Je zocht naar: "Sicilië"

Met zijn debuutroman De menselijke maat wist Roberto Camurri veel lezers diep te raken. De naam van de moeder, zijn nieuwe roman, is net zo aangrijpend, meteen al bij het lezen van de eerste vijf pagina’s van het verhaal – dat dan eigenlijk nog moet beginnen. Het is een bitterzoete roman waarin een vader en zoon worstelen met een gedeeld verlies. In de stiltes en de kleinste gebaren van hun relatie zit al hun verdriet verscholen. Ettore en Pietro zijn ver van elkaar verwijderd, maar tegelijkertijd voor altijd verbonden in hun eenzaamheid. Als lezer ben je weer even terug in Fabbricco, een slaperige stadje in de buurt van Parma waar ook De menselijke maat zich afspeelt. Het is er saai, de huizen zijn omringd door eentonige, uitgestrekte velden, en er gebeurt nagenoeg nooit wat. Het is de woonplaats van Ettore en Pietro, vader en zoon. De twee zitten elkaar continu dwars, maar durven de confrontatie niet aan. Ettores vrouw, de moeder van Pietro, vertrok toen haar zoon nog maar een...

Waar Diego Armando Maradona ook kwam, overal liet hij onuitwisbare sporen na. Geen voetballer voor of na hem had een grotere impact op de wereld om hem heen. Sjoerd Mossou neemt je in Op zoek naar Maradona mee op een reis langs de plekken waar Maradona glorieerde, feestte, huilde en aanbeden werd, van Buenos Aires tot Mierlo, van Napels tot Mexico. God en de duivel in Napels In Napels treed je in Maradona’s voetsporen door een kopje koffie te drinken bij Bar Nilo en een pizza te eten bij Maradona’s favoriete pizzabakker. Je bewondert de schitterende street art-werken van Maradona, onder meer in de Quartieri Spagnoli, en het oude stadion van Napoli, dat direct na Maradona’s dood naar hem is vernoemd. foto: Emanuele Nocerino Een kort fragment over dit Stadio San Paolo, dat nu dus het Stadio Diego Armando Maradona heet: ‘Het San Paolo van de jaren tachtig is een oude, typisch Italiaanse bak zonder enige luxe of opsmuk. Juist vanuit de lucht kun je dat goed zien: een ovaalvormige...

De zomer begint dit jaar extra veelbelovend! Vanaf 18 juni neemt Luca, de nieuwe film van Disney en Pixar, je namelijk mee naar de Italiaanse Rivièra. Het sprookjesachtige verhaal speelt zich af in Porto Rosso, een kleurrijk kustdorpje aan de kust van Ligurië. Porto Rosso bestaat niet echt, maar de tekenaars hebben zich prachtig laten inspireren door kuststadjes als Camogli, Portofino en Tellaro en natuurlijk de vijf dorpjes die samen de Cinque Terre vormen. Kijk maar mee naar de nieuwe trailer: Luca, de jongen naar wie de film is vernoemd, is niet zomaar een jongen. Wanneer zijn voeten op het droge staan, lijkt hij weliswaar een gewoon ventje, maar zodra hij in aanraking komt met water, verandert hij in een zeewezen. In een pittoresk plaatsje aan de Ligurische kust ontmoet Luca zijn nieuwe beste vriend, met wie hij een onvergetelijke zomer beleeft. Tot Luca’s geheim deze heerlijke zomer dreigt te verstoren… Je reist mee naar een kleurrijk havenplaatsje aan de kust van...

Er zijn misschien wel net zoveel hardnekkige clichés over Italianen als er Italianen zijn. Soms zijn ze ronduit op waarheid berust, maar zoals dat gaat met clichés, zit er meestal meer achter. Italië kan niet enkel bestaan uit Berlusconi, pizza, pasta en de maffia. De meeste boeken die door ‘buitenstaanders’ over Italië worden geschreven kunnen de verleiding echter niet weerstaan: ze beschrijven vol bewondering (pizza, pasta) of afschuw (Berlusconi, de maffia) de clichés, of ze proberen clichés te verklaren en in een cultuurhistorische of sociaal-politieke context te plaatsen. Voorbij de clichés gaan maar weinigen. Tim Parks is er een van. foto: Ernie Enkelaar Saskia: ‘Parks woont al meer dan dertig jaar in Verona. Hij schrijft romans, maar kreeg in de loop der jaren ook de behoefte om zijn ervaringen van het leven in Italië te verwoorden in een aantal non-fictie boeken, geschreven vanuit een persoonlijke invalshoek. Wat hij doet in die boeken, is niet Italië en de...

Bellas Mariposas beschrijft een dag uit het leven van de tiener Caterina, die vanuit de achterbuurt van de Sardijnse hoofdstad Cagliari haar onverwoestbaar optimistische wereldbeeld loslaat op de niet geringe misstanden in haar omgeving. Een geëngageerde, ontroerende film, vrolijk en treurig, kleurrijk en contrastrijk. Caterina woont in een sombere, armoedige wijk in Cagliari, de hoofdstad van het eiland Sardinië. Ze heeft een tirannieke vader en een horde broers en zussen, van wie de meesten al op het slechte pad zijn beland. En toch is het meisje goedgemutst. Ze vertelt openhartig – soms rechtstreeks in de camera – over haar liefde voor buurjongen Gigi en haar band met hartsvriendin Luna. Bellas mariposas, gebaseerd op een verhaal van Sergio Atzeni, volgt een dag uit Caterina’s leven. De dag waarop ze vreest voor het leven van Gigi, omdat haar broer Tonio gedreigd heeft hem te vermoorden. En de dag waarop ze ontdekt dat Gigi verliefd is op het sletje van de buurt. Maar het...

Geniet van De Diva, een aangrijpende roman over de ongeëvenaarde operazangeres Maria Callas. Namens Uitgeverij Brandt mogen we een fragment uit deze roman delen. Maria Callas is de grootste operazangeres van haar tijd. Met haar unieke klank, een stembereik van drie octaven en haar acteerkwaliteiten brengt de betoverende sopraan iedereen in vervoering. De roem heeft echter een schaduwzijde. Het slopende bestaan vergt veel van Maria’s stem en er blijft te weinig ruimte over voor de vrouw achter de mythe. Dan ontmoet ze de Griekse reder en miljonair Aristoteles Onassis, met wie ze in de roemruchte jetset van de jaren zestig de tijd van haar leven heeft. Totdat Onassis een andere icoon uit die tijd ontmoet: Jackie Kennedy… De Diva is een aangrijpende roman over Maria Callas, als operazangeres ongeëvenaard, maar net als ieder mens op zoek naar liefde en geborgenheid. De villa van Maria Callas aan het Gardameer Wist je dat Maria Callas in Sirmione heeft gewoond? Ze werd in 1923...

Saskia: ‘Net als in Amsterdam doe ik in Rome veel op de fiets. Zo beland je vaak op de mooiste plekken die net een beetje buiten de toeristische routes liggen en bovendien voel ik me dan ook meer thuis in de stad. De Romeinen beginnen langzamerhand wel te wennen aan fietsers. Ze startten nog niet zo lang geleden zelfs een fietsenhuurproject, waarmee je met een pasje op veel plekken in de stad een fiets kunt ‘ophalen’. Laatst moest ik ook noodgedwongen van zo’n fiets gebruik maken, aangezien de fiets waarmee ik naar de Villa Torlonia was gereden daar – ondanks een stevig Amsterdams slot – was gestolen. Ik was misschien eerder verbaasd dan boos. Dit was me in Amsterdam nog nooit overkomen, en hier in Rome lukt het de eerste de beste fietsendief om zo’n Amsterdams slot door te knippen… Gelukkig wist ik snel een nieuwe fiets te bemachtigen, zodat ik de stad weer verder kon verkennen. Al fietsend bedacht ik me dat het onderwerp fiets wel erg leuk was voor mijn blogonderwerp...

Na onze Wine Quest in Zuid-Tirol reizen we vanavond door naar Verona. Om alvast in de stemming te komen lazen we de afgelopen dagen het net verschenen Chemische affiniteiten, de debuutroman van de jonge Italiaanse auteur Gaia Coltorti, over de vraag hoe ver twee mensen, een broer en een zus, mogen gaan voor hun liefde. Coltorti is pas eenentwintig en schreef Chemische affiniteiten al op haar zeventiende. Ze studeert Italiaans, spreekt vloeiend Engels en is gek op Shakespeare. Geen wonder dus dat Verona een rol speelt in haar boek… De tweeling Giovanni en Selvaggia groeit gescheiden van elkaar op. Giovanni woont met zijn vader in Verona, Selvaggia leeft bijna driehonderd kilometer verderop in Genua, samen met haar moeder. Ze weten niet van elkaars bestaan af. Daar komt verandering in wanneer de moeder besluit naar Verona te verhuizen – en de oude liefde tussen de ouders opnieuw opbloeit. Giovanni en Selvaggia komen bij elkaar in huis te wonen en voelen bij hun eerste ontmoeting...

Een van onze lievelingsschrijfsters, Marina Fiorato, heeft een nieuw boek geschreven. Dit keer speelt het zich af in Venetië. Het begint in 1576, als vijf jaar na de nederlaag van het Ottomaanse Rijk een schip met dodelijke vracht ongezien Venetië weet binnen te varen. Even later strompelt een doodzieke man de loopplank af en valt neer op het San Marcoplein; hij heeft een ‘cadeau’ van Constantinopel voor Venetië bij zich. Binnen enkele dagen is de stad getroffen door een pestepidemie en heeft de Turkse sultan zijn revanche. Maar het schip heeft nog een verstekeling aan boord Feyra, een mooie jonge arts op de vlucht voor haar toekomst als concubine van de sultan. De wanhoop nabij geeft de doge zijn architect Palladio de opdracht de grootste kerk uit zijn carrière te bouwen, een offer aan God dat zo groot is, dat het Venetië van de ondergang moet redden. Maar Palladio is ook ziek en het vergt het uiterste van Annibale Cason, de beste arts van de stad, om hem in leven te houden....

Tijdens het kijken van de film L’ultimo paradiso (die vanaf 5 februari te zien is op Netflix) dompel je je even onder in het Zuid-Italië van eind jaren vijftig van de vorige eeuw. Regisseur Rocco Ricciardulli schreef het scenario samen met Riccardo Scamarcio, die ook de hoofdrol speelt. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de veertigjarige Ciccio, die probeert om de leefomstandigheden van de boeren te verbeteren. Met zijn sterke rechtvaardigheidsgevoel doet hij alles wat binnen zijn macht ligt, tot hij verliefd wordt op Bianca (Gaia Bermani Amaral), de dochter van landeigenaar Cumpà Schettino (vertolkt door Antonio Gerardi). stills uit de film: Netflix Bekijk alvast de trailer: De locaties uit de film Als je in Gravina in Puglia bent geweest, zul je veel scènes uit de film herkennen. Zowel het aanzicht van dit plaatsje, dat ook wel ‘het kleine Matera’ wordt genoemd, als de smalle straatjes komen herkenbaar in beeld. Gravina in Puglia vormt ook het decor...

Na Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween en Tussen twee werelden is de Italiaanse auteur Franco Faggiani terug met De jongen die met wolken speelde, waarin Filippo en Quintino een avontuurlijke reis maken om kunstwerken uit handen van de nazi’s te houden. Namens uitgeverij Signatuur mogen we een fragment delen uit dit nieuwe boek. Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi’s moet geven. Als de oude professor Quintino, een jongen van het eiland Ischia, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, die het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt. In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze...

In Rome lazen we Italianen voor gevorderden, een onmisbaar boek voor elke Nederlander of Vlaming die zichzelf een Italiëkenner of een Italofiel wil noemen. Beppe Severgnini maakt in zijn boek een studie van het meest interessante onderdeel van Italië: de Italiaan zelf. De tocht op weg naar het innerlijk van de Italianen is zeer de moeite waard, maar niet zonder gevaren, en sommige reizigers aarzelen om eraan te beginnen. Ze worden weerhouden door gemakzucht en de angst om het geromantiseerde beeld van de Italianen dat ze voor zichzelf hebben opgebouwd te vernietigen. Voor de meeste Italianen zelf is het beangstigend om ongemakkelijke waarheden aan het licht te brengen, maar Beppe Severgnini heeft daar absoluut geen moeite mee. In Italianen voor gevorderden maakt hij een systematische vertaling van zijn thuisland, het werkelijke Italiaanse universum van de werkelijke Italianen. Hij vertelt over de onbegrijpelijke regels van de straat, de anarchie van het kantoor en de omslachtige...