ijsjes werden verkocht, was niets kouds te zien.

Dus liepen we maar verder over de Calle Larga Giacinto Gallina. En ineens, vlak voor we Campo Santi Giovanni e Paolo opliepen, was daar aan de rechterkant Igloo. Je had het gezicht van mijn zoontje moeten zien. Onbetaalbaar.  Nadat we de ijsjes in onze handen hadden, liepen we het campo op, om vervolgens op de trappen van de Scuola Grande di San Marco te gaan zitten. Een geweldige plek om te smullen van een langverwacht ijsje.

7 – Blusbar
Ook een succes was de ijssalon Blusbar. Al zul je deze niet terugvinden in de lijst van Venetiaanse ijssalons. Want de Blusbar is eigenlijk een bar. En de ijsjes zijn waterijsjes. Maar ja, ijsjes zijn ijsjes, aldus mijn zoontje en dochtertje. En tja, als je al een uur zeurt om ijsjes, en je ziet ze op een groot bord dat buiten staat, dan ben je niet te houden. De ijsjes vielen in smaak. Vooral de rode.

Vooral ook omdat je ze kan opeten op het vlakbij gelegen pleintje aan de voet van de Santi Apostoli. Een erg leuk pleintje, met een put en bankjes. Best rustig ook, ondanks dat het aan de drukke Strada Nuova ligt. Overigens kun je er ook heerlijk de ijsjes opeten die je iets verderop bij Gelateria Cà d’Oro haalt. Dat is een echte ijssalon. Maar volgens mijn zoontje niet noodzakelijkerwijs beter.

6 – Il Doge
Ook bij Il Doge maakt het bijna niet uit wat voor ijsje je hebt, als je maar iets hebt waarmee je lekker op een van de bankjes op Campo Santa Margherita kunt zitten van. Onder de boom of hangend tegen de muur.

En maar rondkijken naar de mensen die hier lopen. De veelal jonge toeristen. De studenten van de nabijgelegen Istituto Venezia. Het is ook leuk kijken naar de talrijke zaakjes die er zijn: winkeltjes, boekhandeltjes. Tijdens het likken kun je rustig nadenken waar je dadelijk naartoe gaat. En als het ijsje op is, weet je het: je blijft staan. Omdat je nog lang niet uitgekeken bent. Of je loopt weer even naar de gelateria. Voor een volgend ijsje.

5 – Bar Maleti
Wat is er nu lekkerder dan een ijsje eten na een dagje strand op het Lido? Nadat we heerlijk rondgerend en gespeeld hadden in het zand, was het tijd om naar de andere kant van het eiland te gaan, waar de vaporetto ons naar het appartement zou brengen.

En dus liepen we in schoenen vol zand op de Granviale Santa Maria Elisa. Op de heenweg hadden we al een ijssalon gezien, Il Gelatone. Maar dat haalden we niet op de weg terug. Iets daarvoor zagen we rechts voor ons Bar Maleti, met bakken vol ijs. Mijn kinderen wisten het meteen: hier wilden ze ijs.

Hoewel het geen echte ijssalon was, smaakte het ijs erg goed. Al kwam dat misschien omdat we er erg aan toe waren. Maar deze plek blijft vooral in de herinnering door het bankje tegenover Bar Maleti, waar we gezellig met zijn vieren zaten te smullen. Het leverde een geweldige foto van ons gezinnetje op.

4 – Millevoglie
Ach ja, die naam alleen al. Gelateria Millevoglie. Geen idee hoe je dat op zijn Italiaans uitspreekt. Maar in mijn steenkolen-Italiaans klinkt het al geweldig. Dat het ijs er goed smaakt, is bijzaak.

Het grootste probleem van deze gelateria is dat je geen idee hebt waar je dat ijsje moet opeten. De gelateria zit tussen twee prachtplekken in. Aan de ene kant de Scuola di San Rocco en aan de andere kant de Frari. Op de treden voor de Scuola is het heerlijk zitten, maar ook zeer zeker op de brug voor de ingang van de Frari. Nou ja, dan neem je daar toch twee ijsjes. Zie je twee keer die prachtige naam Gelateria Millevoglie.

3 – La Mela Verde
Hetzelfde probleem heb je bij La Mela Verde. Nee, niet het probleem welk ijs je moet kiezen, maar waar je het moet opeten. La Mela Verde ligt erg mooi, aan de Fondamenta de L’Osmarin. Een heerlijk rustig straatje, heel dicht bij Piazza San Marco. Je kunt op het terras van de ijssalon zitten, aan de Rio di San Provoio.

Maar je kunt ook even verder lopen, de mooie wijk Castello in. Je kunt bijvoorbeeld naar de San Giorgio dei Greci lopen. Op het schaduwrijke pleintje bij de kerk is het lekker ijsje-eten. Je kunt ook nog iets verder lopen, naar de Scuola di San Giorgio degli Schiavoni, misschien wel een van de mooiste plekken van Venetië (en niet alleen vanwege dit bijzondere hondje). Op het bruggetje schuin voor de Scuola is het ook goed genieten van je ijsje. Dat inmiddels wel wat gesmolten is. Maar dat is niet erg. Des te eerder kun je deze prachtige Scuola binnen.

2 – Grom
Als ik in Nederland grom wil het zeggen dat ik niet gelukkig ben. Maar in Venetië ben ik juist heel happy als ik grom – dankzij het ijs van Grom. En om precies te zijn dankzij het ijs van ijssalon Grom op Campo San Barnaba.

Op nog drie andere plekken in Venetië stad vind je een Grom-ijssalon, maar je kunt bij de San Barnaba-vestiging het beste van het ijsje genieten op het gelijknamige campo, wat een heerlijk pleintje is en blijft. Leuk is ook de Calle Lunga San Barnaba. Tussen het likken door kun je genieten van de leuke etalages van al die fijne zaakjes. Hoe lekker het ijsje ook is, in die straat smaakt het nog lekkerder.

1 – Nico
Als ik de naam Nico hoor, denk ik aan ijs. Nou ja, eigenlijk denk ik aan de Zattere, de heerlijke kade in Venetië van waaruit je zo’n mooi uitzicht hebt op Giudecca en Molino Stucky. Aan de waterkant kun je daar altijd al heerlijk zitten, maar met een ijsje van Gelateria Nico helemaal.

foto: Sugarsheet.com

Het is niet alleen het uitzicht dat het zo speciaal maakt, maar ook de mensen die zich tussen jou en Nico bevinden. Omdat de Zattere niet heel dicht bij het Piazza San Marco ligt, is het er nooit te druk. En dus kun je de mensen daar goed bewonderen. Vaak zijn ze lekker aan het flaneren, maar soms staan ze ook stil. In de rij voor Nico, om vervolgens naast jou op de kade te gaan zitten, duidelijk genietend. En geloof me, dat is niet alleen van het ijsje.

Keuze zat, maar toch…
Ik kan nog wel meer goede ijssalons op betere locaties noemen. Keuze zat. Maar ondanks dat grote aanbod van ijssalons mis ik soms wel iets. Vooral op de bruggen. Want daar zie ik nergens een ijskiosk staan. Als ik dat gemis ervaar, weet ik dat het weer tijd is om naar mijn woonplaats te gaan. Soms gaat er gewoon niets boven mijn Venezia.’