Je zocht naar: "etna"

Een bezoek aan Palermo is niet compleet zonder arancini, panelle en crocché (een soort aardappelkroketjes, maar dan zachter van smaak). De allerlekkerste eet je bij I Cuochini (letterlijk: ‘de kokjes’). Dit kleiner dan kleine zaakje zit verstopt in een cortile, binnenplaats, aan de Via Ruggiero Settimo 68. Een gekleurd keramieken bord wijst je het juiste palazzo, en de vriendelijke portier knikt je de juiste kant op. De ruimte binnen wordt bijna helemaal ingenomen door een grote vitrine vol met lekkers: aardappelkroketjes, arancini, pastatimbaaltjes, panzerotti, courgetteflapjes, focaccine con panelle (met de typisch Siciliaanse kikkererwtenkoekjes), hartige taartjes met mozzarella en ansjovis of met spinazie en ricotta… wat een feest! En dat ook nog eens voor nog geen euro per lekkernij! Wij hadden voor nog geen vijf euro een voortreffelijke lunch Sicilian style. Zorg dat je deze ‘kokjes’ tijdens je bezoek aan Palermo niet mist!

Het Steri, oftewel het Palazzo Chiaramonte, ligt aan het Piazza Marina, in hartje Palermo. Hoewel het palazzo nu dienst doet als universiteitsgebouw, had het vroeger een veel luguberder functie: het was het Paleis van Inquisitie. De executies vonden meestal plaats aan de overkant van het palazzo, in de huidige Giardino Garibaldi, maar voor het zover was verbleven de gevangenen in het Steri. De voormalige cellen kun je nog altijd bezoeken. Een indrukwekkende ervaring, mede dankzij de schetsen en teksten die de gevangenen op de muren hebben achtergelaten: In dit palazzo bevindt zich overigens eveneens het schilderij dat de Siciliaanse schilder Renato Guttuso in 1974 maakte van de Vucciria-markt. Je kunt er uren naar kijken en je verliezen in de levendige details!

La Martorana is een van de mooiste kerken van Palermo, al kun je aan de buitenkant nog niet zien wat er binnen allemaal wacht aan pracht en praal. Mozaïekleggers hebben zich hier namelijk helemaal uitgeleefd, net als in de Cappella Palatina en in de kathedraal van Monreale. De kerk werd in de twaalfde eeuw gebouwd, tijdens de heerschappij van koning Rogier II. Officieel heette de kerk eerst Santa Maria dell’Ammiraglio, maar in de volksmond noemde men de kerk al snel La Martorana, naar het naastgelegen klooster. De nonnen van dit klooster waren degenen die ter ere van een bezoek van de bisschop fruit van marsepein maakten, bij gebrek aan echte sinaasappels aan de bomen. Na de eerste sinaasappels werd de traditie van het marsepeinen fruit al snel over het hele eiland verspreid – en nog altijd kom je in alle pasticcerie appeltjes, bananen, perziken en vijgen van marsepein tegen. Maar terug naar de kerk. Eenmaal binnen wacht je namelijk een heus mozaïekspektakel. Laat je ogen...

Sicilië heeft een rijk Grieks verleden. Een van de mooiste plekken waar je de Griekse geschiedenis van het eiland voelt, is Selinunte, of eigenlijk Selinos, zoals de stad in de oudheid heette. Dit was niet zomaar een stad, maar in die tijd een van de machtigste steden ter wereld. En zelfs ruim tweeduizend jaar later voel je dit nog steeds. Selinunte ligt in het zuidwesten van Sicilië, niet ver van Mazara del Vallo. Het was ooit een van de belangrijkste Griekse kolonies van het eiland. Dwaal rond de talloze tempels, waaronder de Tempel van Hera, die het best bewaard is gebleven en tussen 1956 en 1959 deels gereconstrueerd is. Bezoek naast alle tempels ook de Casa del Viaggiatore, het ‘Huis van de Reiziger’, een oud gebouw waarin nu het Museo Antiquario is gevestigd. Het huis dankt deze naam aan het feit dat men er onderdak biedt aan reizigers en wetenschappers die de Griekse ruïnes bezoeken. Nu zijn de deuren voor iedereen geopend en vind je er tal van archeologische...

Wat is granita en waar maken ze de lekkerste granita’s van Oost-Sicilië? Saskia vertelt het je in deze kleurrijke blog, met veertig buonissimo adresjes waar je van deze ijskoude Siciliaanse specialiteit kunt genieten. Saskia: ‘Het is een vast onderdeel van ons Siciliaanse ‘zeildieet’: een lekker verfrissende granita. Meestal kies ik voor pesca (perzik) met fichi (vijgen), gelsi (moerbei) of caffè (koffie), maar dankzij de grote hoeveelheid zomers fruit is er bij de meeste bars en kioskjes een brede selectie aan smaken, van amandel (mandorla) tot aardbei (fragola), van pistache (pistacchio) tot watermeloen (anguria). Het recept is simpel: ijs, suiker en fruit, amandelen of koffie worden omgetoverd tot een heerlijk koude traktatie. Op Sicilië wordt een granita zelfs vaak als zomers ontbijt gegeten, in combinatie met een verse brioche (een zoet wit broodje). Ook wij kiezen wel eens voor zo’n zoet ontbijt, maar een granita smaakt later op de ochtend of tijdens een warme...

Vanaf Stromboli zet de Zephyr koers naar Panarea, het oudste, kleinste én het meest mondaine van de Eolische Eilanden. Hier vind je una vita notturna che ha nome di essere particolarmente frizzante, een bijzonder bruisend nachtleven. Veel beroemdheden van over de hele wereld komen speciaal voor dit kleurrijke nachtleven naar Panarea, maar wij kiezen voor een heel ander soort nacht en gaan voor anker in een afgelegen baai, waar we de ondergaande zon voor onszelf hebben. Saskia: ‘Na nog een vroege duik en een granita bij Ritrovo Ingrid op Stromboli halen we het anker op en varen we richting Panarea. De naam van dit eilandje zou zijn afgeleid van het Siciliaanse Panaraia, dat ‘onsamenhangend, niet met elkaar verbonden’ betekent. Het eiland dankt deze naam aan het feit dat het huidige eilandje nog maar een fractie is van de vulkaan die hier ooit te vinden was. Na een flinke uitbarsting is namelijk een groot deel van het vulkaaneiland onder water verdwenen. Boven water rest...

Na een heerlijke zeilreis langs Salina, Stromboli en Panarea liggen we de laatste avond voor anker bij Filicudi. Dit eilandje is heel wat ruiger dan Panarea, maar juist dankzij de shabby chic-uitstraling sluit Saskia Filicudi meteen in haar hart. Saskia: ‘Net als op het nog kleinere buureiland Alicudi heeft de natuur op Filicudi veel meer vrij spel dan op de andere eilanden. Er was lange tijd geen elektriciteit, voor vers drinkwater waren de bewoners aangewezen op waterputten en de enige wegen waren (muil)ezelpaden. Op Alicudi zijn sommige huizen zelfs nog altijd alleen maar per (muil)ezel te bereiken! Filicudi mag de laatste jaren wel wat meer bezoekers verwelkomen en is daardoor intussen wat verder ontwikkeld dan Alicudi. Je vindt er drie taxi’s en er is zelfs een bus die je van Filicudi Porto – over een van de weinige geasfalteerde wegen van het eiland, weliswaar met meer dan twintig bochten, zo vertellen de eilandbewoners – naar Pecorini a Mare brengt, het kloppend hart...

Stromboli is de meest actieve vulkaan van Europa. Drie kraters op de top van de vulkaan zorgen continu voor explosies, gevolgd door gloeiende vulkanische bommen, die vooral ’s nachts voor spectaculaire beelden zorgen. In 2014 is er een grote uitbarsting geweest, waarbij de lava tot aan zee stroomde. Sinds die enorme explosie was Stromboli lange tijd zeer rustig en liet hij nauwelijks van zich horen. Tot het voorjaar van 2017; de explosies keerden tot vreugde van de gidsen weer terug op Stromboli zoals voor 2014, met zo’n mooie regelmaat dat je de vulkaan weer kunt beklimmen om al dat spektakel van dichtbij te zien. Linda Draak, die voor Tururi Tours de social media verzorgt, trekt samen met Marco en Giovanni de wandelschoenen aan en trotseert de vulkaan om de kraters van dichtbij te bewonderen. Linda: ‘Met de wind in de zeilen stevenen we af op Stromboli. We gaan voor anker bij het gelijknamige dorp, aan de voet van de vulkaan. We liggen zij aan zij met enkele andere...

Eindelijk is Aiolos, de Griekse god van de wind, ons gunstig gezind. Na een paar nachten in de beschutting van de haven van Salina te hebben gedobberd, kan de Zephyr eindelijk de zee op. Op naar Stromboli! Saskia: ‘We zijn klaar voor vertrek. Mario heeft de Zephyr voorzien van een flinke voorraad water en brandstof. Bij de plaatselijke alimentari hebben we wijn, water, groente, fruit, brood, kaas, pasta en ander lekkers ingeslagen om de komende dagen geen honger te hoeven lijden. De touwen mogen los, we kunnen het ruime sop kiezen. De eerste twintig minuten houdt Aiolos ons een beetje aan het lijntje. De wind lijkt steeds van een andere kant te komen, waardoor zeilen een behoorlijke uitdaging is. Gelukkig draait de Griekse god uiteindelijk een beetje bij en kunnen we, als Salina langzaam uit het zicht verdwijnt, de zeilen hijsen. Hoewel ik me had voorgenomen om uit de buurt van alle ‘zeilwerk’ te blijven, met mijn gebrek aan enige zeilkennis/ervaring, vind ik het stiekem toch...

Salina is dan wel niet het grootste eiland van de Eolische archipel, maar wel het groenste. Niet voor niets wordt het ook wel il giardino delle Eolie genoemd, ‘de tuin van de Eolische Eilanden’. Het is een ideale plek voor lange wandelingen, waarbij de natuur je steeds opnieuw zal weten te verrassen. Saskia: ‘Voor wie liever niet wil wandelen of maar even de tijd heeft om het eiland te ontdekken, is er een goede busverbinding tussen alle dorpjes. Maar als je de allermooiste en allergroenste plekjes van Salina wil zien, kun je het beste een scooter huren om het eiland in alle rust op eigen tempo te verkennen. Dat kan bijvoorbeeld bij Rent Bongiorno, meteen in Santa Marina Salina, waar na onze gebruikelijke granita bij de chiosco (kiosk) van Silvio drie scooters op ons staan te wachten. Ik spring achterop bij Mario en al gauw laten we Santa Marina Salina achter ons. Malfa – vijgen, wilde venkel & prachtige vergezichten Malfa verwelkomt ons met de geur van vijgen en wilde...

Een week lang zout op je huid, wind in je haren en blauwer dan blauwe zee zo ver je maar kunt kijken. Elke dag nog voor het ontbijt een eerste duik om later in slaap gewiegd te worden door de golven. Een dieet van heel veel ijskoude granita’s, Siciliaanse pasta’s, verse vis en goudkleurige Malvasia. Mooie gesprekken, nog mooiere muziek en soms alleen het geluid van de golven. Wegdromen bij een schitterende sterrenhemel, een sprookjesachtige baai, kleurrijke dorpjes, uitbundig bloeiende bougainville, spectaculaire vulkaanuitbarstingen en een paar speelse dolfijnen. Dat klinkt niet alleen fantastisch, dat wás ook fantastisch, zoals Saskia deze zomer mocht ervaren. Tenminste, toen ze na zo’n twee dagen aan boord een beetje gewend was aan het deinen van de golven en de zomerstorm die rondom de Eolische Eilanden waaide was gaan liggen… Wankelende benen en goede voornemens Saskia: ‘Reizen doe ik graag en veel, maar normaal gesproken blijf ik liefst met beide benen op de grond....

Als we Cicero moeten geloven, was Syracuse de mooiste stad van de antieke wereld. Die schoonheid vind je nu vooral in de wijk Ortigia, op een schiereiland in zee. In deze blog delen we de mooiste bezienswaardigheden, bijzondere verhalen en andere fijne tips voor je bezoek aan Syracuse, de mooiste stad aan de Siciliaanse oostkust! Syracuse – overvloedigheid aan water De naam Syracuse is afgeleid van Syraka, de naam die de Siculi aan deze stad gaven. Het betekende ‘overvloedigheid aan water’, aangezien dit gebied lang geleden meer een moeras was. Bij de Grieken stond de stad ook wel bekend als Pentapoli, aangezien ze de stad hadden verdeeld in vijf verschillende wijken. De macht van het toenmalige Syracuse reikte ver; het was net als Athene, Rome en Carthago een stad om rekening mee te houden. De eerste beginselen van de stad die we nu kennen als Syracuse, werden in 734 voor Christus gevormd. Na de eerste Griekse bloeiperiode volgde verovering op verovering. De stad viel...